Huling araw at last vigil na ngayon ni Justice. Ito na ang huling gabi na magsasama kami, na makakasama ko ang taong mahal ko.
Pero hindi pa rin ako nawawalan ng pag-asa na baka sa isang iglap ay bigla nalang siya mapagod kakahiga at kakatulog dyan kaya gigising siya. Sana talaga gumising siya at yakapin ako muli.
Isang letter nalang ang hindi ko pa nababasa. Pahaba ng pahaba yung mga nabasa kong sulat kagabi. Hindi ako makatulog or should I say, ayokong iwan si Justice kaya di ako natutulog at buong magdamag ko siyang binantayan.
"Sunday,
Hey baby, gusto ko sanang pumunta ng simbahan kasama ka pero mukhang ayaw mo pa rin kaming makita. Nung makaalis ka ng bahay niyo ay nag-usap agad kami ni Ash. Alam mo ba, napag-usapan namin na paano kung isa sa amin ang maunang mawala anong gagawin namin? Di naman ako nagulat sa mga sagot namin, gusto mo malaman kung ano gagawin namin? Syempre kung isa sa amin ang mawala ibibigay namin ng walang pag-aalinlangan ang puso namin sayo kasi alam namin mas kailangan mo ito. Kailangan mo pang mabuhay at ipagpatuloy ang buhay para sa amin kung sakaling isa sa amin ang mawala.
Kung ako yung mawala baby, wag kang malungkot okay? Always remember that I am here for you. Palagi mo akong kasama dahil dala mo ang puso ko, ang puso kong sa simula palang ay pagmamay-ari mo na. Ayoko makita kang nasasaktan, umiiyak at nahihirapan dahil lang sa pagka-wala ko. Gusto ko maging masaya ka, hindi naman kita iiwan eh. Magkasama pa rin tayo kahit saan ka man pumunta. Haha. Masyado na ba akong madrama baby? Pasensya na, na-carried away lang talaga ako sa usapan namin ng kambal mo. Yung lalaking yun kasi eh, masyadong persuasive ang pananalita.
Hmm... Naalala mo yung araw na umamin na talaga ako sa nararamdaman ko sayo? Grabe, first time kong kinabahan nun. Kahit sa mga photoshoot o catwalks hindi ko naramdaman ang ganun katinding kaba. Alam mo kung di ako pinilit nina Clark at Teen na umamin hindi ko talaga magagawa yun, kaya nagpapasalamat ako sa kanilang dalawa kahit papaano. Grabe ang effort nila sa paghahanda nun, at ako naman naghanda ng sasabihin ko sayo pero nung oras na nakapasok ka na sa kwarto at nagkatitigan na tayo ay nawala lahat ng gusto kong sabihin sayo. Sinabi ko nalang kung ano talaga ang tunay kong nararamdaman. Aish, ang oa ko na diba? Ang layo na sa una kong sinabi well balik tayo dun.
Kung sakali mawala ako ng una. Ipagpatuloy mo lang ang buhay mo baby. Dont restrain yourself, maghanap ka ng lalaking magmamahal sayo katulad ng pagmamahal ko sayo. Alam kong makakahanap ka rin ng lalaking tunay na magmamahal sayo at hinding hindi ka pababayaan. Pero syempre, kapag buhay pa ako dapat ako lang ang lalaki sa buhay mo maliban sa kambal at papa mo. Sino pa bang mas bagay sayo eh ako lang naman? Haha. Anyway, wag ka ng malungkot. Alam ko naguguluhan ka pa rin sa amin. Tandaan mo, kahit sino man sa amin ang piliin mo ay okay lang sa akin. Nandito pa rin ako sa tabi mo, susuportahan at patuloy na mamahalin ka hanggang sa kabilang buhay. S'agapo Shane, oh Greek po yan. Another language 😘 My last letter for the week, I miss you so much baby. I love you forever and for always, till death do us part. Oh wait, hihintayin nalang kita sa kabilang buhay promise di ako mangch-chixx. Tanong mo pa kay papa Jesus. Hehe. Well, I guess this is it. I love you, I love you, I love you, mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita my baby. Hinding hindi ako magsasawang sabihin yan sayo. 😊
x,Justice your baby"
Para akong nawalan ng lakas pagkatapos kong basahin yun. Coincidence ba na napag-usapan ito nila Ash at ngayon ko lang ito nabasa?
"Ang hirap naman ng pinapagawa mo Justice eh..." sabi ko sa kanya. Nakaharap kasi ako sa kanya habang binabasa ang sulat niya.
Ugh.
Ang hirap naman kasi talaga eh. How does he expect me to be happy without him? Paano pa ako sasaya kung ang kaligayahan ko ay tuluyan ng nawala sa akin.
"Shane darling your parents are here..." napatingin ako kay tita at pinahiran niya ang mukha kong puno ng luha. "Dont cry anymore my daughter, nasayo ang puso ni Demetri kaya you are like a daughter to me at kahit noon ay anak na ang turing ko sayo. Nasasaktan akong nakikita kang umiiyak at nahihirapan, maging matatag ka. Alam mong hindi ito ang gusto niya para sayo, he doesnt want you to be sad and broken kaya kahit gaano kahirap ay pilitin mong magpakatatag at maging masaya. For Justice Demetri, para sa lalaking mahal natin pareho"
Jusko.
Hindi ko gustong umiyak pero naiiyak na naman ako sa sinabi ni tita but she's right. I have to be strong, hindi lang buhay ko ang pinaglalaban ko ngayon. Dalawa na kami dito.
Ang puso ng taong mahal ko ay puso ko na din kaya dapat ko itong ingatan para hindi masayang ang sakrispisyong ginawa niya para sa akin.
Wag kang mag-alala Justice, dadating din ang panahon na hindi na ako iiyak pero hayaan mo muna akong umiyak at masaktan ngayon. Hindi ko mapigilan eh, ikaw kasi umaalis ng walang pasabi. Wala man lang goodbye, ugh!
"Thank you tita. I wish I could be more like you" sagot ko sa kanya at niyakap siya saka pumunta kina mama at pala.
Sure akong papauuwiin ako ng dalawang to dahil alam nilang ilang araw na din akong nagpupuyat.
"take care of yourself..."
Oo nga pala, ayaw ni Justice na i-overuse ko ang katawan ko. Siguro kailangan ko din munang magpahinga ng ilang oras lang. Babalik ako promise.
"Let's go?" mukha naman silang naguluhan sa sinabi ko. May mali ba?
"Anak we're not here to pick you up. Di ka namin ilalayo kay Justice, if you want to rest you can get inside the room. Kami nalang muna magbabantay sa kanya, mamayang gabi pa naman ang vigil service. May oras ka pang magpahinga" sabi ni mama.
Oh. So hindi pala nila ako pauuwiin. Sabi ko nga eh.
"Ah sige po. Mauna na ako" saad ko sa kanila.
Sa totoo lang kanina pa ako inaantok pero pinipilit kong wag matulog kasi ayokong di masilayan ang mukha ni Justice. Gusto ko kasing lagi siyang nakikita dahil hindi ko alam kung kailan ulit kami magkikita pagkatapos ng araw na ito.