“กรี๊ดดดด...” เสียงกรีดร้องกลางดึกปลุกให้ศจีตื่น เธอผวากอดลูกสาว เด็กน้อยนอนละเมอมือน้อยๆ ปัดป่ายไปมาอย่างหวาดผวา“ปอ...ปอ แม่อยู่นี่” เสียงศจีเรียกลูกสาวเป็นระยะ พร้อมกระชับอ้อมกอด“งะ...งะ...งู...งูตัวใหญ่...” เด็กน้อยตัวสั่นเทา“ไม่มีหรอกจ้ะ ที่นี่บ้านเรา ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไรแล้ว จุ๊ๆๆๆ” คำพูดปลอบขวัญพรั่งพรู ศจีกอดลูกสาวแน่นขึ้น มือนั้นตบหลังเบาๆ ก่อนส่งเสียงฮัมเพลงเห่กล่อมจนเด็กน้อยผล็อยหลับไปท่ามกลางความมืดมิด... ศจียืนมองลูกสาวด้วยความเวทนา เธอยกมือปาดน้ำตา ก่อนทรุดตัวกองบนพื้นร่ำไห้อย่างควบคุมไม่ได้ โธ่! ปรทิพย์ ลูกแม่ แม้ไม่อยากคิดถึง แต่ความเศร้าถาโถมใส่ระลอกแล้วระลอกเล่า ภาพความหลังครั้งอยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก ยังคงลอยวนเวียนในความรู้สึก เธอได้แต่ตัดพ้อโชคชะตา ที่ให้เธอมีความสุขแล้วกลับพรากทุกอย่างไปในพริบตา ย้อนไป 3 เดือนก่อนครอบครัวของศจีเดินทางไปพักผ่อน และได้จ้างเรือยนต์เล็กท่องเที่ยวรอบๆ เกาะฝั่งอันดามันตะวันออก โชคร้ายเจอพายุเกิดคลื่นลูกใหญ่ถาโถมกระแทกจนเรือล่มฉับพลัน สามีเธอจมน้ำหายไปต่อหน้า และในเวลาต่อมาพบร่างแต่ทว่าไร้วิญญาณ ส่วนลูกสาว ด.ญ.ปรทิพย์ จมทะเล หายไปไร้ร่องรอย อุบัติเหตุในวันนั้นเป็นข่าวใหญ่ เพราะสามีของศจีเป็นทายาทเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีตระกูลอัศวอมรภักดี ตำรวจน้ำและหน่วยกู้ภัยในพื้นที่ต่างระดมกำลังค้นหาจนทั่ว พบเพียงศพสามีแต่ไม่พบตัวลูกสาว จนศจีคิดว่าปรทิพย์เสียชีวิตไปแล้ว อีก 2 อาทิตย์ต่อมา เรื่องไม่คาดฝันได้เกิดขึ้น มีคนพบเด็กน้อยเดินอยู่บนเกาะ ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงและตามเนื้อตัวไม่มีบาดแผลใดๆอัศจรรย์...ชาวบ้านต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน...
ดีเยี่ยม
7h
0ดีมากๆ
5d
0100
5d
0Ver Todos