Ayra’s POV
         Lumabas na ako. Mabuti na lang wala na si Falcon sa labas, hindi ko alam ang mukhang ihaharap ko sa kaniya. Pagkababa ko, I saw them in the living room drinking. I just shooked my head and continued walking. I went to the refrigerator and drank some water.
Ayokong kumain. Nawalan na ako ng gana.
“Ayra, bakit hindi ka sumali sa amin? Tara! Inom! Minsan lang ’to, oh!” pagyayaya sa akin ni Ross.
Pansin kong kanina pa ’to banggit nang banggit sa pangalan ko. Tila nagpapapansin sa akin.
I ignored him and entered my room. I went to bed and slept.
Wala akong pakialam kung napangitan siya sa ugali ko o napahiya sa dalawa niyang kasama. We’re not close, okay?
KINABUKASAN ay nagising ako sa ingay. Hindi ko maiulat ang aking mga mata dahil sa antok. Fuck, bakit ba ang ingay?!
Argh!
Shit! My body hurts.
I fell on the bed.
Who’s this fucking caller?! Siya ang may kagagagawan kung bakit ako nahulog!
“Ano ba ’yon?” sagot ko sa tumawag.
“Whoa, easy. Tatambay ka sa dorm namin ngayon, right? Bilisan mo dahil aalis kami. Walang magbabantay.”
“Wow, just wow.” Tumayo na ako sa kama. “Ginawa niyo pa akong aso, huh!”
“HAHAHAHAHAHAHAHAHA!”
Narinig ko ang tawanan nilang tatlo sa kabilang linya kaya pinatay ko na.
Sabado ngayon and it’s my birthday na wala namang kasabik-sabik.
I went to the bathroom and took a shower. When I finished bathing, I brushed my teeth and mouthwashed. Ewan ko kung bakit hindi ako nagugutom. Mas pinili kong huwag na lang mag-almusal.
Nag-asikaso na ako ng sarili. Pagkababa ko agad ng hagdan, napansin ko ang presensya ni Falcon na nanunuod sa telebisyon. Wow. Himala yata ’to, ah? Araw-araw siyang umaalis at ngayon ay walang appointment sa kabit? Naubusan ba ’to si Falcon o nagpahinga lang?
I ignored him. I was about to open the door to go out but he asked me.
“Where are you going, woman?” he asked me without looking at me.
“Pakialam mo ba kung saan ako pupunta.”
Dire-diretso na akong lumabas. Sumakay ako sa sasakyan at pagdating sa tapat ng guwardiya ay nagtanong ako.
“Any updates, kuya?”
Tumayo agad siya upang sumagot. “Good morning, ma’am. Hindi na po nagdadala ng babae si sir, e. Pansin ko lang po.”
“Salamat.”
I just started my car again and drove quietly. He’s right, pansin ko ngang hindi na nagdadala ng babae si Falcon dito sa bahay. Baka naman sa hotel niya na dinadala o may bago siyang place?
Nagparke ako nang marating ang universidad. Bumati ako sa guwardya na tinugunan din naman niya. Naglakad ako sa pasilyo, pansin kong kakaunti lang ang mga estudiyanteng nasa labas. Ganito ba kapag weekends? Lahat ay nasa loob ng dorms nila?
Kakatok sana ako sa pintuan nila nang biglang bumukas ang pinto.
“Happy birthday, Ayra!” sigaw nilang tatlo na may wagas na ngiti sa mga labi. Kulang na lang maipakita ang mga gilagid nila. May pa-banner pa.
“Oh,” I apprecited their effort. I was shocked pero hindi ko pinahalata. “T-Thank you. . .”
Agad nalukot ang mukha nila nang tumugon ako. Binaba nila ang banner.
“Sabi ko naman sa inyo magparty tayo. Look! She doesn’t.like surprises! And Jean, ang pangit ng calligraphy mo sa banner!” paninisi ni Kim.
“Ay, wow!” sumagot si Jean. “Sino ba ang marunong sa atin magcalligraphy dito? Pinilit niyo lang ako, ’di ba? Hindi niyo pinakinggan na wala akong talent sa writing!”
