"Athena Eunice Jung! Gumising ka na riyan at bumangon na!"
Napabalikwas ako ng higa na halos mahulog na ako sa kama nang marinig ang matinis na sigaw ni Mommy. Grabe naman siya makasigaw, daig pa alarm clock ko. Puwedeng-puwede talaga siyang human alarm clock, gaya ng palaging description ni Daddy sa kaniya.
"Five more minutes, Mom!" sigaw ko pabalik.
"Anong 5 more minutes ka riyan, mali-late ka na sa school, first day niyo ngayon!" sigaw ulit ni Mom.
G na G, 'My? Parang five minutes lang naman, eh.
"Nandiyan sa baba ang pinsan mo, kanina ka pa hinihintay," dagdag niya pa.
Bilis talagang makarating ni Raine rito. Paano, si Mareng Marites 'yon, eh. Ang chimosa kong pinsan slash kapitbahay. Para kaming naka-compound pero dalawang bahay lang naman ang nakatayo. The rest puro recreational stuffs and places na lang ang nakalagay sa lote.
"Ito na po! Tatayo na nga, eh," nakasimangot kong sagot.
Pumasok ako sa banyo na papungas-pungas pa. Napuyat kasi ako manood ng K-drama kagabi kaya tinatamad ako ngayon. Nagmamadaling naligo ako dahil kahit papaano ay nae-excite akong isuot ang uniform namin! Last year na namin sa senior high pero nilipat pa rin kami ng school? Iba rin talaga sila Mom, depende sa taste ang papasukan.
Dalawang klase rin ang uniform namin depende sa araw at kung P.E. namin. Tuwing Monday, Wednesday, at Friday, long sleeve white polo with a cute crimson colored thin ribbon, also a crimson colored blazer and the school's logo is on the right chest part of our blazer. It is partnered with a crimson colored above the knee fitted skirt.
Tuwing Thursday and Friday naman, cream colored polo shirt with a thick anime like ribbon, and a crimson colored vest with the school's logo on it too. Same lang din sa MWF schedule namin ang pang-ibaba.
Nangingiting tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Wow... mukha na naman akong anime. Sinuklay ko ang hanggang leeg kong buhok at ang cute na cute kong bangs. Umikot pa nga ako sa salamin at nag-picture. Pagkaraan ay binitbit ko na ang bag ko at bumaba.
Pagdating ko sa baba, nakita ko 'yong magaling kong pinsan na kumakain kasama sila Mom at Dad pati na rin si Lola. Kapansin-pansin ang bakanteng upuan ng panganay kong kapatid na si Khalil. Busy na naman ba ang unggoy na 'yon? Sabagay, graduating na rin 'yon, eh.
Sana all graduating na.
Kunot noong nagtanong ako, "ahm, where's Kuya?"
"Oh, hija, halika na kumain ka na muna. Ang Kuya mo nga pala'y maagang umalis, marami raw gagawin."
Umiling na lang ako bilang tugon sa anyaya ni Mommy at ngumiti. "Sa school na lang po kami kakain ni Raine, late na rin po kami kung hindi pa kami aalis ngayon," magalang kong ani bago hinatak patayo si Raine.
"Sandali lang naman, Eunice, oh. Nakain pa ako, eh," nakanguso niyang sabi.
"Sa school na lang, late na tayo," naiiling kong ani.
"Ingat kayo, princesses!" Daddy shouted. "Huwag kalimutang magdala ng payong, walang Oppa na magpapa-share sa inyo kapag umulan!"
Tatay ko ba talaga 'yon? Wow, supportive.
"Sana masaya ka na masira imagination namin, Tito!" Raine shouted back with a frown.
Narinig namin ang sabay-sabay nilang halakhak sa kusina. Napanguso ako habang si Raine ay nakasimangot naman. Malamang pareho kami ng iniisip niyan. Humiling pa naman ako na sana umulan kasi katatapos ko lang ng Doom At Your Service. Kagaya sana no'ng scene na umuulan tapos nag-offer 'yong katrabaho ni Park Bo Young doon sa best friend niyang writer.
"Minsan madalas ang galing talaga nila manira ng pangarap, 'no?" tanong niya nang umusad ang sinasakyan namin.
"Kanino pa na tayo magmamana? Ang weird pa sa part na pinalipat tayo ng school. Last year na natin sa senior high tapos lipat school pa?" nappantastikuhang untag ko.
Raine giggled, "new school, new faces, definitely new crushes!"
I smirked, "new crushes ka pang nalalaman. Magmahal ka na lang ng fictional character at maging fangirl, iwas mega ultra rejection pa."
"Eunice, parehong ako 'yon, okay? But, duh?! I'm not hopeless romantic as you are!"
"Hindi ako hopeless romantic! Study first lang talaga 'ko!"
"Oh, weh, talaga ba?" hindi naniniwalang aniya.
