"Bakit ba? Ayaw ko nga, Mariveth!" Reklamo ko dito matapos akong pilitin na isukat ang isang wedding dress na katulad ng sinukat ko 'nun. Nandito rin kami sa same boutique kung saan ako pinasukat ni Ms. Ezra ng kanyang gagamitin na wedding sa kasal niya with Sorren.
"Napaka-kj naman nito. Gusto lang naman kitang gawing model. Sige na! Pagbigyan mo na ako," pilit pa rin nito sa akin.
"Ayaw ko nga, Mariveth. Nasaan na 'yung damit ko magbibihis ako," wika ko pero hindi niya ako pinansin at muntik pa ako mabangga ng babaeng dumaan mismo sa harapan ko na suot rin ang katulad kong damit na sinuot papunta rito. "Mariveth? 'Di ba sa akin 'yun? Damit ko 'yun ah!"
"Damit mo? Hindi ah. Baka parehas lang," kibit balikat nito pero sigurado ako na sa akin talaga iyon.
Agad akong gumalaw para habulin 'yung babae pero biglang may huminto sa harap nito at dinampot na lamang ito bigla kaya agad akong natigilan at napatingin kay Mariveth na nakanganga rin katulad ko.
"What did just happened? Mariveth! Kinidnap ata 'yung bababe!" Natataranta kong saad habang tinapik ng tinapik ang kamay niya.
"Oo nga. Hala lagot. Teka lang tatawag lang ako ng masasakyan natin," natataranta ring wika ni Mariveth at kumuha ng cellphone sa bag niya habang nanginginig pa ang mga kamay nito.
"Hello! Kinidnap 'yung babae na may pink na off shoulder. Opo, isang black na van. Yes po. Punta po kami sainyo? Para sa detalye po? Sige po," wika ni Mariveth at agad na pinasok sa bag ang cellphone niya. "Tara na!" Hila nito sa akin pero pinigilan ko siya at ipinakita ang suot ko.
"Mariveth! Pano 'to? Baka pagbayarin tayo nito! Napakamahal pa naman nito," wika ko at nilingon ang cashirr na ankatingin sa amin pero hindi man lang ito nag-abalang pigilan kami. Hindi ko lang pero sobrang weird ng paligid ngayon.
"Ayy oo, teka," wika ni Mariveth at agad niyang inayos ang buhok ko at nilagyan ako ng konting make-up pagkatapos ay ngumiti na parang baliw at hinila na ulit ako.
"Mariveth ano ba! Saan ba tayo pupunta? Tsaka hayaan mo muna nga akong magbihis mukha na akong tangang may suot na wedding ball gown," reklamo ko pero napakamot lang siya sa ulo at pumara ng taxi.
"Sa tingin mo makakabihis ka? Eh ninakaw nga 'yung damit mo? Tsaka puro wedding dress din ang nandito sa boutique na 'to kaya no choice ka. Mamaya ka na nga mag reklamo, please? Naririndi na ako sa 'yo," mahabang litanya niya kaya agad naman akong natahimik. Bakit siya pa ang may ganang magalit ganung ako naman ang nagmumukhang tanga dito.
Wala na akong magawa kaya tumahimik na lang ako at sumakay sa taxi na pinara niya kanina lang.
"Punta muna tayo ng police station para i-report ang nangyari kanina tungkol sa pag-kidnap 'dun sa babae," saad ni Mariveth habang panay ang text sa cellphone niya pero hindi ko na lang siya kinibo dahil sobrang naiinis na ako. Kung paraan niya ito para ipalimot sa akin na kasal ngayon ni Sorren, please lang. Bawat segundo sumasagi sa isip ko na ikakasal na 'yung taong matagal kong hinintay at pinaglaanan ng mahigit na effort pero nawala lahat ng iyon na parang isang bula.
Napahinga ako ng malalim at nawala sa huwisyo. Hindi ko na napigilan ang sarili ko na malunod ulit sa pag-iisip kung ano na ang nangyayari sa kasal ngayon ni Sorren. Tapos na kaya? Pero mag na-nine pa lang sa tingin ko dahil maaga kami ni Mariveth na pumunta sa boutique.
"We're here!" Bulalas ni Mariveth kaya agad akong natauhan pero agad na kumunot ang noo ko dahil sa pinuntahan namin.
