Kabanata 7
HALATANG todo ang pag-iingat ni Khalil habang ginagamot nito ang kanyang sugat. Bakit naman kasi ngayon pa sila nag-corporate attire? Naka-skirt lang tuloy siya kaya nadali ang binti niya ng bubog. Hiyang-hiya tuloy siya kay Khalil dahil ito pa ang naglinis ng mga basag na bote kahit na may sugat din ito sa ibabang labi dahil sa suntok na natamo mula sa sariling ama.
Her leg is resting on Khalil's lap while he's gently cleaning the wound after removing the piece of broken glass. Mabuti na lang at maliit lang kaya kahit paano ay madadaan pa sa band aid kung sakali.
Nang makabitan ni Khalil ng band aid, hinawakan nito ang kanyang tuhod at ankle saka siya nito nag-aalalang tinignan. "Does it hurt?"
She pursed her lips together then shook her head. "Ayos lang ako, Khalil."
Binaba niya ang hita niya saka siya kumuha ng cotton ball at panlinis ng sugat nang ito naman ang magamot. Umusog siya nang kaunti palapit dito, ngunit nang ipatong ni Khalil ang braso nito sa kanyang mga hita habang titig na titig sa kanya, halos magwala nang husto ang kanyang dibdib. Even her hand trembled because of Khalil's gaze. May kung anong sensasyon ding bumabalot sa kanyang puso na hindi niya maisatinig.
She swallowed and then started cleaning his wound, and everytime it becomes painful for Khalil, he'll squeeze her knee but will keep staring into her eyes. Halos hindi rin niya napansing pigil na pigil na pala niya ang kanyang paghinga dala ng nararamdaman. Gosh, their proximity is suffocating her in a beautiful way, and she doesn't even know why.
Nang matapos niyang malinisan ang sugat ni Khalil, tumayo siya at pinaghanda ito ng kape nang mahimasmasan. Matapos itong ipagtimpla, bumalik siya rito ngunit nakasandal na ang ulo ni Khalil sa backrest ng sofa habang blangko itong nakatitig sa puting kisame.
Silence enveloped them for a minute before Khallisa cleared her throat. "Magkape ka muna. Hindi ka pala pumasok?"
Mahina itong umiling. "I don't think I still should."
Napakunot siya ng noo. "Bakit naman, Khalil? Sayang naman ang chance mong mag-aral."
His adam's apple bobbed up and down before he made her move towards the other end of the couch. Mayamaya ay bigla itong nahiga sa kanyang kandungan kaya halos tumalon palabas ng kanyang dibdib ang kanyang puso. Lumala pa nga ang pag-aalburoto ng dibdib niya nang kunin ni Khalil ang kamay niya saka nilagay sa noo nito na tila nais nitong ipahilot ang ulo.
Lisa cleared her throat and started massaging his head. Nagpakawala naman ito ng hininga na tila nare-relax dahil sa ginagawa. "My dad wants an annulment. Paghahatian nila ni mommy ang pera nila at ibang ari-arian. He said he's going to invest in the stock market while mom will move in with her partner." Mapakla itong ngumisi. "Kung makapagdesisyon sila parang wala silang anak." Bumuntong hininga ito. "Kung sabagay. Isa ko na nga lang wala pa akong kwenta. Puro lang ako football at karera. No'ng sabihin ko rin na ayaw ko naman talaga ng kurso ko dahil gusto kong matuto ng photography, hindi nila ako pinakinggan."
Kumirot ang puso ni Lisa. May pera nga ang pamilya ni Khalil ngunit hindi naman nito makuha ang suportang kailangan nito sa pag-abot ng mga pangarap.
"Sinubukan mo na bang sabihin sa kanila ang mga gusto mo, Khalil?"
Lumunok ito at mahinang tumango. "Ilang beses na hanggang sa... nanawa na akong mag-open up." Mapakla itong ngumisi. "Nag-move out na nga ako't lahat ngayon lang nila napansing wala na ang presensya ko sa bahay nila."
She sighed. "Dapat sinabi mo na nasasaktan ka na sa sitwasyon, Khalil. Anak ka nila dapat ikaw ang priority nila dahil unang-una, sila ang nagdala sayo sa mundong 'to."
Khalil reached for her other hand and gently massaged it as if he's using it as a stress ball. "My parents are deaf when it comes to me, baby. They don't really honor my opinions. Kung ano ang gusto nilang gawin, 'yon ang gagawin nila." He took in another deep breath. "They're letting me spend money because they cannot give me the emotional support I really need. Akala kasi nila, palaging sapat ang pera para punan ang mga pagkukulang nila bilang mga magulang."
She sighed and combed his hair with her fingers. "Huwag ka nang malungkot, Khalil. Ituring mo na lang silang motivation para maging successful ka sa buhay. Kapag nagkaroon ka na ng sarili mong pamilya, Khalil, tandaan mo kung papaano ka tratuhin ng mga magulang mo. Huwag na huwag mo 'yong gagawin sa mga magiging anak mo."
Mapakla itong ngumisi. "How will I even become a good dad kung wala naman akong role model? Look at me, Lisa? I'm such a hopeless case."
Nginitian niya ito. "Eh 'di ipakikilala kita kay Tatay. Solid kaya 'yon. Kahit lagi niyang sinasabing pasensya na kasi marami siyang pagkukulang pagdating sa pinansyal, hindi ko tinatanggap kasi alam mo, mabait si tatay at lagi niya akong inuuna. Sakto gusto kaya no'n ng anak na lalake... kaso mahirap lang kami, ah?" Nahihiya siyang tumawa.
