Kabanata 3
Order
Nakakapagod maging tao, gusto ko na lang maging pokemon.
"Giselle, pinapatawag ka ni sir!"
Mga salitang nakapagpalata sa akin. I pursed my lips to prevent on shouting in annoyance. Pigil ang hiningang ibinagsak ko ang ballpen dahilan para mapalingon sa akin ang mga katabing cubicle ko. Naiinis 'kong tinalunton ang daan patungo sa kanyang opisina, ayaw ko man siyang puntahan.. wala akong magagawa, boss ko pa din siya. And I hate that idea!
Ano na naman ba'ng kailangan niya? Nasasapian na naman siya!
Nang tumunog ang elevator ay napipilitan akong lumabas. Natanaw ko ang kanyang sekretarya na paalis na, kaya naman tinawag ko ito.
"Excuse me!" lumingon ito sa akin. Sinalubong niya ako ng napakagandang ngiti na siyang aking ipinagtaka, dati rati'y mukha siyang stress at ngayo'y ang aliwalas ng kanyang mukha.
"How may I help you?" masigla ang boses nito.
I smiled. "Uh, pinapatawag raw ako ni Sir Cohan.. nandiyan pa ba siya?" tanong ko naman.
She nodded and pointed out his office. Nagpasalamat muna ako bago ko iyon tinungo. Medyo pa-hapon na rin at malapit na akong mag-out kaya naman bakit pa niya ako tatawagin.
Nang buksan ko ang pintuan ay naabutan ko siyang abala sa pagre-review ng mga papeles at akala ko'y hindi niya pansin ang presensya ko ngunit nagsalita siya..
"You may take your seat, Ms. Guanio." aniya na hindi inaalis ang tingin sa papel.
Napipilitan at naiinis man ay pinili kong umupo. Syempre! Boss ko pa din siya kaya kailangan ko siyang sundin.
I rolled my eyes. "Pinatawag niyo raw po ako." I said.
Propesyonal siyang umayos ng upo at tinignan ako. His ash-grey eyes met mine, "Yes. I want you to alphabetize the papers on the info room. Well alphabetize, Ms. Guanio." seryoso niyang sabi.
Nagsalubong agad ang aking kilay. "Excuse me, sir, but it's not my work anymore. It's your secretary's." mariin kong turan.
Tumaas ang kanyang kilay at umangat ang gilid ng kanyang labi. "Ms. Guanio, don't you forget that I'm the president here. And I can order my employee anything I say," nakangisi niyang sabi.
Kung kaya ko ring mag-utos sa amo matagal ko ng ginawa.
Kapag naasar na talaga ako nito ng todo, magpapasa ako sa court of appeals!
Medyo naasar naman ako sa pagkakangisi niya at gustong-gusto ko siyang supalpalin ng papel sa bunganga, pero wala akong magawa.
Tumikhim ako. "Sir, pasensya na po talaga. That job isn't my job anymore, I repeat. At isa pa, malapit na 'kong mag-out kaya naman hindi ko na magagawa ang trabaho'ng iyon. Excuse me," at lalabas na sana nang magsalita siya.
"Don't. ever. turn. your back. on me, Giselle!" mariin niyang sabi kaya naman napaharap ako.
I can see his fuming eye looking at me. May kung ano sa tingin niya na nagsasabing kailangan kong matakot! Wala sa sariling napalunok ako't nakaramdam ng kaba.
"Obey my order, Giselle!"
I gulped. "Y-yes, sir." mahina kong sagot.
His jaw clenched. Ngunit maya-maya lamang ay pumayapa na ang kanyang mukha. Matigas niya akong tinignan, "Do it. Now!" agad akong tumalikod at tinungo ang info room sa sobrang taranta.
Pagkapasok ng info room ay may na-realize ako,
"Darn it!" inis kong bulong.
Did he just scared me?!
~°~°~
PAGKALABAS ng dalaga ay sumilay ang kanina pang ngisi na kanyang tinatago. Cohan intentionally did that for her to obey him. She's very hard-headed and Cohan, as her boss, never liked it.
At first, he really dislike her attitude. Masyadong nakalimot ang babae dahil walang filter ang bibig nito pagdating sa kanya, boss siya nito! At marapat lamang na galangin siya nito ngunit parang tanga ang dalaga! He's annoyed indeed.
"Her reaction was priceless.." natatawa niyang sambit habang napailing-iling pa.
Matapos niyang i-hire si Giselle ay siniguro niyang nababantayan niya ang kilos ng dalaga, he doesn't know but it feels like.. he needs to keep an eye on her. Nobody knows, maybe ayaw niyang may gawin itong hindi tama na makasisira sa kanyang kompanya. Maybe..
Tunay siyang nagalit nang tapunan siya nito ng kape, pero naniniwala siya sa kasabihang karma. At patutunayan niya iyon kay Giselle.
"Be ready, you b*tch." his jaw clenched.
Dahil gagawin niya ang lahat, makita lang itong mahirapan.
~°~°~
KUNG ano ang ikinagulo ng buong silid dahil sa iba't-ibang papeles, ay siya ring ikinagulo ng buhok ko. Sa dinami-rami ba naman ng papel sa paligid ko, malapit na talaga akong maluka. Literal!
Ano ba naman kasi ang pumasok sa kukote ng lalaking iyon at naisipang sa akin ito ipagawa?! Nasisiraan na ba siya ng bait?!
Pero wala naman siyang sinabing kailangan itong matapos ngayon 'diba?
Dahil sa naisip ko ay tila ba may mga nag-awitang mga anghel. Sa isip-isip ko ay sobrang talino ko na nang dahil doon.
Ngunit agad rin akong nanlumo nang mag-vibrate ang cellphone ko sa bulsa ng aking damit.
Unknown number:
Finish it.
Hindi man naka-registered ang number na iyon sa cellphone ko, iisa lang at sigurado ako kung kanino galing ang mensaheng iyon.
Natawa nalang ako sa sobrang inis. "Ha! Ang ka..pal ng mukha!" bulalas ko.
But I know na kahit magtatarang ako rito at mag-tumble ay hindi ko matatapos ang buwisit na mga papel na 'to. Ano kaya kung sunugin ko ang mga ito para 'tapos ang trabaho ko? Pero sa tingin ko ay matatapos rin ang buhay ko panigurado.
Kumalam ang sikmura ko kaya naman napaungol ako. Hindi pa nga pala ako nakakakain. Buhat kaninang umaga! Tanging 3 in 1 lang na kape ang in-almusal ko dahil nga kailangan kong magtipid kasi naubos na ang pera ko.
I checked the time on my phone. 7 pm.. at gabi na! Hindi ko namalayan 'yon ah. Dapat nakauwi na ako sa mga oras na ito, pero narito't nag-aayos ako ng mga punyemas na papeles.
Pinagpatuloy ko na ang pag-a-alphabetize para matapos na 'ko rito. Kahit nakakaramdam ng hilo at gutom, ipinagpatuloy ko pa rin.
Malapit na akong matapos at nawawalan na rin ng papel sa paligid ko kaya naman tumayo ako upang kumuha ng iba pa.
Ngunit hindi pa ako nakalalakad ng ilang hakbang ay biglang umikot ang paningin ko at namalayan ko nalang na bumagsak ako sa sahig.
At matapos no'n ay hindi ko na alam ang nangyari sa akin.