July 2, 2008
7:51 p.m
Dear Diary,
Pinilit kong baliwalain ang nakita ko kahapon pero hindi ko pala kaya. Sa t'wing nakikita ko si Clay o di kaya'y si Cristy ay agad na bumabalik sa alaala ko ang lahat---ang nginitian at titigan nila sa isa't-isa nang hapon na iyon ay sad'yang kakaiba. Oo, nasaktan ako. Normal lang naman siguro ito, 'di ba? Buong araw kong iniwasan si Clay, maging si Marky ay ganoon rin ang ginawa. Nahirapan pa ako kanina kasi panay ang pangungulit ni Clay sa akin at ang puso ko naman ay mas'yadong marupok, nasaktan na nga kahapon tapos kunting kulit lang ay bibigay na pero hindi ko iyon hinayaan na mangyari.
No'ng lunch break na, hindi sumabay sa 'min si Marky. Hindi na ako nagtaka pa dahil alam ko na ang rason niya. Kaya lang hindi ko inaasahan na sasabay sa amin si Cristy at tumabi pa talaga kay Clay! Alam kong mali pero hindi ko maiwasang makaramdam ng karagdagang pagka suklam sa kan'ya. Nagkakaroon na naman ako ng panibagong rason para iwasan ulit si Clay. Ang pinagtataka ko lang, nasaktan na ako't lahat pero bakit crush ko pa rin siya?
Crissa
~~~
July 16, 2008
3:38 p.m
Dear Diary,
Maaga kaming pinauwi ngayon dahil sa papasok na bagyo sa bansa. Hindi pa sure kung may pasok ba bukas o sa susunod pang araw. Masama na ba akong tao 'pag sinabi kong masaya ako at nagpapasalamat dahil may bagyo? Sa ganoon kasing rason maiiwasan ko na naman si Clay. Halos dalawang linggo ko na rin siyang iniiwasan pero parang mas lalong lumalala 'yong nararamdaman ko para sa kan'ya. Pakiramdam ko, konting kembot nalang mahuhulog na ako sa kan'ya.
***
"GOODBYE CLASS! GO HOME SAFELY,"
Matapos ang ilang paalala ni Gng. Asuncion ay agad na niya kaming di-nis-miss. Maagang sinuspende ang klase rito sa buong Luzon dahil sa papasok na bagyo rito sa bansa at ngayon palang ay nagsisimula ng umulan ng malakas.
Marami sa kaklase namin ang nalungkot dahil may posibilidad na sa lunes na ulit kami makakabalik sa paaralan. Tatagal kasi ng apat na araw ang bagyo.
"Text-text nalang tayo, ah?" sabi ni Jenny sa 'kin nang inaayos na namin ang aming mga gamit.
"Oo naman,"
Hindi ko rin naman maiwasang makaramdam ng lungkot dahil ito na nga lang ang huling taon na magkakasama kami saka pa e-eksena ang panirang bagyo na 'to. Nang matapos ko nang maisilid lahat ng gamit sa loob ng bag ko ay inaya ko ng lumabas si Jenny.
Naabutan namin sa labas si Clay na halatang may hinihintay. Sino naman kaya? Wala naman ng natira sa loob ng classroom dahil kaming dalawa nalang ni Jenny ang naiwan doon kanina.
"Uy, mukhang hinihintay ka yata! Ikaw kasi, may pa iwas-iwas ka pang nalalaman," nang aasar na bulong ni Jenny kaya agad ko siyang nabatukan.
Ayoko nang umasa! Iyong inakala ko na sa 'kin lang siya bumabanat, hindi pala. Tsaka, baka naman kapatid ko ang hinihintay niya? Mukha namang nagkamabutihan na sila. Paki ko ba?
Hinila ko nalang si Jenny at napagdesisyunang huwag nalang pansinin si Clay dahil 'yon naman talaga ang main goal ko sa buhay na ito. Ano raw? Pero bago pa man kami nakalayo ay napalingon na siya sa amin.
"Crissa, sandali!" tawag niya pero hinila ko nalang ulit papalayo si Jenny. Tumatakbo na kami ngayon palabas ng gate ni hindi na namin nagamit ang dala naming payong.
"Alam mo, mas'yado ka nang halata sa ginagawa mo!" sabi ni Jenny habang isinasangga sa ulo ang kan'yang bag.
