I'm already here , in the restaurant, where mom's said collapsed yesterday. Habang naghihintay ako nang waiter, iniisip ko kung saan banda naglilinis ang mga janitor in this morning. Napapansin ko kasing wala pang lumalabas upang maglinis sa ibang area dito.
— What's your order ma'am? (tanong sa akin nang waiter)
— Ahmm coffee and vanilla cake lang (sabi ko)
Nang mapansin kong tapos nang magsulat nang order ko ang waiter, agad ko siyang tinanong...
— ahmm wait, can i ask? Did you know about what's happen yesterday here? My mom said that she collapsed in your comfort room, but luckly she met a person, who helped her. She said that, that person works here, she's a janitor, I just wanna know, who's that janitor girl. Do you know her? ( tanong ko , at agad naman siyang tumango)
— Yes, i actually heard that news, ahmm she's our new janitor here, she's just an 18 years old girl, ohhh a'yan na po pala siya ohh, yang naka doble nang stripe na t-shirt, yung may hawak nang itim na garbage bag. ( sagot niya, sabay turo sa isang babae, na sa tingin ko'y siya na nga ang hinahanap ko)
— Do you know here, a lot? ( pahabol na tanong ko)
— ay ma'am pasensya na po, bago lang po kasi siya dito, and ang lagi lang po niyang nakakasama dito ay yung kaibigan niyang si Maurine, pareho po silang baguhan, actually sabay po silang pinapasok ng pinsan ni Maurine ehh. ahmm ma'am kung wala na po kayong ibang order, aalis na po ako, baka po kasi mapaglitan na po ako, marami pa po kasing customer na naghihintay( sagot niya, habang nagtatangka nang umalis)
— ahh wait, ahmm ganun ba, sige thank you, but can you please wag mo nalang sasabihin sa kanya lahat nang mga tinanong ko sayo ngayon, please...( pakiusap ko sa kanya, coz I don't want to ruin my mom's plan, i just really wanna know who is she)
— o-ok po (sagot niya t'saka kinuha na ang order ko)........
Habang kumakain.....
Hindi pa rin maalis ang tingin ko sa babaeng tinuro sa akin ng waiter, simple lang siya, at masasabi kong masipag siya dahil sa ilang beses na siyang nag papabalik balik upang mag tapon ng mga basurang nilinis nila sa loob. Pagkatapos kong kumain, ay agad akong pumunta sa cr, dahil napansin kong dun sila maglilinis. Sa di ko malamang dahilan, bigla ko na lamang na isipang pumasok sa isang cr at saka sandaling makinig sa pinag-uusapan nila.
AIKA'S POV'S
Kasalukuyan kaming naglilinis ngayon ni beshy, kasama ang isa pa naming kapwa janitor. Siya si ate lea, mabait siya kaya siya ang unang naging close namin dito.
— So ano na bukas? Sa'n na ulit na naman kayo pupuntang university? diba sabi niyo maghahanap kayo bukas ng university na may scholarship? (tanong niya, dahil kakatapos lang namin mapag kwentuhan kanina ang tungkol sa paghahanap namin ng scholarship )
— Di pa nga namin alam ehh, siguro mag se-search nalang muna kami ulit, ng malapit na university dito. (Sagot ni Maurine)
— Ganun ba, kaya niyo yan, makakahanap rin kayo ng scholarship na talagang nakalaan para sa inyo. Basta tandaan niyo lang wag na wag kayong bibitaw sa mga pangarap. Nandiyan na kayo ohh, kunting hakbang nalang, apat na taon nalang sa college ang kailangan, makukuha niyo na ang pangarap niyo. Tingnan niyo ko, bumitaw ako kaagad, edi heto bagsak sa pagiging janitor. ( Mahabang pangaral niya sa amin)
— hehehe, ehh bakit kami, janitor din naman kami ahh, ano ba trabaho namin ngayon hahaha ( biro ko, nang mapansin kong nagiging seryuso na ang usapan, dahilan upang mapangisi rin silang dalawa)
— Ano ba kayo, syempre ngayon lang yan, kung baga experience niyo lang to. Pero hindi ibig sabihin ito na ang trabaho niyo habang buhay. Syempre kailangan niyo talagang magtapos ng pag-aaral para makatulong kayo nang malaki sa pamilya niyo, t'saka para naman hindi masayang yung ilang taon na pag pasok niyo sa eskwela diba. (mahaba niyang paliwanag)
— Syempre naman ate noh, kahit kailan hindi kami susuko ni beshy hanggat wala kaming nakukuhang diploma at karangalan pangako yan, 'di ba besh. ( sagot nitong si beshy)
— oo naman noh, never kaming susuko (sagot ko, nang may mayabang na boses)
— i hate promise's, but gusto kong gawin niyo yun, para sa sarili niyo, hindi lang para sa pamilya, lagi niyong iisipin na lahat kami dito magiging proud sa inyo balang araw. ( Sagot niya)
— nu ba yan ate, hugot na naman ba yan? hahahaha (biro nitong si beshy)
— tigilan niyo na nga ako, pinagtitripan niyo naman ako ehh ( sagot niya, sabay tawa)
CELINE'S POV'S
I'm already here, nakauwi na rin ako sa bahay, binilhan ko na lang din si caitlyn ng pasalubong na sinabi niya.
