เช้าวันใหม่มาเยือนในไม่ช้า แม้ว่าใครต่อใครมากมายจะอยากให้ค่ำคืนของวันหยุดพักผ่อนยาวนานกว่านี้ มิหนำซ้ำพระอาทิตย์ยังกระวีกระวาดตื่นขึ้นจากราตรีมาสาดแสงอันร้อนแรง แผ่รังสียูวีเอ บี ซี ดี ซอกซอนไปทั่วทุกหย่อมหญ้า มองดูคล้ายการทำหน้าที่ของสื่อมวลชน ที่ต่างพร้อมใจกันนำเสนอข่าวเด็ดประจำวัน ชนิดเจาะลึกถึงรูขุมขนของคนในข่าวตลอด 24 ชั่วโมง
“หยุดถ่ายได้แล้ว ! ไปให้พ้น ! ออกไปจากบ้านของฉันให้หมด ออกไป!!”
ภาพ ส.ส.โชคชัยไล่ตะเพิดนักข่าว มีภรรยาสาวหน้าตาเลอะเทอะไปด้วยเครื่องปรุงรสจากห้องครัว หลบอยู่ข้างหลังด้วยความอับอาย ถูกแพร่ภาพออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ทุกช่อง รวมทั้งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ไปทั่ว แม้แต่ภายในกองปราบปราม
“พอกล่องสมบัติที่ชื่อว่าความลับเปิดออก มนุษย์ก็มักสติแตก โดยไม่ได้คำนึงถึงข้อผิดพลาดที่ว่า นั่นจะยิ่งเป็นการฉีกหน้าตัวเองด้วยมือของตัวเอง” เจ้าของคารมคมคายยืนกอดอกพิงผนัง มองภาพในโทรทัศน์ยิ้มๆ
วันนี้เขาอยู่ในชุดนักศึกษาปี 2 คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่ง และนี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขา ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผมรองทรง ใบหน้า และสีผิวถ่ายทอดพันธุกรรมบรรพบุรุษจีน – ญี่ปุ่น – เกาหลีมาแทบทุกกระเบียดนิ้ว ยกเว้นนัยน์ตาคมกริบคู่นั้นที่ได้รับมาจากผู้เป็นพ่อ ซึ่งสืบเชื้อสายไทยแท้แต่โบราณ
...ถ้าไม่ติดตรงที่มีแววทะเล้นแถมเพิ่มเข้ามาด้วย !
“ถูกเขียนหน้าด้วยซอสพริกซอสมะเขือเทศซะจนเละเทะ แถมคล้องป้ายโคตรโกงไว้ที่คอแบบจงใจประจาน หลักฐานการทุจริตก็โดนส่งไปให้สื่อมวลชนตีแผ่จนถูกตั้งกรรมการสอบ เป็นใครก็ต้องสติแตกกันทั้งนั้นแหละครับ” ชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ พูดขึ้นบ้าง
...เขาเป็นเจ้าของรูปร่างสูงยาวเข่าดีพอกัน จะแตกต่างก็ตรงใบหน้าคมเข้มรับกับดวงตาคมๆ ที่มีแววอ่อนโยนอยู่ในที และสีผิวที่คล้ำกว่าจากการกรำแดดออกปฏิบัติหน้าที่ แน่นอน... รวมทั้งยศซึ่งประดับอยู่บนบ่านั่นด้วย
“คดีนี้ถูกโอนมาให้กองปราบฯรับช่วงต่อแล้ว ฉันถึงได้เรียกพวกเธอมานี่ไง” พล.ต.ต.เกรียงไกร บอกสองหนุ่มเสียงเครียด ไม่ต่างอะไรจากใบหน้าที่มีคิ้วดำๆ ขมวดเป็นปมอยู่ตรงกลาง
“คดีทุจริตเกี่ยวอะไรกับกองปราบฯด้วยล่ะครับ หรือว่าท่าน ส.ส.มีงานอดิเรกสะสมอาวุธสงครามกับยาเสพย์ติดด้วย ?” ธนูถามยิ้มๆ ทั้งที่รู้ดีว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบไหน
