PUNONG DIWATA'S POV
"PERO paanong nangyari, Prinsesa Jazz?" Nilingon ko ang Prinsesa ng Dagat sa Truno niya.
"Di rin namin alam, Punong Diwata. Nang magbalik si Inang Venus sa Silid niya ay wala na doon ang Mahiwagang Perlas. Tiyak na may nagnakaw niyon."
"Bakit di niyo tanungin si Azner? Katulad ko siyang nakakita sa Balintataw. Sa Dagat nga lang siya samantalang ako ang Sa Lupa."
"Pinuntahan na namin siya, Punong Diwata. Pero nawawala ang Tungkod niya. Kung sino mang kumuha noon ay matalino siya."
Napailing ako. "Kung ganun ay mapapahamak nga ng tuluyan si Freddie."
"Ikinalulungkot ko, Punong Diwata. Pero di kita matutulungan-"
"Ang Mahal na Reyna'y nagbalik na!" Isang Sirenong kawal ang lumangoy para sabihan ang mga Sirena na magbigay galang. Agad namang yumukod kami. Ang Reyna Venus ay lumangoy patungo sa Truno niya na katabi ng kay Prinsesa Jazz. Umupo siya roon bago pinaalis ang mga Sireno't Sirena. Nilingon niya ako na nag-aalala parin kay Freddie.
"Punong Diwata! Narito ka pala? Ano't napadalaw ka?"
"Isang Tapat na Sugo sa Palasyo ang napahamak, Venus. Kailangan ko ang Perlas para gawing panglunas."
"Pero... Nawawala ang Perlas, Punong Diwata. Ipinapahanap na namin ang magnanakaw pero wala pading balita."
"May alam kapa bang maaaring panglunas doon?"
"Isang dugo ng tao, Punong Diwata. Totoong tao o mas lamang ang dugo ng tao. Kailangan lang makakuha ng Ilang patak ng dugo mula sa kanya at makakabuo tayo ng isang Lunas. Dalhin mo siya rito sa Dagat at ako ang gagawa ng Lunas."
"At ano ang kapalit ng pagtulong na ito, Venus?"
"Ang Pulang Kapangyarihan na itinatago ng isang Diwata."
"Pero nawawala si Diwata Magenta, Venus! Diko alam kong patay naba siya. Hindi ko nakita ang pangyayaring naganap na digmaan noon. At walang makakapagsabi kung ano ang nangyari o sino ang mga nasawi."
"Iyon ang hinihingi kong kapalit, Punong Diwata. Kapag di mo nadala ang pulang kapangyarihan ay di kita tutulungan sa Lunas na iyon."
Wala akong nagawa kundi umalis roon. Labag man sa loob ko'y kailangan kong mahanap ang Pulang Kapangyarihan.
ELANA'S POV
"MAHAL na Reyna Elana!" Nilingon ko ang isang kawal.
"Nakabalik napo si Jevru! Kasama ang sugatang si Zafe at si Diwata Gimara."
Tumango ako. "Samahan mo ako sa kanya, Kawal."
Agad naman itong tumalima saka sinabayan ako sa paglalakad papunta sa Silid nina Jevru.
Nang makapasok ay natagpuan ko nga ang mga ito doon. Agad naman silang nagbigay galang ng makita ako. Tumango lang si Diwata Gimara sa akin.
"Anong nangyari sa kanya, Jevru?" Tanong ko na ang tinutukoy ay si Zafe.
"Nilapa ho siya ng mga Lobo sa labasan, mahal na Reyna. May nakatulong sa kanyang mga Paru paru."
"Ikaw Gimara? Magkasama ba kayo?"
"Hindi, Elana. Natagpuan ko lang sila habang hinahanap ko ang anak kong si Jema. May mga Tulisang uwak na nakalaban sila."
"Hindi talaga tumitigil si Hogre sa pamiminsala." Matigas kong sabi. Yumuko lang silang dalawa. Batid ng mga ito na Totoo ang sinasabi ko. "Si Freddie? Saan siya nagpunta, Jevru?"
Napailing ito. "Diko ho alam, mahal na Reyna. Baka nagliwaliw lang iyon sa kung saan."
