Ang kaninang focus sa ginagawa ko ay biglang nawala. Kanina pa ko nakatitig sa plate ko pero para bang nablanko ang utak ko at ngayon, hindi ko na alam kung paano ko pa itutuloy 'tong ginagawa ko.
Argh! Bahala na!
Simula nung makita ko si Francis sa kusina ay bigla na ako nawala sa sarili ko. Right, Melody. He's good and hot on his scrubs, but please! He's still a stranger!
Hindi ko alam kung bakit hindi na ako naging komportable kapag nandyan sya o kapag kaming dalawa lang dito sa condo. Siguro dahil sa sinabi ni Cloud sa akin?
Napasabunot ako sa buhok ko ng marinig ko ulit yung sinabi nya sa akin kaninang umaga and the way Francis check my chest awhile ago, I think Cloud is right. Impossibleng walang maramdamang kakaiba si Francis lalo na at kaming dalawa lang dito. What if atakehin nya ako? Should I lock my door?
Right!
Akmang tatayo na ako ng may biglang kumatok sa pinto ng kwarto ko. Inatake ako ng kaba dahil paniguradong si Francis 'yon. Is he really planning something? Should I call kuya Alvin?
What should I do?!
He knocked three times and after the long silent, he knock again. Kinuha ko ang tumbler ko at dahan-dahang lumapit sa pinto. If he attack me, I'll smash this tumbler unto his head and I'll run away and call the police or kuya Alvin. Inulit ulit ko ang plano na 'yon sa utak ko na parang mantra habang unti-unting kong kinakain ang pagitan ng pintuan.
Pag bukas ko ng pinto ay naabutan ko si Francis na akmang tatalikod na pero nung marinig nya ang pag bukas ko ng pinto ay muli syang napatingin sa gawi ko. Bumaba ang paningin ko sa tray na hawak nya. May laman iyong kanin at ulam na niluto nya. May tubig rin at mansanas.
Takha ko syang tinignan. Is that for me? Dadalhan nya ba dapat ako ng pagkain?
"Naka-istorbo ba ako?" nahihiyang tanong nya.
He's tall and his body is well-build. Hindi rin halatang thirty years old na sya, but the way he said that? I find it cute!
Wait, what the heck Melody?!
"H—hindi naman. I'm just doing my plates pero h—hindi ka naman naka-storbo."
Gusto kong batukan ang sarili ko. Bakit parang kanina takot kang humarap sa kanya dahil baka bigla kang atakehin, ha? O, e bakit ka nauutal ngayon?
"Dinalhan pala kita ng pagkain. Mukhang madami ka rin ginagawa. Binilin rin kasi ng kuya mo na kapag raw naka-uniform ka parin kahit nandito kana sa loob ng condo, dalhan na kita ng pagkain sa kwarto mo. I don't know what he meant by that pero, here."
Bigla akong napaisip. So he's not totally checking my chest earlier? It makes sense. Alam kasi ni kuya Alvin na kapag sobrang occupied na ang isip ko tungkol sa mga school works, nakakalimutan ko na mag palit ng pang-bahay na damit at nakakalimutan ko na rin yung oras. Kaya ang ending, nakakalimutan ko na kumain sa tamang oras.
Ang kaba ko kanina ay unti-unting nawala.
I smile as I said "Thanks," aabutin ko na sana yung tray para maipasok na sa kwarto ko ng matigil sa ere ang dalawang kamay ko. How can I hold the tray if I'm still holding this tumbler?
I heard him chuckled. "Ako na, saan ilalapag?"
"S—sa coffee table nalang. Salamat."
I step aside para makapasok sya sa loob ng kwarto ko. Agad syang lumapit sa lamesang tinuro ko at tyaka nilapag doon yung pagkain. Umayos sya ng tayo at tyaka pinasadahan ng tingin ang kabuuan ng kwarto, and there, I saw the amusement on his eyes. I know what he is thinking right now.
"It doesn't seem like an architecture student's room."
"What? You expecting a paintings, a mosaic here in my room?" natatawa kong tugon sa sinabi nya.
There's a lot of LED strip lighting everywhere. Under my bed, on my computer set-up, even the edged of this room has an LED light just to highlight each corner. I also have a collection of action figures, and even the shelves have LED lights attached. To be honest, it really looks like a gaming room more than a bedroom.
"You really love playing games." he said.
Umupo ako sa upuan para makakain na pero nag angat parin ako ng tingin sa kanya. He's now looking at my plates.
"And I do love my course too."