"Raine, huwag mo 'kong itulad sa'yo, puwede ba. Naalala mo pa ba ang ginawa ni Kuya sa first boyfriend ko noong grade 10? Ayon, tinakot niya lang naman," naiiling na aking pahayag.
"At sa second and last boyfriend mo last year ay ginulpi niya." She shrugged, "oh, well. All I can say is aesthetically... deserve!"
"Luh? Meganon? Aesthetically pa nga."
Agree rin naman ako sa kaniya, anyway. Alam ko namang hindi gagawin ni Kuya Khalil 'yong pananakot at panggugulpi kung wala namang ginawang masama. It's just that my exes were all assholes and jerks. Dalawa na nga lang, mga gago pa.
Doon ko lang na-realize na napakapangit pala ng taste ko.
Napahinga ako nang malalim at mabilis na bumaba nang makitang nasa tapat na kami ng gate ng Gonzales High. It's one of the most prestigious academy offering elites children a good elementary and secondary to study. Iba-ibang klase ng tao ang nag-aaral dito at siguradong may mga foreigners pa rito. Hindi lang naman kasi sa Pilipinas ito sikat, maging sa iba pang panig ng mundo.
"Tara na, Eunice, tingnan natin 'yong section natin. Bilis!"
Hinila n'ya ako papunta doon sa may bulletin board sa sobrang excited mahanap ang section. Matagal-tagal na hanapan ang ginawa naming dalawa dahil by strand ang nasa bulletin at masyadong maraming estudyante.
Corny talaga sa part na kailangan pa naming lumapit sa bulletin board. Surprise raw kasi ang mga section dito. Sa dami ng estudyante sa school na 'to, naisip pa nilang mag-surprise?! Ang hassle kaya!
At oo, nagrereklamo ako. Bwisit.
"There it is, Raine," turo ko sa pangalan naming magkasunod lang.
"Omo! Classmates tayo sa lahat" sabi n'ya na may patili pa at niyakap ako.
Kahit nagtataka kung bakit classmate kami dahil madalas halos na hiwalay kami ng section, hindi na 'ko nag-abala pang pagtuunan ng pansin 'yon dahil nagmamadali na si Raine. Nakangiti ko lang siyang tinanguan at sabay kaming naglakad papuntang assigned room sa first subject. Mukhang dahil din doon ay nakalimutan na niyang mangulit at pumunta sa canteen para kumain.
Naglalakad kami sa hallway ng magtabihan 'yong mga students sa gilid. Nangunot 'yong noo ko kasi parang may daraang royalties. Malapit na sana kami sa room nang may makabangga ako, kaya ang ending, sumalampak ako sa sahig.
"OMG! Did she just bump our prince?" rinig kong bulong nang isang estudyante.
"Oo nga, bes, tapos si Clark pa! OMG talaga bes, she'll experience a living hell!" Sagot naman nang isa.
Living hell talaga? Ano 'yan, nasa libro o palabas?! Mga Hera kids lang ang alam kong mahilig mam-bully at literal na hell ang buhay sa school! Eh, medyo boang 'yong mga 'yon pero may mga development naman na no'ng nag-end ang Penthouse Season 3.
Ang jeje naman. Prince-prince pa, totoo bang may dugong bughaw 'yan?
Kaya imbes na pansinin sila ay nagpatulong ako kay Raine na tulala pa yata. Hindi ko alam kung dahil sa nangyari o dahil sa nakikita niya ngayon. Tiningnan ko nang masama 'yong walang modong nakabangga ko na hindi manlang tumulong. Aba, dire-diretso pang maglalakad paalis kung hindi pa 'ko nagsalita!
"Hoy, lalaki! Hindi ka manlang ba marunong magso-sorry? Wala bang gentleness 'yang katawan mo at para kang bato?!" singhal ko at matalim ang mata sa kaniya.
Malamig na tingin lang ang pinukol niya sa akin at nagsalita, "It's not my fault that you're doing stupid chitchats here on the hallway. You didn't even dare to look around. Don't blame me your stupidity, dumbass."
Wow?! Did he just called me 'dumbass'?! Tapos stupidity?! Ano bang gusto niya, away o gulo?!
"Dumbass?!"
Mabilis umangat ang kamay ko at dumampi sa pisngi niya. Ang tahimik na hallway ay umingay dahil sa tunog ng pagkakasampal ko. Tinalikuran ko na siya at nagmamadaling naglakad palauyp. Bigla kasi akong kinabahan sa klase nang titig n'ya.
His stares are bothering me. Bothering me for the fact that it looks scary, but at the same time, his gaze feels familiar. Pero bago pa kami makaalis ay nagsalita ito na siyang ikinatigil at ikinainit ng ulo ko.
"A low class woman did slap me in front of everyone?!" his thunder voice boomed at the school's hallway.