Mahilo-hilo na si Sayaka sa pagsasayaw sa dance floor pero tuloy pa rin siya. Kailangan niyang pagpagin ang epekto ng mga sinabi nito sa kanya na ambisyosa siya at mukhang pera. Hinatak niya ang mga kaklase na nagmumukmok lang sa isang tabi at walang makausap. Gusto niyang mag-enjoy ang lahat. Alam naman niya na di maswerte ang ibang mga kaklase niya sa buhay.
Nahihiya ang iba na dumalo dahil walang maipagmamalaki ang mga ito - may maagang nag-asawa, di pinananagutan ng nobyo o kaya ay walang trabaho. Ayaw niyang maisip nito kung ano ang buhay ng mga ito kinabukasan. Gusto niyang maalala ng mga ito kung paano maging teenager ulit. ‘Yung walang responsibilidad at parang walang problema. Na parang walang imposible sa mundo.
At effective naman iyon dahil sa loob ng ilang minuto, narinig niya ang halakhak ng mga ito. Nakalimutan din niya ang pangamba niya sa bagong trabaho at kakaharaping problema na dala ng grupo ni Riego. Pansamantala niyang nakalimutan si Riego.
“Puputulin muna natin ang sayawan dahil may ihinanda kaming game para sa mga single diyan. Kailangan natin ng limang pares ng single na babae at lalaki,” anunsiyo ng host at umugong na ang kantyawan. May mga nagtutulakan pa nga. “Wait! Para mas exciting, magbubunutan tayo ng pangalan. Oo, sinadya natin na ihiwalay ang mga single at sa kasal na at in a relationship. At marami ang single and available dito. Malay naman ninyo nandito pala ang destiny ninyo sa gabing ito.”
Isa-isang tinawag ang mga kalahok. “Sayaka Miyazawa.”
Napuno ng kantiyawan ang paligid ng dalaga. Nahihilo na siya pero ‘di niya pwedeng urungan ang laro. Baka sabihan siyang killjoy o maarte.
“Sayaka, bumunot ka na ng ka-partner mo,” alok agad ng host at inabot sa kanya ang fishbowl. Bumunot na lang siya basta. “Sino ang nabunot mo?”
“Salvacion? Riego Salvacion.”
Ilang beses na kumurap si Sayaka habang nakatitig sa pangalang nakasulat sa papel. Sa dinami-dami naman ng mabubunot na pangalan, bakit ito pa? Parang gusto niyang ibalik sa fishbowl ang piraso ng papel na may pangalan nito at palitan ng iba. Pag nga naman minamalas.
Sa kasamaang-palad, di siya ganoon kaswerte dahil magka-partner sila sa game. Laro lang ito Ilang minuto lang. Kung tutuusin mas affected nga siya sa akin.
Pero nawala ang ngiti niya nang makitang naglalakad na si Riego palayo. Mukhang balak nitong takasan ang game nila. Ibig sabihin ayaw rin siya nitong maka-partner?
I am insulted. Kapal nito. At ako pa ang iiwan ngayon.
Hindi niya alam kung dahil sa epekto ng nainom niyang alak o talagang ayaw lang niya ng napapahiya kaya kinuha niya ang mikropono sa host.
"Riego, saan ka pupunta? Tinatakasan mo ba ako?" Tumigil ito sa paglalakad pero hindi lumingon. "Huwag mong sabihing takot ka sa akin. Hindi naman ako nangangagat malibang gusto mo. Rawr!" At umakto siyang nangangalmot.
Nagtawanan ang buong gymnasium at umulan pa ng kantiyawan. Di naman kaila sa iba na may nakaraan sila ni Riego at may gusto ito sa kanya dati. Hindi na rin siya ngayon ang babaeng takot na magkamali. Gusto na niyang yakapin ang buhay ngayon at maranasan lahat. Ang tanong lang, kaya ba siyang harapin ni Riego Salvacion?
Pumihit paharap ang lalaki at tiyak ang hakbang nang umakyat sa entablado. Parang kawal ito na susugod sa giyera sa matiim nitong anyo. "Hindi kita tinatakasan. May kakausapin lang dapat ako," sabi nito. "Bakit naman takot ako matatakot sa iyo?"
Pasimple niyang inayos ang kuwelyo ng nakabukas nitong polo. "Gusto ko 'yung mga lalaking palaban at di umaatras sa laban."
Ipinaypay ng host ang cue card nito sa mukha. "Whew! Biglang uminit dito. Mukhang may nabubuo na tayong loveteam. Okay.” Tinawag ang iba pang contestant. “We're the King and Queen of Cards ang game natin. Ang kailangan lang gawin ay kunin ng lalaki ang card sa bibig ng babae sa pamamagitan din ng bibig at ililipat sa plato na nasa gilid. Paramihan tayo ng maililipat na card sa loob ng isang minuto."
NAESTATWA si Sayaka matapos mapakinggan ang patakaran ng laro. The game was an intimate one. Baraha lang ang pagitan sa labi ng mga kalahok. It was almost like a kiss. Napuno ng kantiyawan ang buong gymnasium at tuksuhan.
"Hala! Paano kapag nalaglag ang card?" tanong ni Jonnelyn na mas bata ng isang batch sa kanya at isinubsob ang mukha sa palad. "Mahahalikan ako."
Lumingon siya kay Riego. Tuwid lang ang tingin nito sa mga tao at walang ekspresyon sa mukha. Ano kayang iniisip nito? Mukhang gaya niya, hindi rin nito trip ang laro.
Tumutok ang mga mata niya sa labi nito. Magaling kaya itong humalik? She was not a fan of kisses. Siguro dahil sa ilang beses niyang nahalikan, nadismaya lang siya at walang naramdamang excitement. Ni hindi nabuhay ang dugo niya. Not for the lack of trying on her part. Sinubukan naman niya pero walang lang attraction. Hindi niya alam bakit siya naiintriga sa halik ni Riego. Ni ayaw niya dito.
"Hindi tayo pwedeng magpatalo. Huwag mong ihuhulog ang baraha," bilin ni Riego sa kanya sa mababang boses. Parang sinasabi nito na ayaw na masayaran ng labi nito ang labi niya.
Wow ha? I am insulted again. Hobby na niya. Parang ganoon kasamang experience kung mahalikan niya ako. Ang yabang nito.
"Galingan mong humigop para di malaglag ang baraha. Magaling ka bang humigop?" nakangisi niyang tanong.
"Bakit humigop?"
"Iyon ang strategy para dumikit ang baraha sa labi mo at ilipat sa iyo.” Ngumuso siya at umaktong humihigop. “Ganoon. Pero kung confident ka namang humalik, huwag kang mag-alala kahit malaglag ang baraha. Basta confident ako.” Saka hinawi ang sariling buhok para ipakita ang kompiyansa niya.
“Hindi kung sino-sino lang ang hinahalikan ko.”
Pinisil niya ang baba nito. “Hindi ako kung sino-sino lang. Pero huwag kang mag-alala kasi magaling din akong humigop. Hindi ako magpapatalo.”
His eyes darkened more as he started at her. She felt the shudder down her spine. Parang hinahaplos siya ng mga mata nito hanggang tumutok sa mga mata niya. Pero iniwas nito ang tingin para tanggapin ang bago pang baraha na gagamitin nila sa laro.