Kabanata 1
Matapos mabalita kay Alysia ng kanilang lawyer, ang kalagayan ng kanyang Ama. Hindi na siya nagdalawang isip na mag-empaki kaagad. Ang tagal niyang tiniis at hindi nagpapakita sa loob nang dalawang taon na malayo dito.
Ngayon kailangan siya ng kanyang Ama. Panahon na para umuwi at harapin ang pangalawang pamilya ng kanyang Ama. Tama na ang pagtitiis niya rito sana mapapatawad siya ng kanyang Ama sa pag uwi niya. Nagpasalamat siya nang malaki na hindi siya pinapabayaan ng mga kaibigan niya ng siya ay lumayas sa Hacienda. Nagrerebelde ang anak. Pinapakita niya sa ama na kaya na niya mag-isa. Pero hindi mo parin maiiwasang iisipin siya at mamimis niyo ang isa't isa. Kahit malayo sila sa isa't isa ng mga kaibigan niya. Sinusuportahan pa rin siya ng mga ito hindi man sa financial aspect. Kundi bilang kaibigan na nandiyan lang sila nakasuporta kung sakali man kailangan ko sila at sa panahon na kailangan ko sila. Hindi naman siya binigo. Malaki ang pasasalamat niya sa mga kaibigan. Pero sayang kailangan pa nila maghiwalay- hiwalay after colleges.
Humugot siya ng malalim na hininga habang sinasariwa sa kanyang isipan ang nakaraan... ang nakaraan na pilit niyang inaalis sa kaisipan ngunit sadyang napakahirap kalimutan lalo na at nakakatatak na ito sa iyong isipan. Hanggang ngayon mabigat pa rin sa kalooban niyang tanggapin ang lahat. Pero para kay Daddy kakalimutan niya ito at gagawin ang lahat nang gusto nito.
Kakauwi niya nun galing sa vacation. Kasama ang mga kaibigan niya. Nakita kong may mga bisita sila sa Mansion dahil may paghahanda at salu-salo siyang nadatnan.
Nang makita ko si Manang Sunya, kaagad ko siyang tinanong kong sino ang bisita ng Daddy niya.
"Naku! Señorita ikaw pala iyan mabuti naman at nakauwi kana! may makilala ka bago Ina at mga kapatid mo!"
"Ho? Bagong Nanay... mga kapatid... sino? Nagbibiro ka po ba, Manang?"
"Hindi. Señorita nag-asawa ulit ang Daddy mo hindi ba niya sinabi sayo?"
Nang malaman ko mula kay Manang Sunya. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hinanap ko agad ang Ama ko, gusto ko malaman ang totoo mula dito.
Pero nang makita ko siyang, masaya na kasama ang sinasabing bagong asawa nito. Tinignan ko sila ng masama. Nakita kong pagkagulat sa mga mukha nila, sa pagdating ko at lalo na si Daddy.
"Hija... anak!"
"Dad, Totoo ba? Siya na ngayon ang pinalit niyo kay Mommy, why?" Agad niyang tanong dito. Matapos niyang tinaliman ng tingin ang babae. Pakiramdam niya isa siyang oportunista naka-jockpot sa Ama niya. Isang gold digger! Nagkahanap ng mayamang paghuthutan ng mga ito. Tingin pa lang niya sa mga ito hindi maganda!
"Magpaliwanag ako!" Pilit siyang pinapakalma ni Domineck at hinawakan na baka magwala pa siya.
"Ngayon kayo magpaliwanag! Siya ba.. ang pinalit niyo kay Mommy at bakit hindi niyo sinabi sa akin? Hindi niyo ba alam na masasaktan ako! Wala ba akong halaga sayo, Dad?" Sa mataas niyang tinig at sa nag-uumapaw niyang emotion.
"I'm sorry Alysia.. Hindi na kita nahintay at nasabi sayo ang pagpapakasal ko ulit, Hija.. limang taon ng patay ang Mommy mo.. panahon na para muli akong magmahal, sana maitindihan mo ako anak... gusto ko buo parin tayo bilang isang pamilya!"
"Hindi. Hindi ko sila matatanggap! patawad, Daddy.. ayaw ko sila para sayo! Iyang mga iyan, pera lang habol nila sayo! Balang araw lalabas rin ang tunay nilang kulay ng mga iyan!" Galit niyang pinagtuturo ang mga ito, para lang magising sa katutuhanan ang Daddy niya. Pero anong napala niya isang malakas na sampal ang natanggap niya mula sa Ama. Kinadurog ng puso niya. Napahagulhul siya ng iyak. Pinamukha sa kanya na mas pinapaniwalaan pa ang mga ito kaysa kanya.
Sobra siyang nasaktan na mas pinili ng Ama niya ang mga ito, kaysa anak niya. Dahil sa sama ng loob niya, umalis siya ng Mansion at lumayo hindi nagpapakita.
***
"Señorita.. ikaw ba iyan? Hindi ba ako namalikmata! Bakit hindi kayo pumasok sa loob? Malamig dito sa labas. Bakit hindi niyo pinaalam na uuwi kayo di' sana nasundo kayo!" Si Aling Sunya ang mayordoma ng Mansion. Hindi ito makapaniwalang nandito siya ngayon nakatayo sa harapan niya.
