Maamo ang mukha ng lalaki. Kulot ang buhok nito at parang bagay na lagyan ng halo sa ibabaw. Maliit ang mukha nito na parang kayang tabunan ng palad niya. Napansin ni Abegail na mapupungay ang mga mata nito. Matangos din ang ilong. masarap titigan ang mukha nito.
"Bingi-bingihan lang.” Guwapo sana kung di lang siya naiinis sa mga di nakakakuha kapag unang beses niyang sinabi. “Sabi ko kung kinukuhanan mo ako ng picture. Alam mo bang invasion of privacy 'yang ginagawa mo? Kumukuha ka ng picture ng walang paalam."
“Invasion of privacy?” naguguluhan nitong tanong at bakas ang pagkagulat sa mukha. Akala nito porke’t mahirap ang mga tao doon ay wala nang alam sa invasion of privacy. “Hindi naman ikaw ang kinukuhanan ko ng picture kundi ‘yung mga bata.”
At itinuro nito ang mga bata na naliligo sa isang batya na tatlong tao at limang taon. Anak ang mga iyon ng tindera sa kabilang pwesto. Dahil sa init ng panahon ay gustong magbabad ng mga ito sa tubig. Wala ring ibang mag-aalaga sa mga bata sa bahay ng mga ito sa looban kaya kasama ni Desta kapag nagtitinda.
Nagsalubong ang kilay niya nang muling kunan ng lalaki ang dalawang bata. Humarang siya agad. “Hep!”
“Ano na naman ang problema?”
"Ganoon din. Di ka pa rin nagpapaalam sa mga magulang nila. Invasion of privacy pa rin ang ginagawa mo. Sa mga bata pa.”
Lumapit sa kanila si Maria Judie. "Ano bang problema dito kay Pogi?"
"Kumukuha ng picture ng mga bata nang hindi nagpapaalam. Malay ba naman natin kung miyembro siya ng sindikato na naghu-human trafficking. 'Yung mga naglalabas ng malalaswang picture ng mga bata. Gano’n. Mga cybercrime. Uso ngayon sa internet iyon at malaki ang kinikita ng mga kasali sa ganyang klaseng negosyo at kababuyan.”
Di na bago sa kanya ang ganoong sitwasyon dahil karaniwan ay mga mahihirap na gaya nila ang target. Kaya ingat na ingat sila sa mga kumukuha kunyari ng picture lalo na sa mga bata.
"Miss,hindi ako ganoon. Gagamitin ko lang ang picture sa photo competition sa workshop na sinalihan ko. Kung gusto mo tingnan mo pa ang ID ko….”
Iwinaksi niya ang kamay. "Photo competiton pa kuno. Baka naman nagmamanman ka. Baka nangunguha ka ng bata tapos kukunin lang ninyo ang lamang-loob para ibenta sa mga mayayamang foreigner na nangangailangan ng organ transplant. Ah! Hindi naman pwede iyon."
Nanlaki ang mata ni Maria Judie. “Ano? Ibig sabihin baka kasama siya sa mga sindikato na nangwawakwak ng katawan ng bata tapos basta na lang itinatapon sa kung saan? ‘Yung sindikato na aswang pa ibinibintang ang mga kawalang-hiyaan nila?”
“Tumpak!” anang si Abby at ipiningki pa ang palad.
Galit na binalingan ni Maria Judie ang lalaki. “Ikaw…”
Akmang susugurin ito nang itinaas ng lalaki ang dalawang kamay. “Mga Miss, hindi ako masamang tao. Sa itsura kong ito.”
“Naku! ‘Yung mga guwapo at disente sila pa madalas ang mapanlinlang.” Obligasyon niya na protektahan ang mga taga-looban lalo na ang mga bata. Sa oras ng pangangailangan, sila-sila lang din ang magtutulungan. At hindi siya papayag na malamangan siya ng mga katulad ng lalaking ito.
“Babanatan ko na ba o ipapatawag ko ang mga tanod?” tanong ni Maria Judie na handa na sa aksyon.
“Roumel, what’s taking you so long?” anang isang babae na bumaba mula sa pulang kotse sa di kalayuan. “Sabi mo saglit ka lang kukuha ng picture.”
“Kasabwat ba niya ang babae na iyan?” tanong ng pinsan niya kay Abegail. Pero nawala ang kaangasan nito nang makita ang babae. “Mukhang artista siya. T-Tapos ‘yung suot niya katulad ng nakikita ko sa magazine. Branded tiyak ang mga iyan. ‘Yung sapatos niya…”
Namangha si Abegail nang mapagmasdan ang babae. Akala mo nga ay diyosa ang babae na bumaba sa lupa- mula sa mamula-mula nitong kutis, tsinitang mga mata at balingkinitang katawan. Nakasuot ito ng mint green na blouse at bulaklaking palda na hanggang tuhod. May headband pa ito na may paru-paro. Nakaangkla sa braso nito ang maliit na bag na sa hinuha niya ay mamahalin. Mukha itong manyika.
“Aiona, sabi ko naman sa iyo huwag kang lalabas ng sasakyan. Pabalik na rin naman ako,” saway ng lalaki dito na Roumel ang pangalan.
Humawak si Baby Doll sa braso ng lalaki. “What’s the problem ba? This place is scary. I can’t stay longer here.”
“Ikaw ang may gusto ng magandang picture para sa photo competition. Hindi ka masaya sa mga una nating shots. Kaya nga tayo nandito, ‘di ba?”
“Parang ayaw naman nilang pakuhanan ng picture dito. Baka nagpapabayad pa sila. Mukhang pera,” angal ng babae na nanghaba na ang nguso at pwede nang sabitan ng hanger. “Humanap na lang tayo ng iba. They look unscrupulous.”
“Miss, pinapalabas ba ninyo na nananamantala kami?” tanong niya sa babae. “Ito ngang kasama mo ang kumukuha ng picture ng walang paalam. Libre naman na magpaalam, bakit di pa magawa?”