“Tama na ’yan. Nagtatalo pa kayong dalawa,” awat sa kanila ni Nicol. “Hindi niya nga gusto ang parties, okay? Ayos na ’to.”
“She’s right, Kim!” pagmamalaki ni Jean.
“Nagustuhan ko,” sabat ko upang matigil ang kanilang pagtatalo. Nagkatitigan silang tatlo at binabalik na naman ang ngiti nila kanina. Magsisigawan ’to kaya nagsalita muli ako. “I’m sleepy. Saan p’wede matulog?”
“Tara!”
Tuwang-tuwang hinatak ni Kim ang aking kamay pataas ng hagdan. Huminto siya sa asul na pinto at binuksan.
“Here. Have a nice sleep!” bukas niya sa pinto kaya pumasok ako.
Binagsak ko agad ang aking katawan sa kama. Pumasok si Kim sa loob. Nagulat ako nang walang pasintabi niya akong binatukan.
Kunot-noo ko siyang hinarap. “Anong problema mo?”
“Wow, walang balak aminin?” Nagpamaywang siya sa harapan ko. “Nakipag-away ka na naman kay Norius! My gosh, Ayra. Sinasabi ko sa ’yo iwasan mo ang mga ganiyang gulo! Babae ka at baka mapahamak ka sa sarili mong ginagawa!”
Nakabusangot ang mukha kong kinuskos ang binatukan niya. “As long as natatalo ko, walang problema roon. Ako ang pinakamalakas kahit wala akong back up.”
“Heh! Tigilan mo nga ako riyan sa pagmamayabang mo!” bulyaw niya. “Pinaglalamayan kaya si Norius ngayon! Inaalam nila kung anong rason para magpakamatay ang lalaking iyon!”
“What?!”
Ako naman bigla ang nagbago ng reaksyon dahil gulat sa narinig.
Huwag niyang sabihing. . . ginawa niya iyon.
“Oh! Hitsura mo! Halatang may alam ka e!” turo niya mismo sa mukha ko. “Pero biro lang. Jinojoke time lang kit—”
“Oh, ito, joke time!”
Binato ko siya ng unan. Sapul naman siya sa mukha kaya napangisi ako.
“Oh, talaga? Matulog ka na lang diyan, birthday girl!”
Nakasimangot siyang lumabas ng kwarto. Nahiga ako sa kama. Abnoy ba naman iyon, lokohin akong nagpakamatay si Norius. Hindi naman sa nakokonsensya ako. Kapag nangyari iyon, magugulat ako na grabe pala ang katangahan ni Uling.
Ilang minuto lang ang nakalipas, I fell asleep.
Ace’s POV
         10:00 o’clock in the morning. Where are Dave, Ross and me? Sa bahay lang naman ni Bryxwell.
Anong ginawa ni Bryxwell para siya ay maging bipolar at kataka-taka? Bryxwell set up a birthday date here at their house. It was a good arrangement dahil pinagtulungan namin lahat ng ito. Ilang minuto na ang lumipas pero hanggang ngayon ay wala pa rin si Ayra. Naiinip na kami dahil kanina pa kami nandirito, naghihintay sa kaniya.
While we were waiting biglang may tumawag sa cellphone ni Bryxwell. Lahat kami ay napatingin sa kaniya dala na rin ng katahimikan.
Ayra’s POV
          I woke up because my stomach hurt. I haven’t eaten yet. Bumaba ako para kumain. Nagtaka ako dahil wala ang tatlo kong mga kaibigan. Nasaan ang mga ’yon? Umalis talaga sila para ako ang magbantay ng dorm? Just wow.
I went to the kitchen and there was a food. Kumuha ako ng pagkain at umupo sa sala. I turned on the television and watched while eating. Napunta ang tingin ko sa wall clock, it’s already 10:00 o’clock in the morning.
