Sometimes the things that you think might give you danger, in opposite it will be the blessings for you. Sometimes we didn't realized other things, especially when we don't know what happiness is!
And for the people who don't have patient, they never be achieve the goal that they wanted to achieve.
The accident is not in the place of Santa Cristina. The hardest things to believe it happens in Santa Cruz, where the place that sacred and they tell that there's so many saint who live in that place.
Owen drive over speeding, luckily there's no police around in that place. Nakita ni Marriel at Owen ang location ng accident. Naroon ang tatay ng anak ni Yohana at si Yohan.
"Ihinto mo ang sasakyan!" Sigaw ni Marriel at agad naman na huminto si Owen. Mabilis na tiningnan ni Marriel ang pulso ng bata mayroon pa itong pulso, pero ang tatay nito wala na. Walang kahit na anong CCTV sa lugar, kaya walang makakapagsabi kung sino ang sumagasa sa mag-ama.
Based sa anggulo at posisyon ng pagkakayakap nito, kitang-kita na ginawa ng ama ang lahat upang maproteksiyunan si Yohan.
"Mama, papa." Sambit ni Yohan, mabilis na kinarga ni Marriel ang bata at isinakay nila sa sasakyan upang maisugod sa ospital pero ang ama nito ay wala nang buhay.
"Tulungan mo ako, isakay din natin ang tatay ni Yohan!" Sambit ni Marriel kay Owen.
Nakasimangot na tumingin si Owen kay Marriel.
"Bakit pa? Hindi mo na kailangan magpaka-hero sa lalaki na yan. Patay naman na iyan." Sambit ni Owen kay Marriel.
"Alam mo ikaw, nuknukan ka ng kasamaan ng ugali. Kung ayaw mo edi huwag." Pagsusungit ni Marriel, natauhan naman si Owen. Maayos naman na isinakay nina Owen at Marriel ang lalaki sa sasakyan upang madala sa ospital.
Nang makarating sila sa ospital, dead on arrival na talaga ang lalaki. Pero ang batang si Yohan ay stable na ang lagay, maayos naman na ito at walang problema na kahit na ano sa kalusugan nito.
"Uuwi muna ako sa amin, dito ka muna sa ospital bantayan mo ang pamangkin mo." Sambit ni Marriel sa lalaki.
"No! Mga nurse na lang, isa pa hindi ko naman kilala itong batang ito. Baka mamaya kung anong gawin sa akin habang wala ka." Sambit ni Owen, huli na ng ma-realized ang kanyang sinabi.
"So, sinasabi mo na takot ka sa bata? Or you don't want me to leave?" Sambit ni Marriel na punong-puno ng pang-iintriga.
"Isama mo na lang ako! Baka mamaya magpakita na naman sa akin yung dark smoke!" Singhal ni Owen kay Marriel.
"Bakit ka nagagalit, tinatanong ka lang naman." Sambit ni Marriel kay Owen, mabilis na sumakay sila sa sasakyan upang makarating sa Santa Cristina.
**
Sometimes, the place or person that you thought might harm you in opposite it's a healing. We literally advance thinking, but negative thoughts. We definitely harming others while didn't thought about exchange position or situation of the people that we harm and our position.
We're not perfect, so we can't judge them easily. We can observe, but we can learn also. We must avoid harming each other, so it will be lessen few bad experience.
All this time, Owen felt afraid in Santa Cristina. He remembered the story that Hector Miguel told.
Marriel and Owen went to Santa Cristina. Natural na makaramdam si Owen ng pagkatakot, bukod sa walang masyadong tao sa labas, talagang nababalot ng makapal na lumot ang ilan sa mga lumang bahay.
"Nakakatakot naman sa lugar ninyo, parang ikaw napaka-creepy!" Panglalait ni Owen sa dalaga, hindi naman ito pinansin ni Marriel dahil nasa daanan ang focus nito.
"Alam mo kung inaayos mo lang make-up mo, palagay ko okay ka naman eh! Kaso sa lagay mo mukha kang problematic at anemic. Bakit ba ang putla-putla mo. Ang puti ng balat mo parang vampire." Sambit ni Owen sa dalaga.
"Pakialam mo ba?" Bulong ni Marriel sa hangin.
"May sinasabi ka?" Sambit ni Owen, umiling naman ang dalaga upang hindi na nito ulitin ang sinambit kanina.
Nang makapasok na sila sa isang eskinita, unti-unti nang nagkaroon ng buhay ang lugar. May mga bata at matanda na din sa eskinita na iyon. Pero ang mas naka-pagbigay ng matinding takot kay Owen ang malaking kabaong sa entrada ng malaking building ng Funeral Home ng pamilya ni Marriel.
Sa puntong ito, ni isa sa kanila wala man lang nag-oopen ng tungkol sa kanilang sarili. Hindi pinapakilala ni Marriel ang kanyang sarili. Malimit lang sabihin ni Marriel na 'make up artist from funeral home.' Maliban roon wala na siyang sinasabi.
"Ang pangit naman ng kabaong, pakiramdam ko diyan ako ilalagay mamayang gabi!" Sambit ni Owen.
"Tanga!" Bulong ni Marriel at tinalikuran na si Owen.
"Bwesit, ako pa ang na-tanga." Sambit ni Owen habang ang mata ay walang sawa sa pag-lilibot sa buong lugar. Maganda naman kahit paano, kaso parang laging makulimlim sa lugar na iyon. Umupo muna si Owen sa isang blue na monoblock.
"Gusto mo ba ng maiinom?" Tanong ni Marriel.
"Tubig na lang!" Sigaw naman ni Owen upang marinig siya nito.
"Huwag kang sumigaw, baka magising ang mga patay sa basement!" Birong sambit ni Marriel kay Owen. Nang lumabas ito, wala na itong suot na make-up. Naka-pagpalit na din ito ng damit.
Nakatingin naman si Owen sa dalaga at tila ina-analyze kung sino nga ba ang kanyang kaharap. Naiirita naman si Marriel sa paraan ng pag-tingin ni Owen sa kanya. Pakiramdam niya para siyang hinubaran ng lalaki, kaya naman mabilis na dumapo ang kamay ni Marriel sa pisngi ni Owen.
"Bastos!" Sigaw ni Marriel.
"Anong bastos, tinitingnan lang naman kita. Mas maayos ang itsura mo!" Sambit ni Owen kay Marriel.
"Ewan ko sayo!" Sambit ni Marriel.
Pakiramdam ni Owen, magkakaroon na siya ng dahilan upang dayuhin ang Santa Cristina. Maganda na ang kanyang makikita hindi na mukhang zombie. Tila naging judgemental ang kanyang paningin dahil sa makapal na eyeliner nito. Ngunit ngayon nag-iba na dahil ipinakita na ni Marriel kay Owen ang tunay na kulay ng bahaghari. Bukod pa riyan, nakaramdam ng kapanatagan sa kanyang dibdib.
"I think, I'm safe with her!" Sambit ni Owen sa kanyang sarili na hindi maririnig ni Marriel.
**