logo text
Adicionar à Biblioteca
logo
logo-text

Baixe este livro dentro do aplicativo

Chapter 06

"Maybe most of you know mathematics, don't you?"
"Basic lang yan miss!" napatingin naman ako kay yumi ng magsalita siya.
"Are you familiar with Arithmetic Sequence?" tanong ng prof. Umayos naman ako sa pag-kakaupo dahil nagawi ang tingin niya sakin.
"Maybe" mahinang sabi ko. Natatawang lumingon sakin si yumi kaya pinandilatan ko siya ng mata.
"Anyone?" ulit na tanong ng prof. Wala namang sumasagot kaya bumuntong hininga siya. "How about Geometric Sequence?"
Nagkamot naman ako ng ulo dahil alam kung sa pangalan palang ay halatang mahirap na. Sana nga ay makasurvive ako this first sem!
"Tomorrow i will discuss this." tumango naman kami. Sana nga ay discussion lang!
Our next professor was waiting outside the room, so we said goodbye to miss so we could start our next class.
"Good morning, I'm your last prof in the morning. So get half index card and write your full name and phone number before I introduced myself."
I immediately took out an index card before writing my name, then i also stood up to give my card.
When all the cards were handed out, the prof laid them on the table before he straightened up and looked at us seriously.
"Call me Sir. Jowen. I don't want anyone to call me Sir. Owen kasi nakakabading yun. I'm your professor for Purposive Communication."
I listened quietly to the prof, sometimes i glanced at yumi. I looked at the man standing on the side of the door, holding a box of chalk.
"Good morning sir, sorry for the inconvenience but you forgot your chalk."
My lips parted as his face became familiar! I always see him!
"Oh! Thank you Clark!" said our prof.
So that's his name! Why did i forget?!
"No problem sir."
He looked at me so i smiled before waving at him.
He ignored me so i frowned.
I heard yumi laugh at me.
"Anong tinatawa mo dyan?" Mahinang tanong ko.
"Kawawa ka naman! Hindi ka man lang nginitian!" Pinipigilan niya namang hindi matawa dahil baka sitahin kami ni sir.
I wondered where Clark's room was, so i could go there!
Our lunch time came so i pulled yumi to go to the cafeteria because she was frowning at me. Ano bang problema neto?
"Tinatamad ako bumaba kara! Ikaw nalang mag lunch, hayaan mo na ako" nakangusong sabi niya.
Binitiwan ko naman siya bago umalis para pumuntang cafeteria because I also felt hungry! Damn.
Pagkababa ko ay nagsisilabasan nadin ang mga estudyante, the others also went to the cafeteria so i followed them because i had not yet memorized the detours in this school.
I still had a hard time queuing because there were so many students, even though the cafeteria was so big it still couldn't fit others.
Hawak ko na ang tray ng pagkain ko habang naglalakad, may nakita naman akong bakante kaya dun na ako umupo!
Nilapag ko naman ang tray bago ayusin ang bag ko, wala tuloy akong kasama! Napakaarte talaga ni yumi!
I was about to start eating when someone dropped a tray in front of me. I looked at the woman looking at me while smiling.
"Can i sit here?" tanong niya. Tumango naman ako.
"Sure!"
Hindi ko nalang siya pinansin dahil nagsimula nadin akong kumain! Kanina pa ako nagugutom.
"Hello! Pwedeng makishare nang table?" napatingin naman ulit ako sa babaeng nakatayo sa gilid ko.
"Sige lang"
Nasa harapan ko naman silang dalawa kaya medyo naiilang ako!
"By the way, I'm Khaleesi Remy, business management student! Kayo ba?"
Tumikhim naman ako bago nagsalita.
"I'm Kataleya Rainey, just call me kara for short. Educ student"
"You?" tanong ni remy sa katabi niya.
"Just call me Noemi! Tourism student!"
Tumango-tango naman ako bago pinagpatuloy ang pagkain!
"Transferee rin ba kayo?" Noemi asked.
I nodded. "Oo,kaya nga wala pa akong masyadong kaibigan dito."
"We can be friends!" I smiled at Remy before nodding.
"Do you want me to be a friend too?" noemi asked while pouting her lips.
"Of course!" I chuckled. Why not?
"I saw three guys kanina! I wish i could see them again!" sabi ni remy habang nakalaylay ang balikat.
"Really?! Me too, they're in front of the senior high building earlier!" si Noemi.
Kumunot naman ang noo ko sa sinasabi nila.
"Three guy? gwapo ba?" tanong ko. They laughed before nodding. 
"Super hansamu!" tili ni remy.
"Hansamu?!" sabay pa kami ni noemi kaya nagkatinginan kami.
"Gwapo in Japanese po!" umirap naman siya kaya natawa ako.
Inilibot ko naman ang tingin ko sa loob ng cafeteria, halos mabilaukan naman ako ng makita si Clark sa kabilang table! Magkakasama na naman silang tatlo.
"Nagugutom uli ako, parang gusto ko ng gwapo" tumayo naman ako para makalapit sa table nila. Nag-angat naman nang tingin ang dalawa sakin kaya nginitian ko sila.
"Where the hell are you going?" kunot noong tanong ni remy. Nginuso ko naman ang kabilang table, sinundan naman nila ng tingin yun bago umawang ang labi nila pareho!
"Shit!" She almost fell into her seat because she was panicking!
Hindi ko naman sila pinansin at nagtuloy nalang ako sa paglapit sa table nila clark.
"Hi!" sabay naman silang tumingin sakin.
I smiled at them. Hindi na ako humingi ng permiso dahil naupo na kaagad ako sa tabi ni clark.
"Who are you miss?" tanong ng isang lalaki, color brown ang mata niya at matangos din ang ilong.
"I'm kara!" sabi ko, bago tumingin sa katabi ko. Napansin kong tapos na silang kumain. Hindi man lang ako nililingon ng katabi ko kaya napasimangot ako.
"Come on, we still have class" Clark said, so my lips parted!
He stood up before taking his bag and didn't even look at me!
"Sorry miss, we still have class so we'll leave you here"
"May lumapit lang na maganda sa inyo, aalis na kaagad kayo?! How rude!" pagak akong natawa habang nakatingin sa kanila.
"Miss-
"Go ahead and leave! Wala akong pake" I stood up before turning my back on them. I went back to our table, i caught their surprised faces looking at me.
"Why didn't you say you knew them?!" Remy asked in shock.
Napairap naman ako sa tanong niya.
"Hindi naman kayo nagtanong" pilosopo kong sabi.
"They are what i am referring to!" noemi said, while looking at the three men coming out of the cafeteria.
After our lunch break i bought food for yumi, i knew she's hungry too. There are still fifteen minutes before our first class in the afternoon. Nagmamadali naman akong pumunta sa classroom para maibigay kaagad ang pagkain ni yumi.
Naabutan ko namang nakahalukipkip si yumi kaya lumapit kaagad ako sa kanya.
"Binilhan kita ng pagkain mo" sabay abot ko sa kanya ng pagkain. Kinuha naman niya kaagad yun, mabuti nalang at hindi ko nakalimutang bumili ng tubig.
Wala naman kaming masyadong Ibang ginawa sa mga sumunod na klase namin.
Our classes ended for that day. I was bored the whole time.

Comentário do Livro (50)

  • avatar
    Kavin Raj

    Nice super story I wonder to read more

    25/04/2022

      8
  • avatar
    bennoeilerson

    nice novel

    16/07

      0
  • avatar
    aranezavee

    good

    23/06

      0
  • Ver Todos

Capítulos Relacionados

Capítulos Mais Recentes