Bryxwell’s POV
            Kanina pa kami naghihintay kay Ayra pero walang dumating kahit ni anino niya. Aaminin kong nababagot na ako pero handa akong hintayin siya. Wala akong alam kung saan siya pumunta kaya tanging paghintay na lang ang aming ginagawa. Kapag naman ay tinawagan ko, hindi niya na naman sasagutin.
Ilang saglit pa, biglang tumunog ang cellphone ko. Tiningnan ko kung sino ang caller. Bigla agad akong nawala sa mood.
“What’s her problem?”
I noticed that my three friends looked at me but I just ignored them. I answered the call and. . .
“Ano na naman ba? Aren’t you tired?” I asked angrily.
“Bryxwell, wait!” pigil niya dahil alam niyang bababaan ko siya ng phone. “Nandito ako sa labas ng bahay niyo. Please, talk to me here.”
I immediately turned off the call out of annoyance.
“Bwisit!” mura ko at walang paghihinayang na binato ang cellphone.
Lumabas ako ng bahay. Nakita ko siya sa sulok ng kalsada, agad kong pinuntahan. Bakit ba may mga ganitong babaeng makukulit?
“Ano bang kailangan mo? Kailan ka pa naging aso? You know what? I’m busy. Distorbo ka e.”
Hinawakan niya ang aking dalawang kamay bago magsalita na may ngiti sa labi. “Bakit hindi ka na nagpapakita sa akin at hindi ka na tumatawag? Kahit text man lang? Akala ko hindi mo na ako mahal pero look, lumabas ka pa rin. Masaya na ako dahil doon!”
She was about to hug me ngunit umiwas ako. She was stunned.
Sumagot ako sa mahaba niyang lintaya. “I’m here para ipaintindi ulit sa ’yong wala na tayo. Tapos na. Kilala mo naman ako, ’di ba? I’m playing with girls at isa ka sa laruan ko.” Tumingin ako sa mismong mga mata niya. “I love my wife so get off.”
Tinulak ko siya ng mahina palayo sa akin. Napailing-iling ako at patalikod na sana nang bigla niyang higitan ang aking batok upang halikan. Nagdikit ang labi namin dahilan para mas lalong uminit ang aking ulo.
Pinunasan ko agad ang aking labi. “Tangina, gaano ba kakitid ang utak mo para hindi mo maintindihan ang paulit-ulit kong sinasabi sa ’yo?!” Hinawakan ko siya ng mahigpit sa dalawang balikat upang ipamukha ang sasabihin. “Mahal ko nga ang asawa ko, naiintindihan mo ba?!” I shouted at her face.
Inis ko siyang binitawan at tuluyan nang naglakad.
“Bryxwell!”
Bahala ka sa buhay mo.
“Kung hihiwalayan mo ako, mabuti nang malaman agad ito ng asawa mo! Kakamuhian niya tayong dalawa, I swear!”
A desperate woman.
“Go!” I shouted back. Hindi siya nilingon. “Sa tingin mo uto-uto ang asawa ko?”
Her Mistress’ POV
           Una palang ay ayoko na sa ’yo, Ayra. Punong-puno ng galit ang puso ko sa ’yo. Simula nang sa kuya ko. Bakit si Jeedler pa? Maraming iba pero pinili mo siya.
It’s all your fault.
Kung anong nararamdaman ko ngayon, dapat mo ring maramdaman. Kung kaya kong sirain ang buhay mo, gagawin at gagawin ko kahit ano pa tayo.
You. . .
Lahat ng ito because of you!
Ayra’s POV
          When I finished eating I went to my room again. Hanggang ngayon ay wala pa rin sila. Nagpahinga lang ako ng kaunti at bumalik sa pagtulog. Wala naman akong gagawin sa dorm nila. Mabuburyo lamang ako.
Pagkatapos ng dalawang oras, my phone rang.
Fuck! Who’s this fucking caller?
“What?” irita kong tanong. Nandoroon ang pagtitimpi.
“Sinarado mo ang pinto! Abnoy ka ba?! Ayaw mo bang magpapasok?!” umiiyak na bulyaw ni Jean.
Oh? She‘s right. I locked the door earlier.
