ณ ร้านน้ำหอมอันหย่งสาขา 2
หลังจากที่เผิงเหยาไม่ได้มาดูแลร้านน้ำหอมทุกอย่างก็ดูจะราบรื่นไม่มีปัญหาใด แถมร้านน้ำหอมยังได้ขยายกิจการเพิ่มเป็นสองแห่งเนื่องจากลูกค้าที่เยอะขึ้น
“คุณหนูเล็กเชิญด้านในก่อนขอรับ”
“มู่เฟยอย่าเรียกข้าแบบนี้เวลาอยู่ข้างนอก”เผิงเหยากระซิบบอกผู้ช่วยที่นางเคยรับเข้ามาทำงาน แต่ตอนนี้มู่เฟยได้เป็นผู้จัดการดูแลร้านแทนนางไปแล้ว
“แต่ว่าคุณหนูใหญ่สั่งมานะขอรับ”
“ท่านพี่นาง…สั่งทุกคน”เผิงเหยารหมดคำจะพูดทำได้แค่ยอมรับในความเป็นจริงที่ว่าในเวลานี้นางหาใช่สาวใช้ไม่
“แล้วนี่ชั้นบนมีลูกพิเศษมาหรือยังไงกัน”
“ใช่แล้วขอรับ”
“ใคร…?”
“เห็นทหารพวกนั้นบอกว่าเขาเป็นคนในราชวงศ์ข้าน้อยก็เลยให้ขึ้นไปที่ชั้นสองนะขอรับ”
“คนจากราชวงศ์งั้นหรอ”เผิงเหยานางจึงสั่งให้มู่เฟยกลับไปทำงานต่อ ส่วนนางจะดูความเรียบร้อยภายในร้านเองแล้วจึงจะกลับ
ทางด้านบนของชั้นสองร้านน้ำหอมก็ได้มีสายตาคู่หนึ่งมองมายังเผิงเหยาที่เดินดูความเรียบร้อยภายในร้านอย่างสบายใจ นางเป็นคนชอบทำงานและก็ขี้เกียจในเวลาเดียวกัน แต่ในตอนนี้เห็นทีนางจะไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อต้องเปลี่ยนสถานะใหม่กลายมาเป็นน้องสาวบุญธรรมของคุณหนูฟางหลุนฮวา
“นางเป็นใครกัน”
“ใครหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้พูดแบบปกติเวลาที่อยู่ข้างนอก”
“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะ”
“ช่างเถอะ”
“ข้าต้องการคุยกับนางผู้หญิงที่สวยที่สุดในร้านคนนั้นคือใครเจ้าไปถามมาให้ข้าที”
เขาคือองค์ชายสี่จากแคว้นไป๋ แคว้นใหญ่จากทางเหนือเขาได้ออกเดินทางมาเพื่อตามหาว่าที่พระชายาในอนาคต เนื่องจากเขายังไม่พบคนที่ทำให้หัวใจเต้นแรงได้ เขาจึงได้ออกเดินทางไปทุกหัวเมืองเพื่อตามหาคนที่ฟ้าลิขิตมาให้คู่กับเขา
“จากที่ข้าน้อยไปถามมาคนที่องค์ชายสี่หมายตา นางก็คือคุณหนูเล็กเจ้าของร้านน้ำหอมแห่งนี้ขอรับ”
“ให้คนไปเรียกนางขึ้นมาพบข้าที”เขาชอบน้ำหอมกลิ่นหนึ่งแต่ราคามันออกจะแพงไปหน่อยแถมปริมาณก็ดูน้อยมาก
ทางด้านเผิงเหยาเมื่อมีทหารมาบอกว่าองค์ชายของพวกเขาอยากพบนางเป็นการส่วนตัว แต่นางก็ได้ปฏิเสธกลับไปเพราะเผิงเหยารู้ดีว่าต้องเกี่ยวกับน้ำหอมสูตรพิเศษที่นางกับท่านพี่คิดค้นขึ้นมาเป็นแน่
“หากเกี่ยวกับราคาน้ำหอมในตู้กระจกก็ช่วยไปบอกองค์ชายของพวกท่านด้วยว่า ตัวข้านั้นก็ไม่ได้บังคับให้ท่านมาซื้อหากจะซื้อก็ซื้อถ้าไม่ก็เชิญกลับออกไปเสีย”
เมื่อนางพูดจบก็เดินออกจากร้านไปในทันที เพราะกลัวจะเกิดปัญหาตามมาอีก เนื่องจากราคาน้ำหอมสูตรพิเศษนั้นมันแพงมากต่อให้เป็นคนใหญ่คนโตมาซื้อพวกเขาก็คงต้องคิดหนักในราคาที่ท่านพี่ของนางตั้งเอาไว้
“เผิงเหยามาพอดีเลย”
“ท่านพี่คือว่าข้า…”
“เรื่องราคาน้ำหอมสูตรพิเศษสินะ”
“เจ้าค่ะ”
“อื้อ ราคาของมันก็แค่สองร้อยตำลึงทองเองนิ”
เผิงเหยาได้แต่คิดว่าแค่สองร้อยตำลึงทองหรือแต่ปริมาณมันน้อยยิ่งกว่าขวดน้ำหอมทั่วไปเหตุจึงบอกว่าแค่ หากเป็นนางก็คงไม่ซื้อไอ้ของพันนั้นหรอกราคาก็แพงแถมปริมาณก็ได้น้อยมาก
“ท่านพี่”
“หยุดข้าไม่มีวันเปลี่ยนใจอย่างเด็ดขาด”
ทางด้านองค์ชายสี่แคว้นไป๋ก็ได้แต่ยืนยิ้มขำในสิ่งที่คุณหนูเล็กของร้านน้ำหอมฝากมาบอกแก่เขา เขาชักจะถูกใจแล้วสิ นางดูแปลกจากสตรีทั่วไปอย่างที่เขาคิดเอาไว้จริง ๆ
“ข้าจะซื้อแต่จะเหมาทั้งหมด”
“องค์ชายสี่เอาจริงหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“ไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยข้าต้องการเหมาทั้งหมดที่มีภายในร้านน้ำหอมแห่งนี้”
“พ่ะย่ะค่ะ”
เขาก็อยากจะรู้นักว่านางจะทำยังไงเมื่อเขาเหมาทุกอย่างภายในร้านน้ำหอมไปจนหมด นางคงหัวหมุนถ้ารู้ว่าเขาคือคนเหมาทุกอย่างภายในร้านของนางไป
แต่เหมือนเผิงเหยาจะไม่ได้เดือดร้อนอะไรเมื่อของขายภายในร้านถูกเหมาไปจนหมดทุกอย่าง เพราะนางยังมีร้านสาขาหนึ่งอยู่มันคือร้านน้ำหอมที่มีชั้นสองเป็นร้านสุราชั้นยอด
“สาขาสองของหมดทุกอย่างคงต้องปิดร้านเอาไว้ก่อนสองวัน”ฟางหลุนฮวาที่พูดคุยกับมู่เฟยเสร็จเรียบร้อยก็หันมาสนใจนางต่อ
“น้องเล็กข้าจะเรียกเจ้าว่าน้องเล็ก”
“เจ้าค่ะ”เอาเถอะไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วในเมื่อคุณหนูอยากให้นางเป็นน้องสาว นางก็จะเป็นและจะคอยดูแลพี่สาวคนนี้ให้ดีที่สุด