Hello and Welcome Readers!
"Every secret of a writer's soul, every experience of his life, every quality of his mind, is written largely in his works."
— Virginia Woolf
I am grateful and humbled that you've taken a chance to read this book of mine. I hope that this book has moved you to laugh, cry, maybe shout or even throw something in frustration in one of my characters.
But I just want to inform you that this story/work of mine is not that perfect as you think. So I hope you won't compare it to the other works. I'm not an expert and skilled like the other authors tho. There will be grammatical errors, wrong spelling, misused hyphens or symbols. I'm sorry for that. And please be patient. Creating stories is not easy as you think and writing good stories is even harder. So I hope you'll wait for my updates with patience.
Again this is not a perfect story, I'm just sharing my imagination and writing it with love. Thank you to those who appreciate my work. Enjoy and have a good day. :))
DISCLAIMER:
This is a work of fiction. Names, characters, places, events, and incidents are either the products of the writer's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Author's Note:
This story is not exactly the continuation of book one. Let me explain it to you. In this book, new characters will be introduced yet the seven princes will be also mentioned here and the lost princess as well. Gia (The Lost Princess Series I), on the other hand, will appear in the final book. For now, I will just introduce new characters, most especially the three girls who they thought the lost princess is. All your questions, doubts, and confusion will be answered in the final book, so I'm hoping that you guys will patiently wait for it. Thank you.
You're free to ask me in the comment section if still have confusion and questions. I will gladly reply to each of you. God Bless!
PROLOGUE:
3rd Person,
Isang dalaga ang nakatingala at pinagmamasdan ang pagbuhos ng ulan. Wala siyang pakialam kung basang-basa na siya. Tanging nasa isip niya ay ang luha at ang ulang dumadamay sa kaniya.
Napangiti ito ng mapakla nang tumila ang ulan. Muli siyang nag-angat ng tingin sa kalangitan at doon niya nakita ang hinahanap.
There's always a rainbow after the rain so there's always hope after the pain.
"There's always a hope after the pain," bulong nito at nagsimula nang maglakad at tahakin ang daan kung saan siya dadalhin ng mga paa niya. "Nasaan ba 'ko?" tanong nito sa sarili nang mapahinto sa paglalakad.
Lilib ang lugar na iyon at bilang lamang na bahay ang makikita at magkakalayo pa.
"Nasaan na ba 'ko?" muli nitong bulong. Napatingin ito sa poste kung saan mayroong siyang nakitang pangalan ng lugar. "Jones Street?"
Agad siyang pumasok sa street na iyon at naglakad lakad, ngunit hindi pa siya nakakalayo ay isang grupo ng kalalakihan ang sumalubong sa kaniya. "Miss, saan ang punta mo?" tanong nito sa kaniya.
Umiling ito at umiwas nang harangan siya ng isang lalaki. "Saan ka pupunta, miss? Samahan ka na namin."
"I-I'm okay, I don't need your accompany," sagot niya. Nagkatinginan ang mga kalalakihan at nagtawanan. Kumunot naman ang noo niya, naririndi sa malalakas ba tawa ng mga kalalakihan.
"English spokening pala, pre!" ani lalaki. Hitsura pa lang ay mukhang hindi na mapagkakatiwalaan. Ayaw niyang manghusga ng tao ngunit sa nakikita niyang iyon ay hindi niya mapigilan. Nakabukas din ang zipper ng isa sa kanila kaya mas lalo siyang napangiwi.
"Do... do you nid tu samasama to sa 'min?" tanong naman ng isa pang lalaki. Napaatras siya dahil sa malalagkit nitong tingin sa kaniya, tila may hindi magandang gagawin. Gayon pa man ay mas nilakasan niyaang loob at nagpatuloy sa pagtataray.
"What did you say? I don't understand, you dimwit. Back off," aniya at ginaya ang pag-irap ng madastra niya. Gusto niyang matawa dahil kuhang-kuha niya angpagtataray nito sa kaniya.
"Bingwit daw, pre," ani lalaki. Nagtawanan pa sila.
Inis na naglakad palayo ang dalaga nang hawakan siya ng mga ito sa braso. "Don't touch me!"
"Yes, touch you!" sagot sa kaniya ng lalaki at humalakhak.
"B-Bitawan niyo ako!" sigaw pa niya.