Kinuha nya ang T-square at set square ko at nag simula syang mag sukat. Napakunot noo ako sa ginagawa nya.
"What are you doing?" takha kong tanong.
"You said you love your course but your measurement for this plates is all wrong."
Napatayo ako at agad na lumapit sa kanya. Paano naging mali yung gawa ko?
"How come?"
He show me where the wrong measurement is and I realized he was right. Gulat akong napatingin sa kanya hindi dahil sa mali kong napuna nya, kung hindi sa paano nya nalaman na mali 'yung gawa ko gayong wala namang kinalaman ang architecture sa field nya ngayon?
"How in the hell?"
"I'll do your plate and you..." he point using the tip of my pencil at me. "..finish your food."
Napakurap-kurap ako dahil sa sinabi nyang 'yon. Gusto kong umalma, pero nang makita ko ang tuloy-tuloy na pag galaw ng braso nya habang nag lalagay ng panibagong sukat sa panibagong papel ay wala na akong nagawa kung hindi ang mamangha. Not to mention that he's still on his scrubs and doing my plates. A nuerologist who is now doing architectural work is like an amusement on my sight.
Inubos ko ang pagkain ko pinapanood parin ang likod nya. Tutok sya sa ginagawa pero hindi ko maiwasang hindi magtanong. Kaya pag kainom ko ng tubig ay lumapit agad ako sa kaniya.
"Paano ka nagka roon ng knowledge sa kurso ko?" umupo ako sa kama at pinag masdan ang kaniyang mukha. Sa tuwing pinag mamasdan ko sya o kahit malingat lang sa kanya, hindi ko maiwasang hindi sya purihin sa isip-isip ko.
How did this man become so perfect?
Nakita ko ang bahagyang pagka tigil nya sa pag guhit pero agad rin syang nakabawi.
"Just like you, my ex-girlfriend is also an architect."
"Dahil lang sa kanya nag ka knowledge kana?" gulat kong tanong.
"Yes cause we used to leave together. Nakikita ko ang gawa nya at nakikita nya ang gawa ko."
"Ganoon ka katalino?"
Napa hugis-O ang bibig ko at napatango na parang bata. Bigla tuloy ako na-curious sa ex nya. Is she pretty? For sure ngayon ay ganap na syang Architect. Mag kasing edad lang rin kaya sila? Bakit kaya sila nag break? Having a boyfriend as handsome as him, papakawalan mo pa ba?
I wonder.
I tilted my head as I watch him gracefully moving the T-Square in a ups and down motion.
"Can I ask you some questions?" I said. Bahagya syang napatingin sa akin pero saglit lang 'yon.
"Sure, what is it?" aniya sabay balik ulit sa pag guguhit.
Humugot ako ng malalim na hininga at tyaka iyon pinakawalan. "What do I look like to you?"
Gusto ko kagatin ang dila ko dahil sa tanong kong 'yon. Wala na bang may sense doon, Melody? Napaka random! Kaya hindi na ako nagtaka nung halos matawa sya dahil sa tanong kong 'yon. Gusto ko bawiin pero paano, hindi ba?
"You really are something." he said between his laugh.
Napanguso ako. Nung naramdaman nyang hindi ako nag react ay muli syang bumaling ng tingin sa akin, this time ay mas matagal na.
He let out a long sigh as he smiled. He rested the pencil on his side and put his chin on his palm. His full attention is now on me so I sat up straight and fixed my pouty lips.
"You looks like a little sister to me. Since you are more younger—"
"I'm already 24!" agad kong pinutol ang sinasabi nya. "What the heck?"
Humagalpak sya ng tawa na kinarita ko. "Still, you are younger that's why I said that. Ayaw mo 'non? Dalawa kuya mo?"
I don't like it.
I just rolled my eyes and got up. I approached his place to push him out of the room, but when I saw that the plate he was making was finished, I was almost surprised.
Nakita nya ang gulat sa reaction ko kaya nilahad nya pa lalo sa akin yung plate na gawa nya. Ang linis at walang bahid na kahit anong bura!
"Your brother can't do that," he said proudly pertaining on the plate.
Nag palipat-lipat ang paningin ko sa plate at sa kanya. Hindi ko alam kung mag papasalamat ako o palalabasin na sya sa kwarto ko. Pero nang tumayo sya at tyaka pinatong ang kamay sa ulo ko, ay halos nabura lahat ng mga sasabihin ko. Para bang binura ng kamay nya lahat ng mga salita sa utak ko.