Kunot na kunot ang noo ko pero ngumiti lang si Mariveth at sumenyas na dito lang ako sa kinauupuan ko na mas lalong ikinakunot ng noo ko. Hindi ko rin alam kung bakit pero maraming tao ang nakapaligid ngayon sa isang lugar kung saan parang may hinihintau silang dumating.
Nagulat ako nang biglang buksan ni Sir Raven ang pinto ng sasakyan ko. Pero ngumiti lang siya sa akin at inalalayan ako pababa ng kotse. Tumingin ako sa direksyon ni Mariveth pero para na itong maiiyak. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa paligid ko. Sobrang gulo at weird ng mga tao. Dinala ako ng mga paa ko sa harap ng pinto ng simbahan at nauna ng pumasok si Sir Raven na hindi mapatid ang ngiti kasama ang kilig na kilig na si Mariveth. Ako na lang ang naiwan ngayon dito at dalawang butler na pamilyar sa akin ang mukha.
Ilang minto lang na pagtataka ay biglang bumukas ang napakalaking pinto sa tapat ko at bumungad sa akin ang napakagandang aisle na puno ng magagandang bulaklak na nakahilera sa gilid. As in sobrang ganda. Hindi ko alam kung tutulala lang ako dito para titigan ang mga disenyo o maglakad.
Sumisigaw ang isip ko ngayon. Gusto kong tanungin si Mariveth kung balak nya ba akong ipakasal sa lalaking hindi ko gusto para lang makalimutan ko si Sorren. Heto ba ang balak niya? Bakit nandito si Sir Raven? Bakit dinamay niya pa? Pero sa kabilang banda siguro tatanggapin ko na lang ang kapalaran ko. Sorren and I will never be together. Siguro it's time para tanggapin ko ang katotohanan na ikakasal na si Sorren sa iba at ako ngayon heto sinet-up ng kaibigan na ipakasal rin sa iba.
Nagsimula akong maglakad habang pinipigilang tumulo ang mga luha dahil sa pagka dismaya. Kung pwede lang na pigilin ang oras ginawa ko na.
Nanginginig ang mga paa ko at wala na rin kong paki alam sa lalaking patuloy na tinututok ang camera sa akin. Mmaraming tao at marrami rin akong naririnig na mga bulong-bulungan pero hindi ko na iyon tinuunan ng pansin. Kung talagang totoong kasal ko ito sa totoong mahal ko baka hindi na mapagkit ang labi ko sa sobrang saya. Hindi ako makapaniwala na sa isang estranghero lang pala ako matatali.
Ilang hakbang pa ay napahinto ako dahil may sumalubong sa akin sa harapan ko. Bigla akong napanganga at hindi ko napigilan ang emosyon ko ng makita ko ang mgaa magulang ko na kapwa nakangiti.
"Ma! Pa!" Agad kong yakap sa kanilang dalawa.
"Anak! Ang ganda ganda mo!" Wika ni mama habang mahigpit akong niyayakap.
"You look like your mother," saad naman ni papa.
Yakap-yakap ko silang mahigpit pero mabilis rin agad silang kumalas.
"Naghihintay na ang groom mo," nakangiting saad ni Mama.
"Sino ba ang groom ko, Ma? Bakit lahat kayo kinuntsaba ni Mariveth? Bakit hindi ko alam lahat ng ito?" Takang wika ko pero umiling lang si Mama at kumibit balikat lang si Papa.
"Masasagot lahat ng katanungan mo kapag nakapunta ka na sa harap. Basta ang masasabi ko lang anak, napaka-gwapo ng mapapangasawa mo," nakangiting wika ni mama na animo'y kilig na kilig sa sinabi. Tipid lang akong napangiti at sumimangot ulit, 'Kung hindi lang naman si Sorren wala ring saysay.'
Hindi ko alam pero pagkahinto namin ay agadd na umiyak si Mama. Agad naman siyang dinaluhan ni papa at niyakap pagkatapos ay niyakap ulit nila ako. Hindi ko napigilan ang sarili ko at napa-luha na rin.
Kinuha ni Papa ang isang kamay ko at nag wika,"Biininbigay namin sa 'yo ang kamay ng anak namin. Ingatan mo siya at mahalin. Huwag mo siyang pababayaan," wika ni Papa at tinapik ang kamay ko pagkatapoos s ay umalis na habanag inaalalayan si Mama na umiiyak.
