เธอรู้ว่าพี่ชายพี่สาวชอบเค้กช็อกโกแลตที่ม๊าทำเป็นพิเศษกินกันแบบไม่กลัวอ้วนกันเลยวันนี้เธอจะกินคนเดียวให้หมดเลยวันนี้ไม่มีใครมาแย่งเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
"เฮียหนูอยากกิน" กชกรส่งสายตาอ้อนพี่ชายเค๊กช็อกโกแลตของโปรดของเธอเลย
"เสียใจที่นี่ไม่มีขาย"
"งั้นหนูกินแขนเฮียแทนนะ" เธอยกแขนพี่ชายกำลังจะกัดเข้าไปจริงๆ แต่เดย์ดึงออกทันเกือบโดนแมวบ้าผู้หิวโซแทะแขนเล่นซะแล้วโดนมาตั้งแต่เด็กก็ยังไม่ชินสักที โชคช่วยเขาที่อาหารมาพอดี เธอจะตักอาหารเขาก็แกล้งดึงจานอาหารออกบ้างดึงช้อนออกบ้านจนเธอไม่ได้ทานสักที
"เฮียจะแกล้งกันอีกนานมั้ยจะกินหรือไม่กิน ถ้าไม่กินหนูจะห่อกลับไปกินที่ห้องแล้วนะ" เธอบอกอย่างงอนพี่ชายคนยิ่งหิวๆ อยู่ยังจะแกล้งกันอยู่ได้
"เออกินก็กินวะแม่งขนาดงอนยังจะงกอีก" เขาบ่นเบาๆ
"กินไปอย่าบ่นเป็นตาแก่" เธอมองหน้าพี่ชายแล้วชี้ไปที่อาหารเป็นสัญญาณว่าให้กินไปอย่าพูดมาก
การถกเถียงของพี่น้องทำให้ทุกคนร่วมโต๊ะอมยิ้มไม่หุบในความน่ารักของผู้เป็นน้องและได้เห็นเสือร้ายผู้เป็นพี่ผู้ไม่เคยกลัวเกรงใครต้องมายอมอ่อนข้อให้กับน้องสาวตัวเอง
"เออกลอนรู้จักไอนายด้วยหรอเห็นทักกันเมื่อเช้า" เอ้เป็นคนถามระหว่างทานอาหาร
"พี่นายอยู่ห้องข้างๆ กลอนเองค่ะ" เธอตอบทั้งๆ ที่ยังก้มหน้าก้มตาทานอาหาร
"เฮ้ยอย่างนี้จะไว้ใจได้มั้ยวะ" เดย์ถามเสียงดังมองเพื่อนตาเขม็ง
"โหไอเดย์กูไม่ได้เลวขนาดนั้นน้องมึงก็เหมือนน้องกูดูแลอย่างดีมดไม่ให้ไต่ไลไม่ให้ตอม มด ยุง สักตัวก็ไม่ให้กัดเลยโอเคมั้ยมึง" นภัทรตอบเพื่อนกวนๆ ตามนิสัยเขา
"เออดีแต่ดูแลฐานะน้องสาวนะมึง" เดย์ชี้หน้าเพื่อนย้ำอีกครั้ง
"เออ!..." นภัทรรับคำแล้วทานอาหารต่อไม่สนใจใคร
"พรุ่งนี้คัดเลือกดาวคณะแล้วกลอนมาลงด้วยสิ" โก้
"ไม่เอาค่ะ" เธอปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด
"เฮ้ยไม่คิดสักหน่อยหรอปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใยกันเลยนะ" ก็เธอเล่นปฏิเสธแบบไม่คิดสักนิดจริงๆ นี่นา
"ถ้ามึงจะให้น้องกูประกวดดาวนะกูบอกเลยมึงคิดผิดมากให้มันไปแบกข้าวสารสัก 100 กระสอบยังจะดีกว่า" เดย์พูดกับเพื่อนแล้วขำไปด้วย
"ทำไมวะ" เอ้สงสัยและก็ตรงใจผู้ที่นั่งร่วมโต๊ะด้วย
"ถ้าไม่อยากให้งานพังมึงอย่าส่งน้องกูไปเลยว่ะ ตอน ม.5 ประกวดนางนพมาศขึ้นเวทีได้สองก้าวแม่งเตะสายไฟไฟดับทั้งงาน ถือพานไหว้ครูมันยังทำพานคว่ำตรงหน้าครูเลย มึงลองคิดดูดิถ้าให้ไปประกวดดาวงานจะเละมั้ยวะแค่คิดกูก็สยองแล้ว" พี่ๆ ที่ได้ฟังถึงกับหัวเราะลั่น กับวีรกรรมของเธอ แต่คนที่ถูกพี่ชายเผาถึงกับอายหน้าแดงกับวีรกรรมของตัวเอง
