-Zedee-
"Look at that friend of yours, she didn't even drink the coffee she ordered " Axe said. Siya yung lalaki na nagsalita kanina nung napalakas ang boses ni Sheila.
"Ano ba'ng paki mo Axe? Eh ikaw nga ..palagi kang nandito't umiinom ng kape pero hindi ka naman nagbabayad!" sabi ko sa kaniya.
"Bakit Zed? Sinisingil mo na ba ang founder ng taste of Cornerstone's best coffe? And take note that this coffee shop of yours will never become this famous kung hindi lang dahil sa timpla ng kape dito! Well, thanks to me for being a talented coffee maker kahit hindi ko pinag-aralan!" he answered with a teasing smile.
"Ewan ko sayo! Napakahangin mo!" I answered him.
He just laughed at me teasingly.
"Naku! 'wag ka'ng masyadong overconfident na ikaw ang dahilan why this shop is famous! Walang connect ang pagiging artista mo sa kasikatan ng Cornerstone Axe!" I teased him.
"Gusto mo bang mas pasisikatin pa natin 'tong coffee shop mo Zed? Pwede mo namang gamitin ang pangalan ko , I'm very much willing to endorse FOR FREE! " he even teased me more.
"Don't you dare Axe!" I answered him and went back to the counter area. Nakita ko na lumabas na siya ng coffee shop . I wonder kung saan na naman kaya yun magpupupunta. Lalo pa ngayon na wala silang taping.
Kapatid ko si Axe. At isa siyang sikat na artista. He's real looks is the one that the world knows as the famous actor, Calvin Lee, while his real identity as Axe dela Costa uses a different face. Kami lang ng pamilya ko, ang Media Company, at ang talent manager ang nakakaalam tungkol dito kasi ayaw namin na maimpluwensiyahan ng kaniyang pagiging popular ang buong negosyo at ang pamilya namin.
Isa pa, ganun din naman sa mundo ng showbiz, hindi totoong pangalan ang kadalasang ginagamit ng mga sikat na artista para naman magkaroon sila ng peaceful na pakikipagsapalaran sa totoong buhay kung wala sila sa trabaho. And one more thing, my parents don't want to let his life be affected by our family's business afairs. Even in my own business, ayaw nina mommy't daddy na maiinvolve sa negosyo ang kasikatan ng kapatid ko, or we can say, his career. Well, napag-usapan at napagkasunduan naman na namin ang lahat kaya wala na kaming problema tungkol dun.
Spoiled si Axe sa parents namin. He's two years older than me pero we treat each other as we're in the same age. Kahit man mas matanda si Axe sa'kin ng dalawang taon, pero parang ako pa rin ang mas matanda sa kanya sa bahay. Hindi kasi siya nagseseryoso sa tuwing may pag-uusapan ang buong pamilya, sa negosyo man o sa anumang bagay na pagdedesisyunan namin.
I understand naman kung bakit ganito si Axe kasi hindi naman kami pinalaki ng parents namin na palaging sinusunod ang rules nila. Sobrang blessed kami dahil nagkaroon kami ng loving and supportive parents. Hindi nila kami pinepressure sa mga bagay-bagay. Magsasuggest lang sila ng mga ideas tapos hinahayaan na nila kami na kami na ang pipili sa final desisyon. That's why I ended up being a business man and Axe being an actor.
Actually nagsimula si Axe sa pagiging sikat bilang stage performer at singer and then because of his attractive looks katulad ko, na nakuha namin sa parents namin, kinuha siya bilang artista sa pinakasikat na Media Company dito sa lugar namin. Since then, mas lalo pa siyang sumikat at mas dumami pa ang mga fans niya.
As an actor, Axe is known as Calvin Lee. Kapag nasa labas ng showbiz siya, naka disguise siya kaya hindi siya pinagkakaguluhan ng mga fans kung maglalakad siya in public. Sinadya pa niyang pumunta sa ibang bansa para magpagawa ng artificial body para magmukha pa ring natural ang hitsura niya while disguising. I remembered, napakalaking pera ang ipinalabas ni mommy noon para suportahan si Axe for that disguising thing. Hayyyssss.
"Uhm, excuse me? One cappuccino and two iced coffee please" I received an order from a young female customer.
" One cappuccino and two iced coffee to be served right away ma'am" I answered with a pleasant tone.
"And also, can we take a picture together?" she asked me.
"Oo naman po ma'am!" I smiled at her and positioned myself for the picture.
Nasanay na ako sa mga customer na nagpapapicture sa akin tuwing umuorder sila. I haven't mentioned yet pa pala na one of the reason why Cornerstone is famous is not just because of our one of a kind taste of our bestselling coffee, it's also because marami ang naaattract sa hitsura ko. Hindi naman sa pagmamayabang pero thank you to mom and dad for being so good-looking dahil namana namin ang hitsura nila. Karamihan sa customers ng coffee shop ko ay females. Hindi nila alam na ako ang owner ng coffee shop na'to, the only thing they knew is that I am the barista eversince this coffee shop started to operate.
