Kabanata 4
NAPANGIWI si Evangeline nang gumuhit sa kanyang lalamunan ang lasa ng ginger tea. "Ew! Ang pangit talaga ng lasa, ate Deydey!"
Humagikgik si Deydey, ang kanilang pinakabatang maid na sa kanilang poder. Anak ito ng kanilang katulong na noong mag-edad ng seventeen ay kinuha na ng ina para magtrabaho sa kanila. Matanda lamang ito sa kanya ng apat na taon kaya naman tila nakatatandang kapatid na ang turing niya kay Deydey.
"Tiisin mo, Ae. Malapit na ang foundation day, hindi ba? Ikaw ang representative ng club niyo kaya dapat hindi ka pipiyok." Sumilip ito sa bintana. "Tsaka huwag mo na akong tawaging Deydey. Ang laki ko na eh tsak ang layo ng palayaw ko sa tunay kong pangalan."
Umismid si Evangeline saka niya inilapag sa mesa ang tasa bago siya tumayo. Tinungo niya ang pwesto ni Deydey at sinundot ito sa tagiliran. "Binobosohan mo na naman si attorney, huh?"
Namulang parang kamatis ang mukha nito. Deydey has a natural cream complexion she got from her mother. Mula Cordillera ang ina nito kaya naman maputi ang kutis at itim na itim ang kulot na buhok kaya naman hindi kaagad pinaniniwalaan tuwing sinasabing katulong ito ng mga Sobrepeña.
"H-Hindi ah!" Deydey hid behind the thick pink curtains. "T-Tsaka hindi pa siya attorney. Nag-aaral pa lang siya ng law."
Napangisi si Evangeline. "He said hi to you last week. Why don't you just, you know? Accept his friend request on Facebook? Mukhang type ka naman, ah?"
Bumuntong hininga ito saka tuluyang isinara ang kurtina ng kanyang silid. Naglakad ito patungo sa kanyang closet at tinuloy na lamang ang pag-aayos sa kanyang mga damit.
"Ae, kapag tinanggap ko ang friend request niya, ako lang ang magiging panira sa listahan ng internet friends niya. Nakita mo naman kung sino ang reactors sa posts no'n?" She flashed a weak smile. "Hindi ko kailanman maaabot ang estado ni Sir Finlay."
May gumuhit na kirot sa puso ni Evangeline. Maganda naman ang dalaga ngunit palagi itong pinangungunahan ng hiya at mababang tingin sa sarili. Palibhasa nang pag-aralin ng mga magulang niya sa private school, naging tampulan ng tukso. Deydey is a smart girl and Ae knows that pretty well. In fact Deydey is her tutor when she's having a hard time understanding some lessons. Ngunit dahil laging nabu-bully, bumagsak ang mga grado hanggang sa ayaw na nitong pumasok.
Nagpalipat ito sa pampublikong eskwelahan na may kalayuan sa kanilang village. Kapag araw ng Linggo, may pinupuntahan itong squatter's area para magturo sa maliliit na batang hindi kayang pag-aralin ng mga magulang dala ng kahirapan.
Evangeline jumped on her bed and hugged her heart-shape pillow while staring at Deydey. "I think he likes you. You should give him a chance."
Natigilan ito sa pagsabit ng hanger ngunit nanatiling nakatalikod sa kanya. "I-Imposible 'yan, Ae..."
"Sinong nagsabi? 'Yong impaktang patay na patay sa kanya? Please don't tell me she went to you again just to remind you that kuya Finlay will never like a middle class woman?" naiirita niyang tanong.
"H-Hindi. Sadyang hindi lang ako naniniwala nang sabihin niyang... gusto niya ako."
Her eyes popped open as she let out a loud squeak. "Oh em giii! He said that? When?!"
Bumaling ito sa kanya habang pulang-pula ang pisngi. "Nag... Nagkita kami-"
She gasped. "Nagkita? You mean a date?"
"No!" Lalo itong namula. "A-Aksidente lang. Mag... Magtatapon ako ng basura at... Magja-jogging siya kasama ang aso niya. Tinanong niya ako kung bakit hindi ko pa tinatanggap ang friend request niya. Sabi ko... Sabi ko busy pa ako. Tapos tinanong niya kung... Kung kailan daw ako pwedeng mayaya lumabas. Gusto... Gusto raw niya akong makilala pa dahil... Gusto niya ako."
"Tignan mo? Ang swerte mo na, ate Deydey! Hindi lahat naka-crush back. Look at me? Ilang taon na akong nagpapapansin kay Linus but still, zero progress as of the moment."
Kumunot ang noo nito. "Huh? Hindi ba siya ang nagdala ng flowers dito no'ng nakaraang araw?"
"Hindi. Iyong magaling niyang kakambal 'yon. Linel is so good at disguising as his twin when he wants to see me. Akala naman niya hindi ako makakatunog." Napairap siya sa kawalan. "He only does that to annoy me."
Ngumisi ito saka binuhat na ang basket na pinaglagyan ng kanyang mga damit. "Tingin ko naman mabait 'yon. Bigyan mo ng chance."
"Ew. No way. He smokes and drinks alcohol kahit seventeen lang siya. Imagine that? Kadiri."
Bumuntong hininga ito. "Ae, hindi lahat ng may bisyo ay masamang tao at hindi lahat ng laman ng simbahan ay tunay na mabuti. Matulog ka na. Hindi ka pwedeng magpuyat dahil makakaapekto sa boses mo."
"Sige po. I'll just do my night routine. Thanks for rearranging my closet, ate Dey."
