"I know she's Juliette," I rolled my eyes after he introduced me that witch and evil woman. "She introduced herself," I added.
"I don't care," then he stood after tying my laces up. He gave me spare uniforms dahil sa nasira kong damit. Kasalanan 'to ng bruhildang iyon, e. "From now on, you and your friends will be the students here," nanlaki ang mga mata ko at tumayo. Pinilit kong mapantayan siya sa tangkad pero hindi hamak na mas matangkad talaga siya sa akin.
"Are you f*cking serious, Lewis man? I have my school, you ain't my father to enroll me in the shabby place. Aalis kami ng mga kaibigan ko ngayon alam na namin na buhay ka, so would you mind," I stopped for a moment to get my phone out of my pocket and turned it on dahil namatay 'to kanina dahil dead batt daw pero naniniwala akong may tira pa 'to. "Say 'I'm alive!'" sambit ko sa kaniya pero naka-poker face lang siya at saka umalis.
Now, I need to find my friends. I know that they're just walking around this campus. Kaya, naglakad na ako para hanapin sila.
Papunta na ako ng right wing nang makita ko si Tammy doon na nakatayo at mag-isa lang. She's looking for something sa floor. Napansin ko ang isang lalaking estudyante na may hawak na kutsilyo sa kamay niya at nakahanda na para isaksak kay Tammy kaya naman nagmadali kaagad ako.
"Tammy, watch out!" I shouted as I ran to her place.
I covered Tammy with my body when I was still staring at the man. He was about to stab me but I blocked his knife using my hand. Now, the blood is drooling over the place.
"What's wrong with you, nerd?" I prefer to call him a nerd because he's wearing glasses and weird clothes. "You almost killed us!"
Nagsimula na kaming palibutan ng mga estudyante dahil sa sigaw ko na um-echo sa buong floor. Nakatingin lang sila na tila ba hindi nag-aalala kay Tammy at sa akin.
Hindi ko sila pinansin kaya niyakap ko nang mahigpit si Tammy, hindi na iniinda ang hapdi ng sugat sa kamay ko. Nabahiran tuloy ng dugo iyong damit niya.
"Shush, Tammy. Don't cry," pagpapatahan ko nang marinig ko ang maliliit niyang hikbi. Napakamatatakutin ni Tammy kahit na adventurous siyang tao kaya palagi siyang nakadikit sa amin ni Janeth kapag lumalabas na ng school.
"Is your hand fine?" She whispered with tears in her eyes. She held it and I was surprised when she hugged me super tight after that. "I'm sorry, Elle," she muttered.
"Where's Janeth? We need to find her," I panicked. I held her shoulders kaya mas lalo pang nagkaroon ng dugo ang balikat niya.
"She's... She's in building B," napakunot ang noo ko dahil sa sagot niya.
"Building B?"
"Yeah, iyon iyong left wing building. Nakabisado namin kanina habang hinahanap ka," she explained kaya napatango na lang ako at hindi na nagtanong nang marami.
Saka na siguro ako dadaldal kapag nahanap na namin si Janeth. Sa ngayon, nanganganib ang buhay niya dahil baka siya naman ang target-in ng mga hunghang.
Kaaakyat lang namin sa hagdan nang makita ko si Janeth na papasok sa elevator kaya tumakbo na ako habang hila-hila pa rin si Tammy.
"Janeth!" My voice echoed as I yelled and good thing, she heard me.
"Ellie, thank God, you're here," hinayaan niya ang elevator na magsara nang mag-isa para puntahan ako. Ramdam ko ang kaluwagan ng paghinga sa boses niya. "Alam mo bang nilibot na namin 'to lahat-lahat pero hindi ka namin mahanap?" She asked. "Where have you been?"
"That Lewis man brought me to some room and spared me this uniform," I answered so they examined my body from head to toe.
"You mean... Lewis Yasay?" Tammy's voice filled with excitement. Tumango ako. "Can you lead my way papunta sa kaniya?"
"Hindi ko alam kung nasaan siya ngayon, after ng pag-uusap namin umalis na siya," sagot ko. "SSG president siya sa school na 'to kaya mataas ang katungkulan niya kaya siguro gan'on na lang din iyong kayabang."
"What the f*ck, Ellie‽ What happened to your hand?" Janeth's voice echoed as she held my hand.
"Oh f*ck, your hand. Sorry, I forgot," Tammy replied.
"Is there an infirmary here?" Janeth asked.
"I think nakita ko iyong infirmary sa front building, first floor," sagot ko kaya naglakad na kami paalis sa lugar na iyon.
"Sinaksak ka?" Bungad ng nurse sa amin pagkapasok kaya nagtinginan lang kaming tatlo. "Dito ka," aniya saka tinapik ang upuan sa harapan niya.
Tumayo siya para lumapit sa cabinet at pagbalik niya ay may dala na siyang mga gamit.