Mabilis akong bumaba. Binuksan ko ang pinto. Pumasok si Jean na hindi makatingin sa akin. Namumula ang kaniyang mga mata.
“Anong nangyari sa ’yo? Nabulag ka ba? Tanga mo naman,” husga ko agad.
“Tubig! Tubig!” Tumakbo siya papunta sa lababo at naghilamos. Sinagot niya rin ang tanong ko. “Pumunta akong garden at pinaglaruan ang mga sili dahil iiba ang mga kulay nila. It so cool kaya natuwa ako. Kaso biglang humangin kaya napuwing ako sa alikabok. Kinusot-kusot ko ang mata ko, nakalimutan kong humawak pala ako ng sili,” she explained. “That’s not katangahan! Duh!”
“Nasaan sina Kim at Nicol?” hindi ko pinansin ang pinagsasabi niya.
Nagpunas siya ng mukha. “Si Kim, tulog. Si Nicol, umalis.”
Napataas ako ng kilay nang makita kong nandito na rin si Nicol. Namumula ang kaniyang mga mata pero ayos naman ang hitsura.
“Kararating mo lang?” I asked her.
“Ah, yes. I bought some school supplies,” she answered. Pinakita pa ang binili niya.
Nag-asikaso na si Jean sa kusina. “Gisingin niyo na si Kim para kumain na tayo.”
I went to room and when I opened, Kim was already standing ready to open the door while rubbing her eyes. Messy hair and sleepy.
“Kakain na.”
Hindi ko na hinintay ang tugon niya. I went straight to the living room and turned on the television again. Dito na lang yata ako sa TV nagkakaroon ng interes.
“Kim n—” Hindi ko natuloy ang sasabihin nang may mapansin ako. “Parang may mali. You three okay? Sinong umiyak sa inyo?”
Nakasimangot silang lahat at tila hindi ayos. Hindi ko maintindihan ang mga ito. Ang sabi ay aalis silang tatlo, bakit nasa garden lang si Jean? Bakit si Kim ay natulog lang? Si Nicol ay pumunta lang ng school supplies? May nagsisinungaling kaya sa kanilang tatlo?
“Saan ka ba pumunta at ganiyan ang mukha mo, Nicol?” Kim asked her.
“Bumili nga ako pero dumiretso ako sa sementeryo.”
“Hindi mo kami sinama,” dagdag pa ni Kim.
Hindi na natuloy ang kanilang pag-uusap dahil nagsalita na ako.
Ace’s POV
         Hanggang sa dumating ang gabi, hindi dumating si Ayra. Pinanood namin si Bryxwell na sirain ang mga inayos nnamin.
“Argh!” she shouted and threw the table.
Bigla akong nakaramdam ng awa. Bakit hindi ka umuwi, Crian? Saan ka ba pumunta? May nag-effort sa ’yo rito. Ano ba kasing nangyari sa ’yo?
Ngayon. Ngayon lang nag-effort si Bryx ng ganiyan kaya ako nakararamdam ng awa sa kaniya. Hindi ko naman alam ang dahilan ni Ayra kaya hindi ko siya masisisi.
“Mauna na ako,” walang emosyon kong paalam sa tatlo.
Sumakay na ako ng kotse para bumalik sa universidad dahil nakaramdam na ako ng antok. While driving, I ask in my mind where is Ayra? Ang laki ng kaniyang pagbabago. Isang araw siyang hindi umuwi sa bahay nila? Hindi siya ganoong babae. Why?
Papasok na sana ako ng dorm nang mapansin ko si Ayra na naglalakad. She noticed my presence so she frowned at me. Ganoon niya ba ka-hate ang presensya ko?
“What?” she asked without emotion. Hindi niya gustong makita ako rito.
I faced her coldly. “Where have you been?”
“Bakit? May reklamo ka?”
Humarap ako ng malamig. Naiirita ako sa pakikutungo niya. Parang wala siyang pakialam. “Saan ka galing?”
“Ano naman sa ’yo kung saan ako galing? Who are you? You’re just Bryxwell’s friend.”
