Tanghali nag-umpisa ang moving up namin. Alas kuwatro y media naman ito natapos. Pagkagaling sa gym ay pumunta muna kami sa aming classroom sa Yellow building, second floor. Nagkasundo kaming pumunta muna roon dahil iyon naman na ang magiging huling beses na gagawin namin iyon.
Sa susunod na taon ay hindi na kami papasok dito ng magkakasama. Magkakaiba na kami ng landas na tatahakin. Hindi na kami makokompleto. Kahit naman mga pasaway kami. Marunong pa rin kaming magpahalaga.
Nangangalay na ako kakangiti sa tuwing nagrerequest sila ng groupie. Hindi na ako umangal dahil kagaya nga ng sinabi ko kanina, ito na ang magiging huli. Nagtagal pa kami ng ilang mga minuto roon. May isang pauso na nagpasimula ng paglalagay ng signiture sa mga uniform. Noong una ay sila-sila lang. Hanggang sa ang iba ko pang mga hunghang na kaklase ay nagsimula na ring maglagay ng mga pirma nila sa damit naming lahat. Walang makakaangal dahil pagtutulungan ka talaga. Kanina noong umalis ako ay dinumog nila ako. Pati ang mukha at braso ko ay sinulatan!
Hindi ako nakipirma sa kanila dahil wala naman akong dalang marker. Sila lang naman itong mga girl scout na laging handa.
"Rose! Ang unti pa niyang sa'yo, dagdagan natin!" hinabol ako ni Adrian nang magsimula akong lumayo. Siya iyong kaklase ko na nanghiram sa akin ng ballpen na hindi na ibinalik.
Lumapit muli sa akin si Sam at akmang susulatan rin ako.
"Nakakailang pirma ka na sa akin!" Ang akala siguro ng isang ito ay hindi ko napapansin ang ginagawa niya sa uniform ko. Pang-apat na niya ito. Sa hula ko ay puro kalokohan lamang ang mga isinusulat niya sa akin. Hindi ko rin kasi makita ang mga isinulat niya dahil nasa likod ko ito.
"Kj mo naman Rose, last na 'to!"
Hindi na ako nagreklamo kahit pana'y ang tawag nila sa akin ng Rose. Ayokong tinatawag akong Rose. Masyadong pambabae iyon. Hindi naman ako Lesbian. Kaya nga lamang ay hindi ko talaga tipo na tinatawag akong Rose. Ysabella ang pakilala ko sa kanila noong pasukan. Nagagalit din ako sa kanila sa tuwing tinatawag nila akong Rose noon. Ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon sa pagkakataong ito. Tutal ay hindi na makakaulit pa ang mga iyan.
Alas singko na ng hapon nang magdesisyon kaming umalis ng LP. Mabilis na dumikit sa akin ang mga kabarkada ko. Madalas ko kasi silang iwanan dahil ang babagal nilang kumilos. Labing dalawa kaming lahat. Sina Ciedrick, Maya, Jean, Helen, Leidy, Cziann, Lucille, Karen, Angelica, Sam at Kristine. Nag-iisang lalaki si Ciedrick. Kahit ganoon ay nakakasabay iyan sa trip naming mga babae. Hindi mo masasabing napag-iiwanan siya. Pasimuno nga palagi ang isang iyan.
"Bella, bakit may pangalang Ibarra sa likod mo?" nanunuyang tanong sa akin ni Lucille. Alaskador ang isang iyan. Maganda pero malakas ang pang-asar.
Taka akong tumingin sa kaniya.
"Anong Ibarra?" sinubukan kong tingnan iyon pero hindi ko kaya.
"Picturan mo nga."
Tinawanan nila ako habang naglalakad. Papaano ay alam na alam nila kung ano ang mga ayaw ko. Alam na alam nila na nagpipintig ang tenga ko sa tuwing naririnig ko ang pangalan na iyon. Kagaya ng sinabi ko ay hindi ko tipo ang isang iyon. Masyado siyang makaluma. Hindi ko tipo. Isa pa ay masyado siyang mayabang sa paningin ko.
Mabilis kong hinablot kay Lucille ang cellphone niya.
"Patingin nga!"
Iritadong-iritado ako nang makita ang nakasulat sa aking likod. Napakalaki niyon. Halos sakupin na noon ang kabuuan ng uniform ko sa likod. Sa hula ko ay kahit nasa malayo kami, matatanaw at matatanaw pa rin ang nakasulat doon.
"Sam!" inis kong inilibot ang aking paningin. Nakita ko siyang nagtatago sa likod ni Ciedrick. Siya lamang ang naiisip kong gagawin ang bagay na ito.
"Tanggalin mo ito!"
Tinawanan ako ng mga kaibigan ko. Kahit kailan ay basher ko ang mga iyan. Hindi marunong tumulong sa kapwa. Palibhasa mga hindi pa nagkakajowa. Imbes na tumulong sa'yo ay tatawanan ka pa. Kala mo hindi naturuan ng mga magulang nila ng tamang asal.
"Sam! Tanggalin mo ito!"