"You look beautiful on your wedding dress," maluumaya na wika ng isaang lalaki na tumanggap sa kamay ko. Siguro nananaginip na naman ako ng gising. Na-imagine ko siguro na si Sorren ang groom. He sounds like him. 'Focus, Diem. Ikakasal na si Sorren at maging ikaw. Tanggapin mo na lang ang katotohanan.'
"Diem?" Tanong nito pero he still sounds like him. Inangat ko ang tingin ko sa kanya at hindi ko alam kung pagsisisihan ko ang ginawa kong iyon.
"S-Sorren!?" Agad na wika ko pero ngumisi lang siya sa akin.
"You're right," tipid na wika nito at hinawakan ng tuluyan anag kamay ko at nilagay sa braso niya.
"Bakit ikaw!?" Tanong ko rito pero badyang nangunot ang noo niya.
"Bakit ayaw mo ba?" Tanong niya habang nakanguso. He looks like a prince.
"G-Gusto pero pano? Bakit? Kailan? Anong nangyari?" turan ko pero nilagay niya lang ang index finger niya sa tapat ng labi ko para patahimikin ako kaya napatigil ako sa pagsasalita.
"I'll let you know pag natapos na ng kasal natin. Sa ngayon, hayaan muna natin si Father mag salita. Let's go?" Wika niya at agad akong inalalayan papuntang altar.
"What's the meaning of this, Sorren?" Biglang sigaw ng ama ni Sorren pero agad rin siyang hinila ng mama ni Sorren.
"Let them, Ramon," rinig kong wika ni Tita.
"Why the heck did this happened? Where is Ezra?" Tanong nito pero pinipigilan lang ito ng Mom ni Sorren.
Agad tumayo ang Dad ni Sorren at naglakad palabas. Napatingin naman ako kay Tita pero ngumiti lang ito sa akin na parang ine-expect niya na talaga na ako ang magiging bride ng anak niya.
Parang panaginip lahat. Sobrang bilis ng pangyayari. I'm exchanging vows to my soon to be husband in an hour. Am I in parallel world? It's just so magical and unexpected. Nakatitig rin ako ngayon sa singsing na nilalagay sa akin ni Sorren. Hindi ako makapaniwala na siya ang nasa harapan ko ngayon. Hindi ko rin alam kung maiiyak ba ako o magtatalon dahil sa tuwa?
"You can now kiss the bride," wika ni father na nakapukaw sa atensyon ko. Dahan-dahang hinapit ni Sorren ang mukha ko palapit sa kanya hanggang sa unti-unting magdikit ang mga labi namin. Hindi ko na maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Para na akong sasabog dahil sa sobrang saya. Hindi ko inaasahan ito. Totoo nga ang sabi nila 'Expect the Unexpected.'
"Congrats!" Masayang wika ng isang babae na ngayon sana ay siya ang nasa pwesto ko. "I'm so happy for you! Mabuti na lang at hindi nasayang ang efforts ko para sa kasal niyo. My parents already understand but nagtatampo pa rin sila sa akin. Well, i'm just their only child pano pa kapag pinalayas nila ako? Wala na silang magandang anak," natatawang wika ni Ms. Ezra pero agad ko siyang niyakap dahil sa sobrang saya.
"Maraming salamat, Ms. Ezra," wika ko pero niyakap niya lang ako pabalik.
"It's nothing. You know, naging mabait sa akin si Sorren and as his friend I can do anything for him but not marrying him because he's not my type," biro nito na ikinatawa ni Sorren.
"I'm thankful," wika ni Sorren na ikinatawa namin.
"Picture na!" Masayang wika ni Mariveth pero tiningnan ko lang siya ng masama.
"May atraso ka pa sa akin!" Wika ko pero ngumiti lang siya at nag-peace sign.
"Sorry naman, Diem. Eh ito kasing dalawa si Sorren at itong Ezra bigla ba naman akong pinuntahan sa Café para dito aa planong 'to. Planado nilang dalawa ito. Sabit lang kami noh. Buti nga at natawagan ko agad ang magulang mo kahapon at pinasundo sila ni Sorren," reklamo ni Mariveth.
"Ate!" Wika ng kapatid ko na yumakap sa may bewang ko kaya agad akong tumapat sa kanya at nakangiting sinalubong ito.
"Ren-ren! Naku! Na-miss ka ni Ate," wika ko at hinalikan ito sa pisngi.
Pagkatapis ng confrotation ay kinuhanan na kami ng mga litrato. Habang papunta rin kami sa reception ay pinaliwanag lahat sa akin ni Sorren ang naging plano niya.
