"HELLO, Ma'am, welcome back po!" Masiglang bati ng guard sa bagong dating na dalaga.
Ngumiti si Nica sa guard bago tumuloy. "Bakit ang tahimik?" tanong niya sa waiter nang walang marinig na musika.
"Maaga pa po kasi, Ma'am." Napakamot sa batok ang lalaki at hindi alam kung ano ang ialok sa dalaga.
"Ohh!" Bumilog ang bibig at mga mata ni Nica habang inilibot ang paningin sa paligid. Ngayon niya lang napansin na siya lang ang tao doon at may liwanag pa ng araw sa labas. Dahil sa lungkot na nadarama kanina ay nawala sa isip niya na six p.m pa nagsisimula ang gig ng naturang Resto and Bar. Pagtingin niya sa pambisig na orasan ay quarter to five lamang.
"I'm sorry, Ma'am, pwede po kayong bumalik para hindi kayo mainip.
"It's ok, gusto ko lang mag-relax. Maari ka bang magpatugtog na lang ng musika?" request niya sa lalaki dahil pakiramdam niya ay pagod ang kaniyang katawan kahit wala naman siyang ginawa.
Kilala na siya ng waiter at ito ang madalas niyang utusan para mag-request ng gusto niyang song sa kumakanta sa tuwing tumatambay siya doon.
"Sige po, Ma'am! Ipahahanda ko na rin po ang iyong paboritong pagkain. " Magalang na tugon ng waiter sa dalaga.
"Thank you!" kahit papaano ay sumisigla ang nalulumbay na pakiramdam ni Nica sa pakipag-usap sa hindi nakakakilala sa kaniya. Mas ramdam niyang totoong tao ang mga ito at hindi mapagkunwari ang kabaitang ipinapakita sa kaniya.
Isinandal niya ang likod sa sandalan ng upuan at ipinikit ang mga mata upang magpatangay sa ritmo ng musika. Hindi niya alam kung ilang minuto na siyang nakaupo doon at pakiramdam niya ay nakatulog na nga siya. Nagising lamang ang diwa niya nang magsalita ang waiter.
"Ma'am, our Big Boss cooked this food for you!"
Automatic na tumaas ang kaliwang kilay ni Nica sa sinabi ng waiter. Pinakatitigan niya ang pagkain at mukhang masarap at mabango ang amoy. Ang ganda rin ng pagkaayos ng dessert na tila ba special na tao sa nagluto ang pagkaing inihanda nito.
"Dumating po kasi ang Big Boss namin at nakita ka niyang mag-isa dito. I told him na regular costumer ka dito kaya naisip niyang ipagluto ka bilang pasasalamat." Paliwanag ng waiter.
"Pakiabot po sa kaniya ang pasasalamat ko at na appreciate ko itong inihanda niya para sa akin." Matipid siyang ngumiti dito at hindi na nag-abalang pasalamatan personal ang nagluto.
Nakaunawa naman ang waiter dahil alam nitong ayaw niyang may nakakakilala sa kaniya. Minsan nang may nagpatanong dito ng pangalan niya at pinarangka niyang private siyang tao.
Nakailang subo pa lang si Nica nang biglang tumigil ang rock song na nakasalang sa sterio. Pumalit ang isang tunog na bago sa kaniyang pandinig pero masarap pakinggang. Ang mas nakakamangha pa ay ang boses ng lalaking kumakanta. Kilala niya ang boses at hinanap ang may-ari niyon ngunit hindi makita. Nilingon niya ang waiter, sumenyas ito na nasa likod ng stage ang taong kumakanta. Napangiti na lamang siya at ipinagpatuloy ang pagkain habang ninanamnam ang magandang tinig ng lalaki.
(Title: Heroes tonight)
"I'm walking alone, the streets are empty..
The only thing I can see is my own silhouette..
I'm getting stronger, step by step..
The clock is ticking but there's no time for regrets.."
Ngumiti ng mapait si Nica nang manuot sa kaniyang puso ang bawat lyrics ng kinakanta ng lalaki. Kalaunay napatawa siya nang mapakla dahil parang kilala siya ng kumakanta at alam nitong lagi siyang nag-iisa.
"I've been flying from town to town..
From London to Taiwan...
I've been all around the globe..
Trying to protect your soul.."
Hindi namalayan ng dalaga na malapit na niyang maubos ang pagkain dahil nag-e-enjoy siya sa pakikinig sa boses ng lalaking kumakanta. Nakaka-inlove ang paos na boses nito at buong-buo tulad sa mga iniidolo niyang mga sikat na singers.
"We are heroes tonight..
We will fly above the sky..
We are heroes tonight, yeah..
We are heroes tonight..
We will fly above the sky..
We are heroes tonight, yeah.."
Na e-imagine ni Nica ang mukha ng lalaki na nag-iigtingan ang ugat sa leeg nito habang kinakanta ang chorus but still look cool. Ang mga labi nitong maganda ang hulma tulad sa unang gabing nakita noon.
