Napapitlag ako sa gulat nang bigla na lang magtilian ang mga babae na kumakain sa loob ng canteen—isama na rin ang mga binabae. Kunot noong nag-angat ako ng tingin at halos mapairap nang makita ang tinitilian nila. Ngayon lang ba sila nakakita ng guwapo at kung makatili, wagas? Ang guwapo kaya ng kasama ng lalaki na 'yon pero sobra na sila, hindi na makatotohanan.
Yes. Ang tinitilian nilang lahat ay ang lalaking may magandang abo na mga mata ngunit walang modo at 'yong kaibigan niya. They both look like some sort of gangsters and bad boys. But, hello, mas type ko 'yong mga softie at boyfriend material.
Ano namang akala mo, Eunice, type ka rin niyang mga 'yan?
Why not? Maganda naman ako, matalino, tapos talented pa! Aba, saan ka pa makahahanap ng isang tulad ko?
Mas gusto nila 'yong mga girlfriend material.
"I can't believe I'm having an argument with myself..." I mumbled and dropped my forehead above the table.
Raine, nasaan ka na ba? Bakit ang tagal mo? Baka mamatay na 'ko sa gutom dito. Pero siyempre, joke lang 'yon. Masyado pa 'kong bata para mamatay. Sayang kagandahan kung hindi maipapakalat ang lahi—okay, enough. Tama na talaga, gumugulo lalo ang isip ko.
"Aray!"
Napahawak ako sa parte ng anit ko na sumakit dahil sa pagkakahila ni Raine. Inilapag niya ang pagkain sa aking harapan habang masama ang tingin ko sa kaniya.
"Bakit nananabunot ka?! Wala ka bang buhok, ha?" naiinis na tanong ko.
"Duh?" She flip her hair backwards, "kitang-kita namang may buhok ako, oh. Mahaba pa kaysa sa'yo. Sinabunutan kita kasi lutang ka na naman, gaga. Nasaan ba utak mo? Nasa mars?"
"Marami lang akong iniisip, hmp!"
Sinimulan ko nang kainin ang spaghetti na order ko at itinabi ang burgers. Mamaya na ko na kakainin ang mga 'yon pagkatapos ko rito. Dapat medyo healthy meal bago 'tong burger. At in fairness, ah, masarap ang pagkaluto. It taste really... expensive. Ano pa bang aasahan, eh, international school nga 'to?
Totoo ring marami akong iniisip. Una na roon ang kausapin ang kapatid kong palagi na lang wala sa bahay. Hindi porque may sariling condo na, aba hindi na nabisita sa bahay. Parang ayaw ko na lang tuloy mag-college kapag malayo sa bahay namin. Nasanay na kasi akong palaging kasama ang parents ko, eh. Pati si Lola at sina Raine. Kailangan kong i-take note na bibisitahin namin siya. Surprise visit.
Pangalawa ko pang iniisip ay ang mga kaibigan ko. Balita ko 'yong dalawang bata ay rito rin nag-aaral. Grade 11 students pareho. Ang isa ay ABM ang strand kagaya namin at ang isa ay STEM. Tapos si Sophie naman na siyang pinakamatanda sa amin ay nasa 2nd year college na sa kursong BS Psychology. The rest na mga ka-age namin ni Raine ay mga MIA pa.
Ang sabi nila rito din daw sila mag-aaral. Nandito na kami lahat-lahat, wala pa rin sila. Siguro nasa ibang building? I mean, hiwa-hiwalay rin naman kasi kami rito. Kada strand ay may sari-sarili ring canteen at nandito kami sa isa sa mga 'yon. Tapos mayroon ding canteen na para sa lahat ng estudyante sa high school. Ewan ko lang kung gaano kalaki 'yon since hindi ko pa naman nalilibot.
"Hi," bati ng isang baritonong boses na nagpatigil sa pagkain namin ni Raine.
Napansin ko ang pagtahimik ng lahat na tunog na lang ng mga utensils ang naririnig. And the reason why everyone went quiet is in front of us. The almighty bad boys of the academy is here! The friend of that rude man was the one who greeted us.
"M-May kailangan kayo?" natatarantang untag ni Raine.
"All the seats were occupied and nothing's vacant so... can we have a seat here? Dalawa lang naman kami and you still have three chairs vacant here," he politely answered.
Wow... ang bait naman. Napakagalang na nilalang naman nito. Mukha lang bad boy pero mabait naman pala! Judgmental lang ako nang bongga. But no, hindi puwedeng makisabay sa'min ang kaibigan niya—
"Sure!" Raine exclaimed. "You can occupy these seats!"