"Ang Daddy.. Manang na saan po siya?" Agad niyang tanong. Hindi niya pinansin ang mga tanong nito, Nanginig ang boses niya, agad rin niyang, Pinunasan ang namasa niyang pisngi dahil sa pagluha. Ang sikip lang kasi sa dibdib parang kailan lang nagtatalo sila ng Daddy niya at sinampal na kinadurog niya.
"Nasa kwarto niya Señorita, matapos maka-inom ng gamot pumasok na siya sa kwarto niya." Alanganing sagot nito sa kanya.
"Salamat. Pupuntahan ko po si Dadday. Iyong mga gamit ko kayo na po ang bahala." Napipiyok niyang sabi. Nauna na siyang lumakad dito. Matapos ito tumango. Kaagad kong pinunasan ang mga luha sa pisngi ko. Bumibigat ang mga hakbang niya kahit ang dibdib niya napakabigat parang may batong nakadagan dito.
Mabagal ang paghakbang niya palapit sa silid kung saan ang Ama niya. Sa paglipas ng dalawang taon marami ang nagbago. Iyong mga malaking portrait ng kanyang Ina ay wala na ito sa dating pwesto niya.
Subalit, iba na ang nakalagay doon ang Stepmother niya, Na animo'y isang reyna ito. Reyna naman talaga siya matapos niya palitan si Mommy sa buhay nila mag Ama. Mas malaki pa ang pinagawa nito, kaysa larawan ng kanyang Ina. Bakas na bakas sa mukha niya ang nakakatakot na aura nito na tinatago lang sa maamong mukha.
Tumuloy siya sa kwarto ng Ama niya ng makarating siya sa pangalawang palapag ng Mansion. Tahimik ang buong Mansion, wala siyang nakikita ni' anino ng mga Stepsisters niya.
Madilim ang loob ng kwarto at tahimik na pinagtataka niya naman. Kinapa ko ang switch sa malapit sa pintuan. Nang ma 'on ito. Bumaha ang liwanag sa buong silid.
Kaagad niyang hinanap ang Ama niya. Nilibot ko ang mga mata ko sa buong silid. May nakita siyang nakadapa sa tabi ng Kama. Kaagad siyang lumapit nang makilala niya ito.
Ang Ama niyang walang malay sa loob ng silid. Bakit na saan si Sheilla? Bakit iniwan niya si Daddy mag-isa sa loob ng silid niya? Nagtataka man ay hindi mapigil ni Alysia ang sariling hindi mapaiyak ng masilayan ang kaawa-awang kalagayan ng Ama. Malaki ang kinapayat ng katawan nito. Ang bilis naman niya pumayat anong nangyayari? Ang lakas-lakas pa niya huli ko siyang makita at kahit lumayo siya nang Haceinda. Hindi parin siya nakakalimut na kamustahin ito, kahit tanawin man lang niya ito sa malayo masaya na siya kahit papano. Pero ngayon parang napapabayaan ito at hindi inaasikaso. Tinutubuan na ito ng bigoti sa mukha dati na malinis at laging nakaahit pero ngayon tila napapabayaan na ito. Awang awa siyang nilapitan ito.
Umuungol ito na tinatawag ang pangalan niya. Nakapikit ang mga mata nito. Umupo ako at pinatong sa mga hita ko kanyang ulo. May gusto itong sabihin, pero hindi niya maintindihan.
"Daddy..." tawag kong may panginginig sa aking boses.
Umuungol ulit ito, na pilit binubuka ang mga mata niya. Hirap na hirap itong bumigkas ng salita. Nanginig rin ang mga kamay nito nakahawak sa kamay ko.
"Daddy.. nandito na ako, si Alysia po ito! Anong masakit sayo? Dalhin ko kayo sa hospital, si Sheilla na saan siya? Bakit iniwan kang mag-isa dito sa kwarto mo?" Naiiyak kong tanong. Hindi ko napigilang pagsikip ng dibdib.
Gusto ko maglumpasay ng iyak. Dahil sa awa ko parang dinudurog ang aking puso, hinanghina na ito. Gusto kong sisihin ang sarili ko sa mga desesyong nagawa ko noon. Ang iwan ito sa poder ng Stepmother niya. Dapat hindi na siya umalis. Dapat hindi siya nagpadala sa pride niya. Ang pagsisisi ay nasa huli.
"A-anak.. salamat.. umuwi ka.. m-masaya a-akong makita ka.. h-hindi na ako m-magtatagal.. i-ingatan mo ang iyong s-sarili, h-ha?" Ngumiti ito sa kanya na may tuwang nababakat sa mukha. Kahit Naghihina. Pilit parin pinatatag ang kalooban ko.
"Daddy... hindi ka pa mamatay Dadalhin kita sa hospital!" Sagot kong napiyok na. Pilit niyang pinapatayo si Domineck. Ang ama niya.
Pero tumatanggi ito. Pinipigilan ang mga kamay niyang sapilitang siyang itayo.