"Nagta-Tagalog ka naman pala, pinapahirapan mo pa kami," bulong sa kaniya ng lalaking bukas ang zipper. Kinilabutan siya ng husto nang tumama ang hininga nito sa kaniyang mukha. "Lumayo ka nga! Ang angot, ha!"
Nagpumiglas siya ngunit sadyang mas malalakas ang mga ito kaysa sa kaniya, kaya mabilis siya nahila ng mga ito sa maliit na eskinita na tambakan ng mga basura.
Masama siyang tumingin sa tatlong lalaki."A-Ano ba bitawan—"
"Huwag ka nang magmatigas, miss. Sigurado ako ma-eenjoy mo ang gagawin natin!" nakangising saad sa kaniya ng lalaki.
Agad siyang tinulak ng mga ito at isinandal sa pader. Napapikit ang dalaga sa takot na nararamdaman. Kung kanina ay nakukuha pa niyang magtaray, ngayon ay hindi na. Natatakot na siya samga lalaking iyon at sa kaya nilang gawin sa kaniya. "P-Please, pakawalan niyo na 'ko," pagmamakaawa nito.
Humalakhak ang isang lalaki. "Papakawalan din kita, miss, kapag natapos na kaming lahat sa 'yo."
Nanggigilid ang mga luha niya habang nakatingin sa isang lalaking naghuhubad ng damit. "H-Huwag po."
"Wag ka ng maarte, miss, magugustuhan mo rin 'to!" sagot sa kaniya ng lalaki at isa-isang pununit ang suot niyang damit.
"Ahh! Huwag po!" sigaw nito nang magtagumpay ang lalaking mapunit ang kaniyang pang-itaas. "T-Tulong... Tulungan n-niyo a-ako!"
"Walang makakarinig sa 'yo rito, miss."
Muli siyang napapikit nang idikit ng lalaki ang katawan nito sa kaniya. Ngunit nakalipas ang ilang minuto ay hindi na niya naramdaman ang lalaki kaya agad siyang nagmulat ng mata.
Nakita niya ang isang lalaking may itim na panyong nakatakip sa ilong hanggang sa baba, nakikipagsuntukan sa mga lalaking muntik na siyang gahasain. Nanghihinang napaluhod ang dalaga kasabay nito ang pagbuhos ng kaniyang mga luha. Bakas parin sa mukha niya ang takot. Nanginginig ang mga labi at kamay, pilit na isinisiksik aang sarili sa gilid.
Agad siyang napahiyaw nang lapitan siya ng isang lalaki. "M-Maawa po kayo s-sa 'kin! H-Huwag p-po."
Hinawakan siya nito sa mukha at tinitigan. "You're safe, wala na sila," saad nito sa kaniya at inalalayan siyang makatayo, ngunit hindi pa nakakaisang hakbang ay nawalan na ito ng malay. "Damn!" mura nito at agad na inilabas ang telepono. "Uno, ihanda mo ang guestroom, pauwi na 'ko dyan."
Nakarinig siya ng pagtawa sa kabilang linya."Bakit Master? Sinong ma-swerteng babae ang iuuwi mo rito?"
"Just follow my fucking—"
"Woah, easy, master! Oo na," putol nito sa kaniya. Agad niya itong binabaan ng telepono at binuhat ang dalaga papunta sa sasakyan niya. Nang makasiguro niyang maayos ito ay kaagad niyang kinuha ang mga gamit nito at binuksan iyon. Kailangan niyang makasiguro na walang masamang balak ang babaeng ito. Kailangan niya alamin kung mapanganib baa ito o hindi. Hindi niya ito pwedeng dalhin sa kanila kung ikakapahamak niya ito at ng grupo niya.
"Make-ups?" Nagsalubong ang kaniyang kilay sa nakita. Walang ibang laman ang bagng dalaga maliban sa mga kolorete at pangkulay nito sa mukha. Mayroon din doon tatlong klase ng wig at ilang gamit pambabae. Muli siyang tiningnan ng lalaki matapos ibalibag ang bag nito sa backseat.
"Kikay," bulong pa niya.
Umikot siya at sumakay sa driver's seat. "Who are you?" tanong nito habang nakatingin sa kaniya. "Anong ginagawa mo sa lugar na 'to?" Napailing nalang ito nang mapagtantong wala nga palang malay ang dalaga. "You owe me your life."
* * *
The Lost Princess Series II: Venus Jones
by: thesweetest_thing