Gusto ko naman talagang manatili roon at kausapin siya kaso nadala ako sa malakas na pagtibok ng puso ko kaya nataranta rin ako nang makita siyang tumakbo palapit sa 'min. Ano bang nangyayari sa 'kin?
Nakarating ako sa amin nang basang-basa. Ilang beses nga akong namura ni Jenny kanina dahil paniguradong pagagalitan raw siya ng Mama niya 'pag nalaman nitong nabasa halos lahat ng kan'yang k'waderno. Naroon na rin si Cristy. Ilang araw ko na rin siyang hindi kinakausap ng maayos. Tamang ngiti at tango lang ang ibinibigay ko sa kan'ya sa tuwing kinakausap niya ako.
"Bilisan mo na riyan Crissa at magbihis ka na! May pupuntahan tayo," sabi ni Mama matapos kong magmano sa kan'ya. Ni hindi na rin pinuna kung bakit basang-basa ako.
Kakarating ko lang, aalis na naman ulit? Saka ko lang napansin na nakabihis panglakad na silang dalawa ni Cristy. Sa'n ba kami pupunta? At ngayong may bagyo pa talaga? Nagmamadali nalang akong nagtungo sa aking silid at nagbihis saka walang sabi-sabi na sumama kina Mama palabas. Maingat ang ginawang pagmamaneho ni Mama dahil nga madulas ang daan. Si Cristy naman ay panay kalikot lang sa kan'yang cellphone tapos biglang ngingiti na parang ewan.
"Ang gwapo mo talaga!" palihim na tili niya habang nakatutok pa rin sa cellphone.
"Sino Cristy?" pareho kaming gulat na napatingin kay Mama mula sa driver's seat. Parehong hindi inaasahan na narinig niya pala 'yon. "Kayo ba ay nagpapaligaw na?" tanong ulit ni Mama.
Pareho kaming hindi nakasagot. Hindi naman ako nagpapaligaw pero parang nakaka-guilty dahil nangako ako---kami kay Mama na kahit crush lang ay dapat magsabi pa rin kami sa kan'ya pero heto ako, naglilihim na.
"Mga anak, hindi ako katulad ng Papa niyo na pinagbabawalan kayong magpaligaw dahil sa edad niyong 'yan, hindi iyon maiiwasan. Pero sana kung meron man, alam niyo pareho na p'wede niyo iyong sabihin sa 'kin at ako na ang bahalang maglihim niyon sa Papa niyo. Ayoko lang na may itinatago kayo mula sa akin. Maglihim na kayo't lahat sa Papa niyo pero huwag lang sa akin. Alright?"
Iyan talaga ang isa sa mga nagustuhan ko kay Mama. Naghihigpit lang siya sa 'min kapag umuuwi si Papa galing abroad pero 'pag wala si Papa ay para niya lang kaming barkada kung ituring minsan pero siyempre may disiplina pa rin bilang isang ina.
"Opo," sabay naming tugon ni Cristy.
"Now, sino 'yong tinutukoy mo Cristy? Manliligaw mo ba iyon?" nakangiti na ngayong tanong ni Mama.
Napangiti naman si Cristy bago nagsalita, "Hindi po. Kaibigan lang, Ma. Hinahangaang kaibigan to be exact,"
"Crush mo?" si Mama.
"Parang ganoon na po. Hindi naman po kasi siya mahirap magustuhan at hangaan dahil bukod sa g'wapo at charming, mabait pa!" animo'y kinikilig pang aniya.
"Maaari ko bang malaman ang kan'yang pangalan?"
"Clay po. Clay Villaclaros," agad akong napalingon kay Cristy nang sabihin niya iyon. "Sobrang saya ko nga po dahil magka-text kami ngayon,"
"May number ka ni Clay?!" hindi ko na napigilan ang sariling ibulalas iyon.
Gulat naman akong tiningnan ni Mama sa rearview mirror. "Kilala mo ang Clay na tinutukoy niya, Crissa?"
"O-Opo. Kaklase ko siya,"
"Pero kung sakaling ligawan niya ako Ma, papayag po ba kayo?" halos mabulunan ako kahit wala naman akong kinakain.
"Kung totoo ngang mabait siya, aba bakit naman hindi? Pero kailangan ko muna siyang makilala para personal na makilatis!"