“คดีที่แก๊งองค์กรลับใต้ดินอะไรนั่น ยกพวกปล้นทรัพย์นักการเมืองไปทั่วต่างหากเล่า แกอย่ามาทำเป็นปัญญาอ่อนไปหน่อยเลย พูดจาไม่รู้จักคิดแบบนี้ ระวังจะโดนฟ้องหมิ่นประมาท ฉันไม่ช่วยหรอกนะจะบอกให้ จะได้หลาบจำซะบ้าง โตแล้วยังไม่รู้จักแยกแยะว่าอะไรควรอะไรไม่ควร มัวทำเป็นเล่นอยู่ได้”
คนเป็นพ่อชี้หน้าสั่งสอนแกมขู่ แต่ธนูก็ยังยิ้มทะเล้นเหมือนยินดีที่ได้รับพรจากผู้หลักผู้ใหญ่
“สน.ท้องที่จนปัญญาจะทำคดี เพราะมันบุกปล้นบ้านนักการเมืองไปซะทุกเขต ไหนจะเขียนหน้าเจ้าทุกข์จนเลอะเทอะไปหมด บอดี้การ์ดเก่งแค่ไหนก็เอาไม่อยู่ กล้องวงจรปิดไม่เคยจับภาพได้ ไม่รู้พวกนั้นเป็นใครกันแน่”
“พวกนั้นที่ว่าก็โอนเงินที่ปล้นเข้ามูลนิธิหมดไม่ใช่เหรอครับ ถึงปิดคดีได้ก็คงมิวายโดนกลุ่มประชาชนโจมตีว่าเข้าข้างคนทุจริตอีก นี่แหละน้าข้อดีของการเป็นโรบินฮู้ดดด” ธนูแกล้งกระเซ้าพ่อไม่เลิก จนภูผาต้องเป็นฝ่ายตอบแทน ก่อนที่ท่านนายพลของเขาจะสติแตกขึ้นมาอีกคน
“ถึงยังไงมันก็เป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้องอยู่ดีครับ ประชาชนน่าจะเข้าใจหน้าที่ของตำรวจ ทุกคนที่ทำผิดกฎหมาย พวกเราก็จำเป็นต้องดำเนินคดี โดยไม่แบ่งแยกให้เกิดความอยุติธรรมในสังคม อีกอย่างเจ้าทุกข์บางรายก็แจ้งว่าอาหารแห้งและอาหารในตู้เย็นหายไป นั่นก็เข้าข่ายลักทรัพย์แล้ว”
“นั่น ! เห็นไหม ! หัดดูตัวอย่างผู้กองเขาไว้ ไม่ใช่เอาแต่ทำอะไรบ้าๆ บอๆ ไปวันๆ” ท่านนายพลได้ทีเกทับลูกชายแบบเถียงไม่ออก
“ครับๆ ผมยอมแพ้แล้ว” ธนูยอมยกธงขาวๆ แบบขำๆ “สรุปว่าที่เรียกผมมา จะให้สืบเรื่องแก๊งองค์กรลับใต้ดินพวกนั้นว่างั้นเถอะ”
“มากับความเงียบ แล้วก็หายไปกับความมืด นิยามการปฏิบัติการของพวกนั้น คงจะพอสูสีกับคนบ้าๆ อย่างแก”
คำตอบของผู้เป็นพ่อทำเอาธนูยิ้มฝืด ขณะที่ภูผาเองก็อดขำไม่ได้
“เอาเป็นว่าขอข้อมูลการก่อคดีทั้งหมดของพวกนั้นก็แล้วกันนะครับ คืนนี้ผมจะลองออกไปสืบดู” ธนูสรุป เป็นการตัดบทสนทนาอันรังแต่จะเข้าตัวเปล่าๆ
“แล้วแกรู้เหรอว่าคืนนี้มันจะไปปล้นที่ไหน ?” คนถามขมวดคิ้วเสียจนหน้ายุ่ง
“คนบ้าก็น่าจะพอรู้ความคิดของคนบ้าด้วยกันมั้งครับ” ชายหนุ่มยิ้มทะเล้นแล้วเดินล้วงกระเป๋าออกไป มีสายตาของ พล.ต.ต.เกรียงไกรมองตามหลังไปด้วยความกังวล และอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ นี่ถ้าไม่ใช่เรื่องของคนบ้าด้วยกันแล้วล่ะก็ คงไม่มีทางที่เขาจะให้ลูกชายบ้าๆ สติปัญญาไม่เต็มเฟื้อง มายุ่งกับคดีนี้เป็นแน่

ในที่สุด ราตรี แสงจันทร์ และหมู่ดาวก็เวียนกลับมาเยี่ยมเยียนอีกครั้ง มันเป็นช่วงกลางดึก เงียบสงัด เหล่านกกาและมนุษย์มนาทั้งหลายล้วนหลับใหล แต่นั่นอาจไม่ได้หมายรวมทั้งหมดทั้งปวงของบรรดาสิ่งที่ถูกกล่าวถึง
“เฮ้ย ! พวกแกเป็นใครเนี่ย ! ?”