Khalil flashed a grin even when his eyes are still sad. "Paano ko ba ipapakilala ang sarili ko sa kanya? Boyfriend mo na ba?"
Uminit ang magkabila niyang pisngi. "B--Bakit naman boyfriend? Pwede naman boss o kaya ay... friend?"
Ngumisi ito sa kanya. "Ayaw ko ng boss o kaibigan, Khallisa. You know my deepest secret now kaya kailangan na kitang itali sa baywang ko."
"Huy!" Namula nang husto ang kanyang mukha. "H--Hindi naman pwede 'yan." She looked away shyly. "Tsaka... may girlfriend ka naman."
Napakunot ito ng noo. "Sino?"
"Iyong... Shannon? Iyong nursing student?"
"Oh." He smirked. "Ang tagal na naming wala at hindi ko naman 'yon sineryoso."
Tinaasan niya ito ng kilay. "Wala ka naman yatang sineryoso, eh."
Khalil chuckled softly before he kissed the back of her hand. "Wala pa nga. Wala pang... ganito."
Napalunok siya nang magkatitigan silang dalawa. "Anong... ganito?"
Khalil took in a sharp breath then placed her hand in front of his chest so she could feel his heartbeat. "No one has ever made this feel warm for a long time since my parents broke it, Lisa. No one has ever made me open up nor made me feel that it's okay to be vulnerable." He swallowed and forced a smile. "Forget what I said. Anyway, I got you a little something."
Bumangon ito at nagtungo sa silid upang kunin ang sinasabing ibibigay sa kanya. Nang lumabas ito bitbit ang isang mamahaling cellphone, napatitig siya kay Khalil habang nakakunot ang noo. 
"Here. Problem solved," he said then placed the phone in her hands.
Nanlaki ang mga mata niya at natatarantang ibinalik kay Khalil ang unit. "Naku baka masira ko lang 'yan, Khalil tsaka wala akong pambayad sa ganyan."
Khalil laughed. "Who said I'm charging you? It's a gift, Lisa."
Lumunok siya at umiling-iling. "Hindi ko matatanggap, Khalil ang mahal niyan panigurado."
"No, it's not? It's just around twenty thousand."
Halos lumuwa ang mga mata niya. "Bente mil?! Diyos ko ilang buwan na naming bayad 'yon sa upa!"
Nagpigil ito ng tawa saka sinipit ang tungki ng kanyang ilong. "Cute mo. Kapag hindi mo tinanggap boyfriend mo na ako."
"Pero--"
"So you want me to be your boyfriend then?" Makahulugang tumaas ang kilay nito.
She pouted. "Ang bipolar mo kanina lang ang sama pa ng loob mo."
Khalil chuckled softly. "That's your power. You can ease away the heaviness in my chest. Nakakatipid pa nga ako sayo kaya kung tutuusin maliit na bagay lang ang phone na 'to."
"Pero mahal 'yan, Khalil ano na lang ang sasabihin ng mga tao? Sugar daddy kita?"
He bursted into laugh. "God, I remembered applying to be your glucose dada." He let out a breath then tried to stop himself from grinning. "Wala silang pakialam. Besides, come on, Lisa I'm just trying to keep myself from going insane because of texting. It's frustrating, you know? Hindi ko makita kung na-seen mo na ang messages ko o kung online ka ba."
She pursed her lips for a moment. Nagpabalik-balik ang tingin niya sa phone at sa mukha ni Khalil. "Pagagalitan ka diyan ng daddy mo, eh."
"Nah. I got the money from winning a race. I earned it."
Napabuntong hininga siya. "Pero hindi talaga, Khalil eh mahal 'yan."
He whistled. "Okay. So I'm your boyfriend now then?"
"Ha?"
"I said I'm your boyfriend now then? Ayaw mong tanggapin 'di ba?" pigil ang ngisi nitong ulit sa tanong. He even smirked and waved the phone. "What's your final answer? Phone or boyfriend, Khallisa?"
Nakagat niya ang ibaba niyang labi saka sandali siyang nag-isip. Ano ba namang choices iyon? Wala na bang iba? Hindi ba pwedeng free labor na lang iyong piliin? Si Khalil talaga parang ewan minsan. 
"Khalil, kung pagti-tripan mo lang ako, please lang, spare me. Wala pa akong nagiging boyfriend at gusto ko 'yong una kong magiging boyfriend seryoso talaga sa akin hindi trip-trip lang."
He cocked a brow at her. "Who said I ain't gonna be serious? Hinuhusgahan mo naman ako kaagad?" he asked, trying to supress a laugh.
"See? Natatawa ka!"
Tinusok niya ito sa tagiliran dahilan para mapahalakhak ito nang tuluyan. Mayamaya ay bigla na lamang siya nitong hinatak hanggang sa mapakandong siya sa mga hita nito. Her heartbeat gone completely wild as he trapped her in his toned arms, his magnetic obsidian eyes locked with hers in a way she couldn't resist.
"Final answer, Khallisa," he uttered in a low, sexy tone. "Phone or boyfriend?"
She swallowed, her eyes remained staring into his while her heart is beating loudly. "P--Phone..."
The corners of his lips curved into a smirk. "Good girl. Do you know that your phone will come with a freebie, hmm?" he asked as he caressed her back with his palm. 
"W--What freebie?" halos bulong niya nang tanong dala ng kakaibang sensasyong naidudulot ng paghagod nito sa kanyang likod.
His hand traveled to her nape until he's already clutching her hair. His eyes gazed down her parted lips before he spoke. "A free boyfriend called me..." he said under his breath before finally claiming her lips in a way that shut down her whole system.