"Hi."
Napangiti ako ng marinig ang boses na iyon mula sa likuran ko. Lumingon ako sa kanya at nandun na naman ang kakaibang pakiramdam sa tuwing malapit siya sa akin.
    "Hello." I smiled.
    "Hatid na kita."
Kumunot naman ang noo ko. "Akala ko ba may gagawin ka ngayon kaya hindi mo ako maihahatid?" I asked him.
    "It was canceled." He answered. Kinuha nito ang bag ko na dala-dala ko kaya binitawan ko nalang dahil sanay na rin naman ako sa ganyang gestures niya.
Thursday kasi ngayon at hindi siya pumasok dahil may importante raw siyang lakad kaya hindi niya ako maihahatid.
    "Why? Is that because of me?"
Pinagbuksan niya ako ng pinto nang kotse at isinirado, pagkatapos ay umikot ito papunta sa kabilang side ng kotse. Pumasok siya sa driver seat.
    "Partly, yes."
    "Partly? What do you mean?"
Nakatingin lang ako sa kanya habang minaobra niya yung sasakyan. Tumingin muna siya sa akin bago niya pinaandar ang kotse.
He smiled. "I canceled my appointment because I want to be with you tonight and my Dad said it so." Then, he glanced at me and winked.
Pinamulahan ako ng mukha bigla dahil sa ginawa niya. Napanganga pa ako pero nakabawi rin agad kaya hinampas ko siya sa braso na ikinatawa niya lang. Napailing nalang ako pero napangiti naman. I love his laugh. It's really sounds good to my ear.
     "So, saan mo ako dadalhin?" Tanong ko sa kanya.
     "A place where it's only you and me." Wika niya bago hawakan ang kamay na nasa hita ko nakapatong. Hinayaan ko lang siya dahil gusto ko rin naman na nakahawak sa akin ang kamay niya.
Hindi ko talaga inaasahan na sobrang sweet ni Lock. Hindi kasi mababakas sa kanya dahil palagi itong seryoso at sobrang lamig. Pero once you knew him, you'll be the luckiest person on earth.
     "Date ba 'to?" I teased him.
Lumingon siya saglit sa akin at ngumiti ng matamis bago siya ulit tumingin sa daan. Goodness gracious, that smile again. Palagi nalang siyang naka-smile sa akin, baka hindi ko namamalayan na naa-addict na ako sa ngiti niyang iyan.
     "Yes, it's a date. I want to be with you tonight 'cause we won't meet tomorrow." Nahihimigan ko ang lungkot sa boses niya.
     "Why? Hindi ka ulit papasok bukas?" Nagtataka kong tanong sa kanya.
     "Parang ganun na nga, may aasikasuhin kasi ako bukas kaya hindi kita maihahatid." He quickly glanced at me. "This time, totoo na may lakad akong importante."
I squeezed his hand, telling him that it's fine. "It's okay, I understand." Pag-a-assure ko sa kanya.
     "I'm gonna miss you." He whispered, but I heard it clearly.
And because of that simple words, my heart begun to beat faster. Simpleng salita niya lang, simpleng galaw niya lang ay parang nasa marathon itong puso ko. And then, para akong nagsa-somersault dahil sa mga ngitian niya.
Weird ko na ba? Kasi ganun ang nararamdaman ko para kay Lock. Nararamdaman ko rin naman kay Markhiel yung pagtibok ng puso ko ng mabilis pero nawawala rin agad, hindi kagaya ng patibok ng puso ko kapag si Lock na ang nasa harapan ko. Hindi kasi nawawala kapag nasa tabi ko siya.
Tumawa ako, 'yung tawang kinakabahan. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. Aminin ko man o hindi sa sarili ko ay alam ko kung ano ang totoo. But I can't afford to tell him the truth because I'm scared. Scared of everything that will gonna happen when he finds out the truth behind this 'thing' we have right now.
     "Para namang hindi tayo magkikita ng ilang weeks. Isang araw lang naman." Ngiti kong pilit. Mabuti nalang at hindi siya nakatingin sa akin dahil makikita niya 'yung pekeng ngiti ko.
     "Kahit na, I'll gonna miss you because I can't see you tomorrow." He replied.
Wala na akong masabi, so I just squeezed his hand once again. Ang bigat-bigat sa puso ko, parang may nakabara na ewan. I don't want this kind of feeling. I'm guilty.