Tumango nalang ako bilang pagsang-ayon.
PUNONG DIWATA'S POV
"PALAKA, sinong naparito? Bakit may mga apak ng Paa dito?"
"Naririto kanina lang si Jema, Punong Diwata. Sinabi ko ang lahat sa kanya, patungo siya ngayon sa Palasyo para sabihin ang tungkol sa pagbabalik ni Prinsesa Eloisha."
"Mabuti ngang siya ang magpunta doon dahil naroroon ang ina niya. Mababawasan nadin ang iisipin ko kahit papaano-"
"Punong Diwata, nakausap niya ang sugo ng Kapangyarihan niyo-"
"Ano?"
"Kilala niya si Peter. Nagkatagpo na sila. Nabanggit kona sa kanya na si Peter ang nakatadhanang maging Hari."
"Walang problema doon, Palaka. Mapapagkatiwalaan ko si Jema. Ang kailangan kong gawin ngayon ay pumunta sa Mundo ng mga Mortal."
"Anong gagawin mo doon, Punong Diwata?"
"Maghahanap ng isang Mortal."
"Hindi mona ho kailangang umalis at magpunta sa mundo ng mga Mortal. Nakita ko sa Batis kanina na may isang binatang Mortal ang naririto. Sa tingin ko'y kasama siya nina Peter ng makapasok dito."
"Kung gayun ay kailangan kona siyang puntahan." Ani ko bago naglaho sa harap ng Palaka.
ELVIE'S POV
"ANO?" Pareho kaming napalingon ni Aileen ng marinig ang isang Boses.
"R-raphael-"
"Tama ba ang narinig ko, Aileen? Isa kang lambana?"
"R-raphael, patawarin mo ako... Sorry.. diko alam kung may magkakagusto bang Mortal sakin kapag nalamang di ako isang Tao. Natatakot akong iwanan mo kaya naglihim ako." Umiiyak na anito. Napaatras naman ako.
Pero imbes na magalit si Raphael ay niyakap lang niya ang asawang si Aileen. "Shhh, wala kang dapat ipangamba, Aileen... Sa katunayan ay matagal ko nang alam at naglihim din ako."
"A-ano?"
"Isa akong Taong Uwak. Galing ako sa Tribo ni Hogre. Nang makita kita'y nagustuhan kita kung kaya't tumiwalag ako sa Pagiging Tulisan. Sinundan kita hanggang dito at dito tayo nagkakilala. Tinanong lang kita ngayon para testingen kung nagsisinungaling kaba."
"Kung... Kung gayun ay isa kading immortal?"
"Oo, halos araw araw akong pumupunta sa Kuweba dahil tinatawag nadin ako sa Mundo natin. Pero kapag nagpupunta ako doon ay palaging nakasara."
"Wala parin bang kakaiba doon sa Kuweba hanggang ngayon?"
"Meron. Kahapon lang ay nakakita ako ng isang Prinsipe at Kawal doon. Alam kong totoong immortal sila dahil sa mga Kuwintas na suot nila tulad lang din ng sa atin."
"Nasaan sila ngayon?"
"Dinala ko sila sa Presinto. Ipinagkatiwala ko sa Kasamahan kong babaeng Pulis."
"Kailangan nating magpunta sa Presinto." Matigas na sabi ko. Nagkatinginan naman ang mag-asawa at sabay na tumango.
SIKLAB'S POV
NATIGILAN ako ng marinig ang sinabi ng Inay ko. "Ang ibig niyo pobang sabihin ay isa din siyang Uwak at Lambana?"
"Oo, Siklab. Nararamdaman kong siya ang anak nina Aileyell at Raphael na ngayon ay nasa mundo ng mga Mortal. Kaya ko siya dinala rito."
"Pero bakit di siya nagkaroon ng mga Pakpak ng magpunta siya dito?"
"Iyon ay dahil sa suot niyang Kuwintas. Pangkonta iyan para di siya makaramdam ng pagiging isang Lamabana o Uwak man."
"Nakakagulat, ina."
"Puno ng Hiwaga ang mundo natin, Siklab. Hindi kana dapat pang magtaka."