I took a deep breathe before speak. “Hindi mo ba alam na nagset up si Bryxwell for your birthday?”
“Hindi. Umuwi na ba akong bahay?” pambabara niya. “Saka nagpapatawa ka ba? Hindi bagay sa ’yo maging joker.”
I stared into her eyes. “Mukha ba akong nagbibiro? Kailan pa ako nagsinungaling? Nagset up siya kaso hindi ka dumating. It’s all a waste!”
“Kailan ka nagsinungaling?” balik niyang tanong. “When you promised me that no matter what happens, nothing will destroy our relationship. Look now.”
Napahinto ako sa sinabi niya. Malaki ang epekto ng relasyon namin dati kaya hindi agad ako nakapagsalita. Lumunok muna ako bago makabawi.
“Bakit ka ba naging ganiyan? You’ve changed a lot!”
“Panay ka tanong, alam mo naman ang sagot ko,” she answered simply. “Wala ka pa sa buhay ko, ganito na ako.”
“I. . .” hindi ko matuloy ang aking sasabihin. “I can fight you now, Ayra.”
Kapag nasa harapan ko siya gustong-gusto ko siyang yakapin. Gustong-gusto kong bumalik kami sa dati. Humihiling ako na sana may pag-asa pa. Araw-araw hangga’t ayaw sa kaniya ng taong mahal niya.
“Oh, really?” she laughed a little. “Wala naman kayong pinagkaiba ni Falcon. Mga sinungaling,” naging seryoso ang pananalita niya. “If nandito ang lalaking minahal ko ng sobra, hindi tayo aabot sa ganito. Hindi ko kayo makilala. That’s better.”
Nanikip ang dibdib ko. Sino?
Ayra’s POV
          Nang maiwan ko si Ace roon, I lost my mood again. He’s so annoying. I really hate him.
Nagmaneho ako hindi pauwi sa bahay kun’di papunta sa Bar. I was driving fast so I got there right away. I went inside. Halo-halo agad ang sumalubong sa akin. Ingay, amoy alak, mga usok ng sigarilyo at kung ano-ano pa.
“One vodka,” I said to the bartender.
He gave it to me. Agad kong tinungga ito.
“One more.”
Tungga.
“One more again.”
Tungga.
“Again.”
Tungga.
Panay ako hingi sa bartender na agad niya namang ginagawa. Nakaramdam na ako ng hilo pero sinawalang-bahala ko iyon.
“Why so tagal? One mor—”
“Ma’am, lasing na po kayo,” awat nito sa akin.
“Tsk,” singhal ko at iniwan ang bayad sa kaniya.
Nang makasakay ako sa kotse ko, pinilit kong inaalis ang aking kalasingan para kahit papaano ay makauwi ako ng maayos.
Fortunately, I got home safely.
Guard opened the gate so I went straight to the garage.
Bryxwell’s POV
            Hating gabi na pero wala pa rin ang hinihintay ko. Kanina pa ako naiirita.
Sa wakas, may narinig akong tunog ng kotse. Malamang ay siya na iyon. Umupo ako sa sofa malapit sa pintuan. Maya-maya lang ay biglang bumukas ang pintuan. Niluwa si Ayra na pagaywang-gaywang kung maglakad.
Tanong agad ang bungad ko sa kaniya. “Saan ka galing?” I looked at my wrist watch. “Alam mo kung anong oras na?”
“Sa Bar ako pumunta,” she answered drunkly. “Bakit ba?”
“Bar?!” uminit agad ang ulo ko. “May asawa ka na! Nag-aalala sa ’yo dahil anong oras na! Kung umakto ka, akala mo kung sinong dalaga!” I shouted at her. “Bakit? Ano bang ginawa mo roon? Nakipagsayawan sa mga lalaki? Making out? Ano? Iyon kasi pumapasok sa isip ko dahil alam kong gano’n k—”
Ayra’s POV
“Bar?!” balik niyang tanong. “May asawa ka na! Nag-aalala sa ’yo dahil anong oras na! Kung umakto ka, akala mo kung sinong dalaga!” I shouted at her. “Bakit? Ano bang ginawa mo roon? Nakipagsayawan sa mga lalaki? Making out? Ano? Iyon kasi pumapasok sa isip ko dahil alam kong gano’n k—”
Napantig agad ang tainga ko kaya mabilis ko siyang sinampal, napatabingi ang kaniyang ulo. Ang pagkasampal ko ay ang pagsabay nang bagsak ng mga luha ko.