เสียงเอะอะดังขึ้นที่ด้านหน้าคฤหาสน์หลังงามใจกลางกรุงเทพฯ แต่แล้วกลับเงียบสนิทราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น หลังการฟุ้งกระจายของฝุ่นแป้งจากหลอดเล็กๆ ในมือผู้มาเยือน
“พวกแก ! เข้ามาได้ยังไง ก็ฉัน...” อดีตรัฐมนตรีสมัยที่แล้ว ซึ่งกลายมาเป็นส.ส.ฝ่ายค้านอย่างส.ส.บดินทร์ นั่งหน้าซีดอยู่บนเตียงนอนไม้สักสุดหรู เมื่อเห็นว่าแขกผู้มาเยือนยามวิกาลเป็นใคร
“ประตูบ้านแบบปลดล็อคด้วยคีย์การ์ดและรหัสผ่านน่ะ ไม่ยากเกินมือแฮกเกอร์ของพวกเราหรอกนะครับท่าน เสียใจด้วย” เขาในฐานะหัวหน้าแก๊งตอบยิ้มๆ แทนลูกน้องทั้ง 4 ที่ยืนเรียงหน้ากระดานอยู่ด้านหลัง
“หมายความว่ายังไงคะคุณ อย่าบอกนะว่าข่าวลือเรื่องคุณทุจริตเงินงบประมาณ ตอนเป็นรัฐมนตรีเป็นความจริง ! ?” คุณหญิงจ้องหน้าสามีด้วยความผิดหวัง และแทบจะลงจากเตียงเดินหนี ถ้าไม่ติดที่สถานการณ์คับขันในขณะนี้
“โธ่ ! ก็ตอนนั้นมัน...” ส.ส.บดินทร์พยายามจะแก้ตัว ทำเอาเขาอดยิ้มเหยียดอยู่ภายใต้หมวกไอ้โม่งสีดำสนิทไม่ได้
“เอาไว้แก้ตัวในศาลดีกว่านะครับ รับรองว่าหลักฐานที่พวกผมได้มา มัดแน่นจนท่านดิ้นไม่หลุดแน่ๆ แล้วเผอิญเวลานี้มันก็เป็นเวลาของพวกผมเสียด้วย... จัดการได้ !” เขาหันไปสั่งลูกน้องอ้วน - ผอมคู่เดิม
“ละ... แล้วฉันล่ะ ?” คุณหญิงเอ่ยปากถาม เมื่อเห็นว่ามีเพียงสามีเท่านั้นที่ถูกจับมัดอย่างแน่นหนา แทบกระดุกกระดิกไม่ได้
“พวกเราสืบมาก่อนแล้วว่าใครทำอะไรให้กับสังคมไว้บ้าง คุณหญิงกรุณานั่งอยู่เฉยๆ ก็แล้วกัน ผมรับรองความปลอดภัยทั้งตัวคุณหญิง แล้วก็ท่าน ส.ส.ด้วย... เอาล่ะ ! หน้าที่ใครหน้าที่มัน” ชายหนุ่มหันไปสั่งลูกน้องทุกคนอีกครั้ง ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ และมีเพียงเขาเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นเช่นเดิม
“ทำแบบนี้ไม่กลัวกฎหมายบ้านเมืองกันบ้างเหรอ ถึงคนถูกกระทำจะเลวร้ายแค่ไหน แต่มันก็เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องอยู่ดี” คุณหญิงพูดขึ้นอีก ระหว่างที่เงินฝากหลักล้านของสามีกำลังถูกถ่ายโอนไปยังมูลนิธิต่างๆ รวมทั้งมูลนิธิที่คุณหญิงเป็นประธานอยู่ด้วย
“แล้วคุณหญิงคิดว่าควรจะจัดการกับคนพวกนี้ยังไงดีล่ะคะ เพราะมัวแต่รอกฎหมายอันศักดิ์สิทธิ์และยุติธรรมไม่ใช่หรือคะ ประเทศเราถึงได้เป็นแบบนี้”
คราวนี้เสียงตอบคำถามดังมาจาก 1 ในสมาชิกแก๊ง ซึ่งยืนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มองดูการทำงานของแฮกเกอร์ประจำแก๊ง และนั่นทำให้คุณหญิงได้รู้ว่า มีผู้หญิงอยู่ในแก๊งองค์กรลับใต้ดินกลุ่มนี้ด้วย ! !