Mahigit isang buwan na rin siyang nanliligaw sa akin pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya sinasagot. Sa isang buwan na 'yan ay mas lalo kaming naging malapit ni Lock. Palagi siyang nasa bahay nagdi-dinner and he also became close to my parents. They like him and they knew that Lock is courting me. Kaya nga tinatanong palagi ni Mommy kung kelan ko raw siya sasagutin dahil gustong-gusto niya talaga si Lock. Ewan ko ba, baka may pinakain si Lock sa kanila para magustuhan siya ng parents ko nang sobra.
     "We're here."
Natigil ako sa pag-iisip ng marinig ko ang boses ni Lock. Ngayon ko lang napansin na nakahinto na pala kami.
     "Where are we?" I faced him. My forehead creased dahil hindi pa kami bumababa sa kotse. "What are we waiting for? Hindi ba tayo bababa?"
Nakatingin lang ito ng seryoso sa akin na para bang binabasa niya ako. I raised my eyebrow on him. What's his problem? Lumambot naman ang ekspresyon niya. Ang bilis talaga magbago ng ekspresyon niya, nakakabilib.
      "I won't force you to tell me what's bothering you," he said out of nowhere. "But you know that I'm always here for you. I'm always here to listen, and remember this, I'll never get tired listening to all of your problems or even your nonsense chikas and dramas in life." Hinawakan niya ang pisngi ko dahilan para mapapikit ako.
Doon ako unti-unting nakahinga ng maluwag dahil sa kanya. He's so good to be true. Inihilig ko ang ulo ko sa kamay niya na nakahawak pa rin sa pisngi ko and I held his hand. This is what I wanted right now, a comfort.
Dinilat ko ang mata ko, my brown eyes met the grey eyed one. Dahan-dahang kumawala ang ngiti ko, it's not a fake one but a genuine smile.
     "Thank you." Taos-puso kong pagpapasalamat sa kanya.
     "Always." He replied.
.
.
.
.
.
Pumasok na ako sa loob ng bahay nang mawala na ang sasakyan ni Lock sa paningin ko. Sobrang saya ng gabi ko ngayon, and I know it was because of him. May ngiti sa labi ko habang naglalakad papasok ng bahay.
     "You look so happy." Umangat ang tingin ko sa taong nagsalita at nakita ko ang parents kong naghihintay pala sa akin na makauwi. "How was the date with Locklan?" My mom asked me but there's a hint of teasing.
Pinamulahan ako ng mukha dahil nahuli lang naman ako ng parents ko na nakangiti na parang ewan.
     "It was... good."
     "Good?" Kunot-noong tanong ni Mommy.
Si Dad ay nakatingin lang sa amin. Naglakad ako papunta sa kanila at hinalikan silang dalawa sa pisngi.
     "Fine, it was the best date that I've ever had." Well, marami na rin kasi akong naka-date na iba pero bilang naman sa mga daliri ko lang. I won't deny the fact that the date I have with Lock was the best, not because of the place he brought me, but because he's with me. Though I'm not comparing him to Markhiel but I am really happy when I'm with Lock. "Happy 'My?" I teased her.
Nagulat naman ako ng biglang tumili si Mommy at halatang kinikilig sa sinabi ko. Imbes na mahiya ako ay natawa nalang dahil sa inasal niya.
     "I know, because I can see that he makes you happy. And as your mom, I'm happy that you're happy." She hug me so I hug her back.
    "Thank you, mom."
    "You're very much welcome, anak." Bumitaw sa akin si Mom at tiningnan ako. "Kaya sagutin mo na siya."
    "Mom!" Singhal ko rito.
Natatawa naman itong hinalikan ako sa noo at ganun din si Dad. Nag-goodnight na sila bago hinila ni Mom si Dad papalayo sa akin at umakyat na ng hagdan. Pero bago pa sila makaakyat ng tuluyan ay narinig ko pa ang mapang-asar na sinabi ni Mommy sa akin.
    "Huwag mo ng patagalin baka magsawa siya sa 'yo. Sige ka!" She teased me, again.
Sumimangot naman ako dahil sa narinig. "He won't!" I half-yelled.
    "Your mom was just teasing you sweetie, you know that. At kapag nangyari man iyon, I'll just give him a punch on his face so you don't need to worry about it. Matulog ka na ng maaga because you still have a class early in the morning." Wika ni Dad bago sila tuluyang umakyat at pumasok sa loob ng kanilang kwarto.
Natatawang umakyat nalang ako papunta sa kwarto ko. I'm really blessed to have a parents like them. Naglinis muna ako ng katawan at nagpalit ng damit na pantulog bago humiga sa kama ko. May malaking ngiti sa aking labi bago ako tuluyang nilamon ng antok.