— mommy...(tawag sa akin ni caitlyn habang lumalapit, at saka niyakap ako)
— Ohh baby, andito na ko, heto na yung food mo ohh, ( sambit ko, at saka iniabot ang dalang pagkain).....
— Thank you mom. ( sagot niya, then she bring it to the dining area)
DINING AREA....
Habang kumakain si caitlyn, naalala ko ang mga narinig kong napag usapan nila kanina. Kailangan pala niya ng scholarship at financial, but she didn't even accept the reward, given by mom. Napaka bait niya, dahil nagtatrabaho siya, to support her family. What if, sabihan ko si mom na bigyan silang dalawa ng scholarship, para naman kahit pa paano makatulong kami sa kanya, and also to thank them for what they do.
AIKA'S POV'S......
kakatapos lang ng trabaho namin, pauwi na rin kami nang mag yaya sila ate lea na pumuta sa isang convenience store, para makabili kami ng mga pagkain na gusto namin, dahil tutal sahod na man na namin......
Nandito na kami, sa isang convenience store, bumili lang ako ng mga chocolate's dahil sobrang favorite ko talaga yun, napansin kong bumili si ate lea ng cup noodles at nilagyan niya ito ng mainit na tubig para doon na mismo kumain.
— Tara kain muna tayo, nagugutom na ko ehh. (Pag yaya'ya niya sa amin)
Dahilan para mapa gaya rin kami. Habang kumakain kami, may isang lalaki, akong nakitang nagbukas ng isang malaking chi-chiriya, hindi ko na sana papansinin, ngunit kumuha pa ulit ito nang isang soft drinks, nang mapansin kong aalis na siya, nang hindi man lang nagbabayad, ay agad ko siyang tinawag.....
— h-hoy mr!! Hindi ka pa nagbabayad ahh, (sigaw ko, t'saka itinuro sa gaurd)
— gaurd ohh, di pa po siya nagbabayad ( sumbong ko ulit sa gaurd)
Dahilan upang mapatingin sa akin ang lalaki, pati na rin ang casher ng store. Ngunit hindi ako pinakinggan ng lalaki, pati na rin ng gaurd, dumeretso pa rin ang lalaki sa paglalakad, na parang walang narinig. Agad akong tumayo, at hinarang ang lalaki.....
— H-hoy, bingi ka ba, bayaran mo muna yang kinuha mo (sambit ko habang nakatingala, dahil sa napaka tangkad pala nitong lalaking toh)
— Ahmm ma'am, excuse me po......... pamangkin po kasi siya ng may-ari, and pinapayagan po siya nang may-ari na kainin ang akhit anong gusto niya dito. (Sambit sa akin ng gaurd, nang kalabitin niya ako, mula sa likod)
Unti-unti unting nag slow-mo ang lahat nang marinig ko ang sinabi ng gaurd. Oh my.... huhhhh nakakahiya tinuro turo ko pa naman siya kanina, sambit ko sa utak ko. But para hindi ako mapahiya....
— A-ahh ganun po ba...... e-eh ano naman, ang unfair pa rin. Kaming lahat nagbabayad ng tama, pero siya lantaran ang pagkuha nang walang bayad, hindi tama yun.... (sambit ko, para hindi ako mapahiya)
— Can you please, get out of my way? ( Sambit niya, nang walang emosyon)
— a-ahh ano... magbayad ka muna kasi (sambit ko habang nakataaas ang kilay)
— did you hear, what he already said? i'm the owners nephew, that's why i can get what i want, without paying bills. ( Saad niya habang nakatingin siya sa akin)
Sa di ko malamang dahila'y, bigla na lamang din akong napatitig sa mga mata niya. Hindi ko makita nang buo, ang kanyang mukha, dahil nakasuot siya ng mask, pero masasabi kong gwapo siya, lalo na kung hindi lang talaga mayabang, sayang.
— p-pasenya na po ahh, pagod lang talaga siguro to'ng kaibigan ko hehehehe. ( saad niya ng kaibigan ko nang mapansing napatitig ako sa lalaki, t'saka hinila ako palayo)
— tara na besh, nakakahiya na (pabulong na sambit niya, sapat upang marinig ko)
— T-teka, sandali besh..... (sagot ko, habang pilit na hinihila ako pabalik sa upuan ni beshy)
Umalis na ang lalaki, nang wala man lang ka-emo emosyon.