“Hoy! Hindi basta fiction lang ‘yang mga libro na iyan. Maraming napapasayang tao iyan at totoong may true love. Hindi iyon fiction.”
Grabe naman kung magsalita ang lalaking ito. Napakababa ba ng tingin nito sa mga bagay na may kinalaman sa pag-ibig? Mas malala pa ito sa mga nagsasabi na baduy ang romance novels. At nang mga oras na iyon, gustong-gusto na niya itong tirisin.
Pagak na tumawa ang lalaki. “Miss Love Expert, stop living in this fantasy world. Wake up. Mas mataas ang lipad ng ilusyon mo, mas masakit ang bagsak mo kapag nakaharap ka na sa katotohanan. Kapag nasaktan ka rin katulad ng kaibigan mo, I am sure isusumpa mo rin ang pag-ibig na iyan.”
Umiling siya. “Not likely to happen. Kahit pa masaktan ako, hindi ako magpapaka-nega katulad mo. Masarap pa rin ang pakiramdam ng ma-in love. At bawat tao may nakatakda para mamahalin siya forever.”
“Yes. Love is like a drug. It gives you a certain kind of high. Akala mo lumilipad ka sa saya at mababaliw ka. Kaya nga nagsasama-samam ang mga chemicals sa katawan mo dahil diyan. But it fades. Sa dinami-dami ng mga naghihiwalay sa mundo, di ko alam kung bakit paniwalang-paniwala pa kayo sa love.”
“Paano naman ang pagmamahal sa kapwa mo o tulad ng magulang sa anak?” tanong ni Katrina.
“That is natural. May lukso na ng dugo. But romantic love? Nah!” At iwinaksi ng lalaki ang kamay. “Sasaktan mo lang ang sarili mo. Katulad mo ngayon.”
“Ano bang gusto mong mangyari sa kaibigan ko? Maging bitter sa love habambuhay at maging old maid na lang?” tanong ni Laia sa lalaki.
“Single and fabulous is the better term. Pwede naman siyang maging single nang hindi bitter sa love. She can be realistic. Pwede siyang pumasok sa isang relasyon kahit na walang love pero nae-enjoy nila ang company ng isa’t isa,” paliwanag ng lalaki.
“Paano ka magiging masaya nang walang love? Paano ka papasok sa isang relasyon nang walang love?” tanong ng kaibigan. “Hindi ba parang mas masakit iyon.”
“Mahal mo ang sarili mo, hindi ba?” Tumango ang kaibigan niya. “Then do everything that makes you happy. Pwede mong ma-enjoy ang company ng iba nang walang expectations. Kahit na umalis ang isang tao, di ka masasaktan dahil di ka naman niya mahal. No promises. No expectations. It is good while it lasts,” sabi ng lalaki at sumimsim ng kape.
“I-Ibig sabihin pwede akong maghanap ng iba pero di ko siya mahal? Pwede akong umalis nang ganoon na lang? Hindi ko maintindihan…”
Pinutol ni Sev ang sasabihin ng kaibigan. “I wish I could answer your questions but I have another appointment in Makati. I think it would be better if you will read this book.” Isang libro na kulay puti ang pabalat ang ibinigay nito sa kaibigan. “Lahat ng tanong mo, masasagot ng librong iyan.”
“No To Love?” basa ni Laia sa librong bigay ng lalaki.
“Read it. Basahin rin ng kaibigan mo. I am sure mas makikita niya ang totoong pagmamahal sa sarili kapag nabasa niya iyan,” anang lalaki.
“Bakit naman ako magbabasa ng libro na iyan? Malamang puro pagka-bitter lang ang alam niyan. Kalokohan! Wala ka bang puso?” angil ni Laia kay Sev.
Sinapo ng lalaki ang dibdib. “My heart is still in place and beating. It is not weak and foolish and very much happy. So don’t worry about me, Miss. Nabubuhay na ako sa mundo ng realidad. Mas mag-alala ka para sa sarili mo dahil baka iniisip mo nasa fairy tale world ka pa rin at nagbabasa ng fairy tale books na di naman totoong nag-e-exist.” At inginuso ng lalaki ang pocketbooks niya.
“At talagang…”
Akmang tatayo siya para makipag-away sa lalaki pero di na niya nagawa dahil kinamayan ito ng kaibigan. “Thank you talaga dito. S-Sana makita pa ulit kita.”
“Hopefully. I want to see your progress. And you, Miss…”
“Bye!” sabi agad niya at kinawayan ito bilang pagtataboy.
“See you around.” At sumaludo pa ang lalaki sa kanya.
Naggiyagis ang ngipin ni Laia habang tinitingnan ang lalaki palayo. Inagaw niya ang libro sa kaibigan. “Itapon mo na io. Wala namang magandang sinabi ang lalaking iyon. Wala daw love. Parang miyembro ng kulto.” Hindi ito magandang impluwensiya sa kaibigan niya. Sino ba ito para sabihing di totoo ang love?
Binawi ng kaibigan ang libro sa kanya. “Baka nga tama siya.”
“Ano?” bulalas siya.
“Kung walang love, di ako masasaktan nang ganito. Di ko kailangang magsakripisyo para kay Topher. Di ko kailangang magpakatanga. Ie-enjoy ko lang na magkasama kami pero di ako magagalit kahit na isang daang babae pa ang mabuntis niya at iwan niya ako.”
“Don’t be a love cynic, Katrina. Magmamahal ka ulit. Basahin mo itong pocketbooks…”
“Itabi mo na lang iyan. Ito ang babasahin ko,” sabi nito at binuklat-buklat ang libro na bigay ng intrimitidong lalaki.
“Pero ito ang mga bagong release ko na novels,” malungkot niyang usal. Ito ang inaasahan niyang unang makaka-appreciate sa kanya.
Parang wala itong narinig at inilagay ang libro na No To Love sa loob ng bag nito. “Tara! Umuwi na tayo. Gusto ko nang simulan na magbasa.”
Nang mga oras na iyon, pakiramdam ni Laia na isa siyang basahan na isinantabi na lang. Si Katrina ang inaasahan niyang unang makaka-appreciate sa gawa niya pero parang mas gusto pa nitong paniwalaan ang sinabi ng isang estranghero. Wala na bang silbi kahit ang pagkakaibigan man lang nila?
“Huwag ka nang magtampo. In a few days, makaka-recover din ako,” sabi ng kaibigan niya at umabrisyete sa kanya. “Who you na sa akin ‘yang Topher na iyan. Wala na akong pakialam. Iyon naman ang importante, di ba?”
Pilit siyang ngumiti at tumango. “Oo naman. Iyon ang importante.”