"Hubarin mo na lang uniform mo Bella." si Jean. Kahit kailan ay napakalaki ng mga naitutulong niya.
"Sige edi maglalakad ako pauwi ng hubad?" sarkastikong saad ko. Minsan kasi ay hindi solusyon ang iniisip ng isang iyan kundi puro pang-aasar lang.
"Paano ko naman tatanggalin iyan?" natatawang sigaw ni Sam. Malayo-layo pa siya sa akin dahil natatakot sa kung ano man ang gagawin ko sa kaniya. Tumigil ako sa paglalakad. Tumigil rin sila habang natatawang nakatingin sa akin.
"May mga heart pa oh, grabe." si Helen. Nagpapanggap lamang na concern ang isang iyan. Samantalang tawa niya ang naririnig ko kaninang pinakamatinis sa lahat.
"Anong ibig sabihin noong mga heart, Helen?" mapang-asar na tanong ni Maya. Sa hula ko ay may balak silang palabasin sa mga tinginan nila. May mga lihim  talaga na pagkakaunawaan sa utak ang mga hunghang na iyan.
"Correction tape na lang." naglabas si Cziann ng correction tape. Mabilis iyong kinuha ni Sam saka siya nakangising-aso na dumiretso sa akin.
"Tatanggalin ko na." marahas niya akong pinatalikod. Halos mapasubsob ako sa kalsada kung hindi lang niya ako hawak. Muli ay malakas na naman siyang tumawa.
Nang makita ang ekspresyon ko tumigil na rin siya. Ramdam ko ang madiing paglapat sa aking likod ng correction tape. Talagang sinasadya niyang diinan para masaktan ako.
"Ang sakit, bwisit ka."
"Ubos na pala 'to."
Kamalas-malasan na ngayon pa talaga naubos correction tape ni Cziann. Hindi na nga ako nakikisali sa mga nanghihiram niyan sa kaniya, madalas kasi ay gugurihan ko na lamang ang mga maling sulat ko sa notebook. Hindi kagaya nila na nagco-correction tape pa talaga. Mga mitikoloso kasi ang mga kaklase ko. Palibhasa ay homo, pinanindigan ang pagiging mababait at malilinis pagdating sa mga gawain. Tapos ako na ngayon lang hihiram ng correction tape, ubos na pala.
"Wala na bang iba riyan?" tanong ko sa kanila.
"Bobo nito ni Sam. Akala mo naman gagana talaga iyan diyan. Kita mong sa papel 'yan ginagamit. Tapos babanatan mo sa damit?! Hunghang."
"Manahimik ka Lucille. Ikaw nga puro tawa lang. May magagawa ba iyan?"
"Sino ba kasing nagsulat niyan diyan?"
Normal na usapan namin iyan. Akala mo lang nagkakainisan pero ang totoo nag-aasaran lang. Hindi na nga sila nakakatulong, nakadagdag pa sila sa mga problema ko.
"Hayaan na nga! Kainis ka kasi, Sam."
"Crush ko si Ibarra, bakit hindi niyo sa akin isinulat iyan?" tumingin ako ng masama kay Angelica. Crush niya ang isang iyon? Nakakahiya siya kung ganoon! Walang taste sa lalaki!
"Crush ka ba?"
"Oh..." sabay-sabay silang nag-react. Kala mo mga nanonood ng mga normal na catfight ng mga kababaihan. Talagang wala silang magawang matino sa buhay.
Sa gate 1 kami dumaan dahil mas malapit at hindi masyadong crowded doon kumpara sa main gate. Mula doon ay maglalakad kami hanggang sa simbahan. Sa tapat noon ay maraming mga tindahan ng pagkain. Sa hula ko titigil muna kami roon. Isa pa ay mahilig ang mga kaibigan ko na kumain doon. Ako lang ang hindi masyado.
Ipagdadasal ko na lamang talaga na sana ay hindi namin makita mamaya ang grupo ng mga lalaking iyon. Kapag naman nakasalubong namin ay iingatan kong huwag makita ang likod ko. Mahirap na, baka isipin pangalan niya ang nakasulat sa likod ko. Marami din namang tao na Ibarra ang pangalan sa buong mundo. Kaya nga lamang ay siya lang ang kilala kong may ganoong pangalan sa LP. Bakit ba kasi ganoon ang pangalan niya?! Hindi na lamang ginawang Pontio, o kaya Pedro. Makaluma rin naman ang mga iyon.
Kunsabagay, malabo rin naman na makasalubong namin sila sa daan. Good boy ang mga iyon. Hindi na iyon gagala pa para maglakwatsa hindi kagaya namin. Paniguradong diretso uwi na kaagad sila.
"Mahuli manlilibre." nagtakbuhan sila papunta sa paborito naming stall ng street food na bilhan. Hindi na ako nakisali sa kanila. Mahuli man ako o hindi, hinding-hindi pa rin ako manlilibre.
Mabuti na lamang at alam na nila ang patakaran namin. Kaniya -kaniyang bili kami rito. Walang libre-libre.