"Ohw, Yuichi? Ba't ka nandito?" Asik ng isang lalaki na nag-aabang sa pintuan ng office ni Sorren.
"I'm bored in school. My mom doesn't want me to go back to Dad in Japan," nakangusong saad nito bago pabagsak na naupo sa sofa na nasa right side corner which is katapat ko.
"I know you, Yuichi. You just escaped from your class," seryosong saad ni Sorren dito.
"Your mom asked me, if you're here," turan nito nang makalapit sa table nito at umupo na.
"W-What did you say to her, Kuya Tito?" he asked nervously to Sorren.
"Stop calling me, Kuya Tito. Tito will do," masungit na saad nito pero ngumuso lang si Yuichi bilang tugon.
"B-But, Ku--" he cuts his word as he remember what Sorren said and continue talking,"Tito, did you really told her?" salubong ng kilay na saas nito.
"Tch! What else, Yuich. Of course he won't lie to his terror cousin," saad ng isang lalaki kaya napatingin ako rito. Mukhang pamilyar siya sa akin pero hindi ko maalala kung saan ko ito nakita.
"What!? Kuya Sorren! Is kuya Raven right? You really told her!?" Malakas na boses na saad nito na ikinatango naman ni Sorren. Napangiti na lang ako dahil sa kakulitan ni Yuichi.
"But I don't want to go to school! Girls always invade my privacy! I can't even sleep because they always showed up wherever I go! Dito na lang ako, I want to be with her," nakangusong saad nito at nanlaki ang mata ko nang makita na sa akin siya nakaturo.
"M-Me?" Utal kong untag rito pero tumango lamang siya.
"You hate girls but you want to be with her?" Nakangising saad nito pero napatango naman si Yuichi.
"Atleast she's not chasing me," nakangiting saad nito.
Napatawa naman ng pagak si Sorren at mapang-asar na tumingin sa akin.
"She'll not chase you, i'm the one she's chasing," mahinang saad nito na hindi nakalagpas sa pandinig ko.
"What?" untag ni Yuichi.
Bumalik ang tingin nito kay Yuichi habang ako naman ay nakaramdam ng pag-init sa aking mga pisngi.
"She's not here to play, Yuichi. You're disturbing everyone here," inis na saad ni Sorren.
"Siya ba 'yung sinasabing mong bagong intern?" Usisa noong isang lalaki na nag-ngangalang Raven. Lumapit ito sa akin at nakangiting nilahad ang kanyang kamay.
"Hi, i'm Raven Yuzon, from Web Developing Department. You are?" nakangiting saad nito sa akin dahilan para lumitaw ang dimple nito sa kanang bahagi pero biglang nanlaki ang mga mata ko dahil sa naalala ko na kung saan ko siya nakita.
"Hala! Mr. Raven, nice to meet you po. I'm Dianne Marie Marasigan, " Diem" for short po," masayang saad ko at kinuha ang kamay niya para makipag shake hands dito.
"Your name is kawaii too, Ate Diem," napabaling ako kay Yuichi dahil sa sinabi niya at nakita ko ang nakangiting mukha nito kaya napangiti na lang din ako.
"You know me?" Untag ni Sir Raven kaya bumalik sa kanya ang tingin ko at napatango-tango.
"Nakikita po kita minsan sa mga dinadaluhan kong seminars noon na inaattendan ko," nakangiti kong saad kaya napangiti rin siya.
"It's nice to meet you here. What field are you?" Untag nito.
"I'm a web developer," masayang saad ko.
"Diem? Your name is quite familiar, I don't know where I heard that." Kunot-noong saad nito at humawak sa baba niya na parang may inaalala.
Isa siya sa mga naging speakers noon sa mga seminars at kapag siya na ang nagsasalita sa unahan lahat ng babae ay nagsisigawan na akala mo ay nakakita sila ng artista sa unahan.
Magsasalita na sana si Sir Raven nang bigla siyang naunahan ni Sorren na nakahalukipkip at nakatingin sa aming dalawa.
Ibinaling niya ang tingin niya kay Yuichi at nagsalita,"Yuichi! Umalis ka na. Busy ako."
May pinindot ito na isang device at sinabing,"Ms. Ynez, please take away my visitors here," saad nito pagkatapos ay yumuko at binuklit-buklit ang folder na nialapg ni Ms. Ynez kanina.
"Fighting, Ms. Marasigan. See you in Web Developing Department! I'll make sure to welcome you there properly," nakangiting saad nito at nagsalute lang kay Sorren pagkatapos ay mabilis na tinahak ang pinto.
Napangiti na lang ako sa ginawa nito at hindi sinasadyang malapat ang tingin ko kay Sorren na seryosong nakatingin sa direksyon ko.
Napayuko naman ako at dahan-dahang tinahak ang upuan ko.
"Yuichi! Hello? Bakit ka nandito?" untag ni Ms. Ynez nang sandaling pumasok ito.
"I just want to visit Tito Kuya, but I saw her so I want to just stay for a while," nakangiting saad ni Yuichi habang nakaturo sa akin.
