Labing-pitong tao kaming lahat maliban kay Miss Anika at Miss Alvarado. We're going to guess who's the killer and who's the victim in just two days.
Hindi ako magaling sumuri ng tao. Hindi ko masasabi kung nagsisinungaling ba ang isang tao o hindi. At isa pa, hindi naman pwedeng basta ko nalang tanungin ang bawat isa kung victim ba sila o hindi.
"Wow, are you avoiding yourself from them 'cause you're a victim?" Isang boses na hindi pamilyar ang nanggaling sa likod ko.
Hindi ko alam ang pangalan niya. At ngayon ko lang din naman siya nakitang nagsalita. Nakasuot siya ng salamin at hoodie.
"You're also here because you're also a victim?" tanong ko pabalik.
"So, you're admitting you're a victim?"
"Asshole."
He laughed at my remark.
"What are you thinking?" he asked.
Gusto kong mapag-isa kaya naisipan kong pumunta sa likod ng mansion. Hindi ko naman inakala na may malaking garden pala dito. Hindi ko alam kung gaano na 'ko katagal dito ayaw ko lang umalis dahil mahangin at gusto ko ng oras para makapag-isip-isip not when this person come to bother me.
"I'm afraid it's none of your business."
Tumawa nanaman siya. Mukha ba 'kong nakikipagbiruan sakanya?
"Alam mo, parehas kayo ng kaibigan mong si Ken ba 'yon?"
Kumunot ang noo ko.
"Anong ibig mong sabihin?"
"Well, He's easily irritated." komento niya.
"Hindi siya gano'n." I defended.
Hindi gano'n si Ken. Although he seems quiet sometimes, he's always calm. I never saw him get mad except… that day.
Nagkibit-balikat siya at naglabas ng isang pakete ng sigarilyo at ng lighter. Sinindihan niya 'yon.
"Sorry, I smoke." ani niya matapos ibuga ang nakakasulasok na usok.
"It's okay it's not my first time."
"Being with someone who smoke?"
"No, seeing an asshole like you."
He laughed his ass off. Tinapon niya ang sigarilyo at inapakan 'yon.
"I'm sorry, you're just funny." iiling-iling niyang sabi.
I did not speak but he continues to laugh.
"We've just met and you're judging me that fast?" he asks in disbelief.
"Do I need time to judge a person?"
He stops letting out a laugh. He took a deep breath then slowly let it out.
"Do you think so?"
Nagkibit-balikat ako. Tumingala ako at tinignan ang asul na langit.
"You know what? I can kill you now because you might be the victim."
Tinignan ko siya but his eyes were glued on the ground.
"But I'm afraid I'm wrong."
I chuckled.
"Afraid to die?"
He shakes his head.
"More like afraid for my parents’ lives."
With the tone of his voice, I know he's sad. Parang nakikita ko tuloy ang sarili ko sakanya. Honestly, if it's just me I'm probably dead now. But I want to live for my parents and I want them to live longer.
"By the way, in case you want to know, my name is Porsche."
"Porsche." tatango-tango kong ulit.
"And yours?"
"I'm-"
Isang malakas na putok ng baril ang narinig namin ni Porsche. Mabilis kaming tumakbo sa loob ng mansion. Naabutan naming nagkakagulo sa loob at may nakahandusay sa sahig.
"Oh my gosh." nasabi ko nalang.
"Brianna!"
Napatakip ako sa bibig ko.
"Knight why did you kill her?!"
Akmang susugurin ni Mika si Knight pero natigilan nang dahil sa malakas na palakpak galing sa ikalawang palapag.
Inangat ko ang tingin ko at nalamang nanggagaling ang palakpak mula kay Miss Alvarado.
"Mika, calm down. Ofcourse he'll kill Brianna because she's a victim."
Hindi maipinta ang mukha ni Mika.
"What? how did you know that?!"
"She dropped her paper earlier and I read it."
Napaluhod sa iyak si Mika. Tinignan ko ang katawan ni Brianna na nakahandusay sa sahig. Siya 'yong babaeng may dala ng plastic no'ng unang araw namin sa E-1. Base on the pool of blood flowing from Brianna’s head, surely, Knight shot her on her head.
How unlucky she is.
"She doesn't deserve this." patuloy parin ang pag-iyak ni Mika.
Inaalo siya ng mga malapit sakanya ang iba maman ay gulat parin at hindi pa makabawi sa nangyari.
"How did you know she's a victim?" rinig kong tanong ni Daniel kay Knight.
"She likes me."
kumunot ang noo ni Daniel.
"I'm not asking about how she feels about you."
"Well, Umamin siya sa'kin na victim siya and told me not to tell anyone about it."
"What's the connection?" ani Daniel.
"She trusted me."
Isang sampal ang dumapo sa pisngi ni Knight.
"What the?!" inis na sigaw ni Knight.
Aamba sana si Knight na susugurin si Mika pero pinigilan siya ni Ken at Daniel.
"I can't believe she trusted someone like you." ani Mika.
"Bakit? nagseselos ka na ako 'yong pinagkatiwalaan at hindi ikaw na kaibigan?"
"How dare you?" halos pabulong na sabi ni Mika.
Kumawala sa pagkakahawak ni Ken at Daniel si Knight at padabog na umakyat sa taas.
Unti-unti nang umalis ang iba at umakyat sa kani-kanilang kwarto.