"Gotta go and you're welcome." ramdam ko ang ngiti sa bawat salita nya. Gusto ko syang tignan pero para bang naestatwa ako sa kinatatayuan ko.
Bumalik lang ako sa ulirat nag marinig ko ang pag kalansing ng kubyertos at ang malalaking hakbang nya patungo sa pinto ng kwarto ko. Napatingin ako sa kanya at bago nya isara ang pinto sa pagitan namin, binigyan nya muna nya ako ng isang tipid na ngiti.
Halos mulat ako buong gabi. Hindi parin mawala sa isip ko yung ginawa nya kanina. How could him treat me like a child? Napapadyak ako sa iritasyon habang iniisip iyon. Siguro dahil kulang ako sa laki ng hinaharap?
Wala sa sariling napatingin ako sa dibdib ko na natatabunan ng kumot.
O baka dahil petite ako?
Right, dahil for sure ay matatangkad, sexy at malalaki ang dibdib ng mga babaeng nakakasalamuha nya. Yung lantad at malulunod sya. Hah! Sabagay, matanda na sya at may career, for sure ay malaki at mataas ang expectation nya sa isang babae.
Pero bakit naiirita ako?
May sa loob ko na umasang makita nya ako bilang isang babae at hindi bilang isang nakababatang kapatid. Argh! Bakit ko ba 'yon iniisip? Parang kanina lang takot ako na baka may gawin syang masama sa akin, bakit ngayon parang nadidismaya ako sa kung anong tingin nya sa akin?
Padarag akong bumangon at napasabunot sa aking buhok. Napatingin ako sa alarm clock ko sa gilid at nakitang alas-tres palang ng madaling araw.
Tumayo ako at lumapit sa computer. Binuksan ko 'yon at ang ilang LED lights para mag silbing ilaw ko. I'm planning to do live streaming since I can't freaking sleep. I don't know if there are viewers since it's already late. Gusto ko lang mag paantok at kung may manood, edi okay.
Nag set up ako at nag play ng lofy para kung sakaling wala akong makakdaldalang viewer, hindi mag mumukhang null yung stream ko. Ginamit ko narin yung virtual avatar na gawa ni Cloud. Ganito ang ginagamit ng mga VTuber na napapanood ko, at dahil ayoko ilantad ang mukha ko, tamang tama ito para sa akin.
Maraming ginawang avatar si Cloud at karamihan doon ay hindi ko nagustuhan. Paano ba naman, kung hindi kakarampot ang saplot, sobrang OA naman yung laki ng dibdib. Mayroon pa nga syang ginawa na inihintulad nya sa sikat na hentai anime yung avatar. Buti ay may isang disente syang nagawa. Kagaya ko ay mahaba rin buhok nung avatar yun nga lang ay kulay puti, may specs syang suot at naka hoodie. Cute kung titignan, kaya ito yung pinili ko.
Nang ma-set up ko na ang lahat ay nag Go Live na ako. In-open ko narin yung MMORPG na paborito ko at nag simula na mag laro.
As I expected, walang nanonood. Panigurado ay tulog na sila. Nag pasya nalang ako na paabutin ng isang oras yung stream at tyaka ako mag a-out para lang maka-kota ako.
Halos malunod ang isipan ko sa laro nang magulat nalang ako ng may biglang nag pop na notification.
Francis John sent a 2000 stars.
Halos malaglag ako sa kinauupuan ko nang may makitang isang viewer sa stream ko. At bakit sya nag send nang ganong karaming stars?
What do I suppose to say?
Okay, calm down Melody. Compose yourself and speak.
"You don't have to send me a stars, but thank you though." I said with my usual voice when I'm talking to him, dahil sya lang naman ang viewer ay hindi na kailangan maging pormal gaya nang palagi kong ginagawa sa stream. And heck! I want to give myself a pat because I didn't stutter!
After a few second, he send me a message through private chat. Clinick ko 'yon at binasa.
Francis: Go to sleep, its already late.
I can't sleep. Gusto ko 'yon sabihin, gusto kong sabihin na nag papaantok lang ako at matutulog rin maya-maya but this boss that I'm killing is getting into my nerves! Bakit ang kunat naman nitong hinayupak na 'to? I tried all my skills but didn't works!
"Don't boss me, you are not my Kuya."
Nagulat ako ay napahinto sa pag galaw ng character ko nang mag sink in sa akin yung sinabi kong 'yon sa kanya.
What the?
I was about to say sorry when he suddenly went offline.