“สวัสดีครับคุณน้า” บ่ายวันต่อมา หลังจากศรัญญาได้ข้อมูลเรื่องบ้านมาไว้ในมือ เธอก็นัดแนะภูมิภัทรให้มาคุยเรื่องที่เกริ่นเอาไว้ ภูมิภัทรเปิดดูรายละเอียดคร่าวๆ แต่ก็ยังไม่ให้คำตอบใดๆ เพราะขั้นตอนการทำงานนั้นต้องเป็นไปตามแบบแผนของบริษัท
“ผมให้คำตอบคุณน้าวันนี้ไม่ได้นะครับ บ้านของคุณน้ากับน้องลิน มีรายละเอียดค่อนข้างเยอะ ผมอยากให้คำตอบที่จะบอกกับคุณน้า เป็นคำตอบที่ผ่านการวิเคราะห์และตรวจสอบมาอย่างดีแล้ว บริษัทเราไม่สามารถให้คำตอบอะไร โดยที่ไม่มีเหตุและผลมายืนยันกับลูกค้าครับ”
“ได้จ้ะ น้าไม่รีบ แต่ก็อยากรบกวนให้เสร็จภายในสองอาทิตย์ พอดีลูกสาวน้าจะไปถ่ายละครที่เมืองนอก เลยให้น้าดูแลเรื่องหาผู้รับเหมา ถ้าลูกสาวน้ากลับมา น้ายังไม่มีอะไรคืบหน้า ยัยลินคงไม่ชอบที่เสียเวลาไปเปล่าๆ”
“ทันแน่นอนครับคุณน้า ผมขอเวลาไม่เกินสามวัน คุณน้าจะได้ใบเสนอราคาจากบริษัทผมแน่นอนครับ”
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ อีกบริษัทที่น้าคุยไว้ เขาขอเวลาน้าตั้งหนึ่งอาทิตย์” ศรัญญาแกล้งพูดให้ภูมิภัทรรู้ว่าเธอนั้นยังมีตัวเลือกอื่นๆ แม้จะถูกใจ อยากได้มาเป็นลูกเขย แต่มันก็ต้องมีชั้นเชิงกันหน่อย
“คุณน้าทำถูกต้องแล้วครับ”
“แล้วถ้ามีข้อเสนอที่ดีกว่าบริษัทของภูมิภัทร คงไม่ว่าอะไรใช่ไหม ถ้าน้าจะรับข้อเสนอนั้น”
“ยินดีครับคุณน้า คุณน้ามีสิทธิ์เลือกสิ่งดีที่สุดให้กับคุณน้าและน้องลินครับ”
“จ้ะ ขอบใจมากนะที่เสียเวลามาหาด้วยตัวเอง จริงๆ ส่งพนักงานมาก็ได้”
“ผมเต็มใจครับ อีกสามวันผมจะติดต่อกลับไปเพื่อนัดหมายคุณน้ามาคุยเรื่องรายละเอียดต่างๆ นะครับ”
“ได้จ้ะ น้ากลับก่อนนะ”
“คุณน้ามายังไงครับ ให้ผมไปส่งได้ไหมครับ”
“ไม่เป็นไรๆ ร้านกาแฟนี้อยู่หน้าคอนโดน้าเองนะ เดินไม่กี่สิบเมตรก็ถึงห้องแล้ว ขอบใจมาก"
“ครับ เดินดีๆ นะครับ” ภูมิภัทรยกมือไหว้อย่างนอบน้อม มีสัมมาคาราวะกับผู้ใหญ่ยังไงก็มีชัยไปกว่าครึ่ง และเขาก็มั่นใจมากว่าบริษัทของเขาจะต้องไปรับงานนี้แน่นอน
“แม่! ดึกแล้วทำไมไม่นอน” ลลิสาเพิ่งกลับจากทำงานที่สวิสเซอร์แลนด์ เปิดประตูรถตู้มาเจอแม่นั่งอยู่ก็ตกใจ ตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้ว แม่ควรจะนอนพักผ่อน ส่วนเธอน่ะเหรอ เรื่องนอนดึกหรือนอนไม่เป็นเวลา มันเป็นของคู่กันอยู่แล้ว
“นอนไม่หลับน่ะสิ เลยขอติดรถพี่ยุทธมารับลินด้วย” ศรัญญาลูบผมลูกสาวด้วยความคิดถึง ก่อนจะกล่าวถึงยุทธชัย คนขับรถวัยกลางคนที่ทำงานกับลลิสามาหลายปีแล้ว
“มีเรื่องเครียดอะไรหรือเปล่าแม่ หรือเงินไม่พอซื้อแหวนเพชร” เธอถามแม่อย่างติดตลก ก่อนจะขึ้นเครื่องบินกลับมาประเทศไทย แม่ส่งรูปแหวนเพชรมาให้ช่วยเลือก แต่เธอก็ยังไม่ได้ให้คำตอบใดๆ ไป
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ลูกสาวคนสวยให้งบมาเท่าไหร่ แม่ก็ซื้อเท่านั้นแหละ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องเครียดด้วย แม่ตื่นเต้น”
“ตื่นเต้นเรื่องอะไรแม่” ลลิสาคล้อยตาม แววตาของแม่นั้นเต็มไปด้วยประกายของความสุข
