Kabanata 4
VIP
"GOOD day, madam! How can I help you?" inasikaso ko ang kadarating lang na guest. After three days, nakalabas na ako galing ng ospital. So far, so good. Nothing happened suspicious.
Nagkatotoo nga ang sinabi ko kay sir Vince na nagsakit 'kako ako. Well, atleast may ebidensiya.
"Here's the room key, madam. He will assist you to your room. Enjoy your stay!" masigla kong sabi.
I glanced on Paulo, one of the bellboys, and winked at him. Nag-thumbs up naman siya at sinamahan na ang babaeng kausap ko kanina.
Nag-entertain pa ako ng ibang guests hanggang sa sumapit na ang pinakapaborito kong oras. Rest time.
May pumalit muna sa aming dalawa ng kasama ko sa front desk kaya naman tumungo na kami sa isang fastfood chain upang kumain.
Matapos naming kumain ay bumalik na rin kami sa hotel dahil mag-aayos pa kami.
Habang nasa powder room kami ay may pumasok na dalawang kasamahan namin na mag-aayos din siguro.
Tahimik lang kaming nagre-retouch ni Mely, kasama ko, nang mag-usap ang dalawa.
"Naku! Bakit gano'n? Excited ako na kinakabahan?!"
"Aba! Ako din kaya. Pero mas lamang nga lang ang kilig syempre!" saka humagikgik.
"Grabe! Napakaswerte talaga natin dahil dito tayo nakapag-intern dahil jusko! Makikita ko ang aking dream guy!!"
"Tumpak! Pero bakit nga kaya pupunta ang buong mag-anak dito?"
Kumunot ang noo ko. Sinong pamilya ang pinagchi-chismisan nila?
"Who knows, girl? Basta ang mahalaga, makikita natin ang family Dela Meda!"
Natigilan ako sa pag-a-eyeliner. Wait, what?
"Lalo na yung bunso! Si Keyus Dela Meda!" saka lumabas na sila.
Foot ang ina.
Humarap ako kay Mely. "Narinig mo 'yon?" hindi makapaniwalang tanong ko.
She laughed a bit. "Yung pupunta ang pamilya dito? Huwag mong sabihing ngayon mo lang nalaman?" naningkit pa ang mata niya.
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Teka, ako nalang ba hindi nakakaalam?!" nanlalaki ang matang sabi ko nang may marealize.
"Siguro nga. Mukha kang inosente e," biro niya pa. "'Una na 'ko ah. Sunod ka nalang." hindi ko siya nasagot agad dahil sa hindi malamang dahilan.
Bigla ay kinabahan ako. Nakagat ko tuloy ang labi ko nang makaramdam ng pagkataranta. Putong puti! Ibig sabihin ba, magkikita kami ni Keyus dito?!
I shook my head at the thought. Maraming tauhan dito kaya malabong makita niya ako. I pursed my lips and continue retouching my face.
Nang makita ang medyo manipis na labi ay dali kong kinuha ang lipstick at kinapalan pa ang lipstick sa labi. Pero nang makitang sobrang kapal ay naiirita akong kumuha ng wipes upang bawasan ang kulay nito.
Tinitigan ko pa ang mukha ko, sinusuri kung may kulang pa. "Hmm.. Aha! Mascara, oo nga.." I whispered. At nilagyan ang pilik-mata ng mascara.
Kuntento akong napangiti. Ang ganda mo na, sexy ka pa! Siguradong mapapansin ka na niya!
Unti-unting napawi ang ngiti sa labi. Sinong niya?
~°~°~
"WELCOME, MR. AND MRS. DELA MEDA!" nakayuko kaming lahat habang bumabati. Naningkit ang mata ko at napanguso. Dahil matigas ang ulo ko, nag-angat ako ng tingin ng kaunti upang makita kung ano ang nangyayari.
Nanlaki ang mata ko sa paghanga nang makita si Giselle na nasa tabi ni Cohan at hawak siya nito sa bewang. Siguradong naiinggit na ang mga kasamahan ko. Gusto ko tuloy ipagsigawang 'kaibigan ko yan' kaso huwag nalang dahil baka mapahiya lang siya.
"Everyone! Meet Giselle, my soon-to-be-wife. From now on, you will also treat her a boss as my fiancée." ani Cohan.
Nag-angat ng tingin ang lahat kaya tumingin na rin ako ng ayos. Palihim pa siyang kinikilig. I frowned secretly, ang kalandian talaga ng isang 'to. Makakayang gibain ang great wall of china.
Ilang saglit pa ay naglakad na sila patungong kainan. Dito lang din sa loob ng hotel. Sinundan namin sila ng tingin ngunit ako'y nanatiling nakatingin kay Giselle na nakatungo pa ng kaunti, nahihiya. My heart melted, she deserves it anyway.
