Kunwari akin ka, tapos kunwari sayo ako at habang nagkukunwaring "tayo"
may mangyari kayang totoo?
Paano kung mahal mo pa sya, tapos ako mahal na kita, makakalimutan mo ba sya? Matututunan mo ba akong mahalin?
Paano kung bumalik yung nakaraan ko, at napagtanto mong gusto mo rin ako, sasabihin mo na bang mahal mo ako? O patuloy akong aasa sayo?
Paano kung nasaktan mo ako, pero ayokong makita mo... maririnig mo kaya ang puso ko, na tumitibok para sayo?
Paano kung mali yung nakikita mo, at mali rin yung iniisip ko, maaayos ba natin to? Magpapansinan pa ba tayo?
Paano kung tapos na ang lahat ng drama, na ikaw at ako ay masaya na, ang kunwari bang "tayo" ay tuluyan nang magiging totoo?
***
Isang simpleng babae. Oo yun lang ako. Walang kahit na anong espesyal sakin. Talent? masarap akong magluto! yun lang ang talent ko. May mga nagsasabing maganda ako, kabilang dun ang mama ko, syempre naman no! anak niya ako eh.
"Hazel, ayusin mo na yung gamit mo."
Speaking of mama, ibinigay niya sa akin yung isang maleta, nasa kwarto kasi ako at--huwag mong sabihing...
"Ma, napag-usapan na natin to diba?"
"Oo nga, kaya nga ayusin mo na ang gamit mo at aalis ka na." tiningnan niya ako at nginitian.
Saan naman ako pupunta? Mali kayo kung iniisip niyong pinapalayas ako ni mama, bukod sa simpleng babae lang ako, mabait rin naman akong anak, walang dahilan para itakwil ng magulang.
Ang nangyayari kasi... ibebenta na tong bahay at titira na kami dun sa bago naming bahay, kung saan malapit sa office ni papa, para na rin magkakasama na kami palagi. Kaya lang hindi ako pumayag eh, at ang sabi ko, tatapusin ko na lang muna ang pag aaral ko.
3rd year naman na ako, at isang taon na lang, graduate na ako. Pero hindi ko alam tumatakbo sa isip ni mama nung sinabi ko yun sa kanya, kaya wala rin akong idea sa ginagawa niya ngayon.
Paano kasi, binuksan niya yung cabinet at drawer ko, tapos kinuha niya lahat ng gamit ko at ini-lalagay sa maleta ko. Ako naman eto pinagmamasdan lang sya.
"May nakabili na ng bahay, kaya kailangan mo na ring umalis." sabi ni mama.
"Bakit ako lang?"
"Diba sabi mo tatapusin mo study mo dito? ayaw mo kasing mag transfer eh."
"Pero ma, one year na lang naman eh."
"Ang gusto kasi ng papa mo dun na tayo tumira sa bago nating bahay, ayus na yun kaya bakit pa tayo mags-stay dito?" Patuloy naman sya sa pag aayos ng gamit ko.
"Wala naman din akong magagawa, pero ma, saan naman po ako titira?"
Bigla naman syang tumingin sakin at saka ako nginitian.
"Nakausap ko kasi ang tita Anne mo..."
Tita Anne? sino yun?
"Nakiusap ako kung pwede kang mag stay dun sa kanila."
"Sino ba yun ma? pinsan mo? kapatid mo?" Sambit ko habang nakikiayos na rin ng gamit ko sa maleta.
"Kaibigan ko nung college, huwag kang mag alala, mabait naman sya at for sure mag kakasundo kayo ng anak niya." saka sya tumawa.
Dahil hindi naman ako mareklamo, hindi na lang ako nagtanong ng kahit na ano. May tiwala naman ako sa mama ko.
"May susundo sayo dito mamaya kaya hindi na kita maihahatid dun, isa pa, hinihintay ko rin kasi yung bibili nitong bahay."
Nang naayos na yung mga gamit ko, bumaba na kami ni mama at hinintay sa sala yung susundo daw sa akin. Tinanong ko si mama kung sino ba yung susundo sakin, at ang sabi niya yung dirver daw na maghahatid sa akin sa bahay nina tita Anne.