Nakita kong mag-isang nakatayo si Bea do'n kaya nilapitan ko siya. She looks out of place.
"Bea?"
Hindi niya ata ako naririnig.
"Bea?"
Gano'n ba kalalim ang iniisip niya?
Hinawakan ko siya sa balikat at halos mapatalon naman siya sa gulat.
"Okay ka lang ba?" tanong ko.
Tinignan niya ang katawan ni Brianna na nakahandusay sa sahig.
"Do you think we'll end up like her?" she asked out of nowhere.
I don't know what to answer. Should I give her encouraging words or just answer her question straight?
Instead, I hug her. That's what I can give as an answer for now.
Kinagabihan ay nagtipon-tipon kaming lahat sa sala. Ilang minuto na kaming tahimik.
"Para saan ba 'to?" ani Knignt.
Nahagip ng mata ko si Gueyo na nakadekwatro at nagbabasa ng comics tila walang pakialam sa nangyayari sa paligid niya. Nakaupo sa tabi niya si Ken at Daniel na parehong nakakrus ang mga braso sa dibdib.
"Don't you want to know who's the other victim?" ani Ryu na siyang nagpatawag ng pulong na ito.
"So, what's your plan?"
Ngumunguya nanaman ng bubblegum si Thana. 'Yong babaeng may makapal na itim na lipstick kahapon.
"Let's have a brain storming."
Walang umimik sa sinabi ni Ryu. Ano bang tingin niya sa ginagawa namin? school project na kailangan ng pinagsama-samang idea naming lahat?
"I have no time for this." sabi ng babaeng may katamtamang tangkad. Berde ang kanyang buhok at mukhang mas mataray pang tignan kaysa kay Thana.
"Shut up Belle." si Stanley.
"Sino sa tingin niyo ang isa pang victim?"
"Are you out of your mind? sa tingin mo ba basta nalang namin malalaman kung sino ang victim?" tila nauubusan nang pasensya na sabi ni Knight.
Labing-anim nalang kami. Kahit nabawasan ng isa ay hindi parin madaling malaman kung sino ang isa pang victim.
"Madali lang naman malaman kung sino ang victim." si Gueyo.
Lahat kami ay napunta ang atensyon sakanya. Nilipat niya ang isang pahina ng librong binabasa niya.
"Whoever acts innocent is the victim." dugtong niya.
"Hindi gano'n kadali 'yon. Paano mo malalaman ang umaarte lang sa hindi?" si Daniel.
"That's not my problem. Kung nagkamali ka ng pinatay, hindi ko na kasalanan 'yon."
Nilipat muli niya ang pahina ng binabasa niya.
"Can you just shut up Gueyo?"
“Hindi pa natin kilala ang isa't-isa ng sobra, hindi natin alam kung sino ang umaarteng inosente at sino ang tunay na inosente."
Nilingon ko si Ken. Tinignan niya rin ako pero agad rin siyang umiwas at nagpatuloy muli sa pagsasalita.
"I don't even know all your names."
May iilang tumawa sa sinabi ni Ken. Tama siya kalahati palang yata ang alam ko ang pangalan sakanila.
"What do you want us to do? introduce ourselves?"
"If you're smart enough to understand what I said, then congrats." Ken said sarcastically.
"We still have time. Kailangan nating pag-isipan ng mabuti dahil kung hindi, dalawang tao ang mawawala sa'tin."
"As if I care if you all die."
Tinapik ng kasamahan ni Mika ang braso niya hindi naman siya natinag at nakuha pang umirap.
"Why don't we just kill Mika to shut her up?"
I eyed Bea but she doesn't seem to care.
"Come on, I'm tired of your mouth if you can't shut up, I'll shut you up."
Nagulat ako ng biglang inilabas ni Bea ang daggers mula sa likuran niya. Hindi ko alam na dala niya 'yon.
Mika looks so shock. I tried to hold Bea's wrist but she keeps on insisting. I look at Ken to ask for his help but he seems not interested on what's happening.
"Bea calm down!" sigaw ko.
"I'm not the victim!"
Nagtatago sa likod ng isang babae si Mika.
"Bea, stop it. Paano kung mali ka?"
Hindi niya ako pinansin at tinutok pa kay Mika ang dagger niya. Lumapit si Bea kay Mika at tuluyan nang nagsialis ang tumatakip sakanya dahil sa takot.
"Bea, 'wag mo naman ipahamak 'yong sarili mo." I pleaded.
She sarted to look calm at tuluyan na niyang ibinaba ang dagger na itunututok niya kay Mika.
Tinignan ako ni Mika ng ilang sandali at umakyat na sa taas. I let out a heavy sigh.
Look what Bea has become.
"Are you okay?"
Napagtanto ko nalang na nasa tabi ko na si Porsche.
Tumango ako bilang sagot.
"I was thrilled. I thought babaha ng dugo."
"Can you not joke about this?"
Tumango siya and gave me his apologetic look.
"I'm sorry, I know you're stressed about what happened but can you now tell me what's your name?"
I look at him in disbelief. This guy is irritating! Does everything look like a joke to him?
"Porsche!"
He laughed.
"Okay, I'm sorry."
I rolled my eyes on him at sinundan na si Bea sa kwarto sa itaas.
This day was the most stressful day of my life.
Or so I thought.