"H-huwag na.. A-lysia.. a-anak ko.. hindi ko na rin kaya.. nararamdaman ko.. m- mahal na m.a.h.a.l kita... anak.." Pilit inaabot ng palad niya ang mukha ni Alysia. Para haplosin ito. Nilapit naman niya ng yumuko siya, para maramdaman niyang haplos ng isang Ama na matagal ng nawalay.
"Mahal na mahal rin kita, Daddy.. patawad kung umalis ako. Pero dito na po ako.. aalagaan ko po kayo.. pangakong hindi na muli akong aalis basta hindi niyo ako iwan!" Walang tigil ang pagluha niya.
Isang matipid na ngiti ang huling nasilayan ni Alysia sa Daddy niya. Bago ito binawian ng buhay nakahawak pa sa kamay niya. Bago niya maramdaman na hindi na ito humihinga.
"Daddy.. Daddy!!" Sigaw niyang humahagulhol ng iyak.
Pasalampak siyang na upo sa sahig. Habang umiiyak. Saglit niyang pinagmasdan ang Ama nasa sahig na wala nang buhay. Tanging hagulhol sa bawat sulok ng silid. Ang naririnig niya, nakatayo ang dalawang tuhod at pinatong ang ulo niya dun habang umiiyak siyang pinagmasdan ang amang wala nang buhay.
"Daddy... I'm sorry.. naging selfish ako... kung hindi ako lumayo sayo... di' sana.. na kasama pa kita ng matagal.." bulong niyang paulit- ulit sa sarili. Habang nakatitig sa Ama niya. Ngunit gumapang siya palapit dito at muling niyakap ang kanyang Ama pumaibabaw ang ulo niya ron sa dibdib ng Ama. Habang yakap niya ito panay ang pag iyak niya.
Sa gano'ng ayos siya napasok ni Manang Sunya. Nagulat ito sandali ng makita siyang nasa sahig at umiiyak siya habang yakap yakap ni Alysia ang Ama niyang wala ng buhay.
Ilang sandali lang ito umalis. Pagbalik may kasama na itong mga lalaki. Sila ang kumuha sa katawan ni Domineck.
Maya-maya lang nasipag datingan ang mga tao sa Mansion at ang Stepmother niya at Stepsisters niya. Sandaling nagulat ang mga ito ng makita siya. Pero saglit lang lumapit ito sa kanya wini' welcome siya.. at nakipag bisohan ito sa kanya. Pakitang-tao lang talaga sila. Na pi' feel niya iyon kahit anong gawin niya hindi na magbabago ang pagtingin niya sa mga ito. Hindi magandang titira sila sa iisang bubong.
Gusto niya sanang tanungin ang madrasta niya kung saan ito galing bakit wala ito sa loob ng kwarto ng Ama niya? Na saan ito sa panahong kailangan siya ng Daddy niya?
Maraming nabuong tanong sa utak niya na walang sagot. Pero hindi ngayon ang tamang oras para usisain mga ito. Sa ngayon ang Lamay ng kanyang Ama niya ang ina-asikaso niya. Nag suggest ang Madrasta niya nang mga bagay pwide sa lamay. Hinayaan lang niya ito. Pagod na siyang makipagtalo. Kagabi pa siya iyak ng iyak. Kaya naman mugtong mugto ang mga mata niya.
Tahimik siyang nagluluksa. Ayaw niyang makipag-usap, kahit kanino sa kanila. Ang madrasta niya ang nakipag-harap sa lahat ng nakikiramay sa Daddy niya. Napansin rin niyang may mga grupong dumating at kilala niya ang mga ito. Saglit lang niya itong tinitigan. Nakikiramay ang mga ito. Tango lang ang sagot niya. Hindi nagtagal umalis sila. Nag-uusap sila sa eyes to eyes contact kapag nasa public Aria sila. Alam niya ang nais nilang iparating. Pero sa tamang panahon.
Matapos ang limang araw. Hindi niya pinatagal ang lamay. Dahil mas lalo lang siyang nahihirapan at gano'n rin ang madrasta niya. Pumayag sa naging pasya niyang huwag ng patagalin ang lamay.
Naiiwan siyang mag-isa sa cementeryo ng matapos mailibing ang Ama niya. Nagpaiwan siya. Gusto niyang makapag-isa kahit sa huling sandali. May isang taong hindi ina-asahang dumating at nakiramay ito. Hindi niya ito kaagad nakilala, dahil sa magandang kasuotan nito, tila binago ng mahabang panahon. Mas lalo itong gumu-gwapo sa paningin niya. Lalo na sa malakas nitong sex appeal kahit sinong babae mapatingin dito ay hahangaan ang binatang ito.
Marahan niya itong sulyapan. Kaagad nagtama ang mga paningin nilang dalawa. Seryuso ang expression ng mukha nito. Una siyang nagbaba ng tingin ng hindi niya nakayanan ang titig nito sa kanya. Parang matutunaw siya sa mainit niyang titig nito sa kanya.
Si Benedick Ray Meller, half American. Dito siya sa Pilipinas pinanganak. Americano ang ama niya at Pinay ang nanay niya.