"Do you ever wonder why things have to turn out the way they do?"--Nicholas Sparks, A Walk to Remember
James’ POV
"Sorry ulit kanina ha! I do hope na hindi ka nasaktan at hindi ka galit sa'kin dahil sa nangyari," sabi ko habang nakatitig sa mukha ng aking kasayaw. Hanggang sa mga oras na ito ay hindi pa rin ako makapaniwala na ang tinawag kong pre kanina ay isa palang napakagandang babae. Yes, she was gorgeous.
I couldn't take my eyes away from her face. Pa kasing sinadyang pinili ang bawat bahagi ng mukha niya upang magkasama-sama ang nararapat na magkakasama. Elfin face with smokey brown eyes, small perfectly upturned nose, and pouty red lips that looked so soft. I couldn't stop myself from imagining how those lips would feel if I covered them with mine. And she was petite, too. For sure I could carry her with one arm.
"Kung galit ako tiyak na hindi ako makikipagsayaw sa'yo. At kung nasaktan ako lalong hindi ako pwedeng makipagsayaw sa'yo ngayon," nakangiting tugon nito.
Lumuwang ang ngiti ko. "Point taken. So can I take you home tonight?"
"S...sure," she said gazing up at me with those tantalizing and innocent smokey brown eyes of hers. I was totally crazily smitten.
***
Desiree’s POV
There in front of our house, under the moonlight, I got my very first kiss ever. Kissing under the moonlight ang peg. It was just the most romantic, perfect evening of my entire seventeen years of life.
Love at first sight. Falling in love head over heels. Lovestruck. Starstruck. Whatever. Totoo pala ang mga iyon. Tumama kasi sa'kin ang lahat ng iyon e. As in swak. Bulls-eye. Simula noon wala yatang araw na hindi ako naging masaya. He was spending vacation pala sa mga abuwelo niya.
Masarap kasama si James. Sobrang maalalahanin siya. At may sense of humor. He made me laugh. He made me feel so special. I even replaced maong pants, jackets and helmets with jeans, skirts, blouses, dresses, lipticks and everything ladylike. I thought that even a gay person would transform into a gorgeous lady with a prince charming like James beside her.
Ngunit totoo din pala ang mga sinasabi nila. If you really want to love daw, you should be prepared to get hurt, too. Magka-partner na yata ang dalawang iyon. Love then get hurt.
It happened to me,too. It was like someone had pierced a knife into young my heart. Parang katapusan na ng mundo noon.I was still over the moon with our two- month relationship when it happened. Dalawang buwang pagkikita ng patago sapagkat mapapagalitan ako ng aking mga magulang. Cutting classes here and there para manood ng sine. Pasyal, tambay, making out inside the car.
Halos huling araw na ng pasukan, kalalalabas ko mula sa pinapasukang unibersidad nang may lumapit sa'king napakaganda at mestisahing babae bago pa ako makalabas ng gate. Sa tantiya ko ay nasa mga early twenties ito. She wore a straight cut dress. She was sexy in a voluptuous way. Bahagya siyang nakangiti sa'kin.
"Ikaw ba si Desiree? Si Miss Desiree Valerio?" tanong niya nang lubusang makalapit sa'kin.
"Yes. Ako nga po. Sino po sila?"ang nagtatakang tanong ko rin dito. Hindi ko maisip kung bakit kilala niya ako. Habang nakatingin sa kanya pilit kong binabalikan sa isip kung saan ko siya nakita at kung magkakilala nga kami. Ngunit wala akong maalala. Ngayon ko lamang talaga siya nakita.
"Maganda ka nga pala talaga. It's no wonder James fell for you. But you should know that it was typical of James to have flings. He does it all the time. But he always comes back to me." may pagkamataray na pahayag niya.
Napaatras ako sa matinding gulat. Sino ba ang babaeng ito? Bakit kilala niya si James? "Sino po ba kayo? Bakit kilala n'yo si James?" kinakabahang usisa ko rito. Kung bakit naman wala si Lolit ng araw na iyon. Maysakit ito at hindi pumasok. Meron nang nabubuong konklusyon sa isip ko. Isang bagay na hindi ko kayang tanggapin.
"I am Britney. James' fiancée."
Tila bombang sumabog sa pandinig ko ang sinabi niya. I searched my mind for something to say but I failed. No! James is mine, parang gustong isigaw ng isip ko. Parang dinudurog ang puso ko.
"And I am pregnant with his child."
Buong pagmamalaking hinaplos-haplos ng babae ang ibabang bahagi ng tiyan nito. Gusto kong sabihing hindi totoo ang sinabi nito pero ako na rin ang pumigil sa sarili ko. Paanong hindi magiging totoo na nagdadalantao nga ito? Halata naman sa hitsura. Kaya nga marahil bilugan ang katawan nito ay sapagkat nagdadalantao nga ito sa anak nilang dalawa ni James.
"I would really appreciate it if you would stay away from him," dagdag pa nito na tila nagkukuwento lamang tungkol sa kondisyon ng panahon samantalang tila hinihiwa ang puso ko.Gusto kong ipagsigawan sa mukha ng babae na kanyang-kanya na si James. Isaksak niya sa baga niya. Go to hell!
"Excuse me. I need to go," ang lumabas sa bibig ko to my surprise. Saka mabilis pa sa alas-cuatrong tinalikuran ko ang babae.Hindi ko maalala kung paano ako nakauwi ng hapong iyon. Basta naroon na ako sa aking silid at halos maubos ang luha sa kakaiyak. My heart was broken into pieces. First boyfriend, first kiss, first date, first love. All the firsts. Iyan si James Nicolas. Kaya naman nakaukit ang pangalan niya sa puso ko. And to be honest, I was wishing that he never marry that woman.
Ngunit imposible iyon sapagkat magkakaanak na sila. Hindi ko maaatim na ako pa ang maging dahilan upang maging bastardo ang isang bata. Kaya kusa na lamang akong lumayo. At dahil magbabakasyon na noon, tulad ng ibang mga bakasyon, my family went home to Nueva Ecija, the province of my father. I never tried to see or even communicate with James again. Never.
***