"Uy nabalitaan niyo ba?"
"Ang ano 'yon bes?"
Andito ako ngayon sa classroom nakaupo at nag du-drawing ng kung ano ano. Wala naman kaming klase ngayon vacant kasi. Kay aga aga ang daming tsismosa.
"'Yung writing club magsasagawa ngayon nang libreng dedication, katulad ng poem, spoken at iba pa. Kahit ano raw." Kwento nung kaklase kong babae sa kaibigan niya.
Woah, nice and interesting. Ay wait, nagiging tsismoso ka Sky.
"Tara na! Nandoon diba si Melvin? 'Yung crush ko kyahhh! Magpapadedicate ako."
Tsk, ang sakit sa tenga. Makatili kala mo kakatayin.
"Yes, tara na mag-uumpisa na. 9:00 AM na oh." At ayon umalis na sila buti naman kung ganon. Ang iingay ng mga nilalang na 'yon eh.
"Pre, balita ko 'yung crush mo isa rin sa miyembro ng writing club?" Pati ba naman mga lalaki.
"Ah papunta na nga ako do'n eh papa-dedicate ako. Ang ganda niya talaga, ang puti-puti pa."
Sa sinabi ni Joel ay napatingin ako dito. Pangiti-ngiti pa siya akala mo naman gwapo.
'Ang puti-puti'
Napaisip ako bigla. Hindi kaya si Darcy 'yon? Magaling 'yon magsulat eh, at mostly na nasa writing club 'yung nasa course nila.
Oh kaya hindi? May mga mapuputi rin naman dito.
"Owws, tara na maunahan ka na naman nung Ronan sakanya eh. Balita ko kasi pinopormahan niya 'yon. At parehas silang matalino, mabait, magaling din kumanta, gwapo rin si Ronan kaya bagay sila at lalong lalo na magkaklase sila pre." Pahayag ni Brent. Napataas ang kilay ko dahil do'n.
"Talaga ba? Sige pumunta na tayo ng gym." At 'yon nga nagsi-alisan na silang magkaibigan.
Napapaisip ako, oo nga naman. Mabait si Darcy, maganda kahit maputla, matalino at magaling kumanta. Hindi nga malabong may mga magkakagusto sa kaniya. Hayy ano ba itong iniisip ko. Paki ko ba do'n? Magkaibigan lang naman kami. At labas na ako sa usapan pag lovelife niya na.
Napatingin ako sa pintuan ng classroom namin. Weird parang may tumitingin kasi sakin banda do'n. Eh wala naman, hayss baka guni-guni ko lang.
Napahawak ako sa may dibdib ko. Unknowingly kasi bigla na lang tumibok nang mabilis ito.
Ipinagsawalang bahala ko nalang ito at saka tumayo.
Niligpit ko na ang mga gamit ko at lumabas. Ewan ko kung saan ako pupunta basta ang alam ko lang ay gusto kong malibang. Baka kasi kung ano-ano na naman ang maiisip ko.
Habang lumalakad ako sa pasilyo ay lumakas ang ihip ng hangin kung kaya't ay niyakap ko ang aking sarili. Dinamdam ko ang paghampas nito sa aking katawan. Parang may kung anong emosyon itong dala at may pahiwatig.
Naglakad ako nang naglakad hanggang sa dinala ako ng aking mga paa.
Dito, sa harap ng gymnasium.
Ang daming tao, every member ng writing club ay may mga sari-sariling desk.
Nilibot ko ang aking paningin, ang ganda nang pagkakadesign nila. May mga litrato ng mga kilalang poet, at nakita ko iyong idolo ko sa lahat. Si Nikola Tesla, I like how he writes his poems, ang ganda. Nakakalunod sa lalim ang mensahe.
Ganito ba talaga dito, ang tahimik. Nakikita ko 'yung mukha ng ibang babae, tahimik na kinikilig. Disiplinado ang pag linya. Wow, nagmumukhang library sa sobrang tahimik dito. Napatingin ako sa unahan na siyang nagpatawa sakin.
'Avoid making some noise or else papalabasin kayo rito.'
Okay kaya pala gano'n. Buti nalang mahina lang pagtawa ko, at wala masyadong tao sa kinatatayuan ko.
Nagpalinga-linga ako ulit, nagbabakasakaling makita siya rito.
Oh! tanga, anong ba sakali. Nandito siya.
Oo nga naman, yown nando'n siya sa may left side.
Lumapit ako do'n sa pwesto niya.
May mga nakikita akong grabe makangiti na mga lalaki at babae habang hawak iyong papel na sinulatan ng nilinyahan nila.
Iyong mga nasa linya naman ay makikita mo sa kanila iyong pagka-excite.
Nagulat kami ng may nagsalita sa speaker na umeecho sa buong gymnasium. Ang sabi bawal maingay, palabasin na 'yan... joke.