Napansin ko ang tatlong estudyante - isang babae at dalawang lalaki, nakahiga sila at tila walang malay.
"Ano pong nangyari sa kanila?" Naiintrigang tanong ko dahil puro sila duguan.
"Iyong isang babae, sinaksak din pero hindi gan'on kalalim, iyong isang lalaki, pinana at iyong isa ay nakipagsapakan," sagot niya nang hindi man lang ako tinatapunan ng tingin.
"Pana? Saan po nila nakuha iyon?" Tanong ko.
"Sa archery club," sagot niya saka kumuha ng betadine para ilagay sa kamay ko. "Bago kayo rito?" Hindi pa man kami nakasasagot at nagsalita na ulit siya. "Halata nga."
"Bakit po ganito dito? Puwedeng magdala ng deadly weapons? Students shouldn't be allowed to bring those kinds of things here, it's dangerous," satsat ko kaya napabuntong hininga na lang ang nurse.
"Lahat dito, puwede mong gawin. Walang pipigil sa 'yo, baka tulungan ka pa nga ng mga teacher," aniya kaya mas lalo akong naintriga sa mga sinasabi niya. "Kaya sa lugar na ito, hindi ka puwedeng magtiwala sa kahit kanino dahil ang taong pinagkakatiwalaan mo ang papatay sa 'yo," parang may kung anong umugong sa tainga ko pagsabi niya ng bagay na iyon.
Hindi dapat ako mag-alala sa mga kaibigan ko, pero sa sinabi ng nurse ay parang sinasabi ko na I must be careful, kahit na sila pa ang kasama ko.
"Hindi na po ba kami makalalabas dito, nurse?" Tanong ko pa. Nakatayo lang sila Tammy sa likuran ko, tahimik na nakikinig sa usapan namin ng nurse.
"Hindi ko, alam. Walang nakalalabas dito nang buhay unless, tutulungan ka niya," my brows furrowed as she said.
"Lewis?" Hindi siya umimik bagkusa ay tinuon lang niya ang pansin sa panggagamot sa akin.
"Pagtapos niyo rito, dumiretso na kayo ng admission office para makuha niyo na ang mga schedule niyo. Kapag nakita niya kayong palakad-lakad habang oras ng klase ay baka bigyan kayo ng warning," aniya saka tinapik ang kamay kong balot na balot ng bandage. "Lalo na ikaw."
Kinabahan ako sa sinabi niya. Bakit ako? E, hindi lang naman ako mag-isang pumasok dito, ah. Dinadamay pa ako sa kababuyan ng ugali nila.
Hindi namin sinunod ang sinabi ng nurse na pumunta sa admission office dahil mas iniisip naming may makukuha kaming information lalo na kung magpapagala-gala kami saka wala namang nakakatakot sa Lewis na iyon. Mukhang isang pitik lang ah babagsak na.
"Last name," narinig ko ang isang tinig ng lalaki sa hindi kalayuan kaya napatingin ako sa gawi nila at nakita ko ang isang lalaking may hawak na itim na notebook, malaki at makapal iyon at saka ang isang lalaki.
Namilog ang mga mata ko nang makikala kung sino ang isang lalaking nandoon.
"'di ba siya iyong sumaksak sa iyo, Elle?" Tammy whispered as she covered her mouth para hindi kami mapansin ng isang lalaki dahil mukha siyang istrikto at mukhang mataas din ang katungkulan sa paaralan.
"Lonzaga," umiiyak na sagot ng isang lalaki. "Please, patawarin mo 'ko! Napag-utusan lang talaga ako," pakiusap nito habang pilit na niyayakap ang mga hita ng lalaking may hawak na notebook.
"Then, would you please tell me kung sino nag-utos sa 'yo?" The man bent his back to hear what the man was going to say.
Tumingin sa gawi namin ang lalaki kaya kumabog nang malakas ang puso na para bang lalabas na ito sa katawan ko.
"Siya iyon," turo niya sa akin. Nilingon ko ang mga kaibigan ko para kumpirmahin kung ako nga ba ang tinutukoy ng lalaki. Tumakbo siya palapit sa akin at saka niyugyog ako habang hawak-hawak ang balikat ko. "Ikaw iyon, 'di ba? Sabi mo pa sa akin, magpanggap akong sasaksakin ko iyang babaeng iyan," turo niya kay Tammy. "Tapos kunwari ililigtas mo siya para luminis pangalan mo? Nangako ka sa akin na ilalabas mo 'ko sa impyernong 'to!" Sigaw niya kaya napatakip ako sa mukha ko at hinawakan siyang mariin sa kaniyang braso.
"Bago lang ako dito, anong sinasabi mo‽" Sigaw ko pabalik pero imbes na sagutin niya ako ay inismiran niya ako kaya lalo akong nainis. "Kaibigan ko 'to, nagkahiwa-hiwalay kami, ni hindi nga kita kilala, paano nangyaring uutusan kita, weirdo?"