“ก็แล้วแต่คุณหญิงนะครับว่าจะช่วยจัดการสามี ส.ส. ให้กลับสู่สภาพเดิมหรือเปล่า หลังจากที่พวกเราออกไปจากที่นี่แล้ว เพราะถึงยังไงคลิปวีดีโอสภาพอันน่าอดสูของท่าน ส.ส. ก็ต้องได้ออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนผ่านสื่อทุกแขนงอยู่ดี” ชายหนุ่มสำทับอีกครั้ง ทันทีที่ลูกน้องคนหนึ่งกลับขึ้นมาจากห้องครัวของคฤหาสน์หรู
“สรรหาคนไร้เซนส์เรื่องแต่งหน้ามาทำหน้าที่ได้เยี่ยมจริงๆ” ธนูซึ่งบัดนี้อยู่ในชุดสูทขาว เพิ่มความเท่ด้วยผ้าคลุมปลิวไสวที่พึ่งตัดมาสดๆ ร้อนๆ นั่งส่องกล้องทางไกลดูเป้าหมายอยู่บนต้นไม้ ห่างจากคฤหาสน์ออกไปหลายร้อยเมตร
...แน่นอน ! กล้องนั่นไม่ใช่กล้องธรรมดา ก็เหมือนกับแว่นขาเดียวที่เขาใส่อยู่ ไฮเทคซะไม่มี บันทึกภาพได้ด้วย แหม ! กว่าจะกล่อมเพื่อนพ่ออดีตนักเรียนช่างกลอิเล็กทรอนิกส์ ผู้มานะพยายามจนเรียนจบวิศวคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยดัง แล้วดันผันตัวเองมาเป็นช่างซ่อมกล้อง ให้ประดิษฐ์มันออกมาตามไอเดียของเขาได้ ต้องชักแม่น้ำสิบสายจนน้ำลายแตกฟอง
“เสร็จงานแล้วก็หลบออกจากคฤหาสน์คนอื่นสบายใจเฉิบ หึ ! มากับความเงียบ หายไปกับความมืดเหรอก็แค่จอดรถไว้ที่อื่น ขากลับก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแยกย้ายกันไป สำคัญก็ตรงตัวช่วยอย่างผงยานอนหลับ แล้วก็กล้องวงจรปิดที่พวกแกใช้ลูกไม้ตื้นๆ นั่น” เขาพึมพำ พลางส่องกล้องจับภาพคนทั้ง 5 ซึ่งแยกเป็น 2 กลุ่ม เดินเลี้ยวออกจากคฤหาสน์ไปคนละทาง
...จากการตรวจสอบระบบวงจรปิดของแต่ละท้องที่ที่สมาชิกแก๊งองค์กรลับใต้ดินออกปฏิบัติการ ทำให้ธนูล่วงรู้ถึงวิธีการทำงานแสนธรรมดาของคนทั้งหมด ซึ่งไม่ได้เป็นกลวิธีหรืออุบายที่สลับซับซ้อนใดๆ เลย ถ้าเพียงแค่... เจ้าหน้าที่ตำรวจในแต่ละท้องที่นำข้อมูลที่ได้มาประสานงานร่วมกัน
“ต้องดู 2 กลุ่มเลยงั้นสิ ยุ่งยากชะมัด”
ถึงปากจะบ่นงึมงำเป็นหมีกินผึ้ง แต่มือสองข้างก็รีบปรับทั้งกล้องส่องทางไกลและแว่นขาเดียว ให้กลายเป็นระบบบันทึกภาพ ก่อนจะยกขึ้นจับภาพเป้าหมายทั้ง 2 กลุ่ม ตาชำเลืองมองซ้ายทีขวาทีแบบไม่ให้พลาดแม้แต่วินาทีเดียว เป็นความสามารถเฉพาะตัวที่ชวนเวียนหัวยิ่งนัก
“ชาย 4 หญิง 1 อภิมหาเศรษฐีเก๋งเปิดประทุน แฮกเกอร์ตาสั้นโฟร์วีลขาลุย ทะเบียนปลอมทั้งคู่ แล้วก็มอเตอร์ไซค์ไม่ติดทะเบียนอีก 2 คัน มั่นใจว่าตีนผีซิ่งหนีจ่าหัวปิงปองทันสินะ อาหารที่ปล้นไปหาร 3 แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นยังโสด” ธนูยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ และสนุกกับความท้าทายของคดีนี้