Hindi pa man nakararating si Erin sa harap ng bahay ni Muel, may pamilyar na babaeng humarang sa kanyang daan.
“Excuse me, kaibigan mo si Muel hindi ba?” tanong nito. Kumunot lamang ang noo ni Erin at inalala kung sino ang babaeng nasa harap niya ngayon. Lumiwanag ang mukha niya dahil napagtanto niyang nanay pala ito ni Muel.
“Opo. Galing po ba kayo sa bahay kanina? Magsasabay po sana kami na pumasok ngayon,” magalang na saad pa ni Erin.
“Hindi na, busy kasi ako eh. Pero pwede bang ipabigay mo na lang ito kay Muel? Huwag mo sabihin na sa akin galing, baka kasi hindi niya ito kainin.” Ibinigay kaagad ng nanay ni Muel ang lunch box kay Erin.
“Opo, walang problema. Pero hindi po ba kayo magpapakita muna sa kanya?” tanong pa ni Erin. Umiling lang ang nanay ni Muel. “Aasahan kong makakarating ‘yan sa kanya huh? Mag-ingat ka sa pagpasok.”
“Opo. Salamat po.” Sinundan lang ni Erin ng tingin ang papalayong ginang. Nagmamadali rin itong sumakay sa taxi.
Bumuntong-hininga si Erin at tiningnan ang hawak niyang lunch box. Lalong nadudurog ang puso niya sa sitwasyon ni Muel at ng sarili nitong mga magulang. Pero sino ba naman siya para panghimasukan ang damdamin ni Muel? Ni minsan, hindi na rin niya inuungkat pa ang mga narinig niya noon. Sapat na para sa kanya na makitang komportable si Muel sa nga bago nitong kamag-aral.
Nagpatuloy lang siya sa paglalakad patungo sa bahay ni Muel. Nakasalubong niya agad ito. Himala dahil mas maaga ng kalahating minuto si Muel at hindi pa man din nakakarating sa tapat ng bahay nito si Erin, nakahanda na ito sa pagpasok.
“Bakit ang aga mo yata? Ikaw ba ang naka-assign sa cleaners ng room?” usisa ni Erin. Lihim siyang napapangiti tuwing pinapasadahan ng tingin si Muel lalo na't parang nadaragdagan pa ang kagwapuhan nito kapag lagi niya itong nakakasama.
“Magpapaturo ako kay Rex kung paano magitara,” pagtatapat ni Muel saka kinurba ang ngiti sa mga labi at nakaagaw atensyon agad ang lunch box na hawak ni Erin. “Para sa'kin ba ‘yan?”
Mabilis na tumango si Erin at iniabot agad ang lunch box kay Muel. “Oo, luto ni mama. Walang bayad ‘yan.”
“Thank you. Bakit ba laging nandyan ka agad kahit hindi kita kailanganin? Paano na lang ako kung wala ka? Huh?” May halong pambubuska ang mga salita ni Muel pero sincere siya sa bahaging iyon. Parang naging life saver niya si Erin simula nang makilala niya ito.
“Hindi mo ako nanay, nagkataon lang na may pagkain ako kaya kita dinalhan,” nakatawang tugon pa ni Erin.
Ilang saglit pa ay pumagitan na naman ang katahimikan habang sila ay naglalakad. Inulan ng maraming katanungan si Erin patungkol sa parents ni Muel. Unang-una, bakit kaya hindi nagpapakita ang nanay niya rito at parang hindi man lang siya dalawin ng kanyang tatay sa tinitirahan nito? Hindi niya ma-imagine ang buhay na mag-isa at kahit papaano'y namamangha siya dahil nama-manage ni Muel ang ganoong setup.
“Erin?”
Napalunok agad si Erin nang magsalita si Muel. Pansamantalang huminto muna ito sa paglalakad.
“Bakit? Ano ‘yon?” nakakunot-noong tanong naman ni Erin.
“Thank you sa lahat.” Lumapad ang ngiti ni Muel at inunahan sa paglalakad si Erin na nakatulala na lang dahil sa biglaan niyang pasasalamat.
“Dapat magpasalamat ka sa nanay mo,” bulong niya pa sa kanyang sarili.
****
Foundation day na sa Arevallo High. Kanya-kanyang paraan ang ginagawa ng mga estudyante para mag-enjoy sa event. Kasalukuyan namang nanonood si Erin ng nagpe-perform na banda sa kanilang school at hindi na niya alintana na nasa likod na pala si Muel na kunot-noong pinagmamasdan siya habang nakanganga sa panonood.
“Pasukan ng langaw ‘yan,” puna ni Muel at bahagyang tinapik sa balikat ang kaibigan. “Oh? Bakit naman nandito ka? Dapat kayo ni Cheska ang magkasama, ‘di ba?” tanong naman ni Erin.