Ngunit nang makasakay na siya ng elevator ay nawala na siya sa paningin ko.
Pumalit ang sunod na sumakay rito.
Napaawang ang labi ko. Nandito nga pala siya! I swallowed hard. Ang gwapo niya ngayon ah. Halatang modelo.
'Nga lang, hindi maaari. Bata sa 'kin. I mean, hindi ko pwedeng landiin kasi hindi siya ang ideal ko.
Oo nga't pogi at mayaman siya. Idagdag pang mukhang mabait. Pero kasi, ang goal ko ay makapangasawa ng mas matanda sa akin. Mga 40 years gap gano'n para deds agad. Charr.
Tinitigan ko pa ang likod niya. Naririnig ko din ang impit na kilig ng mga katabi ko ngunit nanatiling naka-focus ang tingin ko sa kanya.
Ngunit muntik na akong matumba nang bigla ay bumaling siya patalikod dahilan para magtagpo ang aming mata! Nanlaki ang mata ko at walang nagawa kundi makipagtitigan sa kanya.
My heart is throbbing fastly! Pero sa halip na magkaroon pa ako ng hininga ay parang nanikip ang lalamunan ko. Bakit ganito?
Napalunok pa ako ng hagurin niya ang suot ko at walang imik na pumasok ng elevator.
What the fvck just happened?!
"Nakita niyo 'yon?! Tinignan ako ni Keyus!!"
"Hindi kaya! Ako ang tinignan niya."
"Hoy, stop fighting na! Ako kasi talaga ang tinignan niya. Nabighani 'ata!"
Hindi ako nakapagsalita't nakisali sa pagtatalo. Parang nanuyo ang lalamunan ko. Hindi ba bagay sa akin ang uniporme ko? Bakit.. gano'n siya makatingin?
Nako! Gusto ko tuloy tuktukan ang batang 'yon! Pinag-iisip pa ako ng kung ano-ano e nahihirapan na nga akong mag-isip.
Bumalik na kami sa kanya-kanya naming pwesto. Parang walang nangyari dahil balik sa dati ang lahat. Pero ako, heto't tila lumilipad ang ulo sa kung saan.
"Nakita niyo ba ang fiancee ni sir? Hindi kaya napikot lang siya?" pagchi-chismosaan ng mga kasamahan ko kinabukasan habang nananghalian kami. Nanatili akong tahimik dahil paniguradong si Giselle ang tinutukoy nila. Kapag pangit, si Giselle na iyan.
"Oo nga! Akala ko naman yaya lang, asawa na pala 'kakaloka."
"E ako nga, 'kala ko k-9 ng pamilya e." saka sila nagtawanan.
Marahas akong bumuntong-hininga dahilan para mapatingin sila sa akin. Malamig ko silang tinignan. "Boss niyo 'yon, umayos kayo. Makapanlait, hindi lang kasi kayo napansin." sabi ko.
"Kirsten, ikaw ba 'yan?!" natatawang sabi ng isa sa kanila.
"Oo nga! Dati ikaw pa ang lider namin sa laitan, 'anyare?"
Umirap ako. "Tumigil nalang kayo kung ayaw niyong makarating iyon kay sir." masungit kong sabi at pinunasan ng tissue ang bibig.
"Weh? Maniwala!"
Tumayo na ako. "Ewan ko sa inyo. Nakakawalan kayo ng gana'ng kausap," saka tuluyan ng lumabas ng kainan.
Nang makalayo ay napangisi ako't humagikgik. Hindi naman talaga ako galit, naiinis, oo dahil nilalait nila si Giselle. Pero galit? Hindi ako marunong no'n. I just made it as an excuse para sila ang magbayad ng kinain ko. Witty, witty.
Nang pumasok na ako sa hotel ay agad akong sinalubong ni sir Vince. Jusko, wala ako sa mood para makipag-usap sa hangin please.
"Hi, baby!" malambing nitong bati sa akin.
Peke akong ngumiti. "Need anything, sir?" I politely asked.
"I need you." saka tumawa ng parang kinikilig.
Napakurap-kurap ako. Putragis, kailangan bang kiligin?
"Ah.." tumawa din ako kunwari. "Sige, sir. Balik na ako sa trabaho," at akmang aalis na nang tawagin niya ulit ako.
"By the way, I actually talked to you because pinapatawag ka ni sir." aniya.
Natigilan ako't tumaas ang kilay. "Ako? Anong ipapagawa ni sir Cohan?" nagtataka kong tanong. First time in history niya akong ipinatawag ah.
Ngumiti siya. "Who says it's sir Cohan?" ginulo niya ang buhok ko at tumalikod na. "Sa room VIP siya," pahabol niya at tuluyan nang nawala sa paningin ko.
Napaawang ang labi ko habang kinakabahang natulala.
Nasa'n siya?