“Is that how you think of me, Bryxwell?!” barag ang boses kong tanong. I try not to cry. I don’t want to be weak in front of him again. “Kung kani-kaninong lalaki nakikipaglandian? We’re not same, my god!” I laughed sarcastically. Pinunasan ko ang mata ko.
“I-I’m sorry. . .” Natauhan siya sa mga salitang binitawan niya. “I’m sorry, Ayra.” Pilit ako nitong hinahawakan, siya namang layo ko.
“Tumigil ka nga!” pagpapahinto ko. “Tangina, bakit pa ba ako nagtatanong kung iyon ang tingin mo sa akin! E, kasasabi mo lang!” buong lakas kong sigaw. Hinawakan ko ang dalawang balikat niya upang magtanong. “Bryxwell, tell me kasi hindi ko alam. Tell me, please! Anong rason mo para saktan ako ng ganito? Bakit mo ginagawa sa ’kin ’to?!”
Napasandal ako sa pader. Bukod sa iniinda ko ang hilo, nanghihina rin ako.
“Ayra, forgive me,” may luha sa kaniyang mga mata.
“And now nanghihingi ka ng sorry?” I faked my laugh with a tears. “Dahil sa pinagsasabi mo! Palagi kong tinatanong ang sarili ko kung ganito ba ako?! Ganoon ba ako? Kasi galing sa ’yo ’yon! Maniniwala ako sa ’yo dahil mahal ki—”
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla niya akong yakapin dahilan para sa dibdib niya ako umiyak.
“Shh, stop. . .”
“Bryx. . .” umiyak ako ng parang bata sa dibdib niya. “A-Ayoko na. . .” sunod-sunod ang hagulgol ko. “Gusto kong magmahal. Gusto kong mahalin ako. Bakit ba pati ’to nakapapagod? Bakit?!”
Pumipiglas ako sa kaniyang yakap pero mas lalo ako nitong kinukulong sa kaniyang mga bisig.
“Ayra. . . Tama na. . .”
Muli akong pumiglas. “Bakit kasi hindi mo na lang aminin?!”
“No, hindi! Hindi ka gano’n!” sigaw niya. “You know what? I love you, Ayra. . .”
Hindi ako natigilan sa kaniyang sinabi dahil alam kong hindi totoo. Maniniwala pa ba ako sa kaniya? Falcon is Falcon. Bryxwell is Bryxwell. Walang pinagkaiba.
Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. “Lasing ako. Huwag mo naman lasunin ang isip ko.”
Akmang maglalakad na sana ngunit hinawakan niya ang pulsuhan ko.
“Ayra, mahal nga kita!”
“Huwag mo ngang lokohin ang sarili mo! Alam nating dalawa!” sigaw ko. “Ano ba talagang sadya mo? Nananadya ka ba? Masakit na!”
Iniwan ko na siya sa sala. Bawat hakbang ko ay masakit at mabigat kasabay nang pag-agos ng aking mga luha. Pagkapasok ko sa kwarto ko. Umupo ako sa sulok at umiiyak.
“If only you were here now, Jeedler. . .”
Bryxwell’s POV
              When Ayra entered her room. I just leaned against the wall and sat down.
“Ang tanga mo, Bryx. . .” bulong ko. Inuntog ko ang ulo ko sa pader dahil sa inis. “Ang tanga-tanga mo. You hurt her again. . .”
I wiped away my tears and stood up.
Sinapak ko ang pader at dinikit ang noo ko roon. Hinayaan kong bumagsak ang aking mga luha.
“Paano ba kita hindi masasaktan? Paano?!”
Itutuloy...