Humikab ako at tinignan ang oras sa wall clock sa taas ng TV na nasa harapan ko. Its already 6AM and its sunday so I don't have classes. Bumangon ako at dumiretso sa banyo upang mag hilamos.
Kinuha ko ang cellphone sa side table bago lumabas ng kwarto ko. Tahimik ang bahay pati na rin ang katabing kwarto ko dahil wala si Kuya Grieivous. Sa isang araw pa ang uwi niya galing beach. Dahan dahan akong bumaba at dumiresto sa dinning area. I'm surprised when l saw Kuya Grievious sitting in the chair while sipping on his cup. Why is he here?I thought...
"Good Morning, hija!"Masayang bungad ni Manang.
Napatingin ako sa kaniya at pilit na ngiti lamang ang ibinigay. Hindi ako makapagsalita dahil sa gulat. Kahapon lang siya umalis diba?Bakit nandito na agad siya?Hindi niya ba naenjoy ang beach kaya nabagot at umuwi siya?
I swallowed hard and made a step forward to sit in my chair. The foods is here but my parents is not here. Where are they?Taka akong tumingin kay Manang na nag sasalin ng tubig sa tabi ko.
"Where's my parents?"I asked.
Kuya Grievious tsk-ed but l didn't look at him.
"Pumunta sa Tita Vilaine mo dahil may sasabihin daw tungkol sa negosyo."Aniya.
I slowly nod."Did they eat breakfast before going?"
"Hindi na. Doon na lang daw sila kakain."Sagot niya."Sige na,kumain ka na at ako'y papasok na sa kusina dahil may gagawin pa."Dagdag niya tsaka tumalikod at umalis.
Kinakabahan ako dahil naririnig ko ang mga tikhim ni Kuya Grievious na nasa harapan ko ngayon. Kumakain din siya katulad ko. Anong oras siya nakauwi?Alam na ba nila Mama at Papa na nakauwi na siya?Kumuha ako ng makakain ko tsaka nag simulang kumain ng tahimik. Hindi ko man lang siya nabati dahil sa gulat na nandito siya.
I heard him groaned that's why l look up on him. I nod my head and smiled shyly.
"M-Morning.."Alanganin kong sambit.
He stared and me like l did wrong. My heart hurt because of beating so fast. Bakit kailangan niya pa akong titigan nang ganiyan? I saw his adams apple moved when he swallowed.
He's wearing sweatshorts and T-shirt.
"Morning."Baritono niyang sagot.
I look away and look at my foods infront of me. Kahit na sobrang bilis pa rin ng tibok ng puso ko ay hindi ko na ito pinansin imbes ay kumain ako ng tahimik para hindi niya ako mapansin na kinakabahan. Parang may kung anong kumawala sa tiyan ko kaya agad akong napainom. Nakita kong natigil siya sa biglaang pag inom ko ngunit hindi ko na lang siya pinansin.
I want to ask him. l want to ask why is he here?Dapat ay nasa beach siya kasama ang mga kaibigan?Gusto ko mang isatinig ngunit pumapangibabaw ang kaba sa dibdib ko. 'wag na lang baka magalit pa siya dahil sa tanong kong 'yon.
"Don't eat shrimps!"He exclaimed.
Agad akong napaangat ng tingin sa kaniya at agad ko ding binitiwan ang hawak kong shrimp. Nakita kong napahinga niya ng malalim tsaka dahan dahan kinuha ang shrimp na nasa plato ko at inilagay sa plato niya. Napalunok ako,parang mas lalong kumabog ang dibdib ko dahil sa sinabi niyang 'yon.
Kita ko rin ang galit sa mga mata niya at ang pagkaabala dahil sa muntik ko ng makain ang shrimp. Medyo nanginig ang kamay ko kaya itinago ko rin ito sa ilalim ng lamesa. Kinakagat kagat ko ng mariin ang aking labi at kinukurot kurot ang aking daliri.
"Don't fucking eat this or else...you're going to see yourself in the fucking bed hospital."His jaw clenched.
I swallowed hard,again.
I forgot!I forgot,alright!I forgot that i am allergy in shrimp. Muntik na 'yon, kung hindi niya ako pinigilan ay baka kasing pula ng kamatis ko ang buong katawan at mukha ko at baka mas lalong mamatay ako dahil sa hindi makahinga.
He looks so serious, I saw his hand on the table form into fist.
"I..."Napatango ako."I-I'm s-sorry.."I stattered.
