"Mukhang magkasundo na kayong dalawa," wika ni Lolo Teodicio.
Nagmano siya sa matanda. Eighty years old na ito pero matikas pa rin. Naging music maestro sa Seoul University si Lolo Teodicio. Subalit nang mag-retiro ay pinili nitong i-train si Timothy. Minsan sa isang taon ay pumupunta si Timothy sa Korea para mag-perform. Subalit mas madalas itong naglalakbay sa iba't ibang bahagi ng mundo.
"Lolo, kailangan na ninyong inumin ang gamot ninyo," sabi ni Krystianna na nag-aalala na. "Sabi ninyo kapag tapos na ang Music of the Night, iinom na kayo ng gamot. Gusto ba ninyong patulugin kayo agad?"
Napailing na lang si Lolo Teodicio at napipilitang uminom ng gamot. "Nakalimutan ko, hija. Pasensiya na."
"Tinakasan ninyo ako," nakapamaywang na sabi ni Krystianna.
She looked different now. Simple lang ang ganda nito. But she was full of confidence now. Di tulad dati na parang isa itong bulaklak na sa kaunting pagaspas ng hangin ay pwedeng masugatan. Marami itong hirap na pinagdaanan noon at alam niyang isa siya sa matitinding pagsubok na iyon. He was glad that she was okay now. Naging mabuting kaibigan dito si Timothy. Now she bloomed into a lovely woman
"Kinumusta ko lang si Ares. Matagal din kayong di nakita, di ba?" wika ni Lolo Teodicio
Parang nagulat pa si Krystianna nang makita siya. "Hi!" simpleng bati nito.
Tumango siya. "Hi!"
Iyon lang ang nasabi niya sa babaeng mahal niya. Drat! Marami siyang gustong sabihin dito kapag nagkita sila. Bakit "Hi" lang ang lumabas sa bibig niya?
Hindi kasi niya alam kung anong dapat sabihin dito. Gusto niyang humingi ng tawad. Gusto niyang tanungin kung may pag-asa pa para sa kanila. At gusto niyang sabihin dito na handa siyang pakasalan ito kahit saan at kahit kailan.
Ngumiti ito sa kanya na parang dati siyang kaibigan. Di ang lalaking nanakit dito. "Ares, kumain ka na ba? Parang di ka pa kumakain. Siguro habang papunta dito puro ka pa rin trabaho."
"Paano mo nalaman?" gulat niyang tanong.
Humawak ito sa braso ni Timothy. "Timothy told me. I am glad that you turned into a more responsible man now, Ares."
Gumaan ang puso niya sa papuri nito. Madalas sabihin sa kanya ni Krystianna na may pagka-immature siya. Parang bata siya na lahat ng gusto ay nasusunod. A brat. Palibhasa mula siya sa mayamang angkan. Busy lagi sa negosyo ang mga magulang niya kaya ang paraan para makabawi ang mga ito sa kanya ay ibigay ang lahat ng materyal na pangangailangan niya.
Habang si Krystianna ay lumaki sa hirap. Scholar ito sa university na pinapasukan niya. Nagtatrabaho ito habang nag-aaral. Lahat ng bagay bago nito makuha ay pinaghihirapan nito. Ito ang inspirasyon niya para magsumikap. Sa paghaharap nila ay gusto niyang makita nito na di na siya ang brat na nang-iwan dito. Na ang ego niya ay mas malaki kaysa sa pagmamahal dito. He wished that she would see the man he had become.
"Thank you," pasasalamat niya. Kumunot ang noo niya nang may mapansing kumislap sa daliri nito.
Hinawakan ni Princeton ang kamay nito. "Wow! Diamond ring."
"Tunay ‘yan?" tanong ni Dalton habang nanlalaki ang mata.
Binawi ni Timothy ang kamay mula kay Princeton. "Of course it is real."
Sumalsal ang kaba sa dibdib niya. He was missing something. Di nagsusuot ng alahas si Krystianna. Pero para magsuot ito ng totoong diamond ring…a diamond engagement ring.
"We are engaged," nagniningning ang matang anunsiyo ni Krystianna.
Parang binagsakan siya ng bomba sa kinatatayuan. Engaged? Diamond ring? Ikakasal na ang mga ito? P-Paanong nangyari iyon?
Nagpapalit-palit lang ang tingin niya kina Timothy at Krystianna. Magkaibigan lang ang mga ito. Nothing more than that. Iba ang babaeng gusto ni Timothy. At si Krystianna… siya ang mahal ni Krystianna. Siya ang dapat pakasalan nito. Singsing niya ang dapat na suot nito. Hindi yata tama.
"Ha? Kailan pa?" tanong ni Princeton. "Kailan pa naging kayo?"
"Dati pa naman nagpapaturo ng diskarte si Timothy para mag-propose sa isang babae. Was it five years ago?" napapaisip na wika ni Dalton. "Ewan ko paanong proposal ang ginawa niyan. Pustahan tayo si Krystianna ang nag-propose sa iyo, no?"
Pasimple itong sinipa ni Krystianna. "Shut up!"
Tumawa si Lolo Teodicio. "Siyempre si Timothy ang nag-propose. Namasyal sila sa Seoul Tower. Romantic kasi ang spring dito sa Korea. He popped the question. Mukhang bumawi ang apo ko sa pagkatorpe niya. Doon pa lang niya mismo sinabi na mahal niya si Krystianna. At nang sabihin din ni Krystianna na mahal din siya, inalok na agad niya ng kasal. At di daw sila bababa ng tower hanggga't hindi umo-oo si Krystianna."
"Wow! Di na nagpakipot," kantiyaw ni Dalton.
"If it's Timothy, hindi ko na kailangang pahirapan." Puno ng pagmamahal na pinagmasdan ni Krystianna si Timothy. "Matagal ko na siyang mahal. Matagal na matagal na."
It seemed surreal. Everything was like a bad dream. Nakikita niyang masaya ang mga ito pero parang umalis ang kaluluwa niya sa katawan niya. Di siya parte ng kasiyahang naroon. Ikakasal na ang babaeng mahal niya sa kaibigan niya?
Parang kahapon lang ang ilang taong lumipas. Hindi niya inaasahan ang maaabutan niya. Ibang lalaki na ang inaalayan ni Krystianna ng pagmamahal nito. Si Timothy na ang kapag tiningnan nito ay puno ng pagmamahal.