Kumindat lamang ito habang matipid na nakangiti bago tuluyang lumabas ng kanyang silid. She sighed and looked at her window. Nahawi na pala ng hangin ang kurtina kaya nang mapatingin siya sa kabilang bahay, napansin niya ang lalakeng kakatayo lamang mula sa silyang malapit sa bintana.
Lihim na napangiti si Ae. Naku, ate Jewelline. Magtapon ka na ng basura now na at mukhang may abogadong maghihintay sayo sa ibaba.
KINAKABAHAN si Evangeline habang nasa backstage. Suot niya ang kanyang Filipiniana costume habang nakalugay ang kanyang lampas ng balikat na itim na buhok. Siya ang representative ng Music Club para kumanta ng National Anthem sa pagbubukas ng Foundation Day.
She finds it funny how their foundation day is celebrated two months before the graduation. Nevertheless, this week-long celebration is actually one of the most awaited by the students of Saint James High.
Ang school grounds ay buhay na buhay dahil sa mga palamuti at pakulo ng bawat clubs at private organizations. She even spotted Linel's team earlier. Katapat ang mga ito ng soccer team but of course, the jocks are mostly the angsty ones. May pa-free hugs at kiss mark sa katawan ang mga myembro ng kanilang American football team. She doesn't think that's allowed, though. Kung sabagay, hinayaan nga ng team na may makapasok na smoker. Palibhasa malakas ang kapit sa board.
She shut her eyes and took in deep breaths. Mayamaya'y tuluyang tinawag ang kanyang pangalan. Lumabas siya at pumwesto sa gitna ng stage kung saan nakalagay ang mikropono, ngunit bago pa nagsimulang tumgtog ang Sait James Orchestra, nahagip ng kanyang mga mata si Linel.
Her eyes opened widely when she saw what he's holding. A freaking banner for her with her face on it! Ano bang akala nito sa gagawin niyang pag-awit ng Lupang Hinirang? Nasa The Voice siya o X Factor? Diyos mio, gusto tuloy niyang matampal ang kanyang noo at bumaba roon upang sabunutan ang magaling na si Linel.
She tried to ignore him. Ngunit mayamaya'y bigla itong sumigaw habang tahimik ang lahat.
"Go, baby! You can do it! Show our nation some love!"
Nagtawanan ang lahat habang ang mga guro at principal, napailing na lamang dahil sa sinabi ni Linel. Namula tuloy ang mukha ni Evangeline sa sobrang hiya. Pinaningkitan niya ng mga mata si Linel ngunit ang hinayupak, may pagflying kiss pang nalalaman!
Nagngitngit ang mga ngipin ni Evangeline. Sandali niyang nalimutang may mikropono sa kanyang harap kaya nang bumulong siya dala ng matinding inis kay Linel, nadinig ng lahat ng tao sa hall.
"Naku, punyeta ka talagang assuming na lalake ka. Hintayin mo kong matapos kumanta ng Lupang Hinirang kakaladkarin kita patungong Luneta at ipararanas ko sayo kung paano napatay si Jose Rizal."
Malutong na nagtawanan ang mga tao kaya biglang natauhan si Evangeline. Her face turned completely red and she almost lost het composure. Binalot siya ng matinding hiya. Napayuko siya ngunit mayamaya'y nadinig niya ang pamilyar na tinig na sinigawan ang mga tao.
"Hey, shut up! My baby's losing her focus! Kapag hindi 'yan nakakanta ng maayos lulunurin ko kayo sa Manila Bay."
Napairap si Evangeline kasabay ng kanyang pagbuntong hininga. "Tanga talaga. Siya nga itong dahilan bakit ako nawawala sa focus."
Nagtawanan muli ang mga tao nang marinig ang kanyang sinabi kaya naman wala nang nagawa ang mga guro kung hindi makialam. Even the student's council members had to help para makontrol ang crowd. Sinabihan na rin si Linel na kung mag-iingay ay sisipain palabas ng hall.
Nang muli nang tumahimik ang lahat, sinenyasan na ng kanilang club president ang Orchestra master. The musicians started playing the National Anthem and Evangeline did her best to not glance at Linel's direction.
She sang the National Anthem with all her heart just like how they practiced. Halos mapabuga siya ng hangin nang matapos niya ang kanta na hindi siya pumipiyok o nalalagutan ng hininga kahit ang orihinal na tempo ang tinugtog ng orchestra.
When she bowed her head to the board of directors and faculty members, biglang tumayo si Linel sa upuan nito at pinaputok ang baong confetti.
"Hell yeah, that's my baby!" he proudly cheered. Kinalabit pa nito ang mga katabing estudyante. "Pumalakpak kayo, tanga ang galing ng girlfriend ko. Fucking ungrateful fellow countrymen. Hindi sinulat ni Rizal ang Lupang Hinirang para lang hindi niyo palakpakan pagkatapos kantahin."
Parang umakyat lahat ng dugo sa ulo ni Ae. Naningkit ang kanyang mga mata at dala ng sobrang galit kay Linel, kinuha niya ang mikropono at sinigawan ito.
"Stupid! Hindi si Jose Rizal ang nagsulat ng Lupang Hinirang and you're not supposed to clap your hands, fucking dumb ass!"
Everyone gasped, but Linel just smirked and raised his hand as if telling everyone that everything is fine.
"Pagpasensyahan niyo na mainit ang ulo. My girlfriend is usually not in the mood when she's on her red days."
Malutong na nagtawanan ang mga tao habang si Evangeline, halos tumakbo patungo sa direksyon ni Linel nang mabugbog na ito nang tuluyan dahil sa kahihiyang ibinibigay nito sa kanya ngayon.