“นารีกับคณาธิปเขาทำตามที่เขียนไว้ในจดหมายแล้วล่ะ” สายตาคล้ายเสียใจของชัชพลเผยออกมาได้เพียงเสี้ยววินาที แล้วเลือนหายไปพร้อมกับความโลภที่แทรกเข้ามาแทนที่ ก่อนที่ชนกันต์จะนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
“ผมไม่คิดว่าคุณป้ากับคุณลุงจะใจเด็ดถึงขนาดนั้น” ชนกันต์เผลอพูดออกมาด้วยสีหน้าหดหู่ ก่อนที่เสียงของญาธิดาจะเอ่ยขึ้นมา
“งั้นเราก็รีบไปกันเถอะค่ะ ก่อนที่ยัยพิมพ์จะตื่นขึ้นมา” ว่าแล้วทั้งสามก็พากันขึ้นรถ แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังจุดเกิดเหตุทันทีไม่รอช้า
ภายในรถสีขาวสภาพกลางเก่ากลางใหม่ ทั้งสามคนนั่งนิ่งไม่พูดจา ชัชพลได้แต่แสยะยิ้มมุมปากออกมาเมื่อนึกถึงเงินก้อนโตที่จะได้รับ ก่อนที่ญาธิดาภรรยาคนใหม่ของเขาจะเลื่อนสายตาไปยังสามี
“คิดอะไรคนเดียวเงียบ ๆ ทำไมไม่บอกลูกคุณไปล่ะ ว่าเราจะทำยังไงกันต่อ” ชนกันต์ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจความหมายที่แม่เลี้ยงพูด จึงเลื่อนสายตาไปยังบิดาแล้วเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ยังมีอะไรที่ผมไม่รู้อีกเหรอครับ”
“ฉันบอกแล้วไง ว่าให้คุณบอกลูกคุณ ถ้าไม่งั้นฉันจะเป็นคนบอกเอง” เสียงของญาธิดาจะแผดขึ้นเตือนสามี
“ถ้าอยากมีชีวิตที่สุขสบาย เราจะเอาเงินทั้งหมดสี่ล้านมาเก็บไว้เอง แล้วแกก็มีหน้าที่แค่เก็บทุกอย่างเป็นความลับ อย่าให้พิมพ์มาดารู้ว่าพ่อกับแม่มันเสียแล้ว ยิ่งกว่านั้นอย่าให้พิมพ์มาดารู้เรื่องประกันชีวิตของพ่อกับแม่มันด้วย” ชัชพลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนที่ชนกันต์จะตอบไปตามความคิดของตัวเอง
“มันไม่ง่ายนะครับพ่อ แล้วเราจะหลบเจ้าหน้าที่ยังไง”
“ฉันมีวิธีของฉันแล้วกัน ขอเพียงแค่นายอย่าปากโป้งก็พอ” สิ้นคำพูดของบิดา ชนกันต์ทิ้งตัวเอนไปยังเบาะ แล้วทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า ที่เขาจะไปหาเทวทิณณ์นั้น ชายหนุ่มต้องทะเลาะกับครอบครัวอย่างหนัก เพราะไม่เห็นด้วยที่จะรับเอาพิมพ์มาดามาอาศัยด้วย ทั้งฐานะการเงินทางบ้านตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ด้วยกลัวจะทำให้เขาต้องประหยัดเงินเพิ่ม เพื่ออีกหนึ่งชีวิตที่เป็นกาฝาก
หลังจากครอบครัวของพิมพ์มาดาพากันหอบกระเป๋าเสื้อผ้าเข้ามาในบ้านของเขา ทุกคนในครอบครัวต่างมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ
“พี่นารี มาได้ไงครับ แล้วนี่ขนเสื้อผ้ามาทำไมมากมาย จะมาค้างเหรอ” ชัชพลยิ้มเจื่อนแล้วเอ่ยถามอย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนที่นารีจะปล่อยน้ำตาออกมา
“ตอนนี้บ้านฉันโดนยึดหมดแล้ว รวมถึงโรงงานที่ทำด้วย ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว อย่างที่ชัชรู้ ๆ แหละ ว่าหลายปีมานี้ผลประกอบการไม่ค่อยดีนัก จนถึงตอนนี้พวกเราก็ยื้อต่อไม่ไหวแล้ว ฉันกับคณาธิปตัดสินใจจะย้ายไปหางานทำที่เมืองนอก แต่จะเอาพิมพ์มาดาไปด้วยก็เกรงจะทำให้ลูกลำบาก ฉันฝากพิมพ์มาดาไว้สักคนได้ไหม” คำขอของครอบครัวที่น่าสงสารนั้น ทำให้ชัชพลรีบหันมองหน้าภรรยาคนใหม่ของเขาทันที อย่างไม่เต็มใจนัก
“ฉันรู้...ว่าชัชแต่งงานใหม่นานแล้ว แต่ก่อนหน้าครอบครัวเราสองคนก็เคยสนิทและเคยช่วยเหลือกันมากมาไม่ใช่เหรอ” นารีจำใจทวงบุญคุณ ที่เคยช่วยออกเงินซื้อบ้านหลังนี้ ครั้งเมื่อเขาและนารินน้องสาวของเธอแต่งงานกันใหม่ ๆ
“ในตอนนี้พวกเราไม่เหลืออะไรแล้วจริง ๆ มีแค่ชัชกับชนกันต์ที่เป็นญาติที่เหลืออยู่เท่านั้น ถ้าฉันไม่ลำบากจริง ๆ ก็คงไม่ตากหน้ามา ขอร้องล่ะนะ ช่วยดูแลพิมพ์มาดาแทนพวกเราด้วย” ชัชพลกลืนน้ำลาย จำใจตอบรับพร้อมรอยยิ้มเฝื่อน
“หนูพิมพ์อยู่คนเดียวใช่ไหม”
“ฉันรบกวนแค่ให้พิมพ์อยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ ส่วนเราสองสามีภรรยาก็จะไปเริ่มต้นใหม่ที่เมืองนอก ชัชรับปากได้ไหมว่าจะดูแลลูกสาวของพวกฉันอยากดี”
“ป้าครับ ผมรู้ว่าป้าลำบาก แต่ตอนนี้พวกเราเองก็มีหนี้เยอะเหมือนกัน บ้านก็ยังผ่อนไม่หมด ถ้าเอายัยพิมพ์มาอยู่ด้วย พวกเราก็แย่สิครับ” ชนกันต์เอ่ยพูดไปตามความรู้สึก
“หุบปากซะกันต์ มันเป็นเรื่องของคนโต ไม่เกี่ยวกับเด็ก” เขาโดนบิดาดุเอา ทำให้ชนกันต์เลื่อนสายตามองไปยังลูกพี่ลูกน้องอย่างไม่พอใจนัก จนเธอต้องหลบสายตาไปในที่สุด
“เอาล่ะๆ ผมจะดูแลให้แล้วกัน แต่เรื่องค่าเทอม ค่าใช้จ่ายส่วนตัว ผมไม่มีออกให้นะ อย่างที่กันต์บอกแหละ พวกเราเองก็ลำบาก”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันมีไว้ให้พิมพ์มาดาติดตัวอยู่บ้าง พอที่จะใช้จ่ายไปได้อีกหลายปี ถ้าประหยัด” นารีรีบเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยอมตกลง ขณะที่เธอหันไปบอกลาลูกสาวอยู่นั้น ญาธิดาจึงดึงตัวสามีเธอเข้ามาในบ้านแล้วตำหนิอย่างไม่เห็นด้วย
“คุณจะบ้าหรือเปล่า มีคนเพิ่มมาในบ้านหนึ่งคน ไหนจะค่ากิน ค่าไฟ ค่าน้ำ มันก็ต้องเพิ่ม คุณคิดอะไรอยู่ ไปรับปากเขาทำไม” หญิงกลางคนขมวดคิ้วต่อว่าสามี ก่อนที่เธอจะหันมองไปยังครอบครัวของนารี ที่ยืนรออยู่ด้านนอก ด้วยความไม่พอใจนัก
“เอาน่าใจเย็นก่อน รับปากไปก่อน ถึงเวลาค่อยว่ากัน” ชัชพลกระซิบตอบด้วยท่าทางอึดอัดเต็มที
“ค่อยว่ากัน? คุณพูดมาได้ไง แล้วค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นล่ะ คุณหาได้หรือไง อีกอย่างฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องเกรงใจยัยพี่สาวเมียเก่าคุณด้วยล่ะ เมียเก่าคุณก็ตายไปตั้งนานจนลูกโตแล้ว ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่ มาวุ่นวายเพื่ออะไร” ญาธิดายกมือกอดอกพลางทำหน้างอ ก่อนที่เสียงถอนหายใจของชัชพล จะทำให้เธอสบตาเขาอีกครั้ง