"I'm feeling like a dynamite..
Ready to explode right up in the sky..
I need you to listen, I need you to hear..
And don't show any fear.."
"How I wish na dynamite na lang ako at pakikinggan kapag nag-explode." Bulong ni Nica sa kaniyang sarili habang malungkot na nakangiti.
Bigla siyang luminga sa paligid nang tumigil ang kumakanta. Tila ba hindi nito nagustohan ang reaction na nakikita sa kaniyang mukha at hindi na tinapos ang kinakanta.
Lumapit ang waiter kay Nica at humingi ng paumanhin. "Ma'am our Big Boss said, sorry dahil maling kanta ang kaniyang naialay sa iyo."
"Pakisabi na okay lang ako at salamat," mabilis niyang dinukot ang pera sa walet at inabot sa waiter. "Keep the change at salamat dahil nabusog ako." Sinsero niyang pasalamat bago nagmamadaling umalis.
Gusto niyang makilala ang tinatawag ng mga ito na Big Boss pero takot siyang humarap. Takot siya sa kakaibang damdaming umuusbong sa kaniyang puso ngayon. Hindi na mawaglit sa kaniyang isipan ang magandang boses ng lalaki lalo na ang mga labi nito na tanging nakita niya mula dito.
"ANO ang problema at pinatawag mo ako ng des-oras ng gabi?" bungad na tanong ni Larry kay Chrismith.
"Mayroon akong ipakiusap sa iyo."
"Mukhang mabigat iyan at napakaseryuso mo." Biro ni Larry sa kaibigan. Kahit big boss nila ito ay tropa lang ang turingan nila dahil iyon ang gusto ng huli. Ang ama nito ay half-chines kaya natatawag nila itong intsek minsan.
"Napag-alaman kong ikaw ang madalas na kausap ng babaeng regular costumer sa resto." Mataman na tinitigan ni Chris ang kaibigan.
"May problema ba sa kaniya?" Kunot-noo na tanong ni Larry dito.
"Nothing, pero gusto kong maging malapit ka pa sa kaniya at alamin ang mga gusto niya."
"Why?" Nagugulohang tanong niya kay Chris. "I mean, for what? Bakit ako at hindi si Jake na siyang may gusto sa babaeng iyon?"
"Exactly!" Mariing sagot ni Chris dito. "Kaya ikaw ang pinakiusapan ko at hindi si Jake.
Napakamot si Larry sa ulo kahit hindi naman makati iyon dahil lalo siyang nagulohan sa naging sagot ng kaibigan.
"Alam kong hindi ka magkakagusto sa babaeng iyon kaya ikaw ang inuutusan ko." Paliwanag ni Chris sa kaibigan.
Napangisi si Larry habang nanunuri ang mga tinging ipinukol kay Chris. "Sabihin mo muna sa akin ang reason kung bakit kailangan ko siyang bakuran para walang ibang lalaking makalapit sa kaniya?"
"Let's say, I know her personally."
"I see," tumatangong tugon ni Larry nang makuha ang punto ng kaibigan. "Bakit hindi ikaw ang personal na bumakod sa kaniya kung ganoon?" intrigero pa rin niyang usisa dito.
"She's like a wild animal at takot magpaamo."
Ramdam ni Larry ang lungkot sa boses ng kaibigan kaya hindi na siya nagtanong pa. Hindi niya akalain na ang isang habulin ng babae ay magkakaproblema ngayon sa babae. Mabait ang kaibigan niya at hindi pa niya ito nakitang nagkagusto sa isang babae tulad ngayon. Ayaw man nitong aminin pero nakikita niyang tinaman ng pana ni kupido ang pihikang puso nito.
"Minsan, kailangan mong daanin sa santong paspasan ang isang wild na tulad niya." Pabirong payo ni Larry sa kaibigan.
Napangiti si Chris sa payo ng kaibigan sa kaniya. "I will keep that in mind. Sabihin mo sa akin kung ano ang alam mo sa kaniya mula nang maging regular costumer siya ng resto."
Halos hindi naubusan ng kuwento si Larry nang magsimula na ito. Napangiti at the same time ay nalulungkot si Chrismith sa mga narinig. Alam na niya ngayon kung bakit ganoon ang pakiramdam niya kahit na masama ang pagkakilala niya sa dalaga.
Kanina nang makita ang lungkot at saya sa mukha ng dalaga habang siya ay kumakanta ay parang kinukurot ang isang bahagi ng kaniyang puso. Gusto niyang kilalanin pa ito at bakit binabalot ng kalungkotan ang pagkatao nito gayong namumuhay ito sa karangyaan.
