POV: Uno
“So, dahil magkaibigan na tayo, maglilista na ako ng mga gagawin natin. Lalo pa at dalawang linggo lang ‘to,” nakangiting sabi nito bigla habang kumakain sila.
Nagdala ito ng fried chicken, kanin, burger, fries at coke galing sa isang kilalang fast-food. Ayos din pala ang White Lady na ‘to kahit papaano. Sa bilihan na lang ng pagpag siya nakakakain ng ganito eh.
“Ano’ng listahan ang pinasasabi mo?” kunot noong tanong niya habang nginunguya ang fried chicken na halos tumalsik pa ang kinakain niya sa kanyang bunganga.
Bahagyang ngumiwi naman ang White Lady nang makitang nagsasalita siya nang puno ang bibig.
Tsk!
Tinaasan na lamang niya ito ng kilay at yumuko ulit ito saka walang sabing pinagpatuloy ang pagsusulat.
Ngayon niya lang napansin ang maliit na shoulder bag na dala nito. Bumunghalit siya na tawa sa pagkaisip bata nito nang mabasa niya ang sinulat nito.
“Ano bang nakakatawa?” nakangusong tanong nito.
“Angel and Uno Plans for Two Weeks?” natatawang basa niya.
“So?” inosenteng tanong ng White Lady.
“Wala… wala… sige tuloy mo lang yan…” natatawa pa ring sabi niya at saka ikinumpas-kumpas pa ang hawak na fried chicken.
Nagpatuloy naman ito sa pagsususulat at nagkibit balikat na lamang sa inaasta niya.
“Teka…paano mo nalaman ang pangalan ko?” maang na tanong niya rito maya-maya.
“Kay Mang Tonits,” mabilis na sagot nito habang tutok pa rin sa sinusulat.
Si Mang Tonits talaga, kahit sa White Lady na ‘to sinabi pa kung nasaan siya.
“Bakit naman kaya sinabi ni Mang Tonits?” Wala sa sariling nasabi na niya pala nang malakas ang nasa isipan niya.
Napataas naman ng tingin ang White Lady sa kanya.
“Magkasanggang dikit na kami ni Mang Tonits,” mabilis na sagot naman nito saka nagpatuloy na sa kung anumang sinusulat nito.
Napakunot noo naman siya. Hindi basta-bastang nagsasabi si Mang Tonits ng impormasyon, lalo na kung tungkol sa kanya. Kaya naman isang malaking katanungan para sa kanya kung bakit nito sinabi kung saan siya – lalong-lalo na sa White Lady na ito.
Hmpft!
Yaan na nga!
Tiyak naman niyang maayos ang intensiyon ni Mang Tonits. Siguro naman ay wala talagang magagawa ang babeng ito. Ang kakulitan lang talaga nito ang pumeperwisyo sa kanya.
Tsk!
“Uno, ilang taon ka na? Tsaka anong grade mo na? Nag-aaral ka pa ba?” maya-maya ay tanong nito.
“At bakit mo naman tinatanong?” taas kilay na balik-tanong niya.
“Basta, sagutin mo na lang,” pangungulit nito.
Napabuntong hininga na lamang siya dahil alam niyang hindi ito titigil hangga’t hindi niya sinasagot ang tanong nito.
“Twenty na ako at nasa Grade 12 pa lang. Dalawang beses akong tumigil kasi tumigil din sila Gani. Pero ngayon, kahit hindi ako pumasok, ipapasa nila ako kung ayaw nilang sirain ko ang eskwelahan nila. Pero kung hindi man na nila ako ipasa, marami namang papeles diyan sa tabi-tabi,” natatawang sagot niya.
“Pero, pumapasok ka naman sa eskwelahan?” pangungulit nito.
“Wala kang pakialam,” malamig na sagot niya.
“Magkaibigan kaya tayo,” nakalabing nito.
Napabuntong hininga siya at tila nawalan ng gana pang kumain.
“Pero kung ayaw mong sabihin, ok lang,” sabay biglang bawi nito saka nagtuloy na sa pagsusulat.
“Tapos na!” maya-maya lang ay biglang sigaw nito dahilan na muntikan na siyang mahulog sa sinauupuang bangko.
“Langya naman! Ano bang trip mo sa buhay ha?!” Inis na komento niya.
“Ah, eh, sorry,” pa-cute na sabi nito sabay peace sign pa ng mga daliri.
Alaka mo naman cute.
Saka ito lumapit sa kanya at ipinakita ang papel.
