บัลลังก์เสน่หา 50

แม่ทัพใหญ่แห่งเจิ้งถงประทับยังโต๊ะทรงพระอักษร พระองค์ทรงใช้เวลาอ่านจดหมายอยู่ชั่วครู่ก่อนจะทรงวางจดห

บัลลังก์เสน่หา 51

และเมื่อพระโอษฐ์นี้เอ่ยคำว่า ‘รัก’ หัวใจอันอ่อนล้าด้วยความโดดเดี่ยวมานานแสนนานของนางก็ชุ่มชื้นขึ้นดั

บัลลังก์เสน่หา 52

ณ พระราชวังแห่งแคว้นจื่อจิ้นซึ่งเป็นหนึ่งในเมืองขึ้นของลู่เหลียง

บัลลังก์เสน่หา 53

เหอเซียวไห่ทำหน้าเหมือนโดนบังคับให้กินของขมของร้อนในคราวเดียวเมื่อได้ยินเสียงอ้อนของหญิงสาว “ก็ได้ๆ

บัลลังก์เสน่หา 54

“เอาแต่พระทัย” ดวงหน้านวลหมดจดของหยางเสียหันไปสู้สายพระเนตรคมลึกของเจ้าของพระวรกายล่ำสันแข็งแรงที่กอ

บัลลังก์เสน่หา 55

หยางเสียตาโตเบิกกว้างเมื่อได้ยินพระองค์ตรัสถึงเอี๊ยมโปร่งบางนั้นก่อนจะร้องเสียงหลง ร้องออกไปแล้วก็ก้

บัลลังก์เสน่หา 158

บัลลังก์เสน่หา 157

บัลลังก์เสน่หา 156

บัลลังก์เสน่หา 155

บัลลังก์เสน่หา 154

บัลลังก์เสน่หา 153

บัลลังก์เสน่หา 152

บัลลังก์เสน่หา 151