At first temporary lang sana na ako ang barista while waiting to hire someone,pero nang narealize ko na malaki ang kinikita araw-araw, kinareer ko nalang ang pagiging barista. Nag-hire nalang ako ng mga assistant kasi parami na ng parami ang mga nagiging customers namin. Total wala din naman akong gagawin dahil may mga professionals naman na akong impleyado sa bawat negosyo ko dito sa Daycee Street.
Umalis na ang customer sa counter matapos siya makipagpicture sa'kin. Umupo siya sa table, put the number 89 on top of it at hinintay ang kaniyang order. Sinusundan ko ng tingin ang customer papunta sa table niya na nasa gilid ng glass wall and I accidentally saw someone na dumaan sa harap ng coffee shop and it was Nicko. I'm sure siya yun kasi clear glass lang ang door at walls ng shop kaya makikita clearly ang nasa labas.
"Why did he come back? Sheila's starting to move on now. Bakit pa siya bumalik? And of all places bakit dito pa siya pumunta sa Daycee Street?" I just shaked my head after asking those questions to myself. Tapos ipinagpatuloy ko na ang paggawa sa orders ng customer.
"Vien! Deliver this to table 89." utos ko sa assistant ko'ng si Vien.
"Yes sir!" she answered.
As Vien walks towards table 89 to serve the coffees, I immediately went out of the shop trying to catch up to where Nicko was headed, pero hindi ko na siya nakita.
"Sana nga nagkamali lang ako sa nakita ko. Sana hindi nga si Nicko yun!" bumalik nalang ako sa loob ng coffee shop.
Nang hindi pa ako tuluyang nakapasok sa glass door, i heared a sound na parang may salamin na nabasag and it came from Sheila's apartment.
Mabilis pa sa alas-kuwatro, tinakbo ko ang daan papunta sa apartment ni Sheila.
" SHEILA ARE YOU ALRIGHT ? HEY, SHEIL WHERE ARE YOU ? PLEASE OPEN THE DOOR!" patuloy lang ako sa pagsisisigaw dito sa labas ng pintuan ng apartment niya.
"DEE IS THAT YOU?" she shouted back.
"YES AKO NGA 'TO, BUKSAN MO TONG PINTO! OKAY KA LANG BA?" tanong ko ulit sa kaniya.
" I CAN'T OPEN THE DOOR! HINDI AKO MAKATAYO!" nag panic na ako dahil sa respond niya.
Bahala na 'to. Kailangan ko ng gamitin ang master key para makapasok ako sa loob. Tsaka ko nalang iisipin kung ano ang idadahilan ko. Kung worst man ang magiging resulta at malaman ni Sheila kung sino talaga ako, bahala na!
I opened the door and I saw Sheila.... nakaupo siya sa kitchen floor at duguan ang right foot niya.
" Oh my God, Sheila what happened?" I asked her while looking around for a first aid kit.
" I... I was about to cook a pancake pero natabig ko ang glass mixing bowl and nahulog sa paa ko. Hindi naman sana siya mababasag p... ...pero dahil hindi ko inaasahan na mahuhulog siya, nagulat ako at natabig ko rin ang katabi nito'ng chopping board at doon sya bumagsak sa bowl kaya n...n...nasugatan ang paa ko sa mga broken glasses." mahaba niyang paliwanag. Ramdam na ramdam ko ang takot na naramdaman niya by the tone of her voice habang siyay nagpapaliwanag.
"Here, let me apply a first aid to it and then let's go to Carion's Clinic after" inalalayan ko siya para makaupo ng maayos at sinimulan ko na ang pag-apply ng first aid.
"Dee? Wait!" she suddenly stopped me.
"Does it hurt? I'm sorry, hindi ko nalang ididiin ang cotton..." hindi na niya ako pinatapos, bigla siyang nagsalita ulit.
" You managed to enter here without leaving any damage to the door's lock. And bakit hindi mo inaadress as 'doctor' si Doc Carion na para bang close-na-close kayo? Sino ka ba talaga Dee?" I became speechless when she asked those things to me.
"Its because, I uhm... We, uh I c. ...*sigh*, I will explain later after your wound get treated in the clinic" nagpalusot nalang ako at binuhat ko siya palabas sa apartment.
"Yan! Idagdag pa natin ang pagiging english-speaking mo! You're not just a barista Dee! Why do i feel like you've been lying to me all this time?" she continued talking while naglalakad ako habang karga-karga siya papunta sa clinic ni Doc Carion.
"I'll explain everything later,Sheila!" I said to her.
I hope you can understand kung bakit umabot tayo sa ganitong punto Sheila. Sana nga lang talaga hindi ka magagalit sa'kin. Sana lang...