logo text
Adicionar à Biblioteca
logo
logo-text

Baixe este livro dentro do aplicativo

Capítulo 6 การซ่อนตัวของเงาดำ (EP2)

“มีเลขเครื่องอย่างเดียวหรือครับ ?” วิจิตรรับกระดาษมาดู สีหน้าท่าทางเป็นการเป็นงานขึ้น
“เปล่าครับ มีทั้งเลขเครื่อง เลขตัวถัง ยี่ห้อง สี รุ่นรถ ทุกอย่างยกเว้นเลขทะเบียนครับ” ธนูแจกแจงรายละเอียดอันเพียบพร้อมอย่างคนรู้งาน
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหาครับ รอสักครู่นะครับ” หัวหน้ากองทะเบียนยิ้มกว้าง ก่อนจะหมุนเก้าอี้ไปจัดการค้นข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ส่วนตัวภายในห้อง ในใจนึกชื่นชมธนูที่มีความสามารถเป็นถึงสายสืบให้กองปราบปราม แม้จะอายุยังน้อย
...ไม่มีใครรู้ว่าเขาได้ข้อมูลสำคัญที่ต้องใช้กุญแจรถไขเหล่านี้มาได้อย่างไร แม้แต่บรรดาสมาชิกแก๊งองค์กรลับใต้ดิน ซึ่งกำลังจะถูกเขารู้โฉมหน้าที่แท้จริงในอีกไม่กี่นาทีนี้ ไม่มีใครสักคนที่ระแคะระคายว่าตัวเองถูกสายสืบจากกองปราบฯล้วงความลับไปได้อย่างไร้ร่องรอย ยิ่งกว่าหัวขโมยชั้นเซียน
“เรียบร้อยครับ ตามที่ปริ๊นท์ออกมาในนี้เลย ครบถ้วนทุกคันครับ” วิจิตรดึงกระดาษจากเครื่องปริ๊นท์ แนบไปกับกระดาษของธนูส่งคืนให้เขา
“ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณแทนผู้กองแล้วก็กองปราบฯด้วยครับ” ธนูยกมือไหวผู้อาวุโสกว่า
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร มีอะไรให้ช่วยก็มาได้ทุกเมื่อนะ” หัวหน้ากองทะเบียนวัย 50 รับไหว้ แล้วนั่งมองธนูเดินออกไป ด้วยใบหน้าที่ยังคงเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา

ไม่กี่นาทีต่อมาธนูก็ออกมาโลดแล่นบนถนนอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้จุดหมายปลายทางคือร้านอาหารสำหรับมื้อเที่ยง เพื่อเติมพลังสำหรับภารกิจต่อไป และแล้วเขาก็สะดุดตาเข้ากับร้านอาหารตามสั่งในย่านชุมชนร้านหนึ่งซึ่งมีลูกค้ารุ่นเล็กรุ่นใหญ่ทั้งชายหญิงเดินเข้า - ออกตลอดเวลา
“ข้าวผัดกระเพรา ไข่ดาว 1 จาน แล้วก็น้ำแข็งเปล่า 1 แก้วครับ” ชายหนุ่มสั่งอาหารกับแม่ครัวด้านหน้าร้านแบบอาคารพาณิชย์ หลังจากจอดมอเตอร์ไซค์ไว้ริมฟุตบาทเรียบร้อยแล้ว
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ” เจ้าของร้านควบตำแหน่งแม่ครัวยิ้มแย้มบอก ทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตาผัดข้าวผัดกระเพรา กับทอดไข่ดาวให้ลูกค้าที่ยืนรออยู่ใกล้ๆ อย่างเอาเป็นเอาตาย
...ลูกค้าที่ว่าเป็นสาวน้อยร่างบาง ผมยาวถึงกลางหลังแต่รวบไว้ด้วยยางรัดผมสีดำ ผิวขาวเหลือง นัยน์ตากลมโตมีแววระแวดระวังและเด็ดเดี่ยวอยู่ในที ช่วยเสริมให้ใบหน้าหวานๆ ดูคมคายขึ้น เธออยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาว - กางเกงวอร์ม รองเท้าแตะ และกำลังรอข้าวกล่อง 5 กล่องอยู่ข้างเตาแบบไม่กลัวควันพริกรมหน้า
...เห 5 กล่องเชียวเหรอ ? ธนูมองกล่องโฟมที่ถูกบรรจุข้าวสวยร้อนๆ ตั้งรอไว้ นั่งคิดไปเรื่อยเปื่อยระหว่างรอข้าวเที่ยงของตัวเอง เธอคงไม่ได้กินคนเดียวหมด 5 กล่องนั่นหรอก แน่นอน ! 1 กล่องที่ไม่มีไข่ดาวนั่นต้องเป็นของเธอแน่ๆ ว่าแต่ผัดกระเพรากระทะต่อไปจะใช่ของเขาหรือเปล่านะ
“ไงจ๊ะน้องสาว ได้เสบียงชูกำลังให้แฟนคลับแล้วเหรอจ๊ะ ตัวแค่เนี้ยมีเด็กในคอนโทรลตั้ง 4 คนเชียวเหรอ รับสมัครเพิ่มไหมเอ่ย พวกพี่ขอสมัครเป็นว่าที่สามีตัวจริงเลย สนไหมจ๊ะ ?” จิ๊กโก๋หน้าร้านที่รอท่าอยู่นานแล้ว ตรงรี่เข้ามาขนาบข้างทันทีที่เธอเดินหิ้วถุงข้าวกล่องใบใหญ่ออกมา
“ไอ้หนุ่มไฮโซรถหรูนั่น มีหรือจะมาสู้พวกพี่ได้ หรือถ้าน้องสาวชอบแบบโฟร์วีล พี่ก็จัดให้ได้เหมือนกันนะจ๊ะ” จิ๊กโก๋กางเกงเข่าขาดอีกคนยื่นหน้าเข้าไปทำกะลิ้มกะเหลี่ย แต่เธอก็ยังเฉย
“เอ๊... หรือว่าจะโปรดปรานแบบไอ้หมูอ้วนนั่น ชอบขี่มอเตอร์ไซค์เหรอ รถแบบนั้นมันไม่เท่หรอกขอบอก มาขี่รถกับพวกพี่ดีกว่า” มันถือโอกาสจับข้อมือเธอ ทำท่าจะฉุดไปต่อหน้าต่อตาคนทั้งร้าน จนธนูอดรนทนไม่ได้ที่จะนั่งอยู่เฉยๆ เขาลุกพรวดขึ้น สมองคิดหาวิธีจัดการ 2 จิ๊กโก๋แบบม้วนเดียวจบ แต่แล้วตอนนั้นเอง...
“โอ๊ยยย ! !”
กลับกลายเป็นจิ๊กโก๋มือไวที่เป็นฝ่ายร้องลั่น เมื่อถูกสาวน้อยเจ้าของมือที่ตัวเองจับอยู่ บิดแขนกลับหลังแบบไม่ปรานี ซ้ำยังถีบส่งจนมันถลาผวาไปกอดมอเตอร์ไซค์ริมฟุตบาท ล้มเป็นโดมิโนไปเสีย 3 คัน ปิดท้ายด้วยการตวัดเท้าเตะเสยปลายคางจิ๊กโก๋ที่เหลืออีกคน กระเด็นไปลงเข่งขยะ ท่ามกลางอาการอ้าปากค้างของทุกคนในร้าน หมายรวมถึงธนูซึ่งยืนค้างอยู่อย่างนั้นกระทั่งอีกฝ่ายขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป
“เฮ้ย !”
ชายหนุ่มได้สติ วิ่งออกไปที่หน้าร้านทันได้เห็นว่าเธอเลี้ยวไปทางไหน แต่ครั้นจะตามไป...
“เอ่อ... คุณคะ ขอโทษนะคะ เดี๋ยวจะทอดให้ใหม่นะคะ” แม่ครัวเจ้าของร้านยิ้มเจื่อนๆ ให้เขา ในกระทะมีไข่ดาวสภาพเกรียมสุดๆ ส่งกลิ่นเหม็นไหม้ อวดความดำแบบไม่เกรงใจใคร อันเป็นผลจากการชมฉากบู๊เด็ดเมื่อครู่จนลืมสนิทว่ากำลังประกอบกิจการงานอันใดอยู่
“ครับๆ ไม่เป็นไรครับ” ธนูยิ้มฝืดพอกัน และจำต้องกลับไปนั่งที่โต๊ะ สีหน้าครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา
ไฮโซ... โฟร์วีล... ไอ้หมูอ้วน... แล้วก็ทะเบียนมอเตอร์ไซค์ที่เธอคนนั้นขี่ออกไปเมื่อกี๊
“ตรงกับทะเบียนที่คุณวิจิตรค้นได้” เขาพึมพำระหว่างที่อ่านทบทวนข้อมูลซึ่งพึ่งได้มาสดๆ ร้อนๆ เทียบกับตัวเลขและตัวอักษรในป้ายทะเบียนที่เขาเห็น “ภูมิลำเนาไม่ใช่ที่นี่ คงเช่าหอพักหรือไม่ก็อพาร์ตเมนท์อยู่ ต้องรีบหาให้เจอ !” ธนูบอกตัวเองหลังผูกข้อมูลทั้งหมดเข้าด้วยกัน แล้วมั่นใจว่าคนทั้งหมดคือสมาชิกแก๊งองค์กรลับใต้ดินที่เขากำลังตามหาอยู่ !!

Comentário do Livro (372)

  • avatar
    Pimlaphat Maden

    ดีสุด

    16d

      0
  • avatar
    ทองอ้มภัทรดนัย

    สนุกดี ากครับ

    13/08

      0
  • avatar
    นฤพร โคตรสมบัติ

    สนุกมากค่ะปกติเป็นคนขี้เบื่อแต่เจอเรื่องนี้ไปอยากอ่านเรื่อยๆเลยค่ะ

    08/08

      0
  • Ver Todos

Capítulos Relacionados

Capítulos Mais Recentes