Baka kung nangyari 'yon ay nasa hospital na naman ako,nakahiga. Dahil kapag lagi akong nasa hospital ay nanghihinayang ako sa pera kahit pa marami kami no'n. Nanghihinayang ako dahil ang perang ibinabayad sa hospital ay hindi ako ang nag hirap kundi ang mga magulang ko. Mas lalong nakakahiya dahil imbes kay Kuya Grievious nila ibunton ang pera ay sa'kin pa napupunta.
He shook his head and hide his fist below the table.
"Why are you like that?Are you out of your mind to eat this shrimp?"Aniya sa matigas na tono.
Mas lalo akong napatungo dahil sa kahihiyan na natamo sa harapan niya. Parang ang laki ng kasalanan ko sa kaniya ngayon kaya't nangingilid ang mga luha sa mga mata ko. Hindi ko naman sinasadya...hindi ko sinasadya..
"I-I'm sorry.H-Hindi ko sinasadya..."Almost whispering.
He chuckled slightly. Nararamdaman ko ang inis sa ginawang tawa niyang iyon. Padabog niyang kinuha ang tasa ng kape niya tsaka uminom doon at padabog niya ulit na inilapag. Sana nandito na lang sila Mama at Papa kaysa nag iisa kaming dalawa ni Kuya Grievious sa hapag.
"You don't know?How come?You are damn allergy in this shrimp!How come you forget that?huh?gusto mo bang nasa binggit ka na naman ng kamatayan?Are you fucking kidding me?"pagak siyang tumawa.
I want to curse!I want to curse myself!
Hindi ko naman sinasadya!Bakit hindi niya 'yon maintindihan?Isa pa,wala ako sa sarili ngayon dahil nga nasa harapan ko siya!
I slowly shook my head.
My tears rolled down my cheeks and l immediately wiped away it and hide my face. I don't want him to see my tears because of him. Sinasabi niya sigurong sobrang pabaya ko sa sarili at ako mismo ang maglalagay sa kapahamakan ko.
Sila Mama at Papa na ang sobrang protective sa'kin pag dating sa mga aksidente tapos ako itong pabaya sa sarili.
I heard him cursed and sighed.
"Tizianne..."He called me."Just fucking take care of yourself. Hindi naman pwede na kami—sila Mommy lang ang mag poprotekta sayo. You should learn how to protect yourself, what if they are not here?What will happen to you?"Sunod sunod na sermon niya.
I didn't look at him but l know he knows that l am crying now. Sapul na sapul ako sa mga sinasabi niya sa'kin. Paano nga kung nangyari 'yon?I should protect myself too.
Pero...bakit ang layo na ng usapan?
"I-I'm not in the m-mood, that's w-why.."Nasabi ko na lang.
It's true that I am not in the mood right now because of my nervousness.
He tsk-ed again."Its fucking early and you fucking give me headache."Aniya bago tumayo at umalis.
Mas lalo akong napahikbi dahil sa pag alis niya. Kakauwi niya palang pero binigyan ko na agad siya ng sakit sa ulo. Pinilig ko ang ulo ko bago uminom ng tubig para kahit papaano ay mahimasmasan ako. I breathe and stood up.
Nakarinig ako ng mga yabag na papalapit sa hapag kaya agad akong tumungo para hindi mahalata ang luha sa mukha ko.
"Hija?Anong nangyari?umiiyak ka ba?Naririnig ko ang boses ng Kuya mo sa loob ng kusina. Nag away na naman ba kayo?"Tanong niya.
I shook my head and turn my back on her.
"A-Akyat na po ako.T-Tapos na po ako k-kumain."I said.
Rinig ko ang singhap niya dahil sa sinabi ko ngunit kalaunan ay sumang ayon na din sa'kin.
"Kakaunti lang ang kinain mo. Hayaan mo, mag hahanda ako ng maaga para maaga kang kumain."
Tango na lamang ang nagawa ko tsaka dali daling umalis sa dinning area. Umakyat agad ako at pumasok sa loob ng kwarto ko. Mas lalo akong humikbi dahil sa natamo kanina. Tama nga sila ang seinsitibo ko ay kay Kuya Grievious lang nagpapakita. Kahit hindi naman malaki ang nagawa kong kasalanan parang sobrang laki na kapag siya ang nakakita.
Lagi na lang ako umiiyak ng dahil sa kaniya.
Umupo ako sa kama bago punasan ang mga luhang hindi humihinto kakabagsak sa aking pisngi. Ang aga naman ng iyak kong 'to. Huminga ako ng malalim bago punasan muli ang mga luhang natitira sa aking pisngi. I look at the window and stood up. Binuksan ko ang bintana para makalanghap ng sariwang hangin mula sa labas ng bahay.