"Her? She's an intern here," ngiting pilit ang pinakawalan ni Ms. Ynez sa akin at bumaling na ulit kay Yuichi.
"Can I have your number, Diem?" nakangising tanong ni Yuichi habang papalapit ito sa akin pero pinigilan lang ni Ms. Ynez ang braso nito.
Kunot noo namang tumingin sa kanya si Yuichi.
"I just want to get her number. If not, then i'll keep coming here and disturb you," pagbabanta ni Yuichi. Tumingin naman si Ms. Ynez kay Sorren para humingi ng permiso rito pero tumango lang si Sorren dito.
Binitiwan na ni Ms. Ynez ang braso ni Yuichi at masayang ini-abot sa 'kin ang celphone niya.
Mabilis kong nai-type ang number ko sa cellphone niya at nginitian siya pabalik.
Kita ko sa peripheral vision ko na inis na si Sorren dahil sa kanina pa nito hihilot ang sintido niya at ang center part ng noo niya.
Napalingon ako kay Yuichi ng pinakita niya sa akin ang pangalan ko na niregister niya sa cp niya.
Kumiko
Napangiti naman ako rito at nagtipa sa cellphone niya pagkatapos ay narinig kong tumunog ang cellphone ko kaya agad ko naman itong tiningnan.
From 09*********
It means forever beautiful.
Hindi ko alam pero napangiti ako sa nabasa ko na text galing kay Yuichi. He's so sweet and vocal to his feelings, I was like him back then, being vocal. But now, it's different.
"Register my number, Kumiko," nakangiting saad nito at tumalikod na sa akin para bumalik sa sofa na inuupuan niya kani-kanina lang.
"Alisin mo na siya dito, Ms. Ynez. He's disturbing me," inis na saad ni Sorren.
"Yes, Sir," saad ni Ms. Ynez.
"Tara na, Yuichi. May pasok ka 'di ba? Anong oras na ba at ihahatid na kita sa University niyo," saad ni Ms. Ynez kay Yuichi pero ayaw pa rin nitong sumama.
"No, Ms. Ynez. I'll go there pero not now. May vacant pa naman eh. Mamayang 1, babalik na ako sa school," saad nito.
"How old are you, Yuichi?" he inquired to Yuichi.
Yuichi turned his head to Sorren only to see his serious face. He crossed his legs and chinned up and flashes a smile to proudly say,"I am 20."
Tumayo naman si Sorren habang nakasuksok ang kamay sa bulsa nito.
Huminto siya sa harap ni Yuichi at tinaas ang kaliwang kamay nito upanh hawakan ang tainga ni Yuichi, he gritted his teeth and insisted,"Then stop being childish and get your face off here."
Namilipit naman sa sakit si Yuichi at mabilis na kumawala sa pagkakapingot ni Sorren sa tainga nito. Mabilis itong tumakbo sa likod ni Ms. Ynez na natatawa dahil sa ginawa ni Sorren. Hindi ko maiwasang mapangiti dahil sa kacute-tan ng mag-tito.
"Let's go, Yuichi," saad ni Ms. Ynez at nakabusangot namang sumunod si Yuchi at tinapunan ako ng tingin.
"I'll be back, Diem," nakabusangot na saad nito at kumaway na sa akin. Kinawayan ko rin siya hanggang sa makalabas na ito.
"Hardheaded, chipmunk," saad ni Sorren habang papalapit sa table niya.
"How's the progress of your website, Ms. Marasigan? Is it progressing or no progress at all?" He suddenly asked.
"There is, Sir. It's progressing," I replied.
"You're really eager to finish it huh? Are you that desperate to work in my company?" he mockingly asked.
Nawalan ako ng isasagot sa kanya dahil sa binitawan niyang salita.
"Ms. Marasigan. I'm talking to you," he insisted pero hindi pa rin ako umimik at patuloy na nag ta-type pero sa mga oras na 'yun ay nanginginig na ang mga kamay ko.
"If you think that i'll fall inlove with you because you work here, im sorry. But, that will not happen," he seriously added.
"Naawa lang ako sa 'yo because you seems like desperate showing your face infront of me again. You're so st*pid and still hardheaded," seryoso at puno ng disgust ang boses at ekspresyon ng mukha niya.
Hindi ko namalayan pero mabibilis na patak ng luha ang tumulo sa mga kamay ko na nasa ibabaw ng keyboard galing sa mga mata ko.
I'm crying again. Few hurtful words from him is like millions of knives stabbing my heart.
"You're crying again? After you spread fake news to everyone, you still have the urge to cry?"
I heaved a deep sigh with tears filled my eyes and look at him meeting his gaze towards me and said,"I-I'm sorry for being, st*pid. B-But, I already accepted the fact that you can't love me back. Just please treat me kindly as a person, S-Sorren."
Pagkatapos 'nun ay napatayo na ako dahil pakiramdam ko sobrang liit liit ko na dahil sa mga sinabi niya sa akin. Para akong isang pagong na bumalik sa sariling shell nito dahil sa natanggap kong mga salita galing sa kanya.
If other person would tell me that, I can fight back but with him, laging umaatras ang dila ko.
It seems like, I'm always giving him permission to always torture me, my heart.