Napatingin sa akin si Tammy habang hawak-hawak ang braso ko, unti-unti niya iyong pinipiga na para bang natatakot na.
"Last name?" Baling sa akin ng lalaking may hawak ng notebook kaya kaagad akong nag-panic para ipaglaban ang pangalan ko.
"No, I won't tell you. Sasabihin ko lang kapag ako talaga ang gumawa. Hindi ko naman talaga ginawa iyon, tignan niyo pa iyong mga CCTV dito, if there is. Ni hindi ko nga alam paano makalabas dito tapos sasabihin niyang pinangakuan ko siya? No way! Kung alam ko lang, kanina pa ako lumabas kasama mga kaibigan ko. Ako na nga napuruhan, ako pa lumabas na masama!"
"Ang dami mong sinasabi, last name lang tinatanong ko," tugon ng lalaking may hawak ng notebook. Sinarado niya ang bitbit niya at saka inilagay ang hawak na ballpen sa tainga. "Patunayan mo nga."
"Ano bang tawag mo sa sinabi ko kanina? Hindi pa ba iyong pagpapatunay? Bonak ng mga tao these days, nakakairita," reklamo ko habang nakakrus ang mga braso. "E, kung palabasin niyo na lang kasi kami 'di ba para wala nang gulo."
Tumaas ang gilid ng labi ng lalaking kaharap ko at saka hinawakan nang mariin ang panga ko kaya napapikit at kinunot ang noo ko.
"Ano ba‽ Kapag sinabi niyang hindi siya, hindi siya. Why don't you investigate that man's brain para malaman niyo kung anong pumasok sa kokote niyan at binalak niyang patayin ang kaibigan ko," paglaban ni Janeth habang pilit na inaalis ang kamay ng lalaki sa panga ko.
"Please kuya, maawa ka sa amin. We're not bad guys," Tammy in her little voice pleaded.
Sinipa ko ang pagkalalaki ng lalaking humawak sa akin at kinuha ang ballpen ko sa bulsa.
"Sabi ng nurse, allow kaming gawin lahat ng gusto namin kasama ang pagpatay. Makukulong ba ako kapag sinaksak kita gamit ang ballpen?" Kinakabahan ngunit tinry kong pakalmahin ang sarili ko para hindi niya mahalata.
"Why are you here?" Malamig na tono ng lalaki ang narinig ko sa hindi kalayuan kaya napalingon ako doon at nakita ko si Lewis kasama si Juliette sa likuran niya habang pangiwi-ngiwi pang nalalaman. "Wala ba kayong mga klase?"
"Bakit ikaw, wala ka bang klase?" Tanong ko sa kaniya pabalik at tinaasan lang niya ako ng kilay.
"And what's happening here?" Baling niya sa iba ko pang kasama na tila baga wala siyang narinig na tanong sa akin. Maang-maangan ang hayop.
"Sinisisi ako ng lalaking 'to kung bakit ako may sugat sa kamay. Ako na nga nasaksak, ako pa napagbintangan," sagot ko sa kaniya at hindi man lang niya ako tinignan.
"Dominic, get their surnames," utos niya sa lalaking nakaupo sa lapag kaya muli niyang binuksan ang notebook at tumayo sa harap ko. "Silang lahat, wala kang ititira," dagdag pa niya kaya napaikot ko na lang ang mata ko.
"Last names, girls," Dominic said with a smirk in his face, it was like telling me na 'oh, ano, nasa'n ang tapang mo'
"Dizon," pabalagbag kong sagot habang nakatingin nang masama kay Lewis.
"Apable," nanginginig na sagot ni Tammy habang nakahawak pa rin sa braso ko.
"Ledezma," walang emosiyong sagot ni Janeth.
"Dizon, Apable, Ledezma, first warning," anunsiyo ni Lewis kaya napatingin ako sa kaniya nang hindi makapaniwala.
"Hala! Ano iyon? Kami lang may warning? Itong lalaking ito, wala?" Padabog kong tanong kaya tumingin ulit siya sa akin.
"Your first warning is for your ditching class on your first day," sagot nito kaya napasinghap ako ng hangin at pinipilit na pakalmahin ang sarili. "This man who almost stabbed your friend, he's going to die. Gusto mo bang madamay?" Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.
Ano kamo? Mamamatay?
"N-No, it's not what--"
"Then follow me," hindi na ako nakaimik pa dahil sa sinabi niya.
Wala na kaming ibang nagawa ng mga kaibigan ko kun'di ang sumunod sa kaniya. Nasa gilid namin si Juliette na parang ipis kung makasunod kay Lewis.
"You deserve it, bitch," she whispered while we were walking.
"A roach," I whispered back and walked ahead of her.