Kaya eto naghintay naman ako. At pagkalipas nga ng ilang minuto, dumating na rin yung maghahatid sa akin. Lumabas ako kasama ang maleta ko, si mama kasi hindi ko alam kung iiyak ba sya o kung anumang expression ang nasa mukha niya ngayon, hindi ko maexplain eh.
"Hazel, huwag kang gagawa ng kalokohan ah! tatawagan ko lagi ang tita Anne mo para kumustahin ka, kaya kung inaakala mong malaya kang gawin lahat ng gusto mo... nagkakamali ka, tatawag ako lagi, tsaka... pwede rin akong bumisita paminsan minsan." sambit niya.
"alam ko po yun ma, kailan ba ako gumawa ng kalokohan? Sige na po alis na po ako." sambit ko.
"Sige na, umalis ka na bago pa magbago isip ko."
Kaya eto sumakay na ako dun sa kotse, umalis na rin kami.
Medyo nakaramdam naman ako ng kaba, naisip ko lang na kahit kaibigan yun ni mama, paano kung tratuhin niya ako ng iba?
Tiningnan ko naman yung driver.
"Mabait po ba amo niyo?" tanong ko.
"syempre naman po maam, at excited na rin po silang makita kayo" sagot ni driver.
"Hindi naman po siguro nila ako aalipinin diba? o kaya naman mamaltratuhin? yung parang sa drama..."
"Naku maam wala pong mangyayaring ganun"
Iba kasi yung feeling ko eh. Hanggang sa makarating na kami dun sa bahay nila tita Anne, mas malaki ito kesa sa bahay namin, tapos may malaking fountain dun sa bandang garden nila, nakita ko lang naman.
Pag hinto nung sasakyan agad naman din akong bumaba, tapos yung driver kinuha yung maleta ko sa likod ng kotse
"Sige po maam, pasok na po kayo sa loob, ako na po mag papasok ng gamit niyo" nag thank you naman ako at pumasok na rin sa bahay.
Pag pasok ko pa lang kitang kita na yung ganda ng bahay nila, mga furnitures, structures at design ng mga walls, parang mansion sa paningin ko. At nung nakarating ako dun sa bandang hagdan, muntik ko ng bawiin yung mga sinabi ko... may babae kasing biglang lumitaw sa ilalim ng hagdan. May hawak syang banner na may nakalagay na "Welcome Ate Hazel".
Akala ko may third eye ako... tao pala yung nakita ko.
"Ikaw si Ate Hazel diba?" nakangiti niyang tanong.
"ha? aah, ako nga." napilitan naman akong ngumiti, hindi pa rin kasi ako nakakamove on sa pagka gulat ko kanina.
"oh you're here." sabi nung isang babae tapos niyakap niya ako.
Sya siguro yung kaibigan ni mama.
"I'm Anne, your mom's friend, tita na lang ang itawag mo sakin." tapos ngumiti sya.
Ngumiti lang din naman ako, tapos naisip ko yung mga nasa isip ko kanina, mukha naman pala silang mabait.
"Hi Ate, I'm Thrian." Sabi nung babaeng ikinagulat kong makita kanina.
"Aah, hi din." sabi ko na lang.
Niyaya naman nila akong magtungo sa living room, tapos nagkwento sila ng kung ano ano.
"May pupuntahan pa pala ako, Thrian ikaw muna mag entertain kay Ate Hazel mo okay." sambit ni tita sabay alis.
"Okay mom" sagot ni Thrian.
Saglit naman kaming natahimik habang pinagmamasdan ko yung interior ng bahay nila, nagagandahan kasi ako eh, nakakarelax yung ambiance.
"Ate san ka nag aaral?" tanong niya.
"Sa Saint kings Univ--"
"Talaga? dun din nag aaral yung kuya ko, nakikita mo ba sya?"
"Ha?"
"Maaga kasing umalis si kuya, sayang hindi kayo nagkita."
"Aah, magkikita naman siguro kami mamaya." ngumiti ako.
Ano namang meron sa kuya niya?
"Pogi yung kuya ko! mabait yun... well kung minsan medyo may topak din sya, pero mabit talaga yun." Ngumiti naman sya.
Pagkatapos kong pakinggan ang compliment ni Thrian sa kuya niya, eto at inilibot niya naman ako sa buong bahay.
"Ate, dito yung kwarto mo, andyan na nga pala yung gamit mo, sabi ko kasi sa driver namin idiretso niya na dito eh. Kapag may kailangan ka, pwede mong katukin yung magkabilang pinto, yung sa kaliwa kwarto ko, tapos yung sa kanan kwarto ni kuya."
Tumango lang naman ako at nagpatuloy sa pag tingin-tingin sa paligid.
"Dito yung theater room, every sunday andito si dad tapos si kuya naman bawal umalis ng bahay, kasi pag sunday dapat kumpleto kami, tapos manunuod lang kami, bonding namin yun eh."
Patuloy namin kami sa paglalakad...
"Dun naman yung study room, madalas dyan si kuya kapag may homework or minsan pag trip niyang matulog. At dun naman yung kitchen, ate marunong ka bang magluto?"
"oo naman, yun yung kaisa isa kong talent!" sagot ko.
"Talaga? Gusto yun ni kuya." sambit niya habang nakangiti.
Ano daw?
Hanggang sa makarating kami sa labas...
"At dito naman yung garden,  masaya dito sa gabi kasi merong mga fireflies." saka naman sya ngumiti.
Pagkatapos naming libutin ang buong bahay nila, eto at umupo muna kami dito sa bench sa garden.
"May boyfriend ka na ba ate?" Tanong ni Thrian.
Tumango naman ako, bakit? nakapag tataka ba? hindi ba pwedeng magkaroon ng boyfriend ang isang simpleng babae na ang talent lang ay ang magluto ng masarap na pagkain?
"Mag wa-one year na kami, kaya lang..."
Bigla namang nag iba yung mood ko, paano kasi...
"...ilang araw na kaming hindi nagkikita eh." sambit ko.
"Nag away kayo?" Tanong ni Thrian habang nakatingin sa akin.
"Hindi ko alam, basta mga isang linggo na rin siguro kaming hindi nag uusap." sabi ko na lang.
Tinetext ko sya pero hindi sya nagrereply, tinatawagan pero hindi sumasagot, hindi ko rin sya nakikita sa school, ayokong isipin na may iba na sya, tulad ng sabi nila, pero baka kasi may problema lang...
Nangyari na rin kasi sa amin to dati, dalawang linggo nga kaming hindi nag usap eh, hindi rin kami nagkikita, tapos isang araw bigla na lang syang nagpakita, sabi niya family problem lang daw, kaya naisip ko na baka ganun din ang nangyayari ngayon.
"Alam mo ate, to be honest ayoko sa girlfriend ni kuya ngayon." Malungkot na sambit ni Thrian.
"Para kasi syang hindi mapagkakatiwalaan eh,  para syang may tinatago..." sabi niya pa.
"Talaga?"  tanong ko naman.
"Si Ate Zoey ayaw rin sa kanya, kaya inalam niya yung totoo, at according sa nalaman ni ate Zoey, nag iisang anak lang sya, mayaman at president ang dad niya sa isang malaking company."
"Mukha namang walang problema." sambit ko.
"Wala nga sana... pero yung sya? Madaming problema ate."
"ano bang problema?" tanong ko naman.
"madami na syang naging boyfriend, yung ilan dun nagtagal lang ng ilang linggo, tapos may mga nagsasabi pa na two timer daw sya, manloloko, at flirt..."
Saan niya naman kaya nakuha ang mga info na yun.
"pero hindi yun alam ni kuya, sabi kasi ni ate Zoey, huwag na lang daw makialam, baka raw kasi mag away away kami, pero ayokong masaktan si kuya, gusto ko na ngang sabihin sa kanya eh."
Ang hirap naman nun, kahit ako rin naman siguro sasabihin ko yung totoo, masakit kayang malaman na matagal ka na palang niloloko ng taong mahal mo...
Ako na lang kaya magsabi sa kuya niya?