Kumatok ako sa pintuan ng Principal's Office.
"Come in." anang pamilyar na boses na kahit ikaw man siguro'y hindi mo nanaising pakinggan maya't maya.
Pinakalma ko muna ang sarili ko bago ko pinihit ang door knob.
"Pinapatawag niyo raw po ako?" nakangiting tanong ko.
"Yes. Bakasyon ngayon ng mga janitor natin."
Alangan ang ngiti ko at tumingin ng may pagtatanong ang mukha. "And, ma'am?" Lumapit sa akin si Aiya at may hawak itong walis tambo at dus pan. Pinagmasdan ko lamang siya ng iniaabot niya sa akin mga hawak nito.
"Oh, anong gagawin ko d'yan?" mataray na tanong ko.
"Try mong kainin!" hindi rin naman nagpatalo itong Aiya na 'to at tinarayan rin ako. Kinuha niya ang kamay ko at inihawak iyon sa walis tambo at dust pan.
Tiningnan ko siya ng matalim. "Eh, kung sayo ko kaya ipakain 'to?" dinuro ko sa kanya ang walis at dust pan na hawak ko.
Nagrolled eyes lamang ito at pumunta sa likuran ng Principal at dinilaan ako.
Napapikit ako sa inis. Hanggang dito ba naman ay hindi niya ako titigilan?
"Bakasyon ng isang linggo ang mga janitor natin. Bilang punishment mo ay ikaw ang papalit sa kanila. Isang linggo rin akong mawawala kaya't si Aiya muna ang titingin sa'yo kung ginagawa mo ba ng maayos ang punishment mo." tumayo ito at inayos ang mga gamit.
"Wait, what!?" tumingin ako sa Principal at nahinto naman ito sa pag-aayos ng gamit. "What's the problem?" tanong nito.
Problem!? Tinatanong mo ba ako kung anong problema!? Sa dinami-raming teacher dito ay bakit sa Aiya pa nito ako in-assign. Saka, bakit ba bumalik 'tong impakta na'to! Ano pa bang gusto niya?
"Nothing, ma'am. Have a safe trip." ngumiti ako at lumabas na ito sa office. Grabe itong pangalawang punishment ko, doble ang sakit ah. Sakit sa katawan maging sa puso. Nilapitan naman ako ni Aiya na ngayon ay ngiting aso.
"Anong nginingiti-ngiti mo?" taas na kilay kong tanong.
Pinagkrus nito ang mga braso at bigla-bigla'y sumeryoso ang mukha nito. "I pitty you." ngumisi pa ito ng nakakaloko. Nag-init ang punong tainga ko at akmang hihilahin na sana ang buhok nito nang magsalita siya. "Oh, I forgot. I'm her secretary.." itinuro nito ang desk ng Principal. "Kung ano man ang binabalak mong gawin ay gawin sa akin ay huwag mo nang ituloy. Teacher ka lang rito, sekretary ako. At isa pa, ay apo niya ako. Sino sa tingin mo ang magiging kawawa once na kantiin mo ako?" ngumisi ito. "At isa pa ay mas matanda ako sa'yo. Matuto kang gumalang sa mas nakatatanda sa'yo."
Binawi ko ang kamay kong hahablot sana sa buhok nito. Dahan dahan itong humarap sa akin at pinagkrus ang mga braso.
"Pasensya ka na lang, pero ang mga taong ginagalang ko ay 'yong totoong tao. Bakit, tao ka ba? At ikaw? Ikaw rerespetuhin ko? Hindi ba't magkalevel na tayo ngayon? Deserve mo bang respetuhin? I don't think so.." mataray na sagot ko.
Matapos mo akong pahirapan 7 years ago, ay hinihingan mo ako ng respeto? Huh! Manigas ka! Kinuha mo na nga ang lahat sa akin. Pati ba naman ang rights ko na gawin na ang lahat ng gusto ko ngayong nasa iisang antas na lamang tayo? Masyado kang selfish.
"Huwag kang umastang nasa ibaba pa rin ako, tandaan mo.. hindi na ako ang dating kinakaya-kayanan niyo lang. Hindi na ako ang dating estudyante niyo na inosente, kung noon ay nakakaya niyo akong paikutin, pwes ngayon ay hindi na."
Lumakad ako papuntang pintuan para sana lumabas na. Hindi pa handa ang puso kong muling pag-usapan ang nakaraan. Natatakot ako na baka sa susunod naming engkwentro ay lumabas ang tunay na nararamdaman ko. Natatakot ako na baka mahalata nila kung gaano ako nasaktan at isipin nilang hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakamove-on at bitter pa rin sa kanila.
Nagsalita ito ng mahina. Hindi ito sobrang hina, sapat lamang ito para marinig ko.
"Wala kang alam..." huling sinabi nito bago ako tuluyang lumabas ng office.
Itutuloy...