'𝐿𝑎𝑣𝑖𝑔𝑛𝑒 𝐾𝑒𝑛𝑑𝑙𝑒𝑠𝑡𝑜𝑛𝑒 𝑚𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑔𝑝𝑎𝑑𝑒𝑑𝑖𝑐𝑎𝑡𝑒 𝑠𝑎'𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑜. 𝐺𝑢𝑠𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎 '𝑦𝑢𝑛𝑔 𝑝𝑜𝑒𝑚 𝑛𝑎 𝑖𝑑𝑒𝑑𝑖𝑐𝑎𝑡𝑒 𝑚𝑜 𝑠𝑎𝑘𝑎𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑦 𝑠𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑚𝑖𝑠𝑚𝑜 𝑠𝑎 ℎ𝑎𝑟𝑎𝑝 𝑛𝑔 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑑𝑖𝑡𝑜. 𝐾𝑎ℎ𝑖𝑡 𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑙𝑎𝑠𝑒𝑛𝑔 𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑝𝑜𝑒𝑚 𝑑𝑎𝑤, 𝑎𝑦𝑜𝑠 𝑛𝑎. 𝐻𝑖𝑠 𝑛𝑎𝑚𝑒 𝑖𝑠 𝑅𝑜𝑛𝑎𝑛, 𝑆𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑡.'
Madaming napa 'woah' at kinilig.
Si Lavigne pala iyong tinutukoy nila na gusto ni Ronan eh. Akala ko si Darcy.
Infairness naman sa babae, maganda siya. Kaso may kaliitan.
Napatingin ako kay Darcy, para siyang naguguluhan na ewan. Sinundan ko nang tingin iyong tinitignan niya. Siya ba si Ronan, well tama nga sila. Mukha siyang matino at matalinong lalaki.
Dahan dahang pumunta si Lavigne sa harap at kinuha ang mic. Halatang kinakabahan siya dahil ni tingin sa unahan ay hindi niya magawa. Tanging nakayuko lang siyang nakatayo doon. Pero ang siyang nakakapangilabot ay ang sumunod na nangyari.
Humangin nang malakas at siya ring pagtingin nito sa unahan. Luminga linga pa ito hanggang sa mapunta ang paningin niya saakin.
Hard to get
Once upon a starry night,
I've seen a man that was perfect to be my knight.
I love the way he talk,
And full of confidence when he walks.
Parang naistatwa ako sa aking kinatatayuan. Pamilyar na pamilyar sa'kin ang mga linyang sinambit niya.
Napatingin naman ako sa pwesto ni Darcy. Nakatitig siya sa akin nang maigi. Parang gusto ko siyang hawakan. Lumapit pa ako sa pwesto niya.
At nang nasa harapan ko na siya'y tinignan ko siya nang maigi.
Iba 'yung tingin niya sa'kin…
Parang nangungulila.
I am madly in love with him,
But, he didn't even notice my existence.
As if I am a shadow,
And a poor melted marshmallow.
Ramdam ko 'yong galit sa bawat pagbigkas niya.
At sakit naman ang nakikita ko sa mga mata ni Darcy.
Wishing that tomorrow will be alright,
And loving a man like him was right.
But, who am I?
A simple woman that was just dreaming to be his wife.
Tumingin ako sa stage. Tapos na siya.
Pagkatapos nito ay nakikita kong lumuluha siya. Mas nagulat pa ang lahat sa sunod na nangyari. Binitawan nito ang mic at sabay takbo nito paalis.
Sinundan naman ito ni Ronan.
Binalingan ko naman nang tingin si Darcy. Pero nagtaka ako kasi wala na siya sa tabi ko.
Nagpalinga-linga pa ako sa paligid. Nagbabakasakaling makita siya.
Pero wala talaga siya.
Nilibot ko ang loob ng gymnasium. Hindi ko pa rin siya makita.
Ano kayang nangyari sa kanya?
Nasan na ang babaeng 'yon? Ang bilis niyang tumakbo, baka atakihin nang hika 'yon nako.
Nilibot ko na ang buong campus, kung sino-sino na rin ang pinagtanungan ko. Hindi ko talaga siya mahanap. Saan na ba 'yon nagsusuot-suot. Nako naman kapagod na ah.
Napabuntong hininga na lang ako at umupo sa may puno. Hindi ko man lang namalayan na nasa garden na pala ako. Kapagod, pero at the same time nag-aalala ako sa kaniya. Iyong expression ng mukha niya kanina hindi ko mawari pero parang may koneksyon kami. Na para bang may ibig ipahiwatig.
"Arf! Arf!"
Nagulat ako ng may narinig akong tahol ng isang aso. Nagpalinga-linga pa ako. Pero ang weird... Nasaan?
Napatampal na lang ako sa aking noo dahil doon. This past few days, mas lumala ang mga nangyayari sa'kin. Iyong mga panaginip ko, mga nararamdaman, naririnig at nakikita ay mas lumalala pa lalo. Para bang may nakaraan na pilit inangat. May nakatago na pilit lumalabas.
Unknowingly napatingin ako sa dingding sa gilid nitong puno. And I was shocked dahil may nakasulat na rito. Bawal ito ah. Sino kaya ang nag vandalized nito?
Nilapitan ko ito para mabasa nang maigi yung nakalagay doon. It's written in a red marker.
She clowned to hide,
Her feelings are deprived.
Masked with happiness,
But filled with emptiness.
Chaos tailed her,
Pain overcome her.
Muse to be exact,
But a side dish extract.
At the end of the day she stand,
Withdrawn herself with pain to land.
Slay to fuck up the problems,
Armored with confidence.
Hmm, so it's a poem. Maganda ang mensahe. But bakit isinulat ito rito? That's weird.