Ramon's POV
"Hello! Olin! What happened?"
"Sir, she's the bride," wika nito sa kabilang linya.
"Of course, she's the bride. Mga tanga kayo eh!" giit ko sa kanila. Pakiramdam ko ay sasabog na ako sa galit dahil sa ginawa ng mga palpak kong tauhan.
"Hindi po namin alam, Sir. Nakipagpalit siya ng damit sa isang babae. Sabi niya hindi raw siya si Dianne Marie Marasigan kaya pinakawalan namin siya," wika nito.
Agad kong pinatay ang tawag at agad na napapadyak dahil sa sobrang kabobohan ng mga tauhan ko.
Sinusuway na ako ng anak ko. Talagang ginagawa niya lahat ng gusto niya.
"Ramon," tawag sa akin ng asawa kong si Odessa.
"Ano na naman? You fooled me! Kaya pala sobrang wirdo mo kahapon dahil kinukunsinti mo ang anak mo!" Sigaw ko rito.
"You can't just do what you want for your children, Ramon! May mga sarili rin silang buhay. Let them, Ramon! Lumalaki na sila. Kaya na nila ang mga sarili nila," wika nito pero mas lalo lang uminit ang ulo ko.
"You can say that, Odessa. Pero hindi mo inisip na ma ba-bankrupt ang kumpanyang pinaghirapan ko!" Sigaw ko rito.
"The Emerson's already agreed. Inayos na ng anak mo ang gusot na 'yan. Mahirap kasi sa 'yo wala kang tiwala sa mga anak natin," wika nito.
"Inayos ang alin?" Tanong ko rito.
"Magpapatuloy pa rin sa pag tulong ang Emerson sa atin dahil ang anak rin nila ay ayaw ring matali sa anak natin. See? Ikaw lang itong may batong puso. Ezra's parents already accept the fact that they can't control their child. Sana ikaw rin maisip mo 'yun. Just be happy with them, Ramon. Please," pagkasabi 'nun ni Odessa ay umalis na.7
"I'll try. I just don't know how to be a good father. But, I know that having a company is better for them."
DIEM'S POV
Nasa sasakyan na kami at pinilit ko si Sorren na ipaliwanag ang nangyari sa likod ng kasalang naganap kanina lang.
Sabi niya ay binalita sa telebisyon na hindi na matutuloy ang kasal ni Sorren at Ms. Ezra dahil sa raw siya ikakasal? Hindi ko alam na gumawa siya ng napakalaking announcement nationwide? Kaya pala pilit akong nililibang ni Mariveth sa paglukuto ng kung ano-ano dahil iniiwasan niya pala na hindi ako mag bukas ng tv. Wala rin akong ganang tumingin ng cellphone ko dahil akala ko ay lahat lang na magiging laman ng news feed ko ay si Sorren at Ms. Ezra.
"Bakit parang hindi alam ng Dad mo?" Tanong ko.
"Inaya siya ni Mom mag gardening at sobrang napagod si Dad maghapon kaya sobra siyang napagod at natulog lang sa hapon. I also heard noong isang araw na pinapasundan ka niya and kikidnapin ka kaya hinayaan ko si Mariveth ang gumawa ng paraan para hindi ka makidnap. I don't know what she did pero tumawag siya to tell me that you're safe," mahabang wika ni Sorren habang nakasandig ako sa dibdib niya.
"Binigay niya lang naman 'yung damit sa isang babae. Kaya pala biglang nakita ko na lang suot na ng babae yung damit ko," natatawa kong saad. Hanggang ngayon ay patuloy pa rin nag pa-process sa utak ko ang mga efforts na ginawa nila para lang makasal kami ni Sorren. "It's all worth it."
"Yes, it's so much worth it. Maging ako ay hindi makapaniwala na malulusutan ko si Dad. Akala ko matatali na lang ako sa babaeng hindi ko naman gusto. Now, i'm finally married with you. Thank you sa 'yo and to your patient heart," nakangiti niyang wika kaya niyakap ko siya. Naramdaman ko naman ang paghalik niya sa buhok ko kaya lihim akong napangiti.
The end.
A/N:
At ayan nga po nagtapos na. Salamat po sa lahat ng sumubaybay sa story ni Sorren at Diem. You can read rin po "That nerd wants revenge" completed na rin po siya. Salamat ng marami💗