"Diko alam, ina. Kung dapat kobang ikatuwa ang mga nangyayaring ito. Nararamdaman kona ang nalalapit na Digmaan. Maraming Diwata at Lambanang masasawi."
"Tama ka, ihanda mo na ang sarili mo sa maaaring mangyari."
ALICE'S POV
Mula sa likod ng malaking bato ay naririnig ko lahat ng iyon. Nakaramdam ako ng takot saka nagmamdaling tumakbo palayo roon.
Hindi ko alam kung dapat akong maniwala sa kanila. Pero totoong Raphael ang pangalan ng Papa ko. Isa pa'y matagal na akong nagtataka sa suot kong kuwintas. Ayaw iyong ipahubad ng Papa sakin.
Dahil sa biglang pagdating ng ganun sa isip ko'y agad kong hinubad ang Kuwintas at itinapon sa lupa. Umatras ako bago unti unting nanlabo ang paningin. Ramdam ko ang sakit. Para bang may mga patalim na lumalabas sa likod ko.
JOEL'S POV
PATULOY lang ako sa paglalakad. Nang magising ako'y nasa isang Puno ako at masakit ang Katawan. Kinakailangan ko pang bumaba roon para makaalis.
Hindi ako makapaniwala sa lugar na dinadaanan ko. Basta ang alam ko. Hindi ako nanaginip.
Napasigaw ako ng isang babae ang nabuo sa harapan ko. Para bang magic.
"Sumama ka sa akin."
"Ha?" Umatras ako. Sa gulat at takot. Di naman bago sa akin ang kuwentong barbero na ililigaw ang isang tao at dina makakabalik. "Bakit ko naman gagawin iyon?"
"Dahil kailangan kita. Buhay ang nakataya dito."
"Sino ka muna? Baka isa ka palang multo diyan."
"Masyado pang maaga para sa mga multo. Atsaka walang multo dito."
"Eh! Edi ano ka? Dika multo pero bigla kang sumulpot na parang kabute!"
"Ako si Punong Diwata. Tagapamahala sa Mundong ito."
Napailing ako. Diwata? Di iyon totoo. Lumingon ako pero isang malaking ahas ang nakatingin sa akin. Nakalabas pa ang mahabang dila nito! Napasigaw ako sa takot saka tumakbo sa Babae. Tumatawa naman niya akong hinawakan sa kamay. Pumikit nalang ako. Hindi kona namalayang naglaho pala kami doon.
PETER'S POV
NAKARATING nga ako sa Kuweba nina Siklab. Sigurado akong iyon na nga ang Kuweba dahil tumigil na sa pag-ilaw ang Kuwintas na bigay ni Jema sakin. Isang babaeng may pakpak sa paa ang Lumitaw sa harap ko.
"Sino ka?"
Yumuko siya dito. "Pasensya na sa biglaang pagtungo-"
"Prinsipe Ephraim?!"
Agad akong umiling. "Ako ho si Peter. Kamukha ko lang ho ang Prinsipe. Nandito ako para humingi ng tulong kay Siklab. Nahuli ng mga Uwak ang kaibigan kong si Yahub. Kailangan kong magkapakpak."
"H-halika, pumasok ka muna sa Kuweba. Umalis pa si Siklab para hanapin ang babaeng nakita namin kanina." Tumango lang ako, diko na inisip kung sino ang maaaring Babae iyon.
Ilang sandali pa'y isang lalaking may Pakpak naman ang Lumitaw sa harap ko. Agad itong sinalubong ng babae.
"Nahanap moba siya, anak?"
"Hindi, nay. Teka, si Prinsipe Ephraim?"
"Hindi." Ako na ang sumagot. "Ako si Peter. Kailangan ko ang tulong mo, Siklab."
"A-anong tulong iyon, Peter?"
"Si Yahub. Nahuli siya ng mga Uwak. Tutulungan ko siya, dahil kaibigan ko siya."
"Ngayo'y alam konang di nga ikaw ang Prinsipe. Irresponsable ang pagkakakilala ko sa Prinsipe Ephraim." Anito saka umupo.
