Athena Eunice Jung
"I do."
"I love you."
"Let's stay like this forever."
Ilan lang 'yan sa mga katagang madalas kong marinig sa mga palabas na napapanood ko. Although I'm not bitter, but that doesn't mean na hindi ako nagsasawang marinig 'yan. Lalong lalo na 'yong pangatlo, ang corny raw kasi ayon na rin sa magaling kong mga kaibigan.
Naririnig ko rin 'yan sa mga magulang ko at grandparents ko, maybe not exactly the same words pero ganoon pa rin 'yon. And I somehow wishes that someday, I would hear the man I love saying those words on me.
Corny man siya sa iba, pero kapag galing sa taong mahal mo, siguradong hindi corny 'yon. You'll find it sweet and you'll smile like a teenager at kikiligin ka pa.
Gusto ko rin ng ganoon. Gusto ko rin na pag-gising ko sa umaga hanggang pagtulog ko'y maririnig ko ang mga salitang 'yon. That's already my dream since I was a child, and it never changes.
Until I met this jerk that literally made me feel a rollercoaster of emotion. He made my blood boil in annoyance, he weaken my knees as his cold stare penetrates my soul.
Maybe that was the reason why I suddenly become violent and slap him where everyone can see us. I got brave at sinagot-sagot ko pa siya. That's why he threatened me with his menacing voice that really bothered my sleep.
Pero sadyang mapag-biro ang tadhana. Isama na rin natin 'yong lyrics ng isang kanta na, sadyang mapaglaro itong mundo. Destiny was bored and wanted to play a game. It chose me and Ashton to be its players to lessen its boredom.
Araw-araw halos kung magbangayan kami. 'Yong bangayan na walang magpapatalo na kahit sino sa'min. Nag-aalala pa nga ang mga magulang ko noon dahil palagi na lang daw kaming nagtatalo, pero hindi naman nila inurong ang 'kasal' kuno namin.
At the young age, we lived in the same house. Ganoon kalaki ang tiwala ng mga magulang ko sa Ashton Clark Gonzales na 'yon! Sa sobrang laki, hinayaan nila ang baby girl nilang manirahan kasama sa iisang bubong ang lalaking 'yon.
Akala siguro ng mga nakakaalam ng mayroon kami ay makakabuti 'yon, but hell would freeze if that happens! I mean, first day na first day namin sa bahay, nag-aaway na kami.
Hanggang bago kami ikinasal, hindi nawawala ang pagtatalo namin na parang 'yon ang almusal, tanghalian, at hapunan namin. Masyadong matataas ang pride namin, walang susuko at magpapatalo talaga.
Akala ko, simpleng mag-asawang pinagkasundo lang kami. Base na rin sa mga napapanood at nababasa ko, halos ganoon naman daw talaga. Kumbaga, in denial at knowing stage pa lang 'yon. Napaka-pangit na knowing stage naman ng sa amin. Mas mauuna pa naming malaman ang taas ng pride at bad attitude ng isa't-isa kaysa malaman ang maliliit na bagay, katulad na lamang kung anong favorite color namin at kung ano pa.
Time flies so fast. Medyo matagal na rin kaming kasal at magkasama. At isa lang ang masasabi ko, ang bongga! Para akong nanalo sa lotto sa kasuwertihan nang makita ko ang tunay na ugali ni Ashton.
He's other side that others don't know and failed to see. Because behind his cold and emotionless aura, nandiyan 'yong ugali niyang maalaga at maasikaso. Manipis ang pasensya niya, pero pagdating sa'kin, kahit naiinis na siya'y iniintindi niya pa rin.
Akala ko talaga okay na, eh. Ito na naman tayo sa akala, sa maling akalang nakamamatay raw. Masasabi kong totoo, figuratively speaking, though.
Kaso wala namang feelings development. You know, kahit man lang attraction, wala! Parehong boring ang love life namin! Maganda naman ako, bakit ba kahit 'like' wala man lang sa kaniya?! I'm not demanding anything in return, but hey, kahit yata display lang ako hindi niya 'ko matitipuhan!
Bakit? Dahil ba maliit ako? Matangkad naman ako kung ikukumpara sa mga normal na babae! Mas sexy ba sila sa'kin? Wow, sexy rin ako kahit pa mahilig ako sa cheat days! O baka naman... bakla siya?!
No, don't get me wrong. I'm not against any sexual preference of someone. If my future husband would just tell me straight, I'll gladly support him! Wala namang mali roon kasi wala naman siyang tinatapakang ibang tao.
"Athena," narinig ko ang malamig na boses niya nang tawagin ako.
Kumurap-kurap na nag-angat ako ng tingin, "bakit?"