 การรับน้องผ่านไปการเรียนแบบจริงจังก็ผ่านเข้ามา 3 สัปดาห์แล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ปะตูไม่ได้ล็อคค่ะพี่นาย" กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่นภัทรจะมาห้องของกชกรหลังจากเลิกเรียนทุกวันเขาและเธอจะไปทานอาหารเย็นด้วยกันมีการติวหนังสือให้กันบ้างตามแต่โอกาส เขาจะเข้ามานั่งคุยกับเธอที่ห้องแทบทุกวันจนวันนี้เธอโทรสั่งให้เขาซื้ออาหารเย็นมาให้เพราะวันนี้เธอมีงานสำคัญที่ต้องทำ
"ทำอะไรอยู่ถึงออกไปกินข้าวไม่ได้" เขาถามทันทีที่เข้ามาในห้องของเธอและเห็นเธอหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่โชว์แอฟพิเคชั่น Facebook อยู่
"ใครก็ไม่รู้แอดเฟสมาเยอะแยะเต็มไปหมดกลอนไม่รู้จักสักคนเลย”
“เนื้อหอมเหมือนกันนะเราไหนดูสิ” เขาเดินมานั่งขอบเก้าอี้ข้างๆ เธอ
 “เฮ้ยทำไมมีแต่ผู้หญิง”ตอนแรกเขาคิดว่าต้องมีผู้ชายมาจีบเธอเยอะแน่ๆ แต่ป่าวเลยเกินครึ่งที่แอดเพื่อนเธอมาเป็นผู้หญิงและแต่ละคนจากรูปโปรไฟล์ไม่ธรรมดาเลยสักคน
“หรือว่าเขาจะมาดักตบกลอน” ตอนแรกเธอเองก็สงสัยเหมือนกันแต่พอเห็นหน้าเขาเท่านั้นคำพูดของเพียวเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอดังเข้ามาในหัว (แกนี่โชคดีเนอะสนิทกับพี่นายด้วยมีแต่คนอิจฉาแกทั้งนั้นแหละพี่เขาเนื้อหอมจะตายหล่อแบบใจละลาย แบบนี้เงินไม่ต้องฉันพร้อมเปย์ผู้หญิงค่อนมหาลัยใครๆ ก็อยากได้พี่เขาทั้งนั้นแหละแกลองสังเกตเวลาแกอยู่กับพี่เขาสิมีแต่คนมองแต่ยังไงก็ระวังตัวไว้บ้างนะผู้หญิงที่นี่อันตราย)
“ดักตบนี่เราไปมีเรื่องกับใครมาหรือป่าวบอกพี่มานะ”
“บ้าแล้วอย่างกลอนเนี่ยนะจะไปมีเรื่องกับใครเขาพี่ดูผู้หญิงพวกนี้ใช่สาวๆ ในสต็อกพี่หรือเปล่า” เขามองตามที่เธอชี้ให้ดูบนหน้าจอแต่เขาไม่รู้จักสักคน มีแต่บางคนที่เคยเห็นหน้าเดินสวนกันบ้างในมหาวิทยาลัย
“พี่เนี่ยนะคนอย่างพี่ไม่เจ้าชู้ไม่อ่อยไปทั่วผมเป็นคนรักเดียวใจเดียวนะครับ” เธอหลบสายตาเจ้าชู้ของเขาที่ส่งมาให้หน้าแดงจนอีกฝ่ายแอบขำ
"ไม่แกล้งแล้วกินข้าวเถอะหิวไส้จะขาดอยู่แล้วเนี่ย" ถ้าเขาไม่กินข้าวตอนนี้บรรยากาศจะพาเขากินเธอแทนอาหารแล้ว
"แหมเวอร์และ" ตีไหล่เขาเบาๆ
"แล้วจะกินหรือไม่กินครับคุณกชกร" เขาทำเสียงล้อเลียน
"กินสิคะหิวจะตายอยู่แล้ว" เธอตอบแบบไม่คิดถ้าไม่หิวจะโทรให้เขาซื้อข้าวมาให้หรือไงเล่า
"อ้าวจะตายแล้วหรอยังไม่ทันมีสามีเลยนะยังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย" เขาล้อเลียนเสียงกวนอีกครั้ง และสิ่งที่ได้กลับมาคือ
"ไอพี่นายบ้า! จะแกล้งกันอีกนานมั้ยหิวแล้ว" เสียงดังบ่งบอกว่าถ้าไม่หยุดเธอจะงอนเขาแล้วนะ
"ครับๆ กินครับขอโทษนะตัวเอง" เขาทำเสียงอ้อนง้อสาวสวยหน้างอตรงหน้า
“อะกินเสร็จพาไปกินไอติมหน้ามหาลัยเอามั้ยคร้าบ” เป็นวิธีง้อเธออีกวิธีหนึ่งที่เขาค้นพบและก็ได้ผลทุกครั้งของหวานกับผู้หญิงเป็นของคู่กันขาดกันไม่ได้จริงๆ
“เลี้ยงเค้านะ” เธอถามเขานิ่งๆ แต่ใจนี่ถึงร้านไอศกรีมช็อคโกแลตเจ้าอร่อยแล้ว
“จัดไปครับ"