“Tada!” masayang anito saka ibinigay ang ginagawa nitong listahan.
Para itong bata na binilhan ng maraming kendi.
Nakakaasar!
Nangunot ang noo niyang binasa ang isinulat nito.
ANGEL AND UNO: PLAN FOR TWO WEEKS
1. Maging magkaibigan sila – check!
2. Mag-practice na hindi na magmumura.
3. Hindi na magnanakaw o gagawa ng masama
4. Samahan si Uno na mag-aral.
5. Sasagutin ang 10 magical questions ni Angel.
6. Samahan si Angel sa gusto nitong puntahan.
7. Gagawin ang tatlong bagay na hindi pa nagagawa ni Uno.
8. Susundin ang tatlong hiling ni Angel.
“Ano naman to?” yamot na tanong niya rito.
Para nga itong takas sa mental. Kung ano-ano ang naiisip na gawin.
“Ahh, Listahan?” patanong na sagot ng White Lady.
Mas lalo naman siyang nainis sa kapilosopohan nito. Kung di lang ito babae, kanina pa niya ito binigwasan!
“Huwag mo nga akong pilosopohin.” Nagsisimula nang maubos ang pasensiyang aniya.
Napanguso naman ito saka kinuha nito ang listahan sa kamay niya.
“Ito ang mga gagawin natin,” masayang sabi nito.
“Hindi ako pumapasok sa paaralan at mas lalong hindi ka pwedeng pumunta dun,” malamig na saad niya rito.
Hindi ito pwedeng pumunta roon dahil laging may gang war doon. At sa section nila napunta lahat nang nakikipag-basag ulo at lahat ng mga pasaway at rebeldeng mag-aaral kaya hindi pwede ang tulad nitong… inosente at parang may sira sa ulo.
“Bakit naman hindi?” nakangusong tanong nito.
“Basta,” maikling sagot niya.
“Bakit nga?” pangungulit nito.
Hindi siya sumagot.
“Bakit nga? Uy…Uno bakit? Ha? Bakit?” muli pang pangungulit nito saka pa siya kinulbit-kulbit.
Inis siyang napabuntong hininga at pairap na hinarap ito.
“Bahala ka na nga. Basta huwag kang iiyak-iyak at mangungulit doon kundi iiwanan kita,” seryosong babala niya.
Nakita naman niya kung paanong biglang nagliwanang ang mukha nito dahil sa sinabi niya. Parang gusto tuloy niyang bawaiin ang sinabi.
“Yehey! Promise,” masayang pahayag nito.
Pero, teka nga…
Napangisi siya.
Tingnan niya lang kung gustuhin pa nitong bumalik doon at ituloy ang pagiging magkaibigan nila.
“Ilagay mo diyan na kapag umayaw ka na… kahit hindi pa tapos ang dalawang linggo, babayaran mo na ako,” nakangising utos nya rito.
“Hmmm…hindi ako aayaw,” nakangusong sabi nito.
“Ilagay mo pa rin. Wala akong tiwala sa salita lang,” malamig na sabi niya.
Mas lalo namang itong ngumuso at tumingin pa sa kanya.
“Itigil mo nga yang pagiging bibe mo… white lady ka na nga, bibe ka pa,” masungit na sabi niya.
“A-anong tinawag mo sa akin?” nanlaki ang mga matang tanong nito.
Gusto niyang matawa sa reaksyon nito ngunit pinili niyang ipakita ang pokerface niyang itsura.
“Bibeng White Lady,” balewalang sagot niya.
“H-hoy!” gulat na sabi niya nang bigla siya nitong pinalo ng notebook sa ulo.
“Nanakit ka na ah,” puna niya sabay kamot sa ulo niyang hinampas nito.
“Mapang-asar ka eh,” nakalabing sagot nito.
“Basta ilagay mo yun,” sumeryosong saad niya bigla.
“Sige pero huwag mo na akong tatawagin nun,” sabi nito saka pinagkrus ang mga braso sa dibdib nio.
“Hindi ka na pwedeng magdagdag ng rules… ilagay mo na lang diyan…” simpleng sabi niya.
“Paano kung ayaw ko…” nakalabi pa ring sabi nito.
Unti-unti siyang lumapit rito.
“Kung hindi hahalikan kita…” nakangisi niyang sabi rito.
“Subukan mo…” namumulang sabi nito saka binunggo siya at naglakad papunta sa bangko.
Hindi nakalampas sa mga mata niya ang panginginig ng kamay nito habang nagsusulat.
Napangisi siya.