One bright evening to see the moon glistening like a stars. Nagising si Thymmze na napatingin sa bintana. Umuulan ng niyebe na kaniyang ikinangiti.
"It's winter time."
Masaya siya kapag tagginaw ngunit kabaliktaran ito sa naririnig niya sa kaniyang ama. Sapagkat tuwing naglalakbay ito ay nahihirapan silang maglayag patungo sa ibang lugar. Thymmze is just 17-year-old boy who doesn't understand everything. Lumaki ito ng walang inaatas na hirap sa kaniyang mga kamay kaya ang kaginhawaan ang kaniyang nakasanayan.
Magsuot siya ng makapal na jacket at lumabas. Nagising si Tomtom at sumunod sa kaniya. "You're stubborn, huh!"
His turning 18, reason why he want to go far away from here to discover more adventures. Ang mga tahanan ay sarado pati na rin ang mga ilaw. Nagising si Suzi and when she saw this lad walking around. She have a good idea.
Lumabas siya. "Thymmze, I see a bright future for you."
Napalingon ang binata.
"If you wanna be a good leader, you need to go beyond."
"I will."
Magpapatuloy na sana ang binata sa lalakad ng hawakan siya nito sa kaniyang balikat. "Nais mo bang ihatid kita sa tren. Ito ay isang magandang paglalakbay na iyong gagawin upang mas hasain ka sa katatagan ng kalooban."
"Ngayong gabi? I don't willing to pay any price for now. Mrs. Suzi, you should go back to bed. I just love this winter night with my husky, Tomtom.
Muling bumalik si Thymmze sa kanilang bahay. Pinanood siya nito. Suzi na nadismaya sa kaniyang sagot. Nais lamang nito na ilayo ang binata sa kaniyang unica hija. Sapagkat nakikita niya na mawawalan sila ng kapangyarihan makita ang nasa hinaharap kung mapapa-ibig nito ang kaniyang anak.
Ang mga tao ay maagang nagkakape sa kani-kanilang bahay. Nagsisiga sa kanilang chimney. Si Thymmze ay iyon ang ginawa nang makauwi siya. Nagkakape mag-isa habang nagbabasa sa libro. Nakasuot ito ng makapal na coat.
Jacklyn woke up earlier than the soldier. Nagdidilig na siya ng mga halaman. Nakasuot ng medyas at bota. Ang mga nakuhang buto ng mga sundalo ay ipinamahagi at itulinuro ang proseso ng pagtatanim.
Ang dalaga ay naiinip sapagkat hindi pa nabubuhay ang kaniyang itinanim sa lupa.
Si Thymmze ay nakipag-kapitbahay upang tignan ang mga nagawa nila. Hanggang sa napadako siya sa bahay nila Jacky.
"Mas maganda pa ang niyebe sa umaga ngunit nagdidilig ka," tawang-tawa si Thymmze dahil dito sa nakikita niya. "Dapat cactus ang inaalagaan mo sa loob ng tahanan."
"Turo ito ng mga sundalo kaya manahimik ka!"
"Sana inilagay mo sa paso at hindi sa lupa."
Sa inis ni Jacklyn ay binuhos niya ang malamig na malamig na tubig sa mukha ni Thymmze. Ang binata ay hindi lubos naisip na gagawin iyon sa kaniya kaya gumawa siya ng bilog sa niyebe at binato sa dalaga.
Lumisan si Thymmze ng walang salita. Hindi nagustihan ang pag-uugali ni Jacklyn sa kaniya. "Bakit mo nagawa iyon?" si Levy ay hindi rin inasahan ang ganti ni Thymmze.
"Sometimes, we need to let them know that what they can do to you... Has punishment. Consequences!"
Levy gulped. "I got it, sir."
Umuwi si Thymmze na walang mababakas sa kaniyang mukha kundi pagkainis. His husky waiting for him to come home. Niyakap siya ng aso ng umupo ito.
"When you start to train yourself?" tito Alfredo asked about his training to be a soldier. Si Alfredo ay asawa ng kaniyang auntie Leave na ngayon lamang napadalaw. Sapagkat isa itong sundalo ngunit hindi parte ng Hartville.
"Hindi ko pa po alam, uncle."
Napahampas ang uncle niya dahil doon. "Irresponsible!"
Napatikom ng bibig si Thymmze. Ang pakiramdam niya ay hindi na makatarungan ang mga tao sa kaniyang sapagkat wala ang ama niya.
"Hindi sa lahat ng pagkakataon ay isa kang prinsepe. Wala ka ng kapangyarihan dito sa Hartville. Isa ka ng simpleng mamamayan!" Ang awtoridad sa boses nito ay mas lalong nagpawala ng emosyon sa mukha ni Thymmze.
Hindi niya nagustuhan ang mga sinabi nito ngunit napagtanto niya na ito ang katotohanan ng buhay. "Kung gayon, isama mo'ko uncle."
Hindi ngumiti ang uncle Alfredo niya ngunit natutuwa ito. "Sumama ka sa'kin patungo sa Iceland. Mag-aral ka at magpalakas. Bata—"
"Hindi ako bata," matapang napagtatama niya.
"Hijo, mag-ayos ka na ng mga gamit mo."
"Isasama ko si Tomtom, uncle Alfredo."
Umiling ang kaniyang tito kaya tumabi ang husky sa kaniya. Tila' nakikiusap ito sa pamamagitan ng mga mata. "Pag-iisipan ko."
Tumango si Thymmze at nag-ayos ng nga gamit niya. Ang ina at auntie Leave niya naman ay nagluluto ng kanilang pananghalian. Hindi nila alam na ito pala ang balak ni Alfredo sa kaniyang pagdalaw, ang sunduin ang anak ni Justina.
