**"- Jhay POV -"**
Dalawang taon na ng lumipas ang trahedya sa amin. Nakabagon man kami pero nanatili pa din ang kalungkutan sa amin.
Maging ako ay apektado pa din ako ng trahedyang iyon.
Dahil sa trahedya isang alaala ang lumabas mula sa isipan ko. Alaala na tulad ng kaguluhang nangyari sa amin dalawang taon na ang nakakalipas.
***"- Flashback -"***
Matapos naming  iligpit ang mga gamit namin bigla nalang sumakit ang ulo ko dahil sa kakaisip sa kaguluhang nangyari.
"Ahh...." Sigaw ko habang nakahawak sa ulo ko.
"Jhay mag-iingat ka. Wag mo hayaang makuha ka nila." Saad sa akin ng isang lalaking di ko kilala. Nasaloob kami ng sasakyan ngayon at tumatago para hindi kami tamaan ng bala.
"here. Use this to protect your self." Saad niya sa akin at binigyan ako ng isang baril. Kinuha ko yun at gumanti ng putok sa mga kalaban namin.
"Dad wala na akung bala." Sigaw ko sa kanya." At nawalan na ako ng ulirat.
"Jhay ok ka lang ba?" Nag aalalang tanung sa akin ni Ate.
"Sino ako?" Salitang lumabas sa bibig ko dahil sa mga alaalang nakita ko. Simula ng magkamalay ako alam ko ng may amnesia ako dahil yun ang sabi ng doctor na pumupunta sa amin nuon. Sabi ni papa naacsidente daw kami sa sasakyan at nabagok ang ulo ko, mga 1month din daw akung nacoma. Maaaring dahil sa accident kaya wala akung maalala.
pero ngayon naguguluhan ako dahil dun. Maaari kayang dahil dun kaya nabagok ang ulo ko? Yun kaya ang dahilan kaya naaksidente ang sasakyang sinasakyan ko? Yan ang mga katanungang walang kasagutan sa akin.
"anu bang pinagsasabi mo Jhay?" Nagtatakang tanung sa akin ni Ate. At hinipo ang nuo ko. Kasalukuyang nakasakay ako sa sasakyan ngayon at nakaunan ako sa binti ni ate ng magising ako.
"Ate hindi ba ako tunay na anak ni papa?" Umiiyak kong tanung sa kanya.
"Ate ng sumakit ang ulo ko meron akung alaalang nakita. Kasama ko ang isang lalaki at tinawag ko itong dad. Hindi mo ba ako tunay na kapatid?" Tanung ko sa kanya.
Pero iba ang sinagot ni ate.
"Tunay man o hindi kita kapatid mahal na mahal parin kita bilang kapatid. Ikaw ang sumagot sa hiling ko na magkaruon ng kapatid. Tandaan mo yan hah? Mahal na mahal ka ni Ate." Saad niya na nakakulong ang pisngi ko sa mga palad niya na nakaharap sa kanya.
Tumango nalang ako bilang sagot at di na muling inungkat pa ang alaalang iyon.
***"- End of Flashback -"**
"Pinuno andiyan na sila ate Jhona." Sigaw ni Jenny isa sa mga kaidaran ni Moren. Ang mga batang ito na sampong 10 taong gulang di mo aakalaing sa murang edad nila nagawa na nilang matuto kung panu humawak ng mga sandata.
Gaya ko sa edad na 10 taong gulang di ko akalaing kaya ko palang gamitin ang mga palasong iyon oh baka nga hindi lang palaso dahil base sa alaalang nakita ko may hawak akung baril sa murang edad na yun. Kung tatansyahin mga nasa 7-8 taong gulang pa lang ako nun.
"Jhay magpahinga ka na." Saad ni Ate sa akin.
"Sa susunod huwag kayong lalayo sa amin hah?" Nag-aalala niyang bilin siguro dahil sa nangyari kanina ang tungkol sa labanan namin ng leon. Tumango nalang ako sa kanya bilang sagot.
Patuloy pa rin ang tindahan namin sa mga handicraft ngunit nilalaan lang namin iyon sa mga pag-aaral namin at mga kailangan namin sa pag-aaral. Kapag sabado at linggo abala kami sa pangangaso upang maitustus namin sa pang-araw araw namin samantalang ang mga balat nito ay pinapatuyo namin at idinadagdag namin sa mga handicrafts.
Meron naman kaming mga pananim at ibinibenta namin sa bayan yun upang matustusan ang pangangailangan ng bayan namin.
Pumasok ako sa bahay tahian namin at nakita ko si Ate Mea na abala sa pagtatahi  para sa magiging anak niya.
"Ate Mea kelan ka po kabuwanan mo?" Tanung ko at tumabi ako sa sewing machine na katabi niya.
Sinimulan ko na ring magtahi ng sling bag gamit ang mga natuyong balat ng mga hayop.
"Bago magkataposan maaaring manganak na ako." Nakangiti niyang saad sa akin.
"Ganun po ba. May pangalan na po ba siya?" Tanung kong muli.
"Ah wala pa nga eh. Di pa namin naiisip ni Joseph ang tungkol diyan." Sagot naman niya.
"Malapit na po kayo manganak wala pa rin po siyang pangalan?" Nagtataka kung tanung at napatigil ako sa pagtatahi.
"Siguro pag nanganak na ako. " sagot niya sa akin.
"Maaari po bang ako ang magpangalan sa kanya?"  Pakiusap ko sa kanya.
"Anu naman ang ipapangalan mo sa kanya?" Nakangiti niyang tanung sa akin na ngayon ay tumigil na din sa pagtatahi at tumingin sa akin.
"Kapag babae po Gusto ko po ay Ma. Kylezel po pero kung lalaki naman po Mark Kylezel. Hehehe wag nalang po kasi parang ang badoy eh." Nakangiti kung saad sa kanya at ipinagpatuloy ang pagtatahi.
"Sige iyan ang ipapangalan namin. Pero sana kambal nalang para parehong ang pangalang iyan ang magamit namin." Nakangiti niyang saad sa akin kaya gulat akung napatingin sa kanya.
"Ouch..." Sigaw ko ng maramdaman ko ang karayom sa kamay ko at gulat na napatingin sa tahian ako at nakita kung kasama ang kamay ko sa natahi ko.
"Ay nakung bata ka. Bakit di ka nag-iingat. " nag-aalalang saad ni Ate Mea.
"Anung nangyari?" Nag-aalalang tanung naman ni Ate at papa na ngayon ay nakasilip sa pintuan na hinihingal.
"Jhay ok ka lang?" Nag-aalalang tanung ni Ate sa akin at unti unting bumaba ang mata nito sa kamay ko na tinatangal ni Ate Mea sa tahian.
"Bakit natahi ang kamay mo?" Nag-aalalang tanung ni papa naman.
"Jhay diba sabi ko magpahinga ka bakit nandito ka?" Si ate na nag-aalala at disappointed ang boses.
"Eh kasi ate madami tayong gagawin. Hindi pwedi wala akung gagawin." Nakayuko kung saad sa kanya.
"Kaya natahi ang kamay mo? Simula ngayon sa ayaw at sa gusto mo hindi ka muna pweding tumulong sa amin hanggat hindi magaling iyang sugat mo." Saad niya na ngayon ay ginagamot naman ni papa ang sugat ko. Napapout nalang ako dahil sa sinabi niya sa akin. Napatawa nalang  si papa sa amin at ginulo ang buhok ko.