Pumunta ako sa bahay ni kuya Alex dahil may pinadala sakin si papa para kay kuya.
"Hindi ko alam kung bakit ako pa pinapupunta ni papa, alam naman niyang gigil na gigil samin ni mama yung nanay ni kuya Alex! Nakakalokang buhay talaga ito! Hindi ko na alam kung saan ako lulugar, kung 'di ako susunod kay papa mapagalitan naman ako ni papa panigurado. Ano ba iyan!" Naiirita kong sambit habang naglalakad patungo sa bahay nila kuya Alex. 
"Ano ba iyan ito nanaman itong mga kapitbahay nilang grabe makatingin, ngayon lang ba sila nakakita ng magandang babaeng tulad ko? Jusko assuming ka nanaman, Clair!" Natatawang sambit ko, lalo naman akong pinagtinginan ng mga rich kids na tao sa lugar nila. Malapit na ako makarating sa bahay nila kuya ng harangin ako ng mga guard.
"Miss, bawal outsiders dito!" Sambit ng mayabang na guard na lagi kong nakaka-engkwentro.
"Hala! Grabe ka naman kuya, pang-ilang beses na akong nagagawi sa bahay nila kuya Alex Dee. Tapos hanggang ngayon hindi niyo pa din ako kilala!" Sambit ko sa matandang guard at sa isang mayabang na guard.
"Bakit may appointment ka ba kay Mr. Dee, nasaan katunayan na magkakilala kayo?" Sambit nito na para bang hindi siya kapani-paniwala sa mga sinasabi niya.
Sinipat ko ang kaniyang pambisig kong relos at nag-isip kung paano lulusutan ang mga taong ito na hindi man lang marunong makaalala. Alam ko naman maraming tao sa village na iyon, pero malimit naman na ko kung magpunta dito upang dalhan si kuya ng kung anu-ano galing kay papa.
"Manong guard, kung gusto niyo tawagan niyo nalang ulit si kuya para malaman ninyo kung talagang kamag-anak niya ako o hindi. Nakakaloka kayo, bakit ganiyan trato niyo sa akin!" Sambit ko sa mga ito, pero ni hindi man lang sila natinag sa sinambit ko. Sinubukan kong lumusot sa mga ito pero dahil lagi ko na itong ginagawa agad naman nila akong nahuhuli, ewan ko kung anong naiisipan ng mga ito bakit hindi man lang nila ako maalala.
Ang ending bumalik nalang ako pauwe sa bahay, nakita ako ni Glenny at agad naman itong lumapit sa akin.
"Anong nangyari saiyo bakit nakasimangot ka?" Usisa ni Glenny sa akin, kumain ito ng maliliit na patatas na na-bake nito kanina. Kumuha ako ng isang piraso at kinain iyon.
"Glenny, puwede mo bang tawagan si kuya. May pinapadala kasi sa akin si papa hindi ko nadala dahil sa mga ulyaning guard ng village nila. Ang sasama ng ugali, hindi ba kapani-paniwala na magkapatid kami. Ganoon ba ako ka-panget para hindi nila paniwalaan? Nakakasama ng loob, bakit ganiyan sila. Madalas naman akong pumunta doon pero madalas din nila ipamukha sa akin na hindi ako nararapat sa lugar na iyon!" Umiiyak kong pahayag kay Glenny, hindi ko intensiyong bumaha ng luha dito pero hindi ko napigilan yung bugso ng damdamin ko.
"Pakiramdam ko ng sandaling iyon aping-api ako dahil sa nangyayari. Ito kasi si papa panay pa utos sa akin, alam naman niyang galit na galit sa amin ni mama yung nanay ni kuya Alex tapos panay pa ang padala niya ng kung anu-ano doon, nakakaiyak wala pa naman akong phone!" Inis na inis kong maktol.
"Edi bumili ka!" Sambit ni Glenny sa akin.
"Wala naman akong savings!" Inis kong sambit.
"Edi mag-ipon ka, o 'di naman kaya patayain mo sa raffle lahat ng kakilala natin mag-raffle tayo dito ng strawberry jam." Sambit ni Glenny sa akin, nabuhayan naman ako ng loob dahil sa sinabi niya.
"Oo nga 'no." Masigla kong sambit kay Glenny.
"Game ka?" sambit ni Glenny sa akin.
"Oo," sambit ko naman.
"Teka, hindi mo ba muna tatawagan kuya mo? Para malaman niya kung anong nangyari." Sambit ni Glenny sa akin, sabay subo ng kinakain nitong bake potato.
"Ewan ko ba diyan sa kuya mo! Ang yaman-yaman naman nila pero bakit 'di ka man lang mapamahagian kahit yung pinaglumaan nalang niya na phone!" Pang-uurirat ni Glenny sa akin, mismong ito hindi natutuwa sa inaasal ni kuya at ng mommy nito. Well, hindi ko rin naman masisi dahil ganoon naman talaga siguro ang dapat nilang madama sa amin ni mama.
"Hayaan mo na Glenny, hindi naman natin masisisi kung ganoon ang maging trato sa akin ng mommy ni kuya Alex at sigurado akong sumusunod lang naman ni kuya Alex yung gusto ng mommy niya. Hindi ako dapat magdamdam." Sambit ko kay Glenny at kumuha ulit ako ng bake potato.
Dahil sa pagmumuni-muni ko hindi ko napansin naglalive na pala si Glenny. Isang lalake ang nagsalita kaya napatingin ako sa kung saan iyon galing.
"Glenny, I like your cousin." Sambit nito sa screen. Nakaramdam ako ng hiya dahil hindi man lang ako nakapag-ayos.
"Glenny, ano ba hindi man lang ako nagkaayos bakit sa akin mo itinutok!" Mahinang sambit ko kay Glenny.
"I like you, even if you're not prepared to be sight on cam." He said. Gulat na gulat akong tumingin kay Glenny habang si Glenny ay pangisi-ngisi lang.
"He's name is Ellis Carter, man from London! He was looking for a perfect Filipina wife for her." Sambit ni Glenny sa akin.
"Yes!" Sambit naman ni Ellis habang ang tingin sa akin parang hindi na maalis.
"Paano mo nakilala iyan, Glenny?" Tanong ko kay Glenny pero mahina lang boses ko dahil ayoko iparinig dito, baka mamaya nakakaintindi pala ito ng Tagalog. Ngumiti naman si Glenny at inakbayan ako.
"Mr. Carter, can you please tell me again how did you found out about Clair." Sambit ni Glenny sa lalakeng kausap nito sa screen ng phone.
"I saw your live, Glenny! And I just saw your cousin named Clair introducing herself and giving a short good message to everyone. I really like her, she catch my attention easily!" Ellis Carter said. Medyo nagdududa ko dahil masyadong mabilis ang datingan ng lalakeng ito. Ayoko ng ganito, gusto ko slow lang hindi minamadali ang mga bagay tulad nito.
"Okay!" Sambit ko sabay takbo. Hindi ko alam kung bakit ko iyon ginawa, pero parang kinilig din ako ng sandaling iyon dahil ang guwapo niya. Take note, dream place ko yung homeland ni Ellis.
--End of Chapter 3--