“แม่เซ็นสัญญาจ้างผู้รับเหมาแล้วนะ พรุ่งนี้แม่นัดสถาปนิกกับบริษัทผู้รับเหมาไว้แล้ว ลินตื่นเร็วหน่อยนะลูก แม่นัดทีมงานไว้ตอนบ่ายโมง”
“แม่เซ็นสัญญาไปแล้วเหรอ!” ดาราเจ้าบทบาทแสดงบทตกใจได้อย่างเป็นธรรมชาติเพราะเธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ตลอดเวลาที่ไปทำงานต่างประเทศ เธอคุยเรื่องนี้กับแม่ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ครั้งล่าสุดแม่บอกว่าแม่ยังเลือกบริษัทไม่ได้ แต่ทำไมผ่านมาไม่ถึงหนึ่งวัน แม่ได้ข้อสรุปแล้วล่ะ
“ใช่ แม่เซ็นแล้ว บริษัทนี้ให้ราคาถูกกว่าบริษัทอื่นตั้งห้าแสนเลยนะลิน”
“แล้ววัสดุถูกต้องตามที่เราบอกไว้หรือเปล่า”
“ถูกต้องทุกอย่างเลยลูก แม่วานสถาปนิกที่ออกแบบบ้านให้เราช่วยตรวจสอบดูแล้ว”
“แม่ได้เอาสัญญามาไหม ลินขอดูหน่อย” ลลิสาอยากแน่ใจว่าแม่ไม่ได้พลาดสิ่งใด เพราะหากจะยกเลิกสัญญา คงจะต้องเสียเงินเพิ่มเป็นแน่
“บริษัทชื่อคุ้นๆ” เธอเงยหน้าจากเอกสารมามองหน้าศรัญญาด้วยความสงสัย มันเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ได้ยินบ่อยๆ แต่นึกไม่ออกว่าได้ยินมาจากที่ใด
“ก็บริษัทเขาดังไงลูก เขามีโครงการก่อสร้างใหญ่ๆ หลายที่เลยนะลิน หมู่บ้านจัดสรรก็สร้าง คอนโดก็สร้าง แถมแต่ละที่ก็มีชื่อเสียงทั้งนั้น ข่าวเสียหายไม่มีเลย แม่ลองดูในอินเทอร์เน็ตแล้ว”
“บริษัทใหญ่ขนาดนั้น แต่มารับสร้างบ้านให้เราเนี่ยนะ”
“บ้านคนอื่นก็สร้าง แม่ไปคุยมาแล้ว”
“แม่มั่นใจใช่ไหมว่าแม่เลือกดีแล้ว”
“ดีสิ”
“โอเคค่ะ ลินมั่นใจว่าแม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับบ้านเรา”
“แม่เลือกทุกอย่างให้ลูกแบบนั้นมาเสมอจ้ะ” ศรัญญาโล่งอกที่ลูกไม่ซักไซ้อะไรอีก แต่งานนี้เธอนั่งยัน นอนยัน และยืนยันเลยนะ ว่าบริษัทของภูมิภัทรให้ราคาถูกกว่าบริษัทอื่นจริงๆ เธอไม่ได้กุเรื่องมาหลอกลูกสาว แม้ตอนแรกตั้งใจว่าจะทำแบบนั้นก็เถอะ
“แล้วพรุ่งนี้ต้องคุยอะไรบ้างแม่”
“ก็พาเขาไปดูสถานที่จริง คุยว่าจะให้เข้าไปทำงานวันไหน คุยว่าเขามีแผนการก่อสร้างยังไง ต้องจ่ายเงินแบบไหน จ่ายกี่งวด คุยเรื่องคนงาน คุยหลายเรื่องน่ะลูก แม่เลยนัดสถาปนิกกับผู้รับเหมาให้มาเจอกันที่ร้านอาหารหน้าปากซอยบ้านใหม่เรา แล้วเราค่อยพาเข้าไปที่ที่ดิน ถึงเวลานั้นทั้งคนสร้างและคนออกแบบ จะได้คุยกันให้เข้าใจตรงกัน”
“อ๋อ ส่วนเรื่องตกแต่งภายในก็เอาไว้ก่อนเนอะ คงหลายเดือนกว่าบ้านจะเป็นรูปเป็นร่าง”
“หลายเดือนไม่ว่า กลัวจะเป็นปีน่ะสิลิน”
“แม่ก็บอกให้เขาทำเร็วๆ สิ บอกเขาว่าแม่กลัวหน้าเหี่ยวก่อนได้อยู่บ้านใหม่”
“ไอ้ลูกคนนี้นิ” ศรัญญาตีลูกเบาๆ เธอไม่กล้าทำกล่องดวงใจของตัวเองให้บุบสลาย
“ลินง่วง ลินนอนนะแม่” ลลิสากลัวแม่จะตีเธอเข้าจริงๆ เพราะเอาเรื่องผิวหนังกับแรงโน้มถ่วงของโลกมาพูด เธอปรับเบาะเอนลงและหลับตา ตะขิดตะขวงในใจเรื่องผู้รับเหมา แต่ก็ตัดสินใจเชื่อในฝีมือการเลือกของแม่และนอนหลับดีกว่า นักแสดงที่ทำงานหนักอย่างเธอ การได้นอนหลับเพียงสิบนาที ก็ถือว่าช่วยเพิ่มพลังงานได้มากเลยล่ะ