Pagdating ni Nica sa bahay nila ay tahimik ang paligid. Alam niyang wala ang kaniyang ama dahil may out of town meeting ito. Mamayang madaling araw pa ang uwi nito. Inilibot niya ang tingin sa kanilang bakuran, walang pinagbago iyon mula nang mawala ang kaniyang ina. Isa sa dahilan kung bakit hindi siya umaalis sa poder ng ama kahit kaya naman niya ang sarili ay dahil sa kaniyang ina. Nangako siya dito na hindi niya pababayaan ang harden nito. Hindi niya hahayaan ang madrasta na galawin o baguhin ang bahay nila.
"Ang kapal ng mukha mo!"
Hindi napaghandaan ni Nica ang biglang pagsalubong sa kaniya ni Margaret. Nanlilisik ang mga mata niyang ipinukol sa ginang habang hawak ang pisnging natamaan ng palad nito.
"How dare you para sirain ang date ng anak ko kasama ang boyfriend niya!" Pagpapatuloy na bulyaw ni Margaret habang dinuduro sa mukha si Nica.
"How dare me?" Nakangising turo ni Nica sa sarili at humakbang paabante. Mabilis niyang hinuli ang daliri nitong nakaturo sa kaniya.
"A-ouch!" Gulat na napadaing si Margaret dahil sa sakit nang pilipitin ni Nica ang hintuturo niya.
"Gusto mong makita kung gaano ako kapangahas?" Mala demonyita siyang ngumiti at inubos ang pwersa upang labanan ang lakas nito. Sobrang natuwa siya sa reaction ng mukha at katawan nitong tumagilid na rin.
"Ahhhh Demonyo ka, pakawalan mo ang daliri ko!" Napahiyaw sa sakit si Margaret at tinawag na ang katulong upang tulongan siya.
Patulak na binitawan ni Nica ang kamay ng madrasta bago pa dumating ang kakampi nito. "Hindi lang iyan ang aabutin mo kapag sinaktan mo pa ako!" Nanginginig siya dahil sa galit. Ramdam pa rin niya ang hapdi sa kaniyang pisngi dahil sa lakas ng pagkasampal nito sa kaniya.
"Humahaba na ang sungay mong Demonyita ka!" Bulyaw ni Margaret kay Nica habang hawak ang nasaktang daliri. "Hindi ka magtatagumpay sa masamang balak mo na pang-aagaw tulad ng ginawa ng iyong ina!"
Sa halip na lalong magwala tulad ng dati ay ngumiti si Nica sa madrasta. Alam niyang gusto nitong ma trigger ang galit niya upang magwala siya at ang ending ay ito ang biktima.
"Alam mo, binibigyan mo lang ako ng more ideas kung paano ko masira ang buhay ng pinakamamahal mong anak."
Kinilabutan si Margaret sa biglang pagiging mahinahon ni Nica. Hindi iyon ang kaniyang inaasahan at ang mga ngiti nitong kay-tamis ay hindi niya rin gusto.
"Ma, anong nangyari?" Humahangos na nilapitan ni Janice ang ina na halatang nasaktan.
"Iyan ang napapala ng sumbongera sa ina." Nang-uuyam na puna ni Nica sa kapatid.
"Sumusobra ka na!" Nagpupuyos sa galit na bulyaw ni Janice ang kapatid. "Saktan mo na ako huwag lang ang aking ina!"
Mabilis na hinawi ni Margaret ang kamay ng anak na nakaduro kay Nica sa takot na ito naman ang masaktan.
"Oh really?" Humalakhak si Nica at ngayon lang siya naaliw sa dalawa. "Dapat na ba akong matakot dahil finally, marunong ka ng lumaban? Hindi ka na magtatago sa palda ng iyong ina upang maging mukhang santa sa mata ng lahat?" nang-uuyam niyang tanong sa kapatid.
Halos hindi na maipinta ang mukha ni Janice dahil sa galit pero hindi mahagilap ng dila ang angkop na ipantapat sa maanghang na salita ng kapatid.
"Janice, huwag mo na siyang patulan dahil sinapian na siya ng demonyo," pumagitna na ang katulong na tauhan lang din ni Margaret. "Dalhin mo na lang muna sa hospital ang iyong ina dahil mukhang na bali ang buto sa kaniyang hintuturo."
Tinawanan lang ni Nica ang kapatid nang umiyak ito dahil sa awa sa inang dumadaing na masakit ang daliri nito.
"Don't forget to call, Daddy!" Pahabol niyang bilin sa kapatid habang tumatawa. Hindi na siya nakaramdam ng takot ngayon kung magalit man ang ama sa ginawa niya. Hindi tulad noon kaya hindi siya lumalaban kapag siya ay sinaktan ng madrasta.
"Ano ang tinitingin-tingin mo diyan?" Pinandilatan ng mga mata ni Nica ang katulong nang mahuli itong nakatingin sa kaniya at mukhang may nakikitang sungay na tumubo sa kaniyang ulo.
Dali-daling tumalikod ang katulong sa takot na sa kaniya ibaling ng dalaga ang galit nito.
A/N: No copyright intended, credit to the rightfully owner of the lyrics of song that was include in this chapter. . (Heroes tonight by Janji Feat.)