เช้าวันใหม่มาเยือนฟางหลุนฮวา นางรีบตื่นแต่เช้ามาเข้าครัวเพื่อทำอาหารทาน ส่วนสาวใช้ตัวแสบอย่างเผิงเหยาก็เอาแต่เดินบ่นนู้นบ่นนี้อยู่กับผู้ช่วยหนุ่มน้อยที่พึ่งรับเข้ามาทำงานใหม่เมื่อไม่นานมานี้ เผิงเหยาเป็นสาวใช้ที่วัน ๆ เอาแต่กินและบ่นเยอะเป็นที่สุด
และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเผิงเหยาก็พึ่งไปมีเรื่องกับลูกค้าคนหนึ่งมา แถมนางยังบอกว่าตัวเองนั้นไม่ได้ผิดแต่เป็นคู่กรณีของนางต่างหากที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“เจ้าหยุดบ่นได้แล้วเผิงเหยา”
“แต่คุณหนูเจ้าคะ”
“เรื่องที่ร้านข้าสั่งให้คนไปดูแลแทนเจ้าแล้วส่วนมู่เฟยเจ้ามีอะไรจะไปทำก็ไปทำเถอะ”
“ขอรับคุณหนู”
“ส่วนเจ้าเผิงเหยายกสำรับอาหารแล้วเดินตามข้ามา”ฟางหลุนฮวานึกแปลกใจเล็กน้อยที่ช่วงนี้สาวใช้คนสนิทของนางมักจะมีอารมณ์แปรปรวนบ่อย ไม่โมโหก็บ่นจนคนรำคาญ ไม่ก็นั่งกินขนมจนแก้มอ้วน ไม่รู้ว่าคุณชายที่เผิงเหยานางไปมีเรื่องด้วยนั้นคือผู้ใดกัน แต่เขาผู้นั้นจะต้องเป็นเนื้อคู่ของเผิงเหยาเป็นแน่ไม่งั้นหลายวันที่ผ่านมานี้เผิงเหยาจะมีอาการแปลก ๆ ได้อย่างไร
“คุณหนูเผิงเหยาขอไม่ไปดูแลร้านแล้วได้ไหมเจ้าคะ”
“ย่อมได้ข้าสั่งให้พ่อบ้านหาคนเอาไว้แทนเจ้าแล้วไม่ต้องห่วง”ฟางหลุนฮวานางคิดดีแล้วว่าจะหาคนมาดูแลร้านน้ำหอมของนางแทนเผิงเหยา เพราะนางไม่อยากให้ที่ร้านเกิดปัญหาขึ้นมาอีก
“คุณหนูใจดีที่สุดเลยเจ้าคะ”
“แต่ว่าเจ้าจะต้องมาเป็นน้องสาวบุญธรรมของข้าแทน”ฟางหลุนฮวาในเวลานี้มีแค่เผิงเหยาเท่านั้นที่เปรียบเสมือนครอบครัวของนาง แถมเผิงเหยายังมีใบหน้างดงามหากจับมาแต่งตัวเป็นคุณหนูคงดูเป็นหญิงงามไม่แพ้นางอย่างแน่นอน
“ห๊ะ!”
“ข้าคิดมาสักพักแล้วว่าอยากให้เจ้ามาเป็นน้องสาวบุญธรรมของข้าหากไม่ตกลงเจ้าก็เตรียมตัวไปดูแลร้านต่อได้เลย”
“คุณหนู…”
“เจ้ายอมตกลงซะดี ๆ เรื่องทุกอย่างจะได้ง่ายขึ้น”
เผิงเหยาได้แต่คิดอยู่ในใจว่าคุณหนูของนางเปลี่ยนไปจากเคยอ่อนหวานเหตุใดถึงได้เป็นคนเจ้าเล่ห์เช่นนี้ไปได้ ตั้งแต่เปิดร้านน้ำหอมมาคุณหนูของนางก็ทำธุรกิจกับลูกค้าในราคาที่แม้แต่ใครก็ไม่กล้าต่อราคากับนางได้อีก
นึกไปถึงวันนั้นที่คุณหนูของนางเริ่มทำธุรกิจกับลูกค้าท่านหนึ่งโดยร่างสัญญาฉบับยาวแสนยาวขึ้นมา ชนิดที่ว่าลูกค้าท่านนั้นแทบจะหมดตัวเลยทีเดียว
แค่สัญญาก็ว่าโหดแล้วยังมีเก็บสินทรัพย์ลงทุนธุรกิจอีกสามล้านตำลึงทองอีก เรียกว่านางปล้นเลยจะดีกว่าแต่เพราะร้านค้าน้ำหอมของนางเป็นร้านเดียวที่มีความนิยมในเวลานั้นลูกค้าท่านนั้นจึงยอมเสี่ยงลงทุนจนหมดหน้าตัก
“ตะ ตกลงก็ได้เจ้าค่ะ”
“ต้องแบบนี้สิ”
ผ่านไปสามวันเผิงเหยาแทบหมดแรงเพราะต้องทนอ่านตำราเรียนรู้เกี่ยวกับการเป็นลูกคุณหนูที่ดี จากสาวใช้ตัวน้อยกลายมาเป็นน้องสาวบุญธรรมของคุณหนู งานนี้เล่นเอาเผิงเหยาแทบกระอักเลือด
“ฮือ ๆ โชคชะตาฟ้าลิขิตเหตุใดถึงได้ทำกับเผิงเหยาเช่นนี้”
และในทุก ๆ วันเผิงเหยาก็ต้องอ่านเขียนตำราเล่นดนตรีหัดร่ายรำเรียนรู้ทุกอย่างตามที่ฟางหลุนฮวาสั่ง จนในที่สุดนางก็หลุดพ้นความทรมานใจมาได้
“คุณหนูเล็กจะไปที่ใดหรือขอรับ”
เผิงเหยาถึงกับยิ้มแห้งในคำที่ทุกคนเอ่ยเรียกนาง และนางก้เริ่มชินกับสิ่งที่เปลี่ยนไปในเวลานี้ เผิงเหยากลายมาเป็นน้องสาวบุญธรรมของอดีตคุณหนูที่ตอนนี้เปลี่ยนสถานะใหม่เป็นพี่สาวของนางแล้ว
“ข้ากำลังจะไปเดินเล่นที่ตลาดฝากบอกคุณนะ…เอ่อท่านพี่ด้วยว่าข้าจะแวะไปที่ร้านน้ำหอมก่อนแล้วค่อยกลับจวน”
“ได้ขอรับคุณหนูเล็ก”เผิงเหยาเดินออกมาจากจวนและที่แรกที่นางจะไปก็คือร้านน้ำหอมสาขาใหม่ที่ฟางหลุนฮวานั้นได้บอกเอาไว้ว่าได้ขยายกิจการเพิ่มเป็นสองแห่งแล้วในเวลานี้