"Siklab!" Anang nanay niya. Pero di niya ito pinansin. Napakunot noo nalang ako.
"Anong tulong ang kailangan mo, Peter?"
"Pakpak, Siklab. Isang Pakpak. Pupunta ako sa Palasyo ng mga uwak sa Bundok."
"Sinong nagsabi sa iyo tungkol sa akin, Peter?"
"Isang babae. Isang babaeng nagngangalang Jema."
"Kilala ko siya. Ang ampon ng Malaking lobo."
Tumango ako. "Nabanggit nga niya."
"Kung ganun ay sumama ka sa akin, Peter. Gagawa ako ng mahikang pangpakpak."
Agad akong tumayo. Wala ng oras na dapat sayangin pa.
DYLAN'S POV
"HINDI dapat makaalis ang Yahub na iyan! Tiyak na paparusahan tayo ni Haring Hogre. Ikulong siya sa kulungan ng Tribo nila!"
Napapikit ako sa mga narinig na boses. Wala akong maintindihan doon. Ewan ko ba pero parang napakasakit sa tenga ng mga Boses nila. Parang ang laki ng mga ito sa tingin ko.
Napailing nalang ako saka sumilip sa maliit na siwang. Napahiyaw ako ng makita ang mga ito. Malalaki nga! Napatingin ako sa sarili ko saka napasigaw ulit. Paano ako naging maliit?
Takot na takot ako habang paikot ikot sa loob. Hindi iyon ang Damit ko. Napahawak ako sa mukha ko. Napasigaw ulit. May bigote ako! Matataas din ang Tenga ko. Hindi ako ito!
"Maghanap pa kayo ng mga Duwende!"
Natigilan ako. Isang kawal na nakaitim ang nagsabi niyon. Duwende? Duwende ako!
Kinurot kurot ko ang sarili ko, kung nanaginip lang ba ako. Pero hanggang sumakit ay di man lang ako nagising.
Agad akong nag-isip ng paraan para makaalis doon. Isa palang lata ang kinaroroonan ko. Pinilit kong makalabas sa Siwang. Ramdam ko namang kakasya ako doon.
EPHRAIM'S POV
"PUPUNTAHAN naba natin si Elvie, Ruzzibel?" Tanong ko sa Matandang babae. Pero umiling siya.
"Prinsipe Ephraim... May dapat kapang malaman."
Tumabi ako sa kanya. "Ano iyon?"
"Si Peter. Iyong nabanggit kong kasama ni Lucy..."
"Anong meron sa kanya, Ruzzibel?"
"Sa tingin ko'y isa din siyang immortal."
"Ano?"
"Hindi lang siya. Ang mga kaibigan niyang si Alice, Dylan at Joel ay sa tingin ko'y ganun din."
"Paano mong nasasabi iyan?"
"Lumalakas ang tibok ng Puso ko kapag nasa malapit sila. Para bang lumalabas ang tunay na ako."
"Pero... Pero sapat naba ang bagay na iyan para masabi mo-"
"Magkamukha si Peter at si Haring Riguado."
"Si Lolo?!"
"Oo, Prinsipe. Puwede nating puntahan ang bahay nila para makita mo kung ano ang Hitsura niya, kahit sa litrato lang."
Napatayo ako. "Diko alam kung ano ang masasabi ko, Ruzzibel. Pero sa tingin ko'y mas mahalaga ang Peter na iyan kesa kay Elvie. Kaya halikana."
"Sigurado ka? Si Elvie-"
"Mahahanap din naman natin siya, Ruzzibel. Pero para bang tinatawag ako ng Peter na iyan. Hindi ko alam pero para akong dadalhin sa isang Sagot na matagal konang dapat itinanong."
"Marahil ay dahil gusto mong makita ang Lolo mo kaya ka nagkakaganyan."
"Hindi. Parang iba. Parang-"
"Sandali, tatawag ako ng Tricycle." Anito. Tumango lang ako at sinundan siya ng tingin palabas.
Oo, sa Litrato ko lang nakita ang Dating Hari. Nasa silid ko ang malaking larawang iyon. Nakakuwadro at natatakpan ng malalaking Kurtina.