Nagmamadaling tumayo siya at lumipat sa tabi ko. My lips parted and can't comprehend a word lalo na nang umupo 'yong gray-eyed man sa tapat ko. Umiwas ako ng tingin sa kaniya at pinanlakihan ng mata ang pinsan ko. She became timid and mahinhin in just a matter of seconds!
"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo?" I asked while gritting my teeth.
She gave me an innocent look, "I'm just being nice to them. What if gutom din pala sila and they want to eat their breakfast na?"
"So? Isa lang nagtanong, isa lang dapat uupo!"
"Eh, tatlo 'yong bakante! Mahahalatang nagdaramot ka kapag isa lang pinaupo mo!"
"And who said I'm not nagdaramot? He shouldn't be sitting here with us! Paano kung saksakin niya 'ko rito?"
"I think he's on his right mind naman not to waste his bright future on just stabbing you, girl."
"Pinsan ba talaga kita?"
Someone cleared his throat, "ahm, are you really sure that it's okay if we sit here? Puwede naman kaming lumipat—"
Raine cut him off, "ayos lang talaga! Huwag niyo nang pansinin ang pinsan ko, masama lang ang gising niya."
I gasped inaudibly at what she mentioned. Wow?! My lips parted to say something but was cut off, too when I felt a stinging pain on the side of my waist. Raine really pinched me to shut me up. Crush niya ba talaga ang mabait na nilalang na 'to?!
"I-It's okay," napipilitang ani ko.
He smiled and oh, boy... that boxy smile is freaking contagious! No wonder my cousin here got whipped that fast.
"I'm Terrence Montecarlos, by the way. You two came from South High, right?"
"Yep and I'm Lorraine Jung nga pala! How did you know our former school?" Raine asked back.
Terrence smiled, "rumors about the female students in South High were true. You two are really pretty. It's on the genes, yeah?"
Smooth. Smooth like butter. Students here were quiet honest pala, 'no? And they have a good taste!
"Thank you! Hindi naman masyado," nahihiyang ani Raine.
I smiled with gratitude, "thank you. We're really pretty since birth."
"Conceited," someone scoffed.
Naningkit ang mga mata ko at binalingan ang nilalang na 'yon. Tinaasan ko siya ng kilay nang makitang nanunuya ang kislap ng abuhin niyang mga mata. Subukan niya lang kumontra, isasampal ko sa kaniya 'tong tinidor na hawak ko.
"Chill, my man!" Terrence chuckled and tapped his shoulder. "He's Ashton Clark Gonzales. A friend of mine and obviously, the son of the school's owner."
Gonzales pala, huh? Pinantayan ko ang nanunuya niyang tingin ng mapang-asar na ngisi. Anak pala ng may-ari ng school kaya siguro pinalalagpas ang pangit na ugali. Siguro wala siyang subject na GMRC kaya ang bastos ng ugali niya.
But I'll admit, his name suits him. Ashton. Ash... just like his gray eyes. Posible palang gumwapo ang isang lalaki sa paningin mo kapag nalaman mo ang pangalan?
Maayos na itim na buhok, makakapal na kilay, mahabang pilik mata at matangos na ilong. His sharp and defined jaw line was also visible which made him look ten times hotter. Napansin ko rin ang bahagyang pamamaga ng isang pisngi niya na malamang ay iyong sinampal ko.
"Athena." I smiled sweetly, "Athena Eunice Jung."
"Your name doesn't suit you," Ashton mocked.
"So does your angelic name," I retaliated.
"I can be as evil as I want and my name has nothing to do with it."
"Oh? May nagtanong ba?" I shrugged, "be as evil as you want. Hindi ako mapapakain no'n."
"Mahilig ka palang kumain kaya siguro tumataba iyang pisngi mo," nang-aasar niyang saad.
I'm not insecure about my chubby and fluffy cheeks but how dare him?! He really have the audacity to say that?! This jerk is really getting into my nerves for the second time!
"Pakialam mo naman sa pisngi ko?! Ikaw ba ang gumagastos ng kinakain ko, ha?!"
"Soon," makahulugang bigkas niya at iniwan akong nagpupuyos sa inis.
Gago! Isa siyang malaking gago! Argh! Nakaiinis naman! Sana matalisod siya, letche! Isa siyang patatas na hinding-hindi ko kakainin!