Nang maihanda nila ang mga playo sa hapag ay kakatapos lamang maligo ni Thymmze. Bumaba ito na nakasuot ng formal. "Saan ka pupunta anak," si Justina na masama ang kuto.
"Sasama ako kay uncle Alfredo."
Nagulat naman si Leave. Napatingin sa seryosong asawa.
"Nakikiramay ako, Justina. Ang iyong asawa ay isang matalik kong kaibigan. Ang bilin sa'kin ni Thimmy ay palakasin at sanayin ang anak niya sa hirap. Kaya sana marapatin mo na dalhin ko ang iyon anak sa Iceland."
Napadalaw naman si Rose Incarnadine upang ibigay ang kaniyang bi-nake na cupcakes. Nais niyang ibigay ito sa binata ngunit naisip niya din ang ina nito. Sapagkat hindi nila inaasahan ang paglisan nito na 'di kalaunan ay bumalik din naman.
Si Jacklyn ay naiinis pa din sapagkat hindi niya inaasahan ang ginawa ni Thymmze.
"What happened?" nadatnan ni Rose na balisa si Jacklyn.
"Ang sama kasi ng ugali ni Thymmze!" she exclaimed.
"Huh? Anong ginawa?"
"Binato niya ko ng niyebe."
Rose pouted. "Gagawin niya ba talaga 'yon? Maginoo naman siya sa lahat."
Naabutan ni Levy ang dalawang bata na pinag-uusapan si Thymmze kaya nakinig siya sa mga ito.
"Bastos si Thymmze!"
Ang mga sundalo ay sabay-sabay tumatakbo upang mag-ehersisyo. Nakasuot ng makakapal ma kasuotan upanh labanan ang lamig. Nakita ni Jacklyn si Jacob, ang pinsan ni Thymmze. "Aba, handa na pala siya sa pagiging sundalo. Samantalang si Thymmze duwag na bastos," inis na pagku-kumpara nito."
Sapagkat winter ngayon ay hindi sila pawisan. Mas nakakatulong ito upang makadama sila ng pagod at init sa taglamig.
Rose chuckled. "Sige na Jacklyn. Puntahan ko na si Thymmze ha."
Mas lalong naasar si Jacklyn lalo na't malait din pala si Rose kay Thymmze kaya iba ang pananaw nito sa binata. Sa isipan nito ay magkasintahan ang dalaw na kaniyang kinatahimik. Ang akusasyon nito ay nais niyang mapatunayan kaya sumunod siya ng palihin kay Rose.
"Jacklyn, sinusundan mo ba siya?" Napahinto ang pawisang Jacob.
"Hindi ah!" agad na pagtanggi niya. "Dadalawin ko si Mrs. Justina, Jacob."
Napangiti ang binata. "Mukhang dadalawin mo si Thymmze."
"Nah! Hindi no."
Naglakad ito at sinundan si Rose na patungo sa bahay nila Justina. "Nabalitaan ko na dumalaw si uncle Alfredo. Gusto ko sanang magsanay sa kaniya kaso tinanggihan niya ko."
Nanghihinayan si Jacob na hindi siya makakaalis ng Hartville. Matagal niya nang pangarap na makalayo sa lugar na ito. Sapagkat, ayaw niya sa kaniyang tito Thimmy. Kung hindi lamang namatay ang ama niya noon at tiyak siya ang tinuturing na prinsepe at hindi ang pinsan niya.
Thymmze opened the door. He saw a young lady with a beautiful smile on her lips. The girl was surprised by what she was wearing. She praised the handsomeness of the young man who gave him joy.
"Saan ka pupunta?"
"Iceland," nagbigay ng daan ang binata upang patuluyin ito.
"Talaga?"
"Bakit ka nga pala naparito?" pag-iiba ni Thymmze.
"Gusto ko sanang ibigay ito sa inyo. I made this cupcakes by my own."
"Buti napadalaw ka Rose. Halina at saluhan mo kami."
May muling kumatok kaya binuksan ito ni Thymmze. "Jacob."
Jacob Kalamity is one of the most talented lad in Hartville. Nadismaya ng lubos ang binata na hindi siya ang pinili para dalhin sa Iceland.
"Have a blast, Thymmze," Jacob greeted him.
Mas ikinagulat pa ni Thymmze ang pagsulpot ni Jacklyn sa likod nito. Tumuloy sila sa sala upang makipag-kumustahan. Ngunit walang inihayag si Thymmze na kahit ano sa kanila. Tinikman niya ang gawa ni Rose.
"Tama lang ang tamis niya."
"Pero hindi ka mahilig sa matamis," pag-kontra ni Jacob.
"Yeah, but I do appreciation."
Si Uncle Alfredo naman ay inaayos ang kaniyang sarili. Si Justina ay naghanda ng mainit na maiinom. "Mukhang tamang oras ito upang magpaalam si Thymmze sa inyo. Sakto sainyong pagdalaw."
"Nais ko sanang kukustahin kayo ngunit nag-iba at magpapaalam muli si Thymmze, tita Justina." Si Rose ay masaya sa bagong tatahakin ni Thymmze.
"Jacob, hindi muna ngayon. Isusunod kita," pahayag ni uncle Alfredo sa kaniya.
Ngumiti ang binata. "No problem tito. I will wait for my time."
"Aalis ka din?" tanong ni Jacklyn. "Bakit pa?"
"Nais kong mag-aral sa Iceland, Jacklyn. Ikaw ba?"
"Maghanda kana, Thymmze," utos ni Alfredo.