"Don't worry, Ma. Ipapakilala ko siya sa 'yo pag nagkaroon ako ng pagkakataon pero dapat secret lang natin 'yon kay Papa," tumatawang sabi ni Cristy na sinabayan pa ni Mama at kumindat pa.
Crush ng kapatid ko ang crush ko. Boto na si Mama kay Clay para kay Cristy. Mukhang wala na akong pag-asa. Saklap! Teka nga, matagal na ba silang magka-text ni Clay? Paki ko na naman ba?
Nang iparada na ni Mama ang sasakyan sa parking lot ng isang Mall ay walang gana akong lumabas mula roon. Ewan, nakakawala talaga sa mood 'yong mga pinag-usapan nila kanina tungkol kay Clay.
"Bakit po tayo andito sa Mall?" tanong ko kay Mama nang makapasok na kami sa loob.
"Mamimili lang tayo ng mga pagkain na good for four days dahil bukas o sa makalawa hindi na tayo makakalabas pa dahil sa bagyo," tugon niya saka hinila na kami ni Cristy papunta sa grocery area.
Kan'ya-kan'ya kaming lapag ng mga kakailanganin sa push cart na tulak-tulak ni Mama. Nasa may meat section na kami ng magpaalam ako kay Mama na mag-c-c.r lang muna ako. Kaagad namang tumango si Mama kaya tumalikod na ako pero hindi ko naman inaasahan na makikita ko ang taong kanina lang ay aking tinakbuhan at ilang linggo ko na rin iniwasan. Nakangiti siya ngayong naglalakad papunta sa akin at kasabay niyon ang pag-ugong ng isang kanta rito sa loob ng Mall.
~Sisilipin uulitin lang
Aawatin bibigay naman
Sana ay hindi na pinagtagpo
Ng ating Diyos
Tulungan mo ako
Sa tuwing siya ay nakikita
Ako'y nagwawala
Pagkat sa kan'yang mga ngiti
Ako'y sumusuko~
Teka? Bakit parang akma naman sa nararamdaman ko ang kanta na iyon?
"Sabi na nga ba't ikaw talaga 'yong nakita ko kanina!" masayang aniya nang nasa harap ko na siya habang may dala ring push cart na malapit nang mapuno.
Doon ko lang rin napansin na may kasama pala siya. Isang magandang babae na hindi nalalayo sa edad ni Mama.
Hala! Mama niya 'to? Bakit ang ganda? Napahawak naman ako sa mukha ko baka kasi may dumi. Nakakahiya naman. May kasama rin sila na isang bata na mukhang nasa anim na taong gulang pa lamang at may pagkakahawig ang mukha kay Clay. Oh, kapatid?
"Clay? Oh, hi!" biglang sulpot ni Cristy sa tabi ko kasama si Mama.
"Hi, Cristy!" nakangiting tugon naman ni Clay sa kan'ya. Edi sila na!
"Ikaw pala 'yong Clay na bukambibig nitong anak ko," lalong lumiwanag ang mukha ni Clay sa sinabing iyon ni Mama habang nasa 'kin ang tingin. Eh?
Nakita ko pa ang pag siko ni Cristy kay Mama dahil halatang nahihiya.
"Then, you must be Crissa?" biglang tanong naman no'ng Mama ni Clay sa akin na ikinatanga ko. Kilala niya ako?
"Y-Yes po,"
"My son talks a lot about you---"
"Ma!" saway ni Clay sa kan'yang Mama at parang nahihiya na tumingin sa 'kin.
Sa hindi malamang kadahilanan ay bigla akong napangiti. Napasulyap ako kay Cristy na ngayon ay madilim ang mukhang nakatingin sa 'kin na mas lalong ikinasaya ng budhi ko.
Matapos ang pormal na pagpapakilala ay saka palang ako nagpaalam na pupuntang c.r at doon ko ibinuhos lahat ng kilig na nararamdaman ko.
***
Waaaaahhhh! Kulang pa 'yan para e-describe 'yong kilig na sumakop sa katauhan ko ng mga oras na iyon. Posible kaya? Posible kayang may pag-asa pa itong nararamdaman ko para kay Clay?
Crissa
~~~
Song: Awit Para Sa Kanya by True Faith