BOLADCT-5
MARINEL
"Mama!" Pareho kaming napatingin ni Andy sa aming harapan. Mariin kong nakagat ang
aking labi nang mapabaling sa akin si Andy. Gulat na gulat ang mukha niya at halatang 'di makapaniwala. Pinakalma ko ang sarili ko.
"Who is he?" Clayd asked.
"He's–"
"Is he my Papa?" singit agad ng anak ko.
"No baby. He is my close friend, Tito Andy but you can call him Papa Andy sweety," sagot ko agad. Napangiti naman ang anak ko nang bumaling ito kay Andy.
"Can I call you Papa?" Clayd asked Andy. Halatang tulala si Andy kaya napilitan pa akong sikuhin ito.
"Uhm, yeah! Of course! Can I hug you?" Napatango naman ang anak ko at agad na lumapit kay Andy.
"Ugh!" gigil na ungol ni Andy. Hindi ko maiwasang mapangiti. Kumalas din naman agad si Andy sa anak ko at ginulo ang buhok nito.
"How old are you?" Andy asked.
"Three!"
"And half," dugtong ko.
"Masiyado kang matangkad para sa isang three years old na bata," kumento pa ni Andy.
"Do you know my father?" Clayd asked.
"Clayd," tawag ko rito at bahagya akong napailing.
"Let him Nel," ani Andy at muling napatingin sa anak ko.
"Yes, I know him," sagot ni Andy sa anak ko.
"Please tell him if he plans to come back, be sure he will never hurt my Mama again because if ever he does, I will not forgive him!" Clayd said then ran off towards the playground. Napanganga ako sa sinabi ng anak ko. Si Andy naman natigilan din.
"Anak mo ba talaga iyon Nel?" tanong niya at napatango ako.
"Kay Caldwill?" Muli akong napatango.
"Pagpasensiyahan mo na ang anak ko Andy." Ito naman ang nailing.
"Anong alam niya?" Napabuntong-hininga ako.
"Ang alam niya lang ay hindi kami nagkaintindihan ng Papa niya. Ipinaliwanag ko rin na hindi alam ng Papa niya ang tungkol sa kanya. I... I never lied to my son Andy and I never make some bad story about to his father. Kaya lang ay ayaw niya itong makita. Hindi ko alam kung paano ako naiintindihan ng anak ko sa ganyang edad." Napatawa ako sa pagitan ng pag-iyak ko na naman.
"Magtataka pa ba ako? Namana yata ni Clayd ang katalinuhan ni Caldwill," dagdag ko.
"Paano 'to nangyari Nel? I mean, bakit hindi alam na Caldwill na may nabuo kayo?" Napatungo ako at mas lalong napaluha nang maalala ko ang nangyari sa akin dati, sa amin dati.
"Three years ago no'ng nasa Mindanao tayo, may nangyari sa aming dalawa ni Caldwill. I love him Andy and it happens very fast. Nasundan pa iyon hanggang sa dumating iyong board exam ko at pumasa ako. Hindi ko alam na may nabuo na pala kami. That time ay muntik pa akong makunan dahil sa sobrang stress pero kinaya ko Andy. Kinaya ko lahat kahit na wala siya." Muli akong napaluha.
"Clayd is a premature baby. Walong buwan lang ang itinagal niya sa sinapupunan ko. Isa't kalahating buwan din siyang namalagi sa ospital. Noon, inisip kong humingi ng tulong sa kanya at ginawa ko nga pero ayaw niya akong kausapin. Hindi ko rin naman kasi nasabi sa liham ko na tungkol sa anak namin ang paghingi ko ng tulong sa kanya. Mabuti na lang at natulungan ako ni Doc. Arellano." Napahikbi ako at pilit na pinapatigil ang aking sarili na maiyak pa ng husto. As I looked Andy's eyes, he pitty me and he was teary eyed. Agad niya akong niyakap.
"I'm so sorry Nel," aniya.
"Tapos na iyon Andy at wala akong sinisisi, kahit na siya ay hindi ko sinisi Andy."
"God Nel! Bakit ba masiyado kang mabait. Puwede mong kamuhian si Caldwill sa ganyang sitwasyon but you never did." Napailing ako.
"Hindi ko siya kayang kamuhian Andy. At kahit ganoon pa ang nangyari sa aming dalawa ay wala akong panghihinayang. Binigyan niya ako ng anak. And that was a best big gift I ever had in my entire whole life. Clayd filled me with so much happiness and that years gone by is priceless because of Clayd." I heard him sighed.
"Thank you Nel, for everything," he said. I just nod and smile. "We're making a dramatic scene here," natatawa pang sabi nito.
"But Nel, please don't do that again. I already lose Calvin and I don't want to lose a friend again," he said.
"Pangako!" Itinaas ko pa ang mga kamay ko bilang panata na nangangako ako. Napaunat naman ito ng kanyang mga braso.
"Be my date Marinel, or be my guest! 29th birthday ko na sa linggo at dapat na nando'n ka." Napalabi ako at napailing.
"Nando'n si Caldwill. I mean, hindi naman sa ayaw ko siyang makita. Baka kasi maiyak lang ako sa harapan niya. At isa pa, I can't leave Clayd alone." Napanguso naman ito.
"I can take care of Clayd. Kukuha ako ng nanny for him and please don't say no to me Marinel, please?" Mariin kong nakagat ang ibabang labi ko.
"Papayag lang ako kung hindi makikita ni Caldwill si Clayd, Andy. I know, this is too selfish but I don't want Clayd to be rejected by him. Ayaw kong masaktan ang anak ko at baka hindi niya matanggap si Clayd."
"God Nel! Stop thinking like that. Caldwill is an asshole but he's not that stupid. You knew he was so hurt and you knew how much he loves you. Talagang pinapairal niya lang talaga ang pride niya ngayon," Andy said.
"I won't expect too much Andy," sagot.
"Please come Nel, for me," pakiusap nito. Mariin akong napapikit.
"Okay," sang-ayon ko. Mabilis niya naman akong niyakap.
"Great! Here's my extra invitation so you can enter. Same address Marinel. I hope you do still remember where I lived." Napatawa ako ng konti.
"Oo naman," sagot ko.
"Good!" Kinuha naman niya ang aking cell phone na nasa aking maluwang na bulsa at tinawagan ang kanyang cell phone.
"I will call and pick you up." Napatango lang ako. He kissed my forehead before he stood up.
"I'll better get going now Nel. I will visit you anytime, kapag may oras akong bakante."
"Walang problema 'yon sa akin Andy," sagot ko naman. He just smiled at me. Mabilis pa itong lumapit kay Clayd at niyakap ito. After that, he left. Clayd run towards me.
"Mama, is that true that we are going to Papa Andy's house?" Napatango ako sa anak ko.
"Yes, pero 'di ka puwede sa party." Napanguso naman ito at nagsalubong ang kanyang mga kilay. Very Caldwill!
"Why?" Kinurot ko ang kanyang pisngi.
"Papa Andy are going to take care of you. You two can play. Don't be mad sweety." He crossed his arms.
Pinaningkitan ko rin siya ng mga mata ko. He pouted to me again. Agad ko siyang hinila at ikinulong sa mga bisig ko.
"Give me a kiss," utos ko. He looked away.
"Ayaw mo ha!" Kiniliti ko siya sa tagiliran hanggang sa napabungisngis na ito ng todo.
"I love you Mama," he said.
"Mama loves you too," tugon ko. Sana hindi muna kayo magtagpo ni Caldwill. Hindi kita ipinagdadamot anak ko. Natatakot lang ako sa posibleng maging reaksiyon niya.