"Give me that bag," utos niya at itinuro ang duffel bag na nasa gilid ng kama.
Kumunot ang noo ko at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. Inulit ko pa 'yon hanggang huminto ang tingin ko sa maliit na maletang bitbit niya.
"Saan ka pupunta?"
"It's none of your business" he said dismissively. "Give me that bag," utos niya muli.
"Ayoko," nakahalukipkip kong sagot.
I am known as a lovable and sweet girl, pero hindi ko maiwasang maging mataray sa sinabi niya. After all, I'm also known as a brat. "Sagutin mo muna ang tanong ko."
He sighed deeply and massaged his temple. "Fine!" he hissed.
Kinagat ko ang loob ng pisngi ko at tinaasan siya ng kilay. Bumuntong hininga ulit siya at naglakad palapit sa bag upang kunin 'yon. Hindi humaharap na sumagot siya sa'kin.
"I'm moving out."
Napasinghap ako sa sinabi niya. Nanlalaki ang mga matang tiningnan ko siya, "s-seryoso ka ba?"
"Do I look like I'm joking?" he asked.
Napalunok ako dahil parang may bikig na bumara sa lalamunan ko. Nang makatalikod siya ay tumingala ako upang pigilan ang pagbagsak ng luha ko. Huminga 'ko nang malalim ang ngumiti.
I can do this, fighting!
"No!" I said firmly. "Ashton naman! Isipin mo nga, ano na lang ang sasabihin ng mommy at daddy mo? Hindi ba, nagpakasal ka nga sa'kin dahil sa mana mo? Tapos aalis ka ngayon?!"
"Ano bang pakialam mo?" he angrily asked.
Pakiramdam ko tinusok ng libo-libong karayom ang puso ko sa sinabi niya pero hindi ako nagpatalo. Matapang na sinalubong ko ang tingin niya.
"Of course, I do care! I'm your future wife, Mr. Gonzales, baka nakalilimutan mo."
Nakangising tiningnan niya 'ko, nang-uuyam ang kislap ng mga mata niya. "Tell me, ano pa bang trabaho ng isang asawa bukod sa mangialam?"
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko dahil nanginginig na 'yon. "Marriage is like an art, Ashton. It's a sacred art that should be taken care. Me, as your wife, is part of its great piece. Same as you do and stand on my life."
He chuckled darkly at what I said, "really? Hindi pa naman tayo kasal."
"Bakit ba ayaw mong maniwala? Bakit ganiyan ka?" I softly whispered.
"Then tell me..." unti-unti siyang lumapit sa puwesto ko.
Napalunok ako sa klase ng tingin na ibinibigay niya. Parang isang maling salita ko lang, hindi siya mangingiming ibitin ako.
"A-Ano?" I asked bravely.
Nang makalapit ay ipinalibot niya ang mga braso sa bewang ko at hinapit palapit sa kaniya. Bumaba ang mukha niya at inilapit ang bibig sa tainga ko.
"Then, tell me, Mrs. Athena Eunice Jung-Gonzales. Tell me. What's the art of marriage?"
"M-Malay ko ba! Sabi ko lang parang art tapos tatanungin mo 'ko? Hindi ba puwedeng gusto ko lang maging poetic?"
He chuckled dryly, "you really have the audacity to say something without thinking about it, yeah?"
Hindi ko mapigilang umismid. At least alam kong hindi si Magellan ang pumatay kay Lapu-lapu!
"E'di ikaw na may alam!" Binaklas ko ang braso niya sa aking beywang. "Umalis ka na nga kung aalis ka! Basta ikaw ang magpaliwanag sa mga magulang mo kung bakit ka aalis! Kapag ako ang nagsabi sa kanila, sasabihin ko lang na may toyo at sayad ka kaya hindi na nakagugulat ang desisyon mo!"
He squinted his eyes on me, "parang kanina lang maiiyak ka na para pigilan ako."
"Kapal mo, hoy!" Umingos ako, "ako, iiyak? Bakit, kdrama ka ba? Malulungkot lang ako kasi mabo-bored ako rito mag-isa pero naisip ko bigla na baka mamatay naman ako sa high blood kapag kasama kita."
"Nakaiinis ka talaga, alam mo ba 'yon? Ang liit-liit mo kaya hindi ko malaman kung saan mo ba kinukuha 'yang lakas ng loob mo."
Suminghap ako at gigil siyang dinuro, "so, kapag maliit bawal na maging matapang?! Where's the equality?! Oh, wait! Hindi nga pala uso ang equality sa'yo, bwisit!"
"Pandak," he mocked.
"Kapre!" I retaliated.
Parang kanina lang naiiyak pa 'ko tapos asaran na naman kami. Muntik na 'ko magpaka-MMK at Magpakailanman monologue rito.
Umangat ang sulok ng labi niya, "ako na ang pinakaguwapong kapre kung ganoon."
"Huwaw?! Yabang mo ro'n, ah! Bagyong Ashton spotted! Currently on signal number 5 and can possibly reach signal number 6 because of his kahanginan," mala-reporter kong asar.
"Sakit sa tainga ng boses mo."
Naiiling na tinalikuran niya 'ko at nagpatuloy sa pagtutupi ng mga damit niya. Umirap na lang ako sa kawalan at halos batuhin siya ng tsinelas.
"About me, moving out, was a joke," he informed. "I just have to pack some clothes and stay in Rainer's condo. May gagawin kaming project."
Tumaas muli ang aking kilay, "kailangan naka-maleta pa? Parang road to bakasyon ka na, ah."
He glanced at me over his shoulder, "at least I don't always bring foods wherever I go, especially burgers."
"Essential naman ang pagkain!" nakangusong ani ko.
"Ano bang tingin mo sa damit, hindi essential?" napapantastikuhang untag niya.
"May sinabi ba 'ko? Sabi ko lang essential ang pagkain. Lugaw nga essential, eh, ibang pagkain pa kaya like cup noodles, rice, and canned goods?"
"Oh, ano bang pinaglalaban mo? Gusto mo na bang ipa-Tulfo 'yan?"
"Wow!" I gasped in shock. "Kilala mo si idol Raffy Tulfo?!"
He gave me a flat look, "malamang, tanga. He's all over the social media, even in newspapers."
"Omo! Isa 'yan sa mga sign na tao ka pa rin at hindi alien! Hala, hindi naman pala alien ang asawa ko! Omo, thank you, Lord! May himala! Totoo ang himala!"
Pikon na binato niya 'ko ng suklay na nasa vanity table ko. I let out a hearty laugh at what he did. Minsan hindi ko na talaga alam kung sinong pikon sa amin. Pareho naman kasi kaming kayang painitin ang ulo ng isa't isa. We can get into each other's nerves which became our entertainment.
Immature namin, amp.
I'm actually glad he won't move out. Kasi aminin ko man o hindi, mami-miss ko talaga siya. Malungkot tumira sa isang malaking bahay na kakaunti lang ang tao. Sina Nanay Belinda at Tatay Kanor lang naman ang kasama naming dalawa rito, eh. Kaya kung aalis siya, mababawasan ang buhay ng bahay na 'to. I learned to be fond of him that I unconsciously trust him.
"Huwag kang iiyak habang wala ako, Athena. Hindi rin ako sigurado kung maihahatid kita pagkatapos ng klase kaya ibinilin na kita kay Tatay Kanor. Umuwi ka nang maaga kung wala ka namang lakad, delikado na ang panahon ngayon. Huwag mong pahirapan si Nanay Belinda at kumilos-kilos ka. Ang tamad-tamad mo pa naman," sunod-sunod niyang bilin.
"Luh?" Tiningnan ko siya na para bang napugutan siya ng ulo, "para namang mamamaalam ka na papunta sa kabilang mundo sa mga pinagsasabi mo. At excuse me, hindi ako iyakin!"
Imbes na pansinin ang reklamo ko ay ipinasok niya ang maleta sa trunk ng kotse niya. Ako naman ay tahimik lang na nakamasid. Ihahatid ko na lang siya tingin kapag umalis na siya. Nang matapos ay humarap siya sa akin.
"If only I could this project here." He tsked and pulled me for a hug. "Take care of yourself, future wife. Don't worry about me, I can handle myself very well. Tawagan mo 'ko kapag may kailangan ka o kung gusto mo. Susubukan kong sagutin."
"Someone's being a clingy fiance," tudyo ko at tinusok-tusok ang kaniyang tagiliran.
"Share mo lang," ismid niya.
Sinapo niya ang aking mukha at marahang hinaplos ang pisngi ko. Napangiti ako nang makita ang pangungulila sa kulay abo niyang mga mata kahit hindi pa naman siya umaalis. Alam ko namang hindi lang ako ang makami-miss ng bangayan namin, maging siya. He needed to be away for almost a month, it's kinda long since nasanay na kami sa presensya ng isa't-isa.
"Uwi ka kaagad kapag natapos niyo na 'yang project, ah? Aba, dito ka umuwi! Mamaya niyan iba na uwian mo. Nako, ha. Good luck pala sa inyo. Fighting!"
He chuckled lightly at my remark. Masuyo siyang ngumiti at hinagkan ang gilid aking labi. Sunod ay ang aking noo naman.
"Sa'yo lang naman ako uuwi, pangako..."