“Hindi niya trip ang mga ganitong event,” pakli naman ni Muel saka nagpamulsa.
“Killjoy pala siya eh,” natatawang turan ni Erin.
“Ikaw huh? Huwag mo ngang sasabihan nang kung anu-ano si Cheska,” sikmat naman ni Muel.
“Patay na patay ka talaga doon. Sabagay, ang ganda niya kasi. Nakakainggit siya,” pahayag naman ni Erin bago siya umusog sa harap para mas makita ang pinanonood niyang banda dahil lahat ng audience ay puro nakatayo lamang. Sinundan pa rin pala siya ni Muel. “Gusto mo sila?” biglang tanong naman ng binata.
“Yung bokalista nila, medyo cute. Sana makapangasawa ako ng tulad niya. Magaling siya magitara at mahilig din siya sa rock music,” pakli naman ni Erin.
“Papakasal ka sa isang tao dahil lang pareho kayo ng gustong music?” Nakangiwi si Muel habang nagtatanong.
“Oo naman. Bakit hindi? Para kapag nasa bahay lang kami, hindi kami mag-aaway kung ano ang dapat naming pakinggan kasi pareho lang kami ng gusto,” katwiran pa ni Erin. Ilang saglit pa ay pumalakpak din siya dahil katatapos lang mag-perform ng banda. “Sana next time pwede mag-slam-an dito kapag may bandang guest!” tili niya.
“Slam-an? As in slam? Parang basketball?” tanong naman ni Muel na ikinukubli lang ang ngiti. Medyo weird si Erin, ang ugali niya napakalayo sa tipikal na babae. Minsan taklesa, minsan tahimik, minsan walang alam at minsan pabibo. She's unpredictable but her energy was consistent. She's a total opposite of Cheska.
“Hindi. Magkaiba yun, ganito ang slam na ttinutukoy ko.” Binangga ni Erin ang sarili niya kay Muel at napaatras ito, buti na lang at hindi sila natumba dahil nakakahiya sa maraming tao.
Kumunot ang noo ni Muel at nagsalubong pa ang kilay. “Masakit ‘yon at delikado pa. What if nasa crowded ka, I mean mas crowded pa rito tapos magbanggaan lang kayo ng katawan, parang magulo.”
“Gano'n talaga, pero masaya naman,” wika pa ni Erin.
Dahil tapos na ang performance ng banda, hinanap naman niya si Neriza ngunit kasama pala nito ang mga dating kaklase kaya hindi na niya ito inabala pa. “Gano'n pa rin pala, ikaw lang ang makakasama ko rito,” malungkot na pakli niya saka sinulyapan si Muel.
“Ayaw mo ba?” tanong naman ni Muel. “Di naman. Wala ka bang ibang naging kaibigan sa dati mong section? Saka nasaan yung iba nating classmates na kasundo mo na?”
“Hindi ko sila mahanap. Baka may iba na rin silang kasama. Kaya no choice ako, ikaw na lang ang sasamahan ko,” paglilinaw naman ni Muel.
“Okay, saan mo gustong booth? Mayroon ding karaoke booth dito kaso baka maraming nakapila maghihintay pa tayo. Or uuwi na lang ako, banda lang naman ang pinunta ko rito tapos may mga kasama na si Neriza.” Napanguso lang si Erin at ipinaling na naman niya ang tingin kay Muel. Nakasimangot ito sa kanya.
“Anong nangyari sa'yo?” tanong pa ni Erin.
“Uuwi na lang ako. Ayaw mo naman akong kasama.” Bahagyang nasaktan si Muel habang sinasabi iyon. Pero naiintindihan naman niya si Erin, siguro ay alangan pa rin ito sa pakikipagkaibigan sa kanya dahil sa laki na rin ng pagkakaiba nila ng personality at ang pagkakaiba nila ng kasarian.
“Uwi na lang tayo, kamo.” Natatawa si Erin dahil parang nagtatampo nga si Muel. Hindi niya maipaliwanag ang pagdiriwang ng puso niya kapag naiisip na gusto nga talagang makipagkaibigan ni Muel sa tulad niya. Napakabilis din kasi ng pangyayari, hindi niya akalaing magiging close friends agad sila dahil lang sa wrong package.
Palabas na sila sa campus nang bigla naman silang harangin ng dalawang estudyanteng mukhang tagabantay ng booth sa event. “Ay, bakit po?” tanong ni Erin. Napansin niyang may hawak fake handcuff ang isa sa mga humarang sa kanilang daanan.
“Ni-register kayo ng kaibigan ninyo sa marriage booth, ” paliwanag naman ng isa.
“Huh?” sabay na bulalas nina Erin at Muel.