"ALPHA, we need to go through the city and board on Airplane." Paghayag ni Josh sa pagitan ng kanilang isip lamang bago ito nagpalit anyo bilang tao. Sumunod ang dalawa pa at agad na kinuha ang mga kasuotan na nakatali sa kanilang mga paa upang magbihis.
"Call Draco and tell him to prepare our needs." Utos ni Leeyol sa kanyang Beta at pumikit. Nais niyang matulog kahit kaunting oras upang kumustahin ang kanyang wolf mate. Mawalan siya ng power na makita ito kahit sa panaginip lang kapag nakatawid na sila ng dagat..
Si Draco ay isa ring werewolf na nakatira sa lungsod na iyon. Dating myembro ng pack ngunit mas gustong mamuhay kasama ng mga tao. Ito ang kinuntak niya na mag-aayos ng kanilang papers tulad ng passport at sa maging katauhan nila pagdating ng Pilipinas.
Kinuntak ni Josh si Draco sa pamamagitan ng isip lamang. Kaya nila makipag-ugnayan through mind link basta nasa iisang lugar lamang ang isa't isa.
Pumikit si Leeyol at inalala ang bilin ng bruha. Mababawasan umano ang kanilang malakas na pang-amoy at pandama pagkatawid ng karagatan. Maari din silang malinlang ng tunay na Yona sa ibang katauhan kaya kailangan niyang maging maingat sa pagtukoy ng tunay na kanyang mate.
Hindi nila magagamit ang kanilang pagiging wolf doon. Binigyan sila ng kakayahan ng bruha upang makapagsalita ng lengwahe ng mga banyaga at maintindihan ang mga ito. Ang huling bilin pa ng bruha ay kailangan niyang mapatay si Yona bago lisanin ang lugar kasama si Angel. Upang tuluyang maglaho ang sumpa at makapamuhay ng walang hanggan kasama ang babaeng minamahal.
Bawat madaanang tao sa airport ng tatlo ay napapalingon sa kanila. Nasa lugar ng Hongkong sila ng mga oras na iyon. Halatang naglalaway ang mga babaeng napasunod ang tingin sa kanila dahil sa angking kakisigan at magagandang lalaki. Ang mabasa naman sa mga mata ng mga lalaki ay ingit at inis dahil nasa kanila ang atensyon ng mga kababaihan. May sumalubong pa sa kanila na ilang babae at nagpakuha ng picture kasama sila dahil napagkamalan pa na isa sila sa celebrity na kabilang sa exo group.
MATYAGANG nakatayo si Basya sa tapat ng isang malaking bahay, nag-aabang nang paglabas ni Lexter na siyang may-ari ng bahay. Hindi tanaw ang tao at paligid ng naturang bahay mula sa loob dahil mataas ang pader at gate. Agad siyang tumuwid ng tayo nang bumukas ang malaking gate at lumabas ang isang magarang sasakyan.
"Ano po ang ginagawa mo rito, Yaya?" Nanlalaki ang mga mata ni Lexter nang makita ang matanda. Mabuti na lang at hindi niya kasama si Margaret nang mga oras na iyon.
"Kailangan natin mag-usap, Hijo." Seryosong sagot ng matanda sa dati niyang alaga.
"Pagbuksan mo siya ng pinto at pasakayin!" utos ni Lexter sa kanyang driver.
Mabilis na tumalima si Lola Basya at pumasok sa loob ng magarang sasakyan.
"Saan po tayo, Sir?" tanong ng driver kay Lexter bago muling pinaandar ang sasakyan.
"Ihatid mo muna kami sa isang kainan, walang dapat makakaalam nito lalo na ang iyong Mam Margaret, maliwanag?" utos nito sa driver.
Tumango lamang ang driver at pinagpatuloy ang pagmamaneho.
"Bakit po kayo biglang nagpakita sa akin? Hindi po ba sapat ang binibigay kong sustento sa kanya?" nag-aalalang tanong ni Lexter kay Basya nang makaupo na sila sa loob ng restaurant.
"Hindi iyan ang ipinunta ko rito, higit ka niyang kailangan kaysa materyal na bagay." Sansala ng matanda dito. Lingid sa kaalaman nito ay ipinapasok niya sa bank account ni Chelo ang binibigay nitong pera. Ayaw niyang masanay ang dalaga sa magarang kagamitan.
"Pero, yaya.." Mangatwiran pa sana si Lexter ngunit pinutol iyon ng matanda. Malaki ang respito niya dito at ginagalang ang opinyon nito lalo na ang tungkol sa kaniyang anak na nasa pangangalaga nito.
"Lexter! Hindi ka ba naaawa sa anak mo? Hahayaan mo na lang ba na lumaki siya sa kabundukan? Babae ang anak mo at matanda na rin ako, ramdam ko na hindi ko na siya kayang prorektahan at alagaan sa mga susunod pang taon." Putol ni Basya sa iba pang sasabihin sana ni Lexter.
"Ang lakas niyo pa po, Yaya upang sabihin ang bagay na iyan. Ano po talaga ang dahilan at gusto mo siyang ibigay na sa akin ngayon?" Kunot-noo na tanong ni Lexter dito.
Dati-rati naman ay tila ang matanda pa ang nagtatago sa kanyang anak mula sa mga kamag anak niya upang hindi masaktan or madamay sa galit ng kanyang asawa ngayon. Kaya ganoon na lang ang pagtataka niya sa gusto nitong mangyari ngayon.
Anak niya si Chelo sa katulong nila dati na tunay niyang mahal. Palihim ang kanilang relasyon dahil alam niya na hindi sasang-ayon ang kanyang mga magulang. Ipinagkasundo siya sa anak ng mga kaibigan nito na mayaman din at iyon ay si Margaret. Kahit ikinasal na siya ay hindi siya iniwan ni Beatrice hanggang sa nagbunga ang kanilang pagmamahalan at natuklasan ng kanyang asawa. Sa kasamaang palad ay sabay pa na nabuntis ang dalawa at nagluwal ng batang babae. Nalungkot si Lexter sa huling alaala ng babaeng minamahal. Nanganak ito na wala siya sa tabi nito hanggang sa binawian ng buhay.
Naalala ni Lexter ang araw na dinala ang anak sa kanilang tahanan. Nagwawala sa galit si Margaret nang makita ang sanggol. Maging ang kanyang mga magulang ay nagalit din sa kanya at ayaw tanggapin ang bata sa tahanan nila.
"Hinding-hindi ko matatanggap ang bastarda mong anak na iyan!" ngawala si Beatrice at halos um-echo na ang boses nito sa apat na sulok ng kanilang bahay.
"Anak ko siya, sa ayaw at sa gusto ninyo ay titira siya sa pamamahay ko! Kung hindi niyo siya tatanggapin ay ako ang aalis kasama siya at mamuhay ng malayo sa inyo!" diterminadong pahayag ni Lexter at gagawin niya iyon kung patuloy na itaboy ng mga ito ang anak niya kay Beatrice.
Natakot ang asawa na iwan niya ang mga ito kaya napilitan ito na kupkupin ang bata. Ngunit ayon sa kanyang mabait na yaya na si Basya ay pinagmamalupitan ito ng kanyang asawa kapag wala siya. Kung kaya nagpasya sila pareho ng kanyang yaya na ilayo ang bata sa kanyang pamilya kasama ito.
"Panahon na upang panindigan mo at ipaglaban ang karapatan ng bata na bunga ng inyong tunay na pagmamahalan!" wika ni Basya na nagpabalik sa kasalukuyan ng isip ni Lexter.
"Kamusta na po siya?" Malungkot na tanong ni Lexter. Halos sampung taon na ring hindi niya nakikita ang anak dahil nasasaktang lamang siya tuwing nakikita ito. Naalala niya ang ina nito dahil nakuha nito ang nangungusap nitong mga mata.
Noong una ay sobrang nangungulila siya sa anak hanggang kalaunan ay nasanay na rin siya. Napunan ng isa pa niyang anak kay Margarita ang pagiging ama niya. Mabait na bata si Angelica at alam nitong may kapatid siya ngunit ayaw ng ina nito na ipaakilala dito ang kapatid.
"Alagaan mo sana siya at huwag hayaan na saktan ng mga tao na nasa inyong paligid." Bilin ni Basya kay Lexter bago umalis.
Magdadalawang isip pa rin si Lexter kung sundin ang gusto ni Basya na siyang tumatayong ikalawang pamilya nila ni chelo. Nag-aalala lamang siya sa anak lalo na at maninibago ito sa buhay na kinalakhan nito.
Kailangan ni Aleng Basya gawin ito upang masanay ang dalaga na tumayo sa sariling paa nito at lumaban. Ramdam niyang malapit na ang nakatakdang araw na pagkikita ng tatlong pusong may busilak at itim. Hindi pa niya matukoy ang bagong katauhan ng isa pang pusong ligaw. Hindi siya maaring makialam sa naka tadhana na pagkikita ng tatlong magmahal at nagmamahalam dahil iyon ang maging katapusan niya kung sakali man. Pagod na siya sa pagiging tao, iyon ang parusa ng mas mataas sa kanya sa langit nang makialam siya  sa tadhana noon.
Mahabang panahon din ang ginugol ni Basya sa paghahanap ng tao kung saan magmumula ang busilak na puso mula sa normal na tao. Kay Lexter nga niya nakikita ang senyalis noong nakatira pa ang mga ito sa Spain. Nang lumipat ang mga ito sa Pilipinas ay sinundan niya at pumasok bilang katulong sa pamilya De Guzman.
"Lola, saan ka po galing?" Masayang sinalubong ni Chelo ang abuela nang makita ito sa kanilang bakuran.
"Pinuntahan ko ang iyong ama." Maiksing sagot ng matanda.
Biglang nalungkot ang dalaga sa narinig, kilala niya ang ama at nagtatampo siya dito dahil hindi na siya dinalaw mula nang lumipat sa sila sa budok. Halos nakalimutan na nga niya na may ama pa pala siya.
"Huwag kang magtanin ng galit sa iyong ama, apo! Inilayo ka lamang niya upang hindi ka masaktan ng mga taong may ayaw sa iyo." Pang-aalo ng matanda nang mapansin ang lungkot sa mga mata ng dalaga.
"Bakit niyo po siya pinuntahan?" pilit na ngiti ang sumilay sa kaniyang labi upang hindi na mag-alala ang matanda.
"Apo, kailangan mo ng manirahan sa lungsod bago pa mahuli ang lahat." Hinawakan nito ang palad ni Chelo at pinisil iyon.
"Ano po ang ibig niyong sabihin, Lola?" naguguluhang tanong ng dalaga.
"Hindi ako pwedeng makialam, sa iyong pag-alis sa aking poder ay kailangan mong maging matatag at matapang na harapin ang mga pagsubok sa iyong buhay. Kailangan mong malampasan ang lahat upang muli kayong magsama!" mahabang paliwag ni Basya sa tinuturing na apo. Alam niyang hindi pa rin nito naiintindihan ang mga matalinhaga niyang salitang binigkas.
"Hindi po kayo sasama?" nasa himig ni Chelo ang pagtutol sa gustong mangyari ng abuela.
"Huwag mo akong alalahanin, kailangan ko na ring umuwi sa aking pamilya. Pakakatandaan mo lang ang mga bilin at kwento ko sa iyo. Isabuhay mo kapag nakita mo na siya. Alam ko na hindi maging madali sa inyo lalo na sa iyo ang maging buhay kapag nagkita na kayo. Muling susubukin ng tadhana ang inyong pagmamahalan kung kaya huwag ka basta sumuko!" mahigpit na bilin niya sa dalaga na mukha pa ring nangangapa sa mga sinasabi niya.
Alam ni Chelo na hindi siya ang tunay nitong apo. Wala siyang inilihim tungkol sa tunay na ama at pamilya nito. Wala pa itong isip noong inako niya ang pagpalaki dito.
Kahit walang naintindihan si Chelo sa mahabang litanya ng abuela ay tumango siya dito.
"Pero Lola ayaw ko pong sumama kay Papa kung hindi kayo kasama!" Tumatangis na wika ni Chelo at niyakap ang matanda.
"Huwag matigas ang ulo! Pumasok ka na sa loob at ligpitin ang iyong mga damit. Bukas pagkatapos ng iyong exam ay susunduin ka niya." Pinatigas na rin ni Basya ang puso upang hindi na ipilit ng dalaga ang gusto nito.
Awa ang naramdaman ni Leo habang pinamamasdan ang kaibigan na umiiyak. Inilagay nito ang mga damit sa bag. Ngayon lang din niya natuklasan na anak pala ito ng pinaka mayaman na pamilya sa lungsod nila.
"Huwag ka ng malungkot, sasamahan kita at ako ang maging tagapagtanggol mo sa mang-aapi sa iyo roon." Pang-aalo ni Leo dito at niyakap ang kaibigan. Nagpasya na rin siya na samahan ang dalaga kung kinakailangan. Kahit pumasok pa siya na hardenero sa mansyon ay gagawin niya upang kahit papaano ay may kakampi doon ang dalaga. Kilala ang pamilya De Guzman na mapagmataas at masama ang ugali. Wish lang ng bakla ay totoo ang naririnig na chismis na mabait